خداوند در قرآن، دو بار از ایرانى ها یاد کرده است : یکى در سوره مائده و دیگرى در سوره جمعه . وقتى که این دو آیه نازل شدند، عرب ها از پیغمبر صلی الله علیه و آله پرسیدند : منظور خدا از این افراد کیست؟ آن جا که خدا مى فرماید :«یَاْتِى اللّه ُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ اَذِلَّهٍ عَلَى الْمُوْمِنِینَ اَعِزَّهٍ عَلَى الْکَافِرِینَ یُجَاهِدُونَ فِى سَبِیلِ اللّه ِ وَلاَ یَخَافُونَ لَوْمَهَ لاَآئِمٍ»11.خدا به زودى گروهى را مى آورد که آنان را دوست دارد ، و آنان هم خدا را دوست دارند، در برابر مومنانْ فروتن اند و در برابر کافرانْ، سرسخت و قدرتمندند . همواره در راه خدا جهاد مى کنند و از سرزنش هیچ سرزنش کننده اى نمى ترسند .هم چنین در این آیه :«وَ ءَاخَرِینَ مِنْهُمْ لَمَّا یَلْحَقُوا بِهِمْ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ * ذلِکَ فَضْلُ اللّه ِ یُوْتِیهِ مَن یَشَاءُ»12.و [ نیز پیامبر را ] بر مردمى دیگر [ از عرب و غیر عرب ] که هنوز به آنان نپیوسته اند [ برانگیخت ] . و او تواناى شکست ناپذیر و حکیم است . این [ برانگیختن به پیامبرى و مسوولیت عظیم تعلیم و تربیت ] فضل خدا است که آن را به هر کس بخواهد عطا مى کند .پیغمبر صلی الله علیه و آله دست روى شانه سلمان گذاشت و فرمود : منظور خدا در این دو آیه، قوم سلمان است. خدا به ایرانى هاى آینده، نظر خاصى دارد. ایرانى هاى آینده، دوستان خدا و اهل معرفت به خدایند.
