پیامبر دریاى دانش است ؛ ولى با وجود این، خدا از او مى خواهد که همواره طلب معرفت کند ؛ زیرا ظرف معرفت انسان، همواره نیاز به کسب معارف جدید دارد. خداوند انسان را به گونه اى نیافریده است که اگر به دنبال تحصیل علم و معرفت برود، پس از مدتى بگوید : دیگر جاى پذیرش ندارم. گنجایش علمى انسان، محدودیت ندارد.خداوند مى فرماید : «ما وسعنی ارْضی و سَمائى» ؛ همه آسمان ها و زمین گنجایش دریافت مرا ندارند. «ووسعنی قلبُ عَبْدِىَ المُومِن»5 ؛ دل بنده مومن گنجایش مرا دارد ؛ یعنى او مى تواند معرفت پیدا کند ؛ اما آسمان ها و زمین ظرف معرفت من نیستند.
گر معرفت دهندت بفروش کیمیا را
ور کیمیا دهندت بى معرفت گدایى
انسان وقتى معرفتى را کسب مى کند، باید آن را در مسیر صحیح خرج کند و از راه آن، به کمال برسد ؛ یعنى کیمیاى وجود را به طلا تبدیل کند ؛ اما اگر معرفت و دانش در مسیر کمال قرار نگیرد، تبدیل به دوزخ مى شود که خداوند مى فرماید :«وَ لاَ یُکَلِّمُهُمُ اللّه ُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ»6.
