توصيه به تقوا از روى محبت

اصرار پروردگار به تقوا، از شدت عشقش به انسان است. نمى‏پسندد كه هيچ انسانى دچار عذاب بشود.

پس چطور اين همه انسان در قيامت دچار عذاب مى‏شوند؟ خودشان پسنديدند كه دچار عذاب بشوند، و به وجود مقدس حضرت او ربطى ندارد.

وجود مقدس او كه در قرآن مرتب فرياد زد:

« وَ لاَ تَقْرَبُواْ الزِّنَىآ إِنَّهُ كَانَ فَـحِشَةً وَسَآءَ سَبِيلاً »

« وَلاَ تَقْرَبُواْ مَالَ الْيَتِيمِ إِلاَّ بِالَّتِى هِىَ أَحْسَنُ »

« وَلاَ تَأْكُلُوآاْ أَمْوَ لَكُم بَيْنَكُم بِالْبَـطِـلِ »

« وَ لاَ يَغْتَب بَّعْضُكُم بَعْضًا »

« إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوَ لَ الْيَتَـمَى ظُـلْمًا إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِى بُطُونِهِمْ نَارًا »

يك عده‏اى دلشان نخواست گوش بدهند، دلشان نخواست تلخى روبنايى تقوا را تحمل كنند، و حرف اين عاشق را گوش بدهند. دنبال عشق‏هاى مجازى و قلابى رفتند، و خيال كردند همه لذت در همان عشق است.