استراحت نفوس از نجاسات

امام صادق عليه السلام مى فرمايد : به محل تخليه كثافات شكم به اين خاطر مستراح مى گويند كه نفوس مردم از سنگينى نجاسات پس مانده از غذاى خورده شده و كثافات و آلودگى ها راحت مى شوند .
خوراكى هايى كه انسان مى خورد ، بدن به آن اندازه اى كه براى قدرت و قوت و ادامه حيات لازم دارد بر مى دارد و مازاد آن را تبديل به نجاست و كثافت كرده و به انسان فشار مى آورد كه به مستراح رفته و آن را از بدن بيرون براند و اگر انسان به نداى شكم در اين زمينه پاسخ نگويد ، آبروى آدمى را مى برد !!
خوراكى ها هرچه سنگين تر و رنگين تر و خوشمزه تر باشد ، كثافت و نجاسات و تعفن و بوى آن بيشتر و ضربه و خسارتش به بدن سنگين تر است .
به اندازه خوردن يا كمتر از حد خوردن و ساده خوردن ، كم خرج تر و حملش آسان تر و كثافتش كمتر و پس دادنش راحت تر است .
آه ! خوراكى كه بيشترش در شكم مى خواهد تبديل به نجاست شود ، نجاستى كه هر موجود زنده اى از آن فرارى است و حملش باعث زحمت آدم است ، بر چه حسابى انسان براى به دست آوردنش اين همه ظلم و جور ، غل و غش ، خدعه و حيله نسبت به ديگران بورزد ؟!
چرا انسان راه حلال را طى نكند ؟ چرا براى خدا به محل كسب نرود ؟ چرا در خريد و فروش رعايت احكام حق را نكند ؟ چرا براى بيشتر به دست آوردن دزدى كند ، احتكار جنس نمايد ، ظلم بورزد و تا جايى پيش برود كه براى لقمه نانى دست به خون مظلوم يا مظلومانى بيالايد ؟!
اميرالمؤمنين عليه السلام درباره مردمى كه از تربيت الهى دورند و همتى جز شكم و شهوت ندارند و از هر راهى كه قدرتشان اقتضا مى كند ، پيدا مى كنند و مى خورند مى فرمايد :
قيمت اينان با آنچه از شكمشان مى ريزد ، مساوى است !!
آرى ، اينان بيش از اين قيمت و ارزش ندارند و هم اينانند كه خداوند آنان را در قرآن به عنوان بدتر از حيوانات و درندگان وصف فرموده است .
مواد خوراكى قبل از اين كه به انسان برسند ، طيب و طاهر و پاكيزه است ، طعم عالى و رنگ هاى چشمگير دارند ، چون به شكم برسند ، قسمتى از آن ها تبديل به انرژى براى جسم و بقيه تبديل به كثافات و فضولات مى شوند ؛ اگر انسان در به دست آوردن مواد و خوردن آن عبد حضرت حق باشد ، خوشا به حالش و اگر بنده شيطان و برده شكم باشد ، در حقيقت بايد گفت كه وجود او با تمام شؤونش كارخانه كود سازى است .