تفاخر جايز

 انسان اگر بنا باشد به خود ببالد و افتخار كند، بايد به مايه تقوا و عبادات خالصانه اى كه حضرت حق توفيق انجام آن را به انسان داده، مباهات نمايد.

اميرالمؤمنين على عليه السلام در كلام حكيمانه اى مى فرمايد:

خوبى در اين نظام هستى اين نيست كه مال و اولادت فزونى يابد، خوبى به اين است كه معرفت و دانشت بسيار شود و حلم و بردبارى ات عظيم گردد و چنانچه موفق به نيكى و عبادت رب و خدمت به خلق شدى، به سپاس خدا برخيزى.

 «وَأَنْ تُبَاهِىَ النَّاسَ بِعِبَادَةِ رَبِّكَ» .

و به بندگى در پيشگاه پروردگارت، و بخاطر اطاعت و فرمان بردن از دستورات خدايت بر مردم مباهات داشته باشى.

راستى از كرامت دور است كه انسان به داشته هاى مادى و ظاهرى خود بر ديگران به ويژه بر كسانى كه از بخشى از امور ظاهرى محروم اند، فخر بفروشد و با تكبر به خود ببالد و با تبختر ناز كند.