آيا اخلاق خوب همان در ظاهر خوشرو بودن است ؟

حسن خلق غير از خوش رويي است. حسن خلق جزء مكارم اخلاق و خوش رويي جزء محاسن اخلاق است. تفاوت اين دو در اين جهت است كه مكارم اخلاق و از جمله حسن خلق حاكي از بزرگواري طبع و تعالي روح مي باشد و نشان دهنده صفتي از صفات دروني است. در روايتي دربارة حسن خلق از رسول اكرم(ص) سؤال شده كه حضرت فرموده اند: حسن و خلق عبارت است از بخشش و گذشت از كسي كه به تو ستم كرده و ارتباط با كسي كه از تو بريده و بذل و بخشش به كسي كه تو را محروم نموده و سخن گفتن اگر چه به ضررت باشد.
اما خوش رويي همان طوري كه از لفظش پيدا است به معناي متبسم بودن و با چهره اي گشاده با مردم برخورد كردن است كه اين صفت نيز از صفات مؤمنان است. امام علي(ع) مي فرمايد: مؤمن چهره اي گشاده دارد و غمش را در دلش نگه مي دارد.
اما اين صفت ساده تر از تحصيل حسن خلق است چه بسا افراد خوش رويي كه حسن خلق ندارند مثلا‍ً كينة مردم را در دل مي پرورانند و از عفو و گذشت و بذل و بخشش بهره اي نبرده اند. بنابراين، با زحمت و رياضت بايد بر نفس غلبه كرد تا حسن خلق را به دست آورد.