اشعاری از رضا اسماعیلی

1-

چون خونِ خدا، بیا مسلمان باشیم

یا حداقل، شبیه سلمان باشیم

مولا، سگ آستان نمی‌خواهد مَرد!

او کرده قیام، تا که «انسان» باشیم

2-

من خون خدا، شکوه بسم الله

گوینده‌ی «لا اِلهَ اِلا اللهَم»

در سینه اگر محبت من داری

ارباب مخوان مرا، که عبداللهم

3-

گفتی به من ارباب! خطا گفتی تو

شرمنده شدم ز دوست، تا گفتی تو

من بنده‌ام و مقام من جز این نیست

شرک است به بنده ای «خدا» گفتی تو

4-

غافل تو ز لا اله الا اللهی

هرگز به حریم «او» نداری راهی

در وادی شرک می‌روی، گمراهی

در عشق، اگر شدی حسین اللهی

5-

وقتی که حسین را تو «سین» می‌خوانی!

در تعزیه، روضه‌ی حزین می‌خوانی

یعنی که حماسه را غلط می‌فهمی

وقتی که ز کوه این چنین می‌خوانی

6-

ای مرثیه خوان! گزافه گفتن کفرست

با لهجه‌ی دین، خرافه گفتن کفرست

اسلام دو نور عترت و قرآن است

جز این، سخنی اضافه گفتن کفرست

7-

با کرب و بلا، سراب می‌بافی تو

یک پرسش بی جواب می‌بافی تو

مفهوم حسین را نمی‌فهمی، حیف

با خون حسین، آب می‌بافی تو!

8-

ای مرثیه خوان! ز چشم و ابرو بگذر

از خال لب و کمند گیسو بگذر

این مرد بزک کرده! ابو فاضل نیست

تکبیر بگو! از این هیاهو بگذر

9-

غافل ز کرامت مُحرّم هستیم

دلداده‌ی بزم سوگ و ماتم هستیم

با خنجر جهل، سر بُریدیم از عشق

ما ابن زیاد و ابن مُلجم هستیم!

10-

ای مرثیه خوان! ز های و هو می‌گویی

از رأس بریده و گلو می‌گویی

از داغ اسارت و تنور و گودال

پس کی ز حسین ُسرخ رو می‌گویی!؟

11-

ای مرثیه خوان! ز نور جانت خالی ست

از پرتو معرفت، جهانت خالی ست

این روضه نمی‌دهد به ما حالی چون :

از عشق و حماسه، داستانت خالی ست

12-

در مرثیه‌ات، حسین تنها «سین» ست!

در کرب و بلا، شکسته ای غمگین ست

تو تاجر گریه ای و جای شک نیست

از تلخی سوگ، کام تو شیرین ست!

13-

این روضه وضو ندارد و زیبا نیست

دنیا زده است، شیعه‌ی مولا نیست

این «سین» که تو خوانده ای، به قرآن سوگند!

در سوره‌ی سرخ ظهر عاشورا نیست

14-

ای مرثیه خوان! نگاه تو زیبا نیست

چون روح تو، از تبار عاشورا نیست

گفتی سبب قیام دریا، آب است!

این روضه، شناسنامه دریا نیست

15-

ای مرثیه خوان! روضه غفلت کافیست

با ذکر خرافه، کسب شهرت کافیست

از خون خدا، برادر من! شرمی

با سکه‌ی کربلا، تجارت کافیست

16-

ای مرثیه خوان! روح تو نورانی نیست

آیینه در این روضه که می‌خوانی نیست

بر روی حماسه می‌زنی سیلی تو

با دست خرافه، این مسلمانی نیست!

17-

ای مرثیه خوان! کرب و بلا ماتم نیست

میراث حسین، درد و داغ و غم نیست

جان مایه‌ی نهضت حسینی این ست :

«هر کس که به ظلم تن دهد، آدم نیست»

18-

ای مرثیه خوان! زبان عاشورا باش

هم قبله‌ی کاروان عاشورا باش

با لهجه‌ی سرخ عشق، همچون زینب

بر خیز و حماسه خوان عاشورا باش