میان این همه گل جای ارغوان خالی ست
بدون ماه بنی هاشم آسمان خالی ست
من ازنگاه پرشرم آب می خوانم
که دست حضرت عباس همچنان خالی ست
چگونه رد دلم را زسینه می گیری ؟
که بعد عشق ، حضورش دراین میان خالی ست
به جرم آن که شقایق به ظهر بر نی شد
برای تا به ابد مغز خیزران خالی ست
دوباره زخم خوارج به ذوالفقار افتاد
دوباره بعد علی ، قلب نهروان خالی ست
کتاب عشق به بال کبوتر سبزی ست
که بی تجلی پرواز او جهان خالی ست
منبع : هرمز فرهادی بابادی
