توبه و استغفار انبیاء و ائمه معصومین چندین جهت دارد که ما به عنوان نمونه به آن اشاره می کنیم :1ـ پیامبران با همه مقامات معنوی که دارند باز محتاج به اظهار عبودیت و بندگی و اظهار خضوع و خشوع در مقابل پروردگارشان هستند و اینگونه توبه و استغفار ها برای نشان دادن این حالت می باشد نه برای اینکه گناه و کرده باشند .
2ـ پیامبران و ائمه (ع ) از طرف پیروان و مریدانشان در معرض اتهام می باشند و ممکن است از مریدان درباره غلو می کنند و آنها را تا سرحد خدائی و خالقیت بالا ببرند بنابراین اظهار توبه و استغفار و غیره و غیره برای این است که فرق خودشان را با خالق هستی در فکر و دید مریدانشان بیان کنند .
3ـ استغفار و توبه انبیاء به جهت تعلیم دادن به غیر خودشان می باشد و با این کار راه استغفار و عبودیت را به دیگران انسانها نشان و تعلیم می دهد .
4ـ بدون شک بعضی از پیامبران کارهایی انجام می دهند که ترک آن کارها با توجه به مقام و موقعیت نبوت بهتر می باشد گرچه انجام آن کارها هیچ گناه و معصیتی نیست ولی در عین حال از مقام انبیاء هم انتظار انجام آن برده نمی شود بنابراین طلب عفو و توبه برای چنین ترک اولی هایی است که از آنها سر می زند و به قول معروف اینها از باب سیئات المقربین می باشد .