.jpg)
.jpg)
.jpg)
نيايش، در طلب عفو و رحمت
― خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و شهوتم را از هر حرامى بشكن، و حرصم را از هر گناهى بگردان، و مرا از آزردن هر مومن و مومنه و مسلم و مسلمه بازدار.
― خدايا و هر آن بنده كه به حقى از حقوق و حدى از حدود من كه تواش از آن نهى فرموده اى تجاوز كرده باشد و پرده ى حرمتى از حرمات مرا كه تواش از هتك آن منع كرده اى دريد باشد و ظلامه و حقى را از من با خود به گور برده باشد، يا در حال حيات بر ذمه اش مانده باشد، پس او را در ظلمى كه به من روا داشته است بيامرز، و در حقى كه از من برده است، عفو كن، و درباره ى آنچه با من كرده است سرزنش مفرماى، و به سبب آزردن من رسوا مساز. و اين گذشت را كه در عفو ايشان به كار برده ام، و اين تبرعى را كه در كرم نسبت به ايشان معمول داشته ام، پاكيزه ترين صدقات صدقه دهندگان و بالاترين عطاياى تقرب جويان قرار ده.
― و مرا در برابر عفو ايشان به عفو خود، و برابر دعايم درباره ى ايشان، به رحمت خود پاداش ده، تا هر يك از ما به سبب فضل تو نيكبخت گردد، و هر كدام از ما در پرتو احسان تو نجات يابد.
― خدايا هر بنده اى از بندگانت كه از من عقوبتى ديده، و يا از جانب من آزارى به او رسيده. يا از من و يا به سبب من ستمى به او پيوسته، تا حقش را ضايع كرده باشم، يا مظلمه اش را از ميان برده باشم، پس بر محمد و آلش رحمت فرست. و او را به توانگرى خود از من خشنود گردان، و حقش را از جانب خود بپرداز،
― و آنگاه مرا از عقوبتى كه مستوجب آن شده ام نگاهدار، و از قبضه ى حكم عدل خود رهاى بخش، زيرا كه نيروى من با انتقام تو بر نمى آيد، و طاقتم با غضب تو برابرى نمى تواند، پس اگر تو مرا به حق مكافات كنى هلاكم خواهى كرد، و اگر در رحمت خويشم نپوشنى به مهلكه خواهى افكند.
― خدايا بخشش چيزى را- اى معبود من- از تو مى خواهم كه بذل آن چيزى از تو نمى كاهد، و برداشتن بارى را از دوش خويش مى خواهم كه برداشتن آن تو را گرانبار نمى سازد:
― بخشش نفس خويش را از تو مى خواهم كه آن را براى اين نيافريده اى تا از بيم زيانى به آن پناهنده شوى، يا به وسيله ى آن به منفعتى راه جويى، بلكه تا وسيله ى اثبات قدرت خود بر آفريدن مثل آن و حجت توانايى خود بر خلقت نظير آن قرار دهى
― و برداشتن بار گناهانم را از تو مى خواهم كه حمل آن مرا گرانبار ساخته است. و از تو مدد مى طلبم بر آنچه سنگينى اش مرا به زانو درآورده است.
― پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و نفس مرا با وجود ستم كردنش درباره ى خود ببخش، و آزاد كن، و رحمتت را به تحمل بار گران من بگمار. زيرا چه بسا كه رحمت تو به گناهكاران پيوسته است، و چه بسا كه عفو تو ستمكاران را فراگرفته است.
― پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا پيشواى كسانى ساز كه به عفو خود از افتادن گاه هاى خطاكاران بپا داشته اى، و به توفيق خود از مهلكه هاى مجرمان خلاص كرده اى، تا بمدد عفوت از اسارت خشمت رها شده، و به دست احسانت از بند عدلت آزاد گشته.
― تو اگر چنين كنى- اى معبود من- اين لطف را درباره ى كسى كرده اى كه استحقاق خود را به عقوبتت را انكار نمى كند، و نفس خويش را از سزاوارى عقابت تبرئه نمى نمايد.
― اين معامله را- اى معبود من- نسبت به كسى مى كنى كه ترسش از تو از طمعش به تو افزون است، و نوميديش از نجات از اميدش به خلاص استوارتر است. نه از جهت آنكه نوميديش به علت ياس از رحمت تو يا طمعش از باب غره شدن به مغفرت تو باشد، بلكه نوميديش از جهت آن است كه اعمال نيك اش در ميان اعمال بد اندك، و حجتها و عذرهايش در برابر همگى مسئوليتهايش ضعيف است.
― و تو- اى معبود من- پس سزاوارى كه صديقان به تو مغرور نشوند، و گنهكاران از تو نوميد نگردند. زيرا كه تو آن پروردگار عظيمى هستى كه فضل خود را از هيچ كس بازنمى دارى، و در گرفتن حق خود بر كسى سخت نمى گيرى.
― ياد تو از ياد شدگان برتر است، و نامهايت از ناميده شدن مردمان منزه است، پراكنده است. و نعمتت در همه ى آفريدگان پراكنده است. پس تو را سپاس بر اين بزرگوارى اى پروردگار جهانيان.
