خدايا! از تو مىخواهم، به مانند خواستن كسى كه نيازمندىاش به نهايت رسيده و قوت و توانش به سستى گراييده و گناهانش بسيار گشته است، به مانند خواستن كسى كه براى نياز خويش فريادرسى و براى ضعفش نيرو بخشى و براى گناهش آمرزندهاى جز تو نمىيابد.
اى داراى عظمت و شكوه و احسان و نيكى! از تو عملى را مىخواهم كه انجام دهندهاش را دوست مىدارى و يقينى را از تو درخواست مىكنم كه هر كس در مسير و جريان قضا و فرمان كار ساز تو بدان درجه از حقيقت يقين برسد، او را سود مىرسانى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.