سوّار بن مُنْعم هَمْدانى

سوّار در كوفه مى زيست. در دوران صلح به امام حسين عليه السلام پيوست و تا روز عاشورا همراه آن حضرت بود و در نبرد نخست به سپاه كوفه حمله كرد. درباره زمان شهادتش اختلاف است. به باور برخى او در همان حمله به شهادت رسيد. ولى برخى ديگر نوشته اند كه: «سوّار بر اثر زخم و ضربه هاى سخت دشمن از اسب بر زمين افتاد و دستگير شد. عمرسعد فرمان به كشتن او داد. ولى عموزاده هايش ميانجى گرى كرده او را از مرگ رهانيدند. سوّار مدت شش تا دوازده ماه نزد آنها مانده سرانجام بر اثر جراحت هاى وارده به شهادت رسيد.» برخى ديگر نيز گفته اند استدعاى قبيله سوّار موجب آزادى وى نشد و او تا پايان عمر در زندان كوفه باقى بود.
     
زيارت ناحيه مقدسه امام عليه السلام گزارش مربوط به اسارت وى را تأييد مى كند. در آن زيارت به عنوان اسير مجروح سلام داده شده است:
        
 «السلام على الجريح المأسُور سَوّارِ بْنِ أبى حِمْيَرِ الْفَهْمى  الهَمْدانى.»