بار خدايا من از تو درخواست مىنمايم درخواست كسى كه نيازمنديش سخت، و توانائيش سست، و گناهانش بسيار است، درخواست كسى كه براى نيازمنديش فريادرسى، و براى ناتوانيش توانائى دهندهاى، و براى گناهانش آمرزندهاى جز تو نمىيابد، اى داراى عظمت و بزرگى و احسان و نيكى از تو درخواست مىكنم (توفيق) عمل و كردارى را كه به سبب آن دوست دارى (مشمول رحمتت مىگردانى) هر كه را كه آن را انجام دهد (نه عملى را كه آن را دوست داشته و انجام دهندهاش را دشمن، حضرت رسول- صلى الله عليه و آله- فرموده: خداوند بندهاى را دوست و كردارش را دشمن و كردار را دوست و تنش را دشمن دارد) و يقين و باورى كه به وسيلهى آن سود (پاداش) مىدهى كسى را كه در جريان امر (اراده و خواست) تو حقيقت يقين (بالاترين مراتب آن كه تعبير به حقاليقين مىشود) را به دست آورد (نه يقينى را كه سودى ندارد مانند يقين و باور فرعونيان به معجزات موسى- عليهالسلام-، در قرآن كريم «س 27 ى 13» فرموده: فلما جاءتهم اياتنا مبصره قالوا هذا سحر مبين «ى 14» و جحدوا به او استيقنتها انفسهم ظلما و علوا يعنى چون آيات و نشانههاى هويداى «قدرت و توانائى» ما نزد فرعونيان آمد «حضرت موسى آنها را به ايشان نشان داد» گفتند اين جادوئى است آشكار، و با اينكه پيش خود آن آيات را يقين و باور داشتند «كه از جانب خداست» از روى ظلم و ستم «به خويش» و سركشى «از ايمان به موسى- عليهالسلام» آنها را انكار و تكذيب نمودند)
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.