گناهان و معصيتها بر چند قسمتند؟

  معصيت وگناهان بر دو نوع عمده تقسيم ميگردند:
نوع يكم ـ گناهاني كه تنها موجب انحراف خود مرتكب شونده گناه ميگردند.مانند ميگساري و قطع رابطه با خدا از راه بي اعتنايي به وظايف مقرره شخصي مانند عبادات (نماز و روزه) و غيره. سقوطي كه اين نوع گناهان بدنبال خود دارند، معلول انحرافي است كه شخص گنهكار در نتيجه مخالفت با دستورات الهي مبتلا شده است. در حقيقت ظلم به خويشتن كرده سد راه تكامل خويشتن گشته است.
مثلاً ميگساري او موجب فرسوده شدن سلولهاي مغزيش گشته، خود را از درك عالي و فهم مفيد و حافظه ذخيره كنندهً اطلاعات و هشياريهايي محروم ميسازد كه حيات انساني بدون آنها، نه تنها با جمادات تفاوتي نميكند، بلكه تبديل به يك پديده مضر ميگردد كه همه موجوديت ادمي را ببازي ميگيرد. اينگونه گناهان شخصي رابطه انسان را با واقعيات دگرگون نموده، مسير حيات شخصي را سنگلاخ و بيمقصد مينمايند.
نوع دوم ـ گناهاني است كه باضافة انحراف شخصي و نفي مقصد از مسير حيات، تعدي و ظلم به ديگران نيز ميباشد. مانند تعدي به حقوق انسانها، بازي با حيات انسانها، هدف ديدن خويشتن و وسيله قرار دادن ديگران:
بدون ترديد سقوطي كه در نتيجه اين گناهان به وجود ميآيد سختتر و وقيحتر از سقوطي است كه بدنبال گناهان شخصي به وجود ميآيد. لذا در منابع اسلامي اكيداً به اين مسئله تذكر داده شده است كه ظلم به ديگران و تعدي بر حقوق آنان، قابل اغماض و عفو نيست، مگر اينكه آن تعدي جبران گردد.
سطحي نگراني كه موضوع گناه را جدي نميگيرند. نه تنها از پيشرفت تكاملي انسانها جلوگيري مينمايند، بلكه بنياد قوانين حيات اجتماعي را هم ميسوزانند، زيرا وقتي كه پديدهاي بعنوان گناه را منكر شويم، ارزشي براي قوانين حيات اجتماعي هم نميماند كه انسانها براي تطبيق رفتار خود بر آنها خود به خود تحريك شوند. لذا راه ديگري براي ضرورت احترام به آن قوانين و عمل به آنها جز جلب پاداش و دفع كيفر يا زندگي زنبور عسلي نميماند. با اين وضع است كه اصل تنازع در بقا قدرت ميگيرد و با دادن اين شعار كه «قوانين تارهاي عنكبوتند كه تنها نا توانان مانند مگس در آن گرفتار ميشوند» دست به فعاليت ميزند و به ريش هر چه افلاطون و بوسوئه و كانت و دكارت و سقراط و مولوي و تولستوي و كنفوتسه و ساير حكما و عشاق انسانيت است، ميخندد. گمان نميرود كه هيچ عامل ويرانگري مانند منتفي ساختن گناه، بتواند هدف زندگي انسانها و اصول انسانيت را كه صداي آن از در و ديوار شرق و غرب در طول تاريخ بلند است، به تباهي بكشاند. اگر تا كنون نشنيدهايد، هماكنون بعنوان جديترين شعار هدف زندگي و اصول انسانيت بشنويد:
گر نه اين روز دراز دهـر را فرداسـتي                 جروزگار و چرخ و انجم سر بسر بازيستي