اولين كسى كه ظاهر و باطن همه چيز را مى‌بيند، پروردگار است. او دارد جاده را مى‌بيند كه شما را به كجا برساند. در اين جاده همه چيز شما غارت مى‌شود، كوچك مى‌شويد و بعد به جايى مى‌رسيد كه پروردگار مى‌فرمايد:
«فَلا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَزْناً»
در قيامت براى اين گروه كوچك شده، ترازوى سنجش نمى‌گذارم، چون وزنى ندارند كه آنها را بسنجم. پوك و پوچ هستند و وزن ندارند.
من ترازو را براى سنجيدن و نمره دادن مى‌گذارم، اين‌ها چيزى ندارند كه من بخواهم به آنها نمره بدهم.
«بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ»
نفهم هستند. نفهمى به قول فلاسفه، عدم است. آنها مى‌گويند: شرّ، عدم خير و جهل، عدم عقل است.
منبع : پایگاه عرفان
