و كان من دعائه عليه السلام اذا نظر الى السحاب و البرق او سمع صوت الرعد
بود از دعاى آن امام عاليمقام وقتى كه نظر مى نمود به سوى ابر و برق يا مى شنيد صداى رعد را فى الجمله اشاره به آنها شد در دعا بر ملائكه.
اين دو تا سحاب و برق يا برق و رعد يا هر سه كه دو تاى آنها يك چيز محسوب شود.
يعنى: هر دو دو خادم از خدمه ى تو هستند يا دو نفر يارند از تو بر ما.
از تبادر.
يعنى: مى شتابند به سوى فرمان تو.
برحمه: متعلق بطاعته يعنى يا رحمت نافعه ى، نفع كننده مى رسانند يا عقوبت ضرر رساننده.
تمطرنا: باب افعال گفته اند بعضى اگر مطر غضب و سوء باشد بر آن امطر گويند اگر مطر رحمت باشد مطر گويند، فاء تفريع است يعنى مى شود مطر غضب باشد و رحمت عرض نمايد به خدا پس مباران ما را به اين دو علامت باران بد و مپوشان ما را به اين دو پوشش بلا باران بد يا باريدن ابر است سنگ چنانچه بر قوم لوط باريد يا باريدن بادهاى مهلك است چنانچه بر قوم هود باريد، يا باريدن باران است كه غرق نمايد ثمار و فوا كه و مردمان را چنانچه بر قوم نوح باريد
عاهه همان آفت است باران بد خراب نمايد زرع را و موجب شود فساد بعضى از امزجه را و ابنيه را.
سخط: خشم و غضب.
ابتهال: زارى و تضرع نمودن.
ابتهال: زارى و تضرع نمودن.
مل: از ميل و انحراف، ادر: از اداره يعنى چرخ زدن و گرداندن رحى: آسيا. ملحدان: عدول كنندگان از حق.
يعنى: اى خداى من اگر هستى تو برانگيخته ى او را از روى غضب، و فرستادى آن را از روى خشم پس پناه مى جويم به تو از غضب تو و زارى مى كنم به سوى تو در طلب عفو تو پس منحرف نما غضب خود را به سوى كافران بگردان آسياى غضب تو را بر ملحدين.
بدان انسان در هيچ وقتى از اوقات مايوس از خداى خود نشود بلكه در وقت نزول عذاب هم دعاء كند در دفع آن چنانچه امام مطر عذاب و غضب را بعد از نزول عرض كند كه دفع نمايد و چنانچه قوم يونس (ع) عذاب آمده از خود دفع نمودند به تضرع و دعاء.
بدان عذابى كه از آسمان نازل شود و يا رحمتى كه بيايد عادت الله جارى شد كه او را به آسمان برگرداند بلكه اگر مقتضى شد كه منصرف نمايد آن را بر آن كسانى كه از جهت ايشان نازل نمود خواهد بر محل ديگر رساند مثل اينكه عذاب خود بر بدان و رحمت خود بر خوبان از اين جهت است امام عرض نمايد به خدا كه غضب خود به كفار برگردان.
محل: به فتح ميم و سكون حاء به معنى قحط و غلا يعنى ببر قحط بلدان ما را با آب دادن تو.
وحر: وسوسه انسان همينكه مبتلا به قحط و غلا شد خيالات فاسده مى كند بلكه نعوذ بالله بعضى از گمان بد به خدا برند.
انسان همينكه گرسنه شد و نعمت در دست ديگرى مى بيند هميشه
طمع به او دارد نه به خدا و لذا عرض كند به خدا كه مشغول ساز ما را از خود به نعمت غير تو.
سطوه: سلطنت.
قوله ما عند: يعنى نيست نزد احدى غير از تو دفعى و نيست كسى را از سلطنت تو امتناع.
يعنى: حكم مى نمائى به آنچه خواهى بر هر كه خواهى و حكم مى كنى به آنچه اراده نمائى در هر كه اراده نمائى.
پس مر تو را است ثناء بر آنچه كه حفظ نمودى ما را از بلاء و مر تو را است ثناء بر آنچه دادى ما را از نعمتها.
خلف: عقب يعنى ثنا نمودنى كه عقب اندازد ثناى ثناكنندگان را در عقب. يعنى اين قدر ثناء زياد باشد كه ثناء ديگران مستور باشد در جنب آن ثناء كه پر كند آسمان و زمين را.
قوله الشاكر: قليل الشكر يعنى جزا دهنده ثناى كم را يا اينكه او هم ثنا كند در عوض ثناى كم چنانچه فرمود: فاذكرونى اذكركم.
فارسی
.jpg)
.jpg)
.jpg)
و كان من دعائه علیه السلام اذا نظر الى السحاب و البرق او سمع صوت الرعد
0
0%
(نفر
0)
نظر شما در مورد این مطلب ؟
نمی پسندم
می پسندم
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:
آخرین مطالب
بیشترین بازدید این مجموعه
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
