نيت روزه‏

امام صادق عليه السلام در اين جمله مى فرمايد:

چون خواستى روزه بگيرى، نيتت در حقيقت از ورود به اين مقام با عظمت الهيه اين باشد كه نفس را از تمام شهوات «شهوت خوردن و آشاميدن خارج از حدود الهى، شهوت جنسى شيطانى، شهوت مقام و جاه و رياست، شهوت مال پرستى، شهوت غرور و كبر و ريا، شهوت عجب و خودبينى و خودپسندى، شهوت شهرت و سلطه طلبى» نگاه دارى و با كمال قدرت و اراده از جولان نفس در ميادين خطرناك گناه با كمك گيرى از روزه جلوگيرى كنى.

و هم چنين به اين نيت وارد روزه شو كه همت و اراده ات را از قرار گرفتن در جاى پاى شيطان حفظ كنى.

اگر با روزه ماه رمضان عادى برخورد كنى و مسير اين مقام را بدينگونه كه حضرت صادق مى فرمايند نپيمايى و وقت سحر و افطار همانند همه اوقات از لذيذترين غذاها بهره گيرى و از زياد خوردن بر كنار نمانى، از منافع معنوى ماه مبارك رمضان محروم خواهى شد.

ماه رمضان، ماه مبارزه با شهوات غلط و هواهاى نفس و خطوات شيطان و كشش ها و جذبه هاى غير خدايى است، در اين كلاس رياضت و تمرين و جهد و كوشش سنگين لازم است، تا در پايان به قله مرتفع تقوا برسى و از عنايت و لطف او كه شامل حال پرهيزكاران است بهره مند گردى.

ماه مبارك رمضان، ماه تهذيب نفس و تزكيه جان و رشد عقل و ترغيب اميال و خواسته ها به سوى خواسته هاى خداست.

ماه رمضان، ماه علم، ماه تعلم، ماه تعليم، ماه تلاوت كتاب، ماه فهم حقايق، ماه آراسته شدن به حسنات و پيراسته شدن از سيئات و ماه مؤدب كردن نفس به آداب الهى است.

شما اگر ماه رمضان تجاوزات نفس و سركشى هاى غرائز و طغيان آمال و آرزوها را تعديل نكنيد و شعله هاى شيطانى هوا را خاموش ننماييد و به آداب الهيه آراسته نشويد، پس از ماه رمضان با آن همه عظمت و جلالش چه بهره اى برده ايد؟

مايه سعادت و سلامت و نجات انسان به فرموده تمام انبيا و امامان عليهم السلام و كتب آسمانى و عقلا و صلحا و اولياى ادب است، ادب عبارت از مجموعه خواسته هاى حضرت حق در همه زمينه ها از انسان است و ماه رمضان بهترين كلاس براى آموزش آداب و بهترين زمان براى آراسته شدن به مبانى الهى است.

اولياى الهى، عارفان عاشق، وارستگان با فضيلت، از هر فرصتى براى تهذيب نفس و تزكيه دل و مؤدب شدن خويش به آداب الهى استفاده مى كردند.

در اين راه تلخى ها مى چشيدند، رياضت هاى شرعيه مى كشيدند، تمرين ها مى كردند و آنچه را ملاك كار و عمل قرار مى دادند فقط و فقط رضايت حضرت حق بود.