عبداللّه بن يزيد بن ثُبَيْط قيسى‏

عبداللّه بن يزيد بن ثبيط، از اصحاب امام حسين عليه السلام و از شهيدان كربلا است. وى در بصره زندگى مى كرد و پس از آنكه امام حسين عليه السلام هنگامى كه در مكه بود از اهل بصره استمداد كرد، همراه برادر و پدرش، براى يارى آن حضرت از آن شهر خارج شد و در مكّه به كاروان امام حسين عليه السلام پيوست.
   
وى همراه امام عليه السلام بود تا در روز عاشورا، در نخستين حمله سپاهيان ابن سعد، به ياران حسين عليه السلام، شهيد شد.
   
در زيارت ناحيه درباره وى و برادرش چنين آمده است:
  
 «السَّلامُ عَلى عبدِاللّهِ وَ عُبيدِ اللَّه ابْنَىْ يَزيد بْنِ ثُبَيْتِ الْقِيْسى »
    
در زيارت رجبيّه نيز بر او درود فرستاد شده و نام پدر او بدر بن رقيط آمده كه به احتمال زياد ناشى از تصحيف است.
   
 لازم به توضيح است كه پدرش «يزيد بن ثبيت قيسى عبدى» نيز جزو شهيدان كربلاست و شرح حال او تحت همين عنوان، آمده است.
   
برادرش عامر بن يزيد در رثاى او و پدرش، شعر زير را سرود.
  
          يا فَرْوُ قوُمى فَانْدُبى              خَيْر البَريَّةِ فىِ الْقُبوُرِ
  
             وَ ابْكى الشَّهيدَ بِعَبْرَةٍ             مِنْ فِيْضِ دَمْعٍ ذى دُروُرٍ
 
             وَ ارْثِ الحُسَيْنَ مَعَ التَفَجُّعِ             وَ الَّتأوُّهِ وَ الَّزفيرِ
  
             قَتَلُوا الْحَرامَ مِنَ الأئِمَةِ             فىِ الْحَرامِ مِنَ الشُهوُرِ
 
             وَابْكى يَزيدَ مُجَدَّلَاً             وَ ابْنَيْهِ فى حَرِّ الْهَجيرِ
 
             مُتَزَمِّلينَ دِماؤَهُمْ             تَجرى عَلى لَبَبِ النُحوُرِ
  
             يا لَهْفَ نَفْسى لَمْ تَفُزْ             مَعَهُمْ بِجَنَّاتٍ وَ حُورٍ
    
اى «فَرو» برخيز و بر بهترين كسانِ در گور، [امام حسين عليه السلام و اهل بيت عليهم السلام و اصحابش ] نوحه كن و با اشك فراوان وريزان بر شهيد گريه نما،
  
و براى حسين عليه السلام با آه و سوز و ناله، مرثيه بخوان؛
  
 [بنى اميه ] صاحب احترامى را از امامان در ماه حرام شهيد كردند. و بر يزيد [بن ثُبَيْطِ عبدى ] و دو پسرش [عبداللّه و عبيداللّه ] كه در گرماى نيمروز بر زمين فتاده اند گريه كن،
   
آنان كه در جامه هاى آغشته به خون گلويشان، پيچيده شدند؛
  
افسوس بر نفس من! كه همراهشان به بهشت و حور، نائل نشد.