از حضرت صادق (ع) روايت شده: در ميان بنى اسرائيل عابدى بود كه به مدت سه سال پيوسته دعا مى كند كه خداوند فرزندى پسر به او عنايت فرمايد، ولى دعايش به اجابت نمى رسيد، روزى در حال مناجات عرضه داشت:
«يا رب ابعيد انا منك فلا تسمعنى ام قريب فلا تجيبنى؟»
پروردگارا آيا چنان از تو دورم كه صدايم را نمى شنوى، يا نزديكم و دعايم را اجابت نمى نمائى؟
در عالم رؤيا به او گفته شده سه سال است خدا را با زبانى كه به فحش و ناسزا عادت كرده مى خوانى، و با قلبى آلوده به ستم و نيت دروغ دعا مى كنى، اگر دعاى مستجاب مى خواهى فحش و ناسزا را از زبان قطع كن، و از خدا بترس و قلبت را از آلودگى پاك كرده نيتت را نيتى صادقانه قرار ده، امام صادق مى فرمايد به دستورات عمل كرد و خدا دعايش را با عنايت نمودن فرزند اجابت فرمود
منبع : پایگاه عرفان
