فراز 6 از دعای 50 ( خداوند نیازی به عذاب بندگان ندارد )

به من رحمت آور اى پروردگار من! كه موجودى حقير و ضعيف بيش نباشم. عنوان من كوچك و ناچيز است، از عذاب من بر قدرت و عظمت تو نخواهد افزود. اگر چنان بود كه رنج من در عذاب تو به سلطنت علياى تو علو ديگرى مى‌داد از تو شكيبائى همى خواستم و دوست همى داشتم كه زجر و عقوبت ببينم و در برابر اين زجر و عقوبت عرش اعلاى تو را بلندتر بيابم ولى بناى سلطنت تو بزرگتر و دوام ملك تو بيشتر از آنست كه طاعت بندگان تو بر بزرگى و دوامش بيفزايد يا معصيت گنهكاران از بزرگى و دوامش بكاهد.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.