بعد از اين بازگشت به پروردگار، كه نتيجه ادب بود، خداوند مقام نبوت را به آدم داد. آدم يك زندگى پاكى را در دنيا گذراند. در قيامت هم آثار اعمال و توبه اش، بهشت دائم است.
يك ادب ديگر هم در كربلا جلوه كرد كه براى شما بگويم: به «حر بن يزيد رياحى» فرمود: وقت نماز است، من با هفتاد و دو نفر نماز مى خوانم، تو هم با لشكرت نماز را بخوان، بعد از نماز با هم حرف مى زنيم. خيلى آرام گفت: يابن رسول الله! با بودن شما، من جلو بايستم و يك نماز جماعت ديگر تشكيل بدهم؟ پسر پيغمبر! شما جلو بايست، من اقتدا مى كنم.
منبع : پایگاه عرفان
