مؤمن در اسلام با كمربند تقوى و خوف از خدا و ايمان به روز جزا، زبانش را از آلودگى حفظ كرده و سعى مى‌كند، اين عضو حساس به طور دائم در راه خدا قرار گرفته، و جز اجراى مسائل ايمانى و گفتار خدايى و كلام نيكو با مردم برنامه‌اى نداشته باشد.
در كتاب پر قيمت «منهاج العابدين» در باب زبان چنين مى‌خوانيم:
«بر تو باد اى برادر كه زبان نگه دارى و در ضبط و قيدآورى، كه او سركش‌ترين عضويست از اعضاء و طغيان و فساد و عدوان او بيشتر است» .
منبع : پایگاه عرفان
