آن كسى كه دچار استكبار روحى است، خود بزرگ بين است و ديگران را خادم خود مى داند و خود را آقاى ديگران مى پندارد، هيچ انتقادى را قبول نمى كند، براى خودش يك مكتبى عين مكتب شيطان دارد؛ چرا به من سجده نكردى، من از او بهترم، من مى دانم بايد چگونه زندگى بكنم، من حرف تو را براى سجده كردن به آدم گوش نمى دهم.
متكبر و خود بزرگ بين خارج از حدود انسانيت است، ديگران را كوچك دانستن و خود را بزرگ دانستن خارج از حدود انسانيت است. خدا اين حال را نمى پسندد، انبيا و ائمه عليهم السلاماين حال را نمى پسندند، توبه او به اين است كه بناى كبر را خراب كند و بناى فروتنى و تواضع را بسازد.
به تمام نعمت ها فروتن بشود. در برابر مردم فروتنى كند و در خانه و اداره و جامعه آسان و فروتن بشود.
منبع : پایگاه عرفان
