احمد بن محمّد، از شهيدان والا مقام حادثه خونين كربلا است. از هاشمى بودن شهرتش چنين برمى آيد كه وى از خاندان امام حسين عليه السلام بوده است ولى نگارنده مناقب او را از ياران آن حضرت قلمداد كرده است. «6»
گرچه رجزش در عاشورا تشابه زيادى به اشعار احمد بن محمّد بن عقيل دارد، ولى معلوم نيست كه وى همان احمد بن محمّد بن عقيل باشد، زيرا فرزندان ابوطالب به طالبى مشهورند، نه هاشمى. «1»
احمد پس از عمرو بن قرظه انصارى «2» و بنابه گزارشى پس از موسى بن عقيل «3» به دشمن حمله برد و اين رجز را خواند:
الْيَوْمُ أَبْلُو حَسَبى وَدِينى بِصارمٍ تَحْمِلُه يَمينى
احْمى به يومَ الوَغى عَنْ دينى «4»
امروز [روز جنگ ]، شمشير در دست، نژاد و كيشم را مى سنجم؛ و با آن، از دينم حمايت مى كنم.
وى در اين نبرد دليرانه، هشتاد تن از دشمن را به خاك افكند و سرانجام به فيض شهادت نايل گشت. «5»
منبع : منبع: پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی
