كم گويى و به خصوص خاموشى و صمت موجب مصون ماندن از لغزش ها و خطاهاست، چرا كه اكثر گناهان منشأش زبان است و چون زبان محبوس شود، بدون شك انسان از اكثر گناهان به خصوص ظلم در حق ديگران محفوظ خواهد ماند.
خداوند مهربان، خاموشى را براى جاهل ستر و حجاب از عيوب درونى و براى عالم و دانشمند صمت و خاموشى را زينت قرار داده است، چرا كه جاهل چون بدون علم و معرفت است، هرگاه ملازم و مصاحب خاموشى باشد، احوالات درونش نزد مردم پوشيده است و به خاطر اين پوشيدگى از رسوايى و افتضاح مصون است و عالم با آن كه هر چه مى گويد، سرچشمه اش دانش و حقيقت است، در عين حال خاموشى، براى او وقار و زينت است كه عالم پر حرف در نزد مردم چندان اعتبار و ارزش ندارد.
منبع : پایگاه عرفان
