شكيبايي و پايداري در برابر مصيبت ها، از جمله مسايلي است كه نياز به تمرين عملي دارد و اگر انسان همواره اين آيه از قرآن را كه مي فرمايد «الذين ادا اصابتهم مصيبه قالوا انالله و انااليه راجعون اولئك عليهم صوات من ربهم و رحمة ...آنان كه وقتي مصيبتي به آنان مي رسد، مي گويند ما از خداييم و به سوي او باز مي گرديم)، نصب العين خود قرار داده و واقعاً خودش را مملوك خدا بداند و ايمان به اين مطلب در عمق جان او نفوذ كند، قدرت و پايداري در انسان نيرومند مي شود و اين مطلب، هم از راه تصميم براي صبر و تحمل در برابر مصيبت ها و هم با عمل كردن هرچه بيشتر به دستورات ديني و هم با دعا و نيايش و درخواست تحمل بيشتر در برابر مصائب از خداوند براي انسان به وجود مي آيد. چنان كه راه افزايش ايمان هم، همين است كه انسان بيشتر در مسير ايمان قدم بردارد و دعا و نيايش را به طور جدّي داشته باشد.
قابل ذكر است كه مرحله فكري و روحي اين شكيبايي، با توجّه به اين اصل تأمين مي شود كه مصيبت ديده بداند هميشه خوشي ها و دلخواه آدمي، خير او نيست بلكه تدبيرهاي خداوند براي تربيت كه به صورت بلا نازل مي شود، آثار خيري دارد كه گاهي دير متوجّه آن مي شويم و گاه در دنياي ديگر آن را درك مي كنيم. در حديث آمده است: بلا براي ظالم عقوبت، براي مؤمن امتحان، براي اوليا درجه و براي انبيا هديه است.
منبع : پاسخگو
