بصیرت نسبت به دنیا

ما می‌توانیم چنین حالتی را در خودمان ایجاد کنیم و برای این کار باید یک نگاه با بصیرت به سفره دنیا بیندازیم و ببینیم که چیز مهمی در آن نیست که برای آن بخواهیم خودمان را به زحمت بیندازیم. آخرین حدش این است که بهترین غذای عالم را بدست آوریم، که آن عسل است و امیرمؤمنان (ع) درباره‌اش فرمود: این لعاب دهان یک حیوان است و یا بهترین لباس را که از ابریشم خالص است بدست آوریم که آن نیز لعاب دهان یک کرم است. بهترین مرکب هم در آن زمان اسب بوده که یک وقت شخص را می‌برد و با سر، به زمین می‌زند. بهترین لذت هم در این عالم، لذت جنسی است که امیرمؤمنان (ع) فرمود: آن هم قرار گرفتن دو ظرف کنار هم است که هر‌دو مرکز تجمع آلوده‌ترین و کثیف‌ترین مواد بدن است. پس من فقط یک لباسی می‌خواهم که از حرارت آفتاب و سرمای زمستان نجاتم بدهد و فرقی نمی‌کند که این لباس از کرباس باشد چنانکه امیرمؤمنان (ع) می‌پوشید و یا از ابریشم خالص،  چنانکه معاویه می‌پوشید و هر‌دوی آن‌ها هم لباس‌ها را گذاشتند و از دنیا رفتند. پس از همین امروز خودتان را به کم مصرف کردن و کم لذت بردن از دنیا عادت بدهید. حتی ما دستور داریم که ماه رمضان خوراکتان را از دیگر وقت‌ها کمتر کنید. بگذارید که سحر و افطارتان معمولی باشد و کمی گرسنگی بکشید تا تجلی انوار بیشتری در شما ظهور کند.

انسان در نخوردن به بسیاری از جاها می‌رسد وگرنه در لباس، خوراک، مرکب و پوشاک که لذت ماندگار نیست. اکنون اگر خدا پرده را کنار بزند و شما به برزخ امثال رؤسای جمهور آمریکا و صدر هیئت رئیسه روس‌ها و چرچیل‌ها که بودند و خوردند و ریاست کردند نگاه کنید والله اگر میلیون‌ها سال در این عالم نگهتان بدارند به اندازه بال مگسی به کل این دنیا علاقه پیدا نمی‌کنید. پس تنها به خدا توجه کنید و از کسانی شوید که امیرمؤمنان (ع) درباره آنان فرمود: «عظم الخالق فی انفسهم فصغر ما دونه فی اعینهم».