سرچشمه معرفت

مربوط به وجوداصل معرفت،  مقدس پروردگار است :«اِنَّ اللّه َ کَانَ بِکُلِّ شَىْ ءٍ عَلِیماً »4.یقیناً خدا همواره به همه چیز دانا است .«یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِى الاْءَرْضِ وَ مَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَ مَا یَنزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا یَعْرُجُ فِیهَا»5.[ خدا ] مى داند آن چه در زمین فرو مى رود و آن چه از آن بیرون مى آید و آن چه از آسمان فرود مى آید و آن چه در آن بالا مى رود .«یَعْلَمُ خَائِنَهَ الاْءَعْیُنِ وَ مَا تُخْفِى الصُّدُورُ »6.[ او ] چشم هایى را که به خیانت [ به نامحرمان ]مى نگرد و آن چه را سینه ها پنهان مى دارند ، مى داند .منبع معرفت، خدا است. خداوند گوشه اى از این معرفتِ تام را در وجود آدمى نهاد. وقتى که این معرفت، به انسان داده شد، او سزاوار فیوضات دیگر پروردگار گشت، لایق مقام باعظمت توبه شد و شایسته مقام باعظمت نبوّت. 124000 پیغمبر، لایق مقام خلیفه الهى، مقام هم نشینى با فرشتگان و مقام نزول وحى الهى شدند.