عروه غفّارى‏

تنها كسى كه وى را شهيد كربلا قلمداد كرده صاحب ينابيع المودة است كه مى نويسد:
  
پس از عون بن عبدالله بن جعفر، عروه غفارى كه پيرى كهن سال بود و در جنگ هاى بدر و حنين و صفين شركت كرده بود به ميدان رفت. امام حسين عليه السلام به وى فرمود: اى پيرمرد خداوند، از تو قبول فرمايد! آنگاه عبدالله رجز زير را سرود:
  
          قَدْ عَلمت حَقّاً بنو غَفّار             وَ خَنْدَفٍ ثُمَّ بَنُو نَزَّارِ
  
             بِنُصْرَتى لِاحْمَدِ المُخْتارِ             وَ آلِهِ السَّاداتِ وَ الْابْرارِ
  
             صَلِّى عَلَيْهِمْ خالِقُ الاشْجارِ             رَبُّ البَرايا خالِقُ الاطْيارِ
  
فرزندان [قبيله ] غفار، خندف و نيز نزار مى دانند كه من
  
يارى كننده احمد مختار و خاندان بزرگوار و نيكوى وى هستم.
 
 [كه ] به وجود آورنده درختان و پرندگان و آفريدگار جهان بر آنها درود مى فرستند.
  
و جنگيد و پس از به هلاكت رساندن بيست و پنج نفر از سواران [دشمن ] به شهادت رسيد.