لطفا منتظر باشید

ريشه فساد

  • تاریخ انتشار:   25 مرداد 1394
  • تعداد بازدید:   991

 

پيش از آنكه امويان در شام حكومت يابند، اين برنامه‏ها از زمان عثمان آغاز شد؛ چه آن كه خليفه ناتوان و ضعيف الرأى، براى خوشنودى كسان و اقوام خود، كارهاى آنان را ناديده مى‏گرفت و اگر جز اين بود، معاويه قدرت نداشت «ابوذر غفارى» را به آن وضع آزار دهد و از شام تبعيد كند، گناه ابوذر چيزى جز آن نبود كه امويان را از تعدى و تجاوز به اموال مسلمانان ملامت مى‏كرد.
همين‏كه معاويه به خلافت رسيد، چاره‏اى جز اين نديد كه آزادى خواهان و استقلال طلبان را سركوب سازد، وى «حجر بن عدى» و «عمر بن حمق خزاعى» و ياران آنها را كشت؛ زيرا آنان از روى وجدان پاك، نفرين بر امام على عليه السلام را بر سر منابر جايز نمى‏دانستند.
پس از اين فشارها و شكنجه‏ها، مسلمانان خواه ناخواه، به تقلب و دروغگويى و رياكارى متوسل شدند و آن آزادى‏خواهى و استقلال طلبى صدر اسلام را از دست دادند و در قضاياى خلاف واقع ساكت ماندند و يا براى استفاده خود به مجاز گويى پرداختند.
نمونه‏

به عنوان نمونه زمانى كه معاويه بدون مجوز قانونى پسر خود يزيد را وليعهد كرد، عده‏اى از مسلمانان آزادى خواه و حقيقت‏گو، چنان متملق شده بودند كه به معاويه گفتند: اگر يزيد را وليعهد نمى‏كردى اسلام از دست مى‏رفت و كار مسلمانان زار مى‏شد!!!
اميران و بزرگان و ساير زمامداران بنى‏اميه، از معاويه پيروى مى‏كردند و به تدريج گروه تازه‏اى از اعراب پديد آمدند كه آزادى گفتار و كردار نداشتند، و در مقابل عمليات خلاف، ساكت مانده و به ريا و تملق و چاپلوسى خو گرفتند.
وضع زنان در آن روزگار تاريك، تغيير بسيار يافت؛ زيرا عفت و غيرت به سختى رو به كاستى رفت، غلام و كنيز زياد شد، بزم آرايى و باده پيمايى رواج گرفت، و بعضى از خلفا در عياشى و هرزگى افراط كردند، فحشا در شهرها فزونى يافت، غزل‏سرايى و اظهار عشق در شعر شاعران بسيار گشت و مردان بى‏غيرت، واسطه رساندن مردان به زنان و زنان به مردان از راه نامشروع شدند، طبعاً فساد شيوع پيدا كرد، غيرت مردان رفت و عفت زنان نابود شد. اين بود گوشه‏اى از وضع عمومى جامعه اسلامى در زمان بنى‏اميه.
زمامداران بنى‏عباس‏

خوشگذرانى و صرف وقت رجال و خلفاى بنى‏عباس، در مجالس رقص و خوانندگى كه بيشتر با ناز و كرشمه كنيزان رقاصه و ماهر اداره مى‏شد، از زمان هارون و مأمون فزونى گرفت و دامنه آن به تدريج توسعه پيدا كرد. اندوخته زمامداران و رجال و زنان بنى‏عباس از بيت المال مسلمين، آن قدر زياد شد كه از حساب خارج بود.
«ام جعفر زبيده» همسر «هارون الرشيد» نخستين كسى بود كه براى خود اثاث و آلات طلا، نقره و جواهر نشان فراهم كرد. جامه‏هاى زيبا و گلدار براى او دوختند كه ارزش يك پارچه آن به پنجاه هزار اشرفى مى‏رسيد.
خدمتكارانى از طايفه «شاكريه» از غلام و كنيز فراهم ساخت كه براى انجام كارهاى او هميشه حاضر بودند. وى اول كسى بود كه قبه‏هايى از نقره و آبنوس و صندل با قلاب‏هاى طلا و نقره ساخت و پارچه‏هاى گلدار و سمور و ابريشم و انواع حرير سرخ و زرد و سبز و آبى پوشيد. كفش‏هاى جواهر نگار به پا كرد و شمع عنبر ساخت و مردم هم عموماً در اين برنامه‏ها به او اقتدا كردند.

منبع :
نظرات کاربران (0)
ارسال دیدگاه