رعایت حق حیا

روزی پیامبر (ص) بر بالای منبر به اصحابش فرمود: «اسْتَحْيُوا مِنَ اللهِ حَقَّ الْحـَيَاء»؛ ای مردم از خدا شرم و حیا کنید و حق حیا را به جا آورید. لحن روایت نشان می‌دهد که مردم دسته جمعی از پای منبر به پیامبر اکرم (ص) گفته‌اند که مگر ما این کار را نمی‌کنیم؟ «انا نستحیی یا رسول الله»؛ چرا این‌طور به ما خطاب می‌‌کنید که ای مردم حیا کنید؟ در حالی که ما از خدا حیا می‌کنیم. آن حضرت فرمود: «لیس ذلک»؛ حیا را در شما نمی‌بینم و این ادعای شما را قبول ندارم. بعد فرمود: می‌دانید چه کسی از خدا حیا می‌کند؟

«وَ لَكِنْ مَنِ اسْتَحیى مِنَ اللهِ حَقَّ الْحـَيَاءِ فَلْيَحْفَظِ الرَّأْسَ وَ مَا وَعَى وَ الْبَطْنَ وَ مَا حَوَى »؛ اگر می‌خواهید حیا کنید سرتان را و هر چه در سرتان است را برای خاطر او نگه دارید که دشمن ضربه به آن نزند. چشمتان را از گناه نگاه دارید. پنجاه سال به نامحرم نگاه کردید و بس است و اگر نوبتی هم باشد دیگر نوبت خداست که خدا را و آثارش را و اولیای خدا را ببینیم.

به عیسی بن مریم (ع) گفتند کجا برویم و چه کسی را ببینیم؟ فرمود: چهره‌هایی را ببینید که دیدن آنها شما را به یاد خدا می‌اندازد. شما چقدر تا کنون از نگاه به نامحرم ضرر کرده‌اید و چقدر خانواده‌ها، بچه‌ها، دخترها و پسرها به گناه افتاده‌اند. در باره نگاه حرام می‌فرماید:

«فَزِنا العَیْنَین النَّظَر»؛ زنایِ چشم، نگاه کردن است. 

باید مدتی قرآن کریم و اولیای خدا را نگاه بکنیم. فرمود: سرتان را با چشم و گوشش نگه دارید. پس آن فیلم‌هایی را که شیاطین برای شما ساخته‌اند، و آن‌ها را قاچاق می‌فروشند و بمباران شخصیت شما هستند، نبینید.

پدران و مادران! به بچه‌هایتان رحم کنید، اینها امانت‌های خدا هستند و این وسایل گناه را به خانه‌هایتان نبرید. آنهایی که این مسیرهای غلط را رفتند و همه چیزشان را از دست دادند، سرانجام یا کافر شدند یا به پشیمانی دچار گشتند که همینطور زجرشان می‌دهد.

من کسی را روی تخت بیمارستان دیدم که به پروردگار بزرگ عالم جسارت می‌کرد، به بغل دستی او گفتم این فرد هشتاد سالش است و او را نصحیت کنید. گفت: این فرد هفتاد سال غرق در معصیت بوده و اصلا اسم خدا را که نزد او می‌بریم ناراحت می‌شود. آری اگر گناه انبار بشود شما هم مثل آن پیرمرد از خدا بدتان می‌آید و آخرسر نیز روزی که به خدا خیلی محتاج‌تر از وقت‌های دیگر هستید و وقتی ملک الموت می‌آید، چه کسی به دادتان می‌رسد و چه کسی می‌خواهد شما را نجات بدهد؟ برای روزی که در کنار رختخواب بیماری، طبّ طبیبان و حکمت حکیمان از بین می‌رود و کارآیی ندارد و اثر داروها هم از بین می‌رود، چشم هم باز است و زن و فرزندان گریه می‌کنند و کسی هم نمی‌تواند کاری بکند به فکر آن روز باشید!