پس از بيان خلقت آسمان ها به نعمت باارزش و حيات بخش خورشيد اشاره مى كند و آن را به عنوان سراج وهاج معرفى مى نمايد .
وهج به معنى فروزندگى و به عبارت ديگر نور و حرارت دادن است ، در آيه شريفه مى فرمايد : و چراغى با فروغ و گرمى ساختيم ، بعد از بيان آماده شدن مسكن و سقف آن ، اينك چراغى در سقف قرار مى دهد تا به زندگى همگان گرما و روشنى بخشد .
هزاران موجبات فراهم آمده ، تا ما از نور زيبا و حيات بخش و مفرّح خورشيد بهره مند شويم . اگر فاصله زمين تا خورشيد زيادتر يا كم تر از آنچه هست مى بود و اگر حركت زمين كندتر يا تندتر مى شد و اگر ... و بالاخره اگر به جاى خورشيد ، ستارگان ديگرى قرار مى گرفت زندگى حيوان و نبات و انسان محال مى شد چه در ميان ميليون ها ستاره تنها و تنها خورشيد ما است كه براى ايجاد حيات مناسب مى باشد !! وَجَعَلْنَا سِرَاجاً وَهَّاجاً. و چراغى روشن و حرارت زا پديد آورديم .
منبع : برگرفته از کتاب عرفان اسلامی استاد حسین انصاریان
