وجود مبارک حضرت امام حسین (علیه السلام) که در آیینهقرآن و در عرصه گاه وجودپیامبراسلام (صلى الله علیه وآله) و در صفحه روشن بصیرت و بینش خود همه پیامبران (علیهم السلام) را با ارزش هاى وجودى آنان مى دید ، سراپا عاشق آنان شد و در دنیاى باطنش همراه و همراز آنان گشت و از ارزش هاى وجود آنان به شدت رنگ گرفت تا جایى که وارث آنان شد .هنگامى که مى گوییم حسین (علیه السلام) وارث پیامبران (علیهم السلام) است ، به این معنا نیست که آن حضرت از آن بزرگواران ارث مادى برده است ، بلکه به این معناست که آن جلوه گاه حقیقت ، همه ارزش هاى الهى و معنوى آنان را به ارث برده است .پیامبران الهى (علیهم السلام) گرچه هر یک به شغلى از مشاغل دنیایى براى امرار معاش مشغول بودند ولى در زندگى مادى خود در خوراک ، پوشاک و مسکن به بهترین صورت قناعت ورزیدند و زهد پیشه کردند و اضافه درآمد خود را در زمان حیاتشان در راه خدا هزینه نمودند و پس از مرگشان جز ارثى اندک از مال دنیا که قابل توجه نبود از آنان باقى نماند .پربارترین و سنگین ترین ارثى که از پیامبران (علیهم السلام) براى پس از خودشان باقى ماند ارزش هاى الهى و انسانى و فرهنگ ثمربخش و پاکشان بود که هر انسانى با نشان دادن لیاقت و شایستگى و از طریق حسب و نسب معنوى مى توانست از آن بزرگواران ارث ببرد و در میان همه ، سهم ارث برى امام حسین (علیه السلام) به خاطر بستگى روحى به آنان ، سهم فوق العاده اى بود .
امام (علیه السلام) از حضرت آدم (علیه السلام) مقام خلافت ، مقام علم همه اسماء ، مقام هدایت و مقام کرامت را به ارث برد و از حضرت نوح (علیه السلام) مقام تبلیغ و صبر و استقامت و دلسوزى و مهرورزى به بندگان خدا و از حضرت ابراهیم (علیه السلام) مقام دوستى و دعا و تسلیم و امامت و از حضرت موسى (علیه السلام)مقام پایدارى و مبارزه سخت بر ضد ستمگران و از حضرت عیسى (علیه السلام)مقام معنوى و باطنى و از پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله)همه ارزش هاى الهى و از امیرالمومنین على (علیه السلام) همه حقایق را به میراث برد و از طریق این ارث برى و همنشینى باطنى به جایى رسید که در زیارت وارث به آن حضرت خطاب مى شود :
« اَشْهَدُ اَنَّکَ الاِْمامُ الْبَرُّ التَّقِىُّ الرَّضِىُّ الزَّکِىُّ الْهادِى الْمَهْدِىُّ » .گواهى مى دهم که تو یقیناً پیشوا ، نیکوکار ، اهل رضایت از حق ، و پاک و پاکیزه ، هدایت کننده ، هدایت شده اى .
