كفر در لغت به چند معنا آمده: از جمله به معناى پوشانيدن و ناسپاسى است، گروهى كه با داشتن هوش و عقل، و چشم باز و گوش شنوا به خاطر كبر و غرور و هوا و هوس و علاقه به آزادى شهوات و به دست آوردن مال و منال دنيا حق را در همه زمينه هايش پنهان ميدارند و از اقرار و اعتراف به آن امتناع ميكنند و نهايتاً آيات حق را تكذيب مينمايند و نسبت به نعمتهاى معنوى و مادى خداى مهربان ناسپاسى ميكنند در اصطلاح قرآن مجيد به عنوان كافر قلمداد شده اند، اينان همان بدبختها و تيره روزهائى هستند كه با داشتن چشم باز و گوش انسانى خود را اسير هبوط كرده و در تاريك خانه مادّيت و شهوات بى مهار مسكن گزيدهاند و نمى خواهند تا قدرت وحى و هدايت الهى و دلسوزى پيامبران از هبوط به درآيند و به ملكوت و عرصه لقاى حق صعود كنند.
اينان با اين كبر و غرور و آلودگى و فساد، و كفرورزى و تكذيب آيات حكيمانه حق و روى گرداندن از اسلام كه هماهنگ با فطرت و طبيعت و عقل سليم است، و به سبب دشمنى با پيامبران، و ايجاد مزاحمت براى اهل ايمان و فروختن آخرت به قيمت به دست آوردن اندكى از دنيا مستحق آتش دوزخاند و در آن جاودانه خواهند بود.
منبع : پایگاه عرفان
