اسلام به مسئله زيارت حق و عباد شايسته و ديدار عالمان ربانى و مؤمنان اهميت فوق العاده اى داده است، چرا كه در اين زيارات بهره هاى دنيايى و آخرتى و گاهى منافع بى نهايت براى فرداى آخرت نصيب انسان مى شود.
امام على عليه السلام در تفسير «قد قامت الصلاة» فرموده اند:
حانَ وَقْتُ الزِّيارَةِ وَالْمُناجاةِ وَقَضاءِ الْحَوائِجِ وَدَرْكِ الْمُنى وَالْوُصُولِ إلىَ اللّهِ عَزَّوَجَلَ .
وقت زيارت حضرت حق و مناجات با او و قضاى حوائج و درك آرزو و اتصال و وصول به حضرت اللّه رسيد!
در روايت آمده:
روزى پيامبر صلى الله عليه و آله نشسته بودند، در حاليكه على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام اطراف حضرت بودند، فرمود: چگونه است وقتى كشته شويد و قبور شما پراكنده باشد. امام حسين عليه السلام عرضه داشت: كسى ما را زيارت مى كند؟ فرمود: آرى، گروهى از امتم به اميد برّ و صله من شما را زيارت مى كنند، چون قيامت شود، به نزد آنان آيم و از اهوال قيامت نجاتشان خواهم داد .
و حضرت فرمودند:
اگر كسى مرا زيارت كند، يا يكى از افراد ذريّه مرا زيارت كند، قيامت به زيارتش خواهم آمد و او را از رنج هاى قيامت نجات خواهم داد .
پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله فرمود:
هر كس در زمان حيات يا بعد از موت من مرا زيارت كند در روز قيامت در جوار من خواهد بود .
امام صادق عليه السلام فرمود:
هر كس اميرالمؤمنين عليه السلام را عارف به حقش بدون تجبر و تكبر زيارت كند همانند اجر صد هزار شهيد براى اوست و گناهان گذشته و آينده اش مورد بخشش قرار خواهد گرفت و در قيامت به حال امن وارد خواهد شد و حساب بر او سبك گرفته شود و ملائكه از او استقبال خواهند كرد، چون شيعه از زيارت به منزلش برگردد، به وسيله ملائكه عيادت شود اگر مريض شود و مشايعت گردد اگر بميرد و تا هنگام قرار گرفتن در قبر ملائكه براى او استغفار كنند .
و در روايت آمده:
هر كس حسين عليه السلام را زيارت كند در صورت عرفان به حقش، ثواب هزار حج مقبول و هزار عمره مقبول به او داده شود و گناه گذشته و آينده اش آمرزيده شود .
در روايات آمده:
زيارت حضرت سيد الشهدا عليه السلام موجب طول عمر و حفظ نفس و مال و زيادى رزق و رفع ناراحتى ها و علت قضاى حاجات است .
امام صادق عليه السلام مى فرمايد:
اگر بر اثر مشقت و دورى خانه نتوانستيد به زيارت ما بياييد، بالاى منزل رويد و دو ركعت نماز بگذاريد و با سلام به قبر ما اشاره كنيد كه اين سلام و زيارت شما به ما مى رسد .
راوى به حضرت صادق عليه السلام عرض كرد:
وقتى قادر به زيارت شما نباشم چه كنم؟ فرمود: اگر نتوانستى بيايى روز جمعه غسل كن يا وضو بگير و بر بام خانه برو و دو ركعت نماز بخوان و به طرف من توجه كن كه هر كس مرا در حياتم زيارت كند، پس در مماتم زيارت كرده و هر كس در مماتم مرا زيارت كند، مانند اين است كه در حياتم زيارتم كرده است «1».
در باب زيارت همه ائمه عليهم السلام چه در حيات، چه در ممات، روايات زيادى به مضامين بالا وارد شده كه دلالت بر اهميت زيارت عباد شايسته چه در حيات آنان، چه در ممات آنان دارد.
امام صادق عليه السلام مى فرمايد:
هر كس قدرت بر صله نسبت به ما را ندارد، شايستگان از مواليان ما را صله كند و هر كس قدرت بر زيارت ما را ندارد، خوبان از مواليان ما را زيارت كند كه ثواب زيارت آنان، زيارت ماست .
امام صادق عليه السلام فرمود:
دوستانم را از جانب من سلام برسانيد، من مى گويم خدا رحمت كند آن بنده اى كه با ديگرى بنشيند و در مسائل ما سخن بگويد كه سومى آن ها ملكى است كه جهت آنان استغفار كند، در نشستن شما با يك ديگر و سخن در فرهنگ ما احياى دين ماست، بهترين مردم بعد از ما كسانى هستند كه در امر ما سخن بگويند و به امر ما برگردند .
امام صادق عليه السلام مى فرمايد:
كسى كه به ديدار برادر مؤمنش در منزلش برود و نيتى جز زيارت برادر مؤمن نداشته باشد، او را از زيارت كنندگان خدا مى نويسند و بر خداست كه زائرش را اكرام كند .
و نيز آن حضرت فرمود:
زيارت مؤمن براى خدا بهتر از آزاد كردن ده بنده مؤمن است و هر كس عبد مؤمنى را آزاد كند، به هر عضوش، عضوى از جهنم آزاد مى شود .
و اما كسى كه به زيارت برادر مؤمن برود، براى خدا، نه براى اين كه مشكلى از او حل كند، يا حاجتى از او روا نمايد، يا در مرضش از او عيادت كند، ثواب هاى عظيم به او خواهد رسيد .
منبع : پایگاه عرفان
