در مکتب امام سجاد (عليه السلام)

با قامت عصمت و حيا مي آيد
با بانگ مناجات دعا مي آيد
ميلاد عبادت است يعني سجاد
از سوي خدا به سوي ما مي آيد
گفتن از انسان هايي که رنگ خدايي دارن و لقب خليفة اللهي رو زينت بخش وجود خودشون کردن، کار دشواريه؛ چون دست خاکي ما به انديشه آسماني اونها نمي رسه. اين به اون معنا نيست که ما هرگز نمي تونيم از اين بزرگواران و معلمان انسانيت درس بگيريم، بلکه ما به قدر توان خودمون مي توانيم اونها را الگو قرار بديم.
آب دريا اگر نتوان کشيد
هم به قدر تشنگي بايد چشيد
ما از امام سجاد (عليه السلام)مي آموزيم که چطور مي تونيم پيام مظلوميت اهل بيت پيامبر رو به گوش عالم برسونيم و کفر و ستم ظالمان مردم فريب رو افشا کنيم. ما در مکتب امام سجاد (عليه السلام)، درس هاي زيادي مي آموزيم: درس بردباري، درس مسئوليت و تعهدپذيري ، درس فقر ستيزي و درس ياري مستمندان و درس تقوا و عمل صالح، درود خدا و صلوات او بر زينت عبادت کنندگان، امام سجاد(عليه السلام).

ميلاد نور

فرشتگان آسماني در ميلاد نور، زائر سراي حسيني شدند تا نغمه خوان سروش هدايت و تهنيت گوي مولودي باشند که طلايه دار نور و سرسلسله آفتاب بود.
مولودي که بر پيشاني بلندش، مهر بندگي بود و شيدايي و دلدادگي را در آيينه نيايش و پرستش او نمايان ساخت و راز حق و حقيقت را به گونه اي نو و زيبا در وجود او آشکار کرد.
علي بن حسين (عليه السلام) در شکوه عظمت از مدح و ثنا فراتر است و در زيبايي، از ستايش بي نياز. او ميراث دار فضايل پنج تن است. با اين جمله آيا مي توان به او فضيلتي نسبت داد؟
زيور عبادت کنندگان به انسان ها درس پرستش آموخت و روح نيايش در کالبدشان دميد و محراب نيايش را به ميدان مبارزه با سياست ها و تبليغات شيطاني امويان تبديل کرد و از سلاح دعا، حربه اي برنده عليه دشمنان دين ساخت. او پناه پناه آوران بود در هنگام بيم ها و هراس ها در روزگاري که صداها خاموش شده بود، قافله سالار راهيان نور، موسي وار، حقيقت جويان را از نيل بلا عبور داد و به ساحل نجات رسانيد. درود خدا بر او و سلام ما به لحظه هاي عارفانه اش.

لقب هاي امام چهارم

برخي لقب هاي امام علي بن حسين(عليه السلام) عبارت است از:
ذوالثفنات(1)، سيد العابدين، زين العابدين، سيدالساجدين، سجاد، قدوةالزاهدين، سيد المتقين، امام المؤمنين، زکي، امين، زين الصالحين، منار القانتين، بکا.

چراغ راه

امام خميني (رحمت الله عليه)
حضرت علي بن الحسين (عليه السلام) از بزرگ ترين نعمت هايي است که ذات مقدس حق بر بندگان خود به وجودش منت گزارده و آن سرور را از عالم قرب و قدس نازل فرموده براي فهماندن طرق عبوديت به بندگان خود.(2)
قدري تفکر کن در حالات علي بن الحسين(عليه السلام) و مناجات آن بزرگواربا حضرت حق، و دعاهاي لطيف آن سرور که کيفيت آداب عبوديت را به بندگان خدا تعليم مي کند. من نمي گويم مناجات آن بزرگواران براي تعليم عباد است؛ زيرا که اين کلام بي مغز باطلي است که صادر شده از جهل به مقام ربوبيت و معارف اهل بيت.
خوف و خشيت آنها از همه کس بيشتر بوده و عظمت و جلال حق در قلب آنها از هر کس بيشتر تجلي نموده.(3)

آيت الله العظمي خامنه اي(مدظله العالي)

مناجات هاي پانزده گانه که از امام زين العابدين حضرت علي بن الحسين (عليه السلام) نقل شده، گذشته از خصوصيات بارز دعايي مأثور از اهل بيت(عليه السلام) اين مزيت را داراست که به مناسبت حالات مختلف مؤمن، مناجات ها را انشا فرموده است.(4)

شهيد مطهري (رحمت الله عليه)