« يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَوةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَوةَ وَيُطِيعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ »(1)
اين خصلت آنها است؛ همديگر را دعوت به معروف مى كنند، و از كار زشت باز مى دارند. با همديگر نماز بپا مى دارند. حساب مالى خود را خيلى راحت به پروردگارشان مى پردازند. همه آنها هم مطيع خدا و پيغمبر صلى الله عليه و آله هستند. هر چه پيش مى آيد، به طرف مقابل مى گويند: صبر كن ببينم خدا چه مى گويد. من الان عصبانى نمى شوم، داد نمى زنم، طلاق نمى دهم، مشت بلند نمى كنم، حرف نابجا نمى زنم، صبر كن بروم ببينم محبوبم چه مى گويد و در اين جريان چكار بايد بكنم؟ من كارى به تو ندارم، خودم تصميم نمى گيرم، صبر كن ببينم پيغمبرم چه مى گويد؟ خدا هم مى گويد: تمام رحمت دنيا و آخرتم را براى اين ها گذاشته ام. عجب سفره اى!(1)
روزه، نشانگر ايمان به خدا و رسولش
حالا اين نكته آخر آيه را ببينيد:
« وَيُطِيعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ »
مردان مؤمن و زنان مؤمنه، مطيع خدا و پيغمبر هستند. يكى از موارد اطاعت، روزه ماه رمضان است، كه خودش يك كلاس خودسازى است.
منبع : پایگاه عرفان
