صاحبان مسلمان فروشگاه ها و مغازه ها در یکی از مناطق مسلمان نشین اسکاتلند کالاها و محصولات رژیم صهیونیستی را به نشانه حمایت از مردم مظلوم فلسطین تحریم کردند.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از هرالد اسکاتلند، حدود 30 فروشگاه که صاحبان آنها مسلمان هستند از طرح تحریم کالاها و محصولات رژیم صهیونیستی در اعتراض به اسکان صهیونیستها در کرانه باختری و رویکردهای آنها نسبت به فلسطینی ها حمایت می کنند.
این افراد همچنین به خیابانها آمده و با برگزاری راهپیمایی صاحبان سایر فروشگاهها را به تحریم محصولات رژیم صهیونیستی ترغیب کردند.
فعالان در این ستاد وارد فروشگاههای بسیاری در اسکاتلند شده و کاغذهایی که اهداف خود را در آن منتشر کرده اند به صاحبان فروشگاهها ارائه داده و اعلام می کنند که نام فروشگاهها و مغازه هایی که به فروش کالاهای صهیونیستی ادامه دهند در جامعه اعلام شده و نسبت به آنها ابراز بیزاری خواهد شد.
این ستاد با هدایت ستاد همبستگی با فلسطین در اسکاتلند و ستاد دوستان الاقصی در گلاسکو فعال شده و تاکنون بسیاری از فروشگاههای گلاسکو آگهی " هیچ کالای اسرائیلی در این محل به فروش نمی رسد" را روی شیشه خود نصب کرده اند.
برگزارکنندگان این ستاد اظهارداشتند که به دنبال موفقیت این ستاد در گلاسکو در نظر دارند آن را در سراسر کشو توسعه دهند.
تمرکز این ستاد تحریم میوه ها به ویژه خرما است که در ماه مبارک رمضان مسلمانان بیشتر آن را مصرف می کنند.
صدیق خان از ستاد دوستان الاقصی گفت: بسیاری از مخالفان سیاستهای رژیم صهیونیستی بدون اطلاع این کالاها را خریداری کرده و به اقتصاد رژیم اشغالگر قدس کمک می کنند.
001 01 نيايش آن حضرت عليه السلام، كه در آغاز هر دعا، به ستايش - خداى عزوجل - وثناى او بر شروع مى فرموده و مى گفت: از دعاهاى امام سجاد عليه السلام است هنگامى كه آن حضرت دعا مى كرد در آغاز آن حمد و ستايش خداى عزوجل مى نمود. پس فرمود:
001 01 حمد و ستايش مخصوص خداوندى است كه اول است و پيش از او اولى نبوده، و آخر است و پس از او آخرى نيست.
002 01 خداوندى كه چشمان بينندگان از ديدنش ناتوانند و وصف كنندگان از توصيف او عاجز و درمانده اند.
003 01 با قدرت و توانايى خود مخلوقات را آفريد، و آنان را طبق اراده و مشيت خود به وجود آورد.
004 01 سپس آنها را در راه اراده ى خود به حركت در آورده و در راه محبت و دوستى خود مبعوث ساخته است. در حالى كه آنها هيچگونه قدرت و توانايى ندارند در به تأخير انداختن آنچه كه برايشان مقدم داشته است و همچنين استطاعت ندارند در مقدم كردن آنچه كه بر ايشان مؤخر داشته شده.
005 01 براى هر كدام از آنها روزى معلوم قرار داده است كه هيچ كس نمى تواند از آن بكاهد يا بيفزايد.
006 01 براى هر كدام در زندگى مدتى معلوم و پايانى مشخص و معين قرار داده است (يعنى هر موجودى در اين دنيا عمر و حيات محدودى دارد) كه اين مدت معلوم را بياد با گامهاى خود در طول دوره زندگى بپيمايد. و چون اين حركت به پايان عمر به پيش رفت، و حساب عمر و زندگيش را فرا گرفت او را قبض روح مى كند تا پاداش سرشار اعمالش و يا كيفر ترسناك بديهايش را بيابد. همانگونه كه قرآن كريم مى فرمايد: «تا بدكاران را به كيفر كارهاى بدشان برساند و نيكوكاران ر در برابر اعمال نيكشان پاداش دهد».
007 01 اين كيفر و پاداش طبق آئين عدالت او است چون نامهاى خداوند از هر عيب و نقصى پاك و منزه است و نعمت هاى او آشكار و پيوسته است [به همين دليل به كسى نياز ندارد تا به كسى ظلم كند.] «چون هيچ كس نمى تواند بر كار او خرده بگيرد ولى در كارهاى ديگران جاى سئوال و ايراد است.
008 01 حمد و سپاس مخصوص خداوندى است كه اگر بندگانش را از شناخت حمدش بر نعمتهاى پيوسته اش كه براى امتحان و آزمايش به آنان داده و همچنين شناخت راههاى شكر نعمت هاى فراوانى كه به انسانها بخشيده دريغ مى كرد، هر آينه نعمتهايش را مصرف مى كردند ولى حمد و ستايشش را نمى كردند و همچنين روزيش را مورد استفاده قرار مى دادند اما شكرش را به جا نمى آوردند.
009 01 اگر انسانها شكر نعمتهاى خداوند را به جا نياورند از حدود انسانيت خارج شده و به سر حد بهائم و حيوانات مى رسيدند. كما اين كه قرآن در توصيف آنان مى فرمايد: «آنان فقط همچون چهار پايانند بلكه گمراه ترند».
010 01 حمد و سپاس مخصوص خداوندى است كه خويشتن را به ما شناساند، و راه شكر و سپاس خود را به ما الهام نمود، و درهاى علم و دانش را براى شناخت ربوبيت خويش بر روى ما گشود، و ما را در طريق اخلاص در توحيدش راهنمايى و هدايت نمود و از الحاد و شك در معرفت ذات و صفات خود دور ساخت.
011 01 آنچنان حمد و سپاسى كه ما را در طول زندگى از زمره ى ستايشگران و حامدان قرار دهد، و به وسيله آن حمد، بر همه كسانى كه به رضا و خشنودى و عفو و گذشتش پيشى گرفته اند سبقت گيريم.
012 01 حمد و ستايشى كه تاريكى هاى برزخ را بر ما روشن سازد، و راه رسيدن به قيامت را بر ما آسان نمود، و به جايگاه هاى ما در روز قيامت شرافت و عزت بخشد، روزى كه به فرموده قرآن كريم «هر كسى به سزاى آنچه كرده مى رسد و هيچ گونه ستمى بر آنها نخواهد شد»، «روزى كه هيچ دوستى كمترين كمكى به دوستش نمى كند، و از هيچ سو يارى نمى شوند».
013 01 حمد و سپاسى كه ما را به «اعلى عليين» بالا برد و نام ما را در كتاب و نوشته اى كه به امضاى مقربان الهى مى رسد ثبت و ضبط نمايد.
014 01 حمد و سپاسى كه مايه ى چشم روشنى ما در روز قيامت گردد كه همه ى ديدگان در آن روز خيره مى شوند، و مايه ى سفيدى و روشنايى صورت ما گردد در آن روزى كه همه صورتها سياه مى شود.
015 01 حمد و سپاسى كه ما را از آتش دردناك الهى نجات بخشد و در جوار رحمت و كرامت الهى قرار دهد.
016 01 حمد و سپاسى كه ما را در دوشادوش فرشتگان مقرب و در سراى جاودانى و جايگاه پر بركت پيامبران كه نعمتهايش زايل شدنى نيست قرار دهد.
017 01 حمد و سپاس مخصوص خداوندى است كه نيكوئى ها و زيبائى هاى آفرينش را براى ما برگزيد، و روزى هاى پاك و حلال را براى ما جارى ساخت.
018 01 و ما را با تسلط بر جميع مخلوقات فضيلت بخشيد، و همه آنها را با قدرتش فرمانبر و مسخر ما گردانيد و با قدرت و عزت پروردگار همه به اطاعت ما در مى آيند.
019 01 حمد و سپاس مخصوص خداوندى است كه تمام درهاى حاجت و نياز را جز به سوى خودش به روى ما بست، پس چگونه مى توانيم با اين همه نعمت و لطف حمد و سپاس را به جاى آوريم؟ و يا در چه زمانى مى توانيم شكر نعمت هاى او را ادا كنيم؟ نمى توانيم، چه وقت مى توانيم؟
020 01 حمد و سپاس مخصوص خداوندى است كه ابزار بسط و قبض را در بدن ما قرار داد، و ما را از ارواح حيات و زندگى بهره مند ساخت، و وسايل و ابزار كار را در ما به وديعه گذارد، و ما را با روزهاى پاكيزه تغذيه نمود، و با فضل و بخشش خود ما را بى نياز كرد، و با نعمت خويش سرمايه ى زندگانى به ما بخشيد.
021 01 سپس به امورى فرمان داد تا اطاعت و پيروى مان را بيازمايد، و از يك سلسله امور نهى فرمود، تا شكر و سپاسگذارى مان را مورد امتحان و آزمايش قرار دهد. اما ما از اطاعت وارد نشديم و مخالفت امر او نموديم و مركتب اعمالى شديم كه از آنها نفى فرموده بود، با اين حال در كيفر و عقاب ما شتاب نكرد و در انتقام ما تعجيل نفرمود، بلكه از روى رحمت و كرمش با ما رفتار نمود و با رأفت و مهربانى و صبر و بردبارى كه داشت بازگشت ما را انتظار مى كشيد.
022 01 حمد و سپاس مخصوص خداوندى است كه ما را به توبه و بازگشت از گناه هدايت نمود كه اگر فضل و احسان او نبود ما بدان رافه نمى يافتيم، توبه اى كه اگر خداوند از ميان تمام نعمت هاى خود فقط آن را به ما ارزانى مى داشت نعمت او در حق ما نيكو و ارزنده و احسانش نسبت به ما گرانقدر و فضلش بر ما عظيم بود.
023 01 اما سنت و روش خدا در توبه براى پيشيان چنين نبوده، و تكاليف سخت و طاقت فرسا را از ما برداشته، و ما را به اندازه وسع و توان ما تكيف كرده است، و جز كار آسان از ما نخواسته، و براى هيچ كس عذر و بهانه در برابر خداوند باقى نمانده است.
024 01 پس هر كس شايسته عذاب و هلاك گرديد به خاطر نافرماى اوامر الهى است. و كسى كه سعادتمند گردد به خاطر پيروى از دستورات پروردگارش است.
025 01 حمد و سپاس مخصوص خداوند است به هر چيزى كه او را نزديك ترين فرشتگان و گرامى ترين آفريدگانش و پسنديده ترين ستايش كنندگان او را ستايش كنند.
026 01 اين حمد و ستايش بايد بر تمام ستايش ها برترى داشته باشد مانند برترى خداوند بر همه ى مخلوقات و موجودات.
027 01 سپس حمد و سپاس مخصوص او است به خاطر همه نعمتهائى كه بر ما و بر همه بندگان گذشته و باقيمانده اش ارزانى داشته است. حمدى به اندازه همه ى اشياء كه علم خداوند به آنها احاطه دارد و به تعداد مكان همه ى آنها، نه تنها به تعداد آنها بلكه چندين برابر آنها، حمدى كه تا روز قيامت همواره ابدى و جاويد باشد.
028 01 حمد و سپاسى كه انتهايى براى حد و اندازه اش وجود ندارد، و تعدادش قابل شمارش و حساب نيست، و هرگز به نهايت و آخر نرسد، و مدتش پايان نگيرد.
029 01 حمد و سپاسى كه موجب رسيدن به اطاعت و گذشت و سبب خشنودى و وسيله ى آمرزش، راهى به سوى بهشت، پناهگاهى از عذاب، امنيتى از خشم و غضب، پشتيبان طاعت، و مانعى از معصيت و گناه، و مدد و كمكى بر انجام حق او و شرائط آن گردد.
030 01 حمد و سپاسى كه موجب سعادت ما در بين اولياى خدا باشد، و به وسيله آن از زمره ى شهيدان قرار گيريم. به درستى كه او ولى حميد است.
001 02 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، پس از اين ستايش، در درود بر رسول خدا صلى الله عليه و آله
001 02 حمد و سپاس مخصوص خداوندى است كه به خاطر نعمت رسالت و نبوت پيامبرش حضرت محمد صلى اللّه عليه و آله و سلّم بر ما منت نهاد. نعمتى كه امتهاى گذشته و مردم پيشين از ما از آن بى بهره بودند. و اين نعمت رسالت بر اساس قدرت الهى است كه از هيچ چيزى هر چند بزرگ باشد عاجز و ناتوان نيست و چيزى از قدرت او فوت نمى گردد اگر چه بسيار كوچك و لطيف باشد.
002 02 و همچنين براى ما منت نهاد به خاطر اين كه ما را آخرين امت نسبت به همه ى كسانى كه آفريده قرار داد، و ما را شاهد و گواه كسانى قرار داده كه منكر حقايق دين و احكام خدا هستند، و جمعيت ما را در برابر امتهاى ديگر فزونى بخشيد.
003 02 بار خدايا بر محمد درود بفرست كه امين وحى و برگزيده از ميان آفريدگان و انتخاب شده از ميان بندگانت و پيشواى رحمت و مهربانى، و قائد خير و نيكى و كليد همه ى بركتها است.
004 02 همچنانكه او براى انجام فرمان تو خود را آماده نمود،
005 02 و در راه رساندن پيام وحى تو جسم و بدن خود را آماج هر گونه سختيها و ناراحتيها قرار داد،
006 02 و در دعوت مردم به سوى تو با خويشاوندانش آشكارا به مخالفت برخواست،
007 02 و براى خشنوديت با خاندان و قبيله اش به نبرد و كارزار پرداخت،
008 02 و در راه احياء دين تو از خويشاوندانش كه اسلام را قبول نداشتند دورى جست،
009 02 و از همه ى نزديكان خود به خاطر انكار دين تو فاصله گرفت،
010 02 و با همه ى كسانى كه حتى از نظر قبيله و خويشاوندى دور بودند به خاطر اجابت دعوت تو نزديك شد،
011 02 و در راه تو با دورترين مردم طرح دوستى برقرار كرد،
012 02 و با نزديك ترين خويشان دشمنى نمود،
013 02 و در راه رساندن پيام تو خود را به زحمت و مشكلات فراوانى مبتلا ساخت،
014 02 و در راه دعوت به دين تو خود را به رنج و سختى افكند،
015 02 و بيشتر اوقات خود را در راه نصيحت و پند كسانى كه اهليت پذيرش دعوت تو را داشتند گذارند،
016 02 و به خاطر دين و آئين تو مهاجرت به شهر غربت نمود، و از وطن مورد علاقه اش، و از پرورشگاه محل تولد و جايگاهى كه با آن مأنوس بود به خاطر تكريم دين تو و يارى خواستن براى غلبه بر اهل كفر به سرزمين دور هجرت نمود،
017 02 تا اين كه فتح و پيروزى كه درباره ى دشمنانت خواسته بود به دست آورد،
018 02 و آنچه درباره ى دوستان و مؤمنين تو مى انديشيد انجام گرفت،
019 02 پس در حالى كه به مدد و كمك تو يارى مى جست و با ناتوانى خود به كمك و يارى تو نيرو و قوت مى گرفت بر عليه دشمنانت قيام نمود،
020 02 پس با آنها در ميان خانه هاشان جنگيد،
021 02 و به منازلشان حمله برد،
022 02 تا امر و فرمان تو آشكار و كلمه ات (دعوت به اسلام) بلند آوازه گردد گر چه مشركان از آن كراهت داشتند،
023 02 بار خدايا رنج و سختى كه پيامبرت درباره ى دين تو متحمل شد او را در بلندترين درجه از درجات بهشت قرار بده،
024 02 تا هيچ كس در رتبه و منزلت او نرسد، و كسى در آن مقام همانند او نباشد، و هيچ فرشته ى مقرب و پيامبر مرسلى با مقام و درجه ى او برابرى نكند.
025 02 و او را به عنوان شفاعت كننده نيكو در ميان اهل بيت طاهرينش و مؤمنين از امتش بيش از آنچه به آن حضرت وعده داده اى معرفى فرما.
026 02 اى كسى كه وعده اش نافذ، به قولش وفادار، و اى كسى كه گناهان را تبديل به چندين برابر حسنات مى كنى به درستى كه تو صاحب فضل عظيم مى باشى [پس آنچه درباره رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم خواسته ام اجابت فرما]
001 03 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در درود بر حاملان عرش و بر هر فرشته ى مقرب
001 03 بار خدايا! بر نگهبانان و نگهداران عرشت درود فرست همانها كه از تسبيح تو سست نمى شوند، و از تقديس و تنزيه خسته نمى گردنند، و از عبادت و پرستش تو درمانده نمى شوند، و در انجام دستورات تو تقصير و كوتاهى نمى كنند، و علاقه به قرب و نزديكى تو غفلت و فراموشى نمى ورزند.
002 03 و همچنين بر اسرافيل درود فرست كه صاحب صور و همواره آماده و منتظر دستور و فرمان تو است تا با دميدن در صور مردگان را آگاه سازد.
003 03 و بر ميكائيل كه نزد تو داراى منزلت و به خاطر بندگى و طاعت تو صاحب مقام بزرگى است درود بفرست.
004 03 و درود فرست بر جبرئيل امين وحى خود كه در ميان اهل آسمانها همه از او فرمان مى برند و داراى امكان ارجمند و مقرب نزد تو است.
005 03 و بر روح كه موكل بر فرشتگان حجاب ها است درود بفرست.
006 03 و بر روحى كه از عالم امر تو است درود بفرست، پس بر همه ى اينها درود بفرست، و بر فرشتگانى كه پائين تر از آنانند يعنى آنها يى كه در آسمانها ساكن هستند و امين بر ابلاغ رسالت و پيغام تو هستند.
007 03 و درود فرست بر آن فرشتگانى كه از هيچ كوششى خسته و از هيچ رنجى مانده و سست نمى شوند، و شهوات و خواهش ها آنان را از تسبيح تو باز نمى دارد، و اشتباهات ناشى از غفلتها و بى خبريها آنها را از تعظيم و احترام تو جدا نمى سازد.
008 03 فرشتگانى كه چشمان و ديدگانش در شدت خشوع است و در اثر فروتنى و تواضع خود در لايق ديدار تو نمى دانند، و سر تعظيم و فروتنى را پايين افكنده و مدتهاست راغب چيزى هستند كه در نزد تو موجود است، همواره نعمت هاى تو را به ياد دارند، و در پيشگاه عظمت و كبريائيت تواضع و فروتنى دارند.
009 03 فرشتگانى كه هرگاه مى بينند شعله آتش جهنم بر گناهكاران برافروخته مى شود مى گويند: خدايا تو پاك و منزه اى، ما تو را آن طورى كه سزاوار عبادت و پرستش بودى بندگى نكرديم و حق عبادت تو را به جاى نياورديم.
010 03 سپس بر آنها درود و صلوات فرست، و بر روحانيون از فرشتگانت و آنان كه نزد تو قرب و منزلت دارند، و آنان كه پيامهاى غيبى شما را به رسولان تو ابلاغ مى كنند، و آنان كه امين وحى تو هستند درود فرست.
011 03 و نيز درود فرست بر قبائلى از فرشتگانت كه به خود اقتباس داده اى، و آنان را به خاطر تقديس تو از خوردن و آشاميدن بى نياز ساخته اى، و در درون طبقات آسمانها سكونت داده اى.
012 03 و همچنين بر فرشتگانى كه در اطراف انكاف آسمانها قرار گرفته اند تا فرمان به اتمام گشتن وعده ى تو را برسانند درود فرست.
013 03 و درود فرست بر فرشتگانى كه خزانه دار بارانند، و فرشتگانى كه ابرها را به حركت در مى آورند.
014 03 و درود فرست بر فرشته اى كه از صداى زجر و راندنش بانگ رعدها شنيده مى شود و وقتى ابر خروشان به صداى زجر او به شنا در مى آيد صداى صاعقه و درخشش برق به چشم مى خورد.
015 03 و بر فرشتگانى كه همراه برف و تگرگ اند، و فرشتگانى كه با دانه هاى باران فرود مى آيند، و فرشتگانى كه مسئوليت خزائن بادها را به عهده دارند، و آنهايى كه موكل كوهها هستند تا پاشيده نشوند درود فرست.
016 03 و بر فرشتگانى درود فرست كه سنجش آبها و پيمانه ى باران هاى سخت و رگبارها را به آنان شناسانده اى.
017 03 و درود بفرست بر فرشتگانى كه براى اهل زمين فرستاده شده اند تا بلاء و خوبى براى آنان بياورند.
018 03 و همچنين درود فرست بر سفراء گرامى و نيكوكار خود، و حافظان بزرگوار وكاتب اعمال انسانها و ملك الموت و يارانش كه قبض روح انسانها را به عهده دارند، و منكر و نكير كه دو فرشته بازپرس در قبر هستند، و رومان فرشته كه مسؤل تشخيص اهل قبور است، و فرشتگانى كه اطراف بيت المعمور طواف مى كنند، و بر مالك و كليد داران بهشت.
019 03 و بر فرشتگانى كه «از فرمانهاى خدا سرپيچى و نافرمانى نمى كنند و به آنچه مأمورند اطاعت و پيروى مى نمايند» درود بفرست.
020 03 و درود فرست بر فرشتگانى كه هنگام استقبال از اهل بهشت به آنان مى گويند: «درود بر شما به خاطر صبر و شكيبائى كه كرديد، چه پايان خوبى نصيب شما شده است.»
021 03 و درود فرست بر فرشتگانى كه پاسبان و نگهبان درهاى جهنم هستند كه هر گاه به آنها گفته شود: «آنان را (جهنميان را) در غل و زنجير بكشيد و وارد جهنم كنيد» به سرعت اقدام مى كنند و هيچ مهلتى به آنها نمى دهند.
022 03 و درود فرست بر فرشتگانى كه نامى از آنها ياد نكرديم و مقام منزلت شان را نزد تو و اين كه مأمور به چه كارى هستند ندانستيم.
023 03 و درود فرست بر فرشتگانى كه در هوا و زمين و آب ساكنند و آنانى كه بر همه مخلوقات گماشته اى.
024 03 و درود بر آنان فرست «در روزى كه همه حاضر شوند در حالى كه همراه خودشان شاهد و گواهى دارند»،
025 03 درودى كه كرامتى بر كرامت و مقامشان و پاكيزگى بر طهارت آنها بيفزايد.
026 03 بار خدايا! چون بر فرشتگان و فرستادگانت درود فرستادى و درود ما را نيز به آنان رسانيدى، بر ما نيز درود فرست به خاطر گفتار نيكو درباره آنها كه راه آن نيز تو گشودى و به ما عطا نمودى، به درستى كه تو بسيار بخشنده و بزرگوار هستى.
001 04 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در درود بر پيروان پيامبران، و تصديق كنندگان ايشان
001 04 بار خدايا مورد مغفرت و لطف خود قرار ده همه كسانى را كه پيرو پيامبران بودند و آنان را در غيب و پنهانى تصديق كردند در هنگامى كه دشمنان با تكذيب پيامبران به آنها به معارضه برخاستند، تصديق كنندگانى كه با اشتياق قلبى و با حقيقت ايمان به سوى رسولان شتافتند.
002 04 همه ى كسانى كه در هر زمانى پيامبرى به سويشان فرستادى و دليلى براى آنها اقامه فرمودى، از زمان حضرت آدم عليه السلام تا حضرت محمد صلى اللّه عليه و آله و سلّم و آل او (عليهم السلام) كه همان پيشوايان هدايت و رستگارى و رهبران اهل تقوى و پرهيزگارى هستند كه بر همه ى آنها سلام و درود باد، از آنان به مغفرت و خشنودى ياد فرما و آنان را مشمول آموزش و لطف خود قرار بده.
003 04 بار خدايا به اصحاب و ياران حضرت محمد صلى اللّه عليه و آله و سلّم توجه ويژه داشته باش آنان كه به خوبى آن حضرت را همراهى كردند، و در شرايط سخت و طاقت فرس به ياريش شتافتند و از عهده امتحان و آزمايش خوب برآمدند، و او را مورد حمايت و پشتيبانى خود قرار دادند، و در ايمان آوردن به آن حضرت و پذيرفتن دعوتش از همديگر پيشى مى گرفتند، و با شنيدن دليل و برهان رسالتش، اجابتش كردند.
004 04 يارانى كه براى برقرارى آئين دين او از زن و فرزند خود دورى جستند، و در جهت تثبيت نبوت او دست به شمشير بردند و با پدران و فرزندان به جنگ و جهاد پرداختند و سرانجام به بركت آن حضرت پيروز گرديدند.
005 04 يارانى كه محبت و دوستى آن حضرت را در دل داشتند و در دوستى با او تجارتى را آرزو مى كردند كه هرگز اميد ضرر و زيان را نداشتند.
006 04 اصحابى كه قوم و قبائل شان به خاطر ايمان به آئين آن حضرت از آنان جدا شدند، و بستگانشان نيز به خاطر نزديكى آنان به پيامبر دورى گزيدند.
007 04 پس خدايا آنچه كه آنان براى تو و در راه تو انجام دادند فراموش مفرما، و در رضوان خويش خشنود گردان، و به خاطر آن كه مردم را به دين تو دعوت كردند و همراه پيامبرت از جمله دعوت كنندگان به سوى تو بودند از خشنودى رحمت خود خشنود ساز.
008 04 و به خاطر يارى دين تو از سرزمين و ديار خود هجرت كردند و از زندگى راحت و مرفه به زندگى سخت و دشوارى روى آوردند از آنان تشكر و قدردانى كن، و همچنين پاداش ده به كسانى كه در راه عزت دين تو مظلوميت شان زياد گشته.
009 04 بار خدايا به تابعين و پيروان اصحاب آن حضرت كه مى گويند: «ما و برادران ما را كه پيش از ما ايمان آوردند بيامرزد». بهترين پاداش خود را برسان.
010 04 آن تابعين و پيروانى كه راه و روش «صحابه» را در پيش گرفتند و طريقه ى آنان را پيمودند.
011 04 كسانى كه هيچ گونه شكى و ترديدى در بصيرت شان به وجود نيامد، و در پيروى از صحابه شبهه اى در دلشان رخنه نكرد، و در اقتدا به نشانه هاى هدايت و رستگارى آنان ترديدى به خود راه ندادند.
012 04 تابعينى كه صحابه را مورد حمايت خود قرار دادند، و آنان را در دينشان يارى نمودند، به هدايت آنان هدايت شدند، اتفاق نظر با آن داشتند، و در آنچه آنان از جانب پيامبر مى آوردند مورد افترا و تهمت قرار نمى دادند.
013 04 بار خدايا از امروز تا روز قيامت بر تابعين و زنان و فرزندانشان و بر هر كدام از ايشان كه تو را اطاعت كرده درود فرست.
014 04 درودى كه آنان را از نافرمانيت حفظ فرمائى، و باغهاى بهشت خود را براى آنان وسعت بخشى، و آنان را از كيد شيطان باز دارى، و بر هر كار نيكى كه از تو كمك خواستند يارى فرمايى، و آنان را از پيشامدهاى شب و روز جز حوادث نيك حفظ نمائى.
015 04 و درودى كه اعتقاد حسن اميدوارى آنان را نسبت به خودت، و طمع به آنچه نزد تو است، و به تهمت نورزيدن به آنچه نزد بندگان است برانگيزى.
016 04 تا آنان را به رغيبت به سوى خود و ترس از خويشتن بازگردانى، و آنان را نسبت به زندگى وسيع اين دنيا زاهد و بى علاقه نمايى، و عمل براى آخرت و آمادگى براى پس از مرگ را محبوب آنها گردانى.
017 04 و هر گونه اندوهى كه به هنگام خروج جان از بدن برايشان پيش مى آيد آسان سازى.
018 04 و همچنين آنان را از فتنه هايى كه موجب مشكلات و سختى ها مى گردد و از شدت سوزندگى آتش و طولانى و جاودانى ماندن در آن را رهائيشان بخشى.
019 04 و چنان درودى كه آنان را در منزل امنى از جايگاه پرهيزگاران روانه گردانى.
001 05 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام درباره ى خود و دوستانش
001 05 اى كسى كه شگفتى هاى عظمتش پايان ندارد، بر محمد و آل او درود فرست و ما را از الهاد در عظمت خود بازدار.
002 05 و اى كسى كه مدت ملك و حكومتش به پايان نمى رسد، بر محمد و آل او درود فرست و ما را از عذاب و كيفرت آزاد فرما.
003 05 و اى كسى كه خزائن رحمتش هيچ وقت فنا نمى پذيرد، بر محمد و آل او درود فرست و بهره اى براى ما در رحمت خود قرار داده.
004 05 و اى كسى كه چشمها از ديدن تو فرو مى مانند، بر محمد و آل او درود فرست، و ما را به قرب خود نزديك ساز.
005 05 و اى كسى كه در برابر مقام و منزلت تو منزلت هاى كوچك و ناچيز است، بر محمد و آل او درود فرست، و ما را در نزد خود گرامى دارد.
006 05 و اى كسى كه باطن اخبار تو هويدا و آشكار است، بر محمد و آل او درود فرست، و ما را نزد خود رسوا مگردان.
007 05 بار خدايا ما را با عطا و بخشش خود از بخشش ديگران بى نياز گردان، و با ايجاد ارتباط و دوستى با خودت ما را از ترس قطع رابطه با ديگران كفايت فرما تا با بذل و بخشش تو به ديگرى رغبت پيدا نكنيم، و با فضل و كرم تو از احدى ترس و وحشت نداشته باشيم.
008 05 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و به سودمان تدبير نما نه به زيان ما، و طرح و نقشه را به سود ما بكش نه بر زيان ما، و ما را بر دشمنان ما پيروز گردان نه آنها را بر ما پيروز گردانى.
009 05 بار خدايا بر محمد و ال او درود فرست، و ما را از خشم و غضب خود مصون دار، و به لطف خود حفظ فرما، و به سوى خودت هدايت و راهنمايى كن، و از رحمت خود ما را دور مساز، زيرا هر كس كه از خشم خود نگهدارى سالم مى ماند، و هر كس را هدايت فرمايى دانا و آگاه مى شود، و هر كس را به سوى خود نزديك فرمايى سود مى برد.
010 05 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از سختى پيش آمدهاى روزگار، و شر دامهاى شيطان، و از تلخى قهر و غلبه پادشاه حفظ فرما.
011 05 بار خدايا بى نيازان به فضل قوت تو به بى نيازى رسيده اند، پس بر محمد و آل او درود فرست و ما را بى نياز فرما، و بخشندگان از عطا و بخشش تو مى بخشند، پس بر محمد و آل او درود فرست، و از نعمت خود بر ما عطا فرما، و هدايت يافتگان به نور هدايت يافته اند، پس بر محمد و آل او درود فرست، و ما را هدايت فرما.
012 05 بار خدايا هر كس را تو سرپرستى كردى خوار خوارى كنندگان به او زيانى نرسانده، و كسى را كه تو عطا كنى هر چند ديگران از او منع كنند چيزى از او كاسته نمى شود، و كسى را كه تو هدايت نمايى گمراهى گمراه كنندگان او را از راه بيرون نخواهد كرد.
013 05 پس بر محمد و ال او درود فرست، و ما را به عزت و توانايى خود از شر و زيان بندگانت باز دار، و ما را با بخشش خود از ديگران بى نياز گردان، و با ارشاد و راهنمايى خود ما را به راه حق رهسپار ساز.
014 05 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و قلوب ما را با ذكر عظمت خود، و آسايش بدنهاى ما را در شكر و سپاسگزارى نعمتت، و زبان ما را در بيان نعمت هايت گويا قرار ده.
015 05 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از دعوت كنندگان به سوى خودت، و از هدايت كنندگانى كه به سوى تو هدايت مى كنند، و از نزديكان ويژه درگاهت قرار داده اى مهربانترين مهربانان.
001 06 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگام صبح و شام
001 06 حمد و سپاس مخصوص خداوندى است كه با قوت خود شب و روز را آفريد.
002 06 و با قدرتش آنها را از يكديگر جدا ساخت.
003 06 و براى هر كدام از شب و روز حدى محدود و مدتى معلوم قرار داد.
004 06 و هر يك از آن دو را به همان اندازه كه برايش تعيين و تقدير شده در جاى ديگرى قرار مى دهد و اين به خاطر روزى و پرورش بندگان است.
005 06 و شب را مايه آرامش بندگان از تلاش و فعاليت هاى خسته كننده قرار دارد، و آن را لباس براى بندگان قرار داد تا در آن آرام گيرند و بخوابند، كه موجب آسايش و توانايى آنان مى گردد و به لذائذ و خوشى هاى خود دست يابند.
006 06 و روز را براى آنان روشن آفريد تا بتوانند از فضل خداوند بهره ببرند، و وسيله ى روزيشان را به دست آورند. و براى رسيدن به منافع دنيايى و سعادت آخرت بر روى زمين به تلاش و كوشش بپردازند.
007 06 خداوند با همه ى اينها حالشان را اصلاح، و اخبار و اعمالشان را آزمايش مى نمايد و نظاره مى كند كه در اوقات عبادت و اطاعت و مواقع واجبات و احكامش چه مى كنند، تا بدكاران را به خاطر كردار بدشان كيفر دهد و نيكوكاران را در برابر اعمال نيكشان پاداش.
008 06 بار خدايا حمد و سپاس مخصوص تو است كه صبح را براى ما آشكار نمودى، و ما را از روشنى آن بهره مند ساختى، و مراكز روزى را به ما نشان دادى، و در آن ما را از حوادث و آفات حفظ فرمودى.
009 06 خدايا ما و همه موجودات از آن تو گرديديم اعم از آسمانها و زمين و آنچه در اين دو است چه جنبنده و غير جنبنده، چه ثابتش و چه متحركش و آنچه در هوا بالا رفته و هر چه در درون زمين پنهان است.
010 06 همه ى ما در قبضه ى قدرت و سيطره ى حكومت تو قرار گرفتيم و اراده و مشيت تو ما را به يكديگر پيوند داده و طبق فرمان تو در كارها تصرف مى كنيم، و با تدبير تو رفت و آمد مى نمائيم.
011 06 از امور جز آنچه تو آفريده اى، و از خير و نيكى جز آنچه تو بخشيده اى براى ما نيست.
012 06 امروز روزى نو و جديدى است كه براى ما گواه و شاهد آماده اى است، اگر نيكى كنيم ما را به حمد و ستايش وداع مى كند، و اگر بدى كنيم با نكوهش و مذمت از ما جدا مى شود.
013 06 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و حسن مصاحبت با اين روز را روزى ما فرما، و ما را از بدى مفارقت با آن در اثر نافرمانى و ارتكاب گناه كوچك يا بزرگ حفظ فرما.
014 06 و در اين روز به نيكى هاى ما بيفزا، و ما را از بديها خالى كن، و تمام روز را از ابتدا تا انتها از حمد و شكر و اجر و ذخيره و فضل و احسان براى ما پر گردان.
015 06 بار خدايا زحمت و رنج ما را بر فرشتگان كاتب اعمال ما آسان گردان، و نامه هاى اعمال ما را از حسنات و نيكى هاى ما پر فرما، و در پيشگاه آنها ما را در اثر اعمال بد رسوا مساز.
016 06 بار خدايا در هر ساعتى از ساعتهاى اين روز بهره اى از بندگانت و سهمى از شكرت و گواه صادقى از فرشتگانت براى ما قرار ده.
017 06 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از پيش رو و پشت سر و از راست و چپ و از تمام جوانب حفظ فرما، به طريقى كه از نافرمانى و معصيت تو در امان، و به طاعت و بندگى تو راهنما و براى محبت و دوستى تو به كار گيريم.
018 06 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را در اين روزمان و شبمان و در همه ى روزها توفيق عطا فرما بر انجام كارهاى خير، و نيكى و دورى از شر و بدى، و شكر نعمتها، و پيروزى از سنت ها، و دورى از بدعتها، و امر به معروف، و نهى از منكر، و حفظ و نگهدارى از اسلام، و درهم شكستن باطل و خوار و ذليل ساختن آن، و نصرت و يارى حق و گرامى داشتن آن، و ارشاد و راهنمايى افراد گمراه، و اعانت ضعيف و ناتوان، و فريادرسى مظلوم توفيق عطا فرما.
019 06 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و اين روز را مباركترين روزهايى كه تاكنون شناخته ايم، و بهترين رفيقى كه با آن مصاحبت و همراهى داشته ايم، و بهترين زمانى كه در آن به سر برده ايم قرار ده.
020 06 و ما را خشنودترين افرادى قرار ده كه شب و روز بر آنها گذشته، شكرگزارترين كسانى كه به آنها نعمت بخشيداى، و پايدارترين كسانى كه شريعت خود را بر آنها تشريع فرموده اى، و كسانى كه بيشتر بر آنها نهى و تحذير كرده اى.
021 06 بار خدايا تو را گواه و شاهد مى گيرم در اين روز، و اين ساعت، و اين شب و در اين جايگاهى كه ايستاده ام و تو براى گواهى بس هستى، و گواه مى گيرم آسمان و زمينت و فرشتگان و ساير مخلوقات تو كه در اين دو سكونت داده اى به اين كه شهادت مى دهم خدايى جز تو نيست، قائم بر قسط و عدل، عادل در حكم، مهربان به بندگان و مالك همه ى ملكها و رحيم نسبت به همه ى مخلوقات هستى.
022 06 و همچنين شهادت مى دهم به اين كه محمد (صلى اللّه عليه و آله و سلّم) بنده و رسول و برگزيده تو از ميان بندگانت است، مسئوليت رسالت را به او سپردى كه به خوبى از عهده آن بيرون آمد، و به او فرمان پند و نصيحت به امتش را دادى و او هم نصيحت كرد.
023 06 بار خدايا به محمد و آل او درود فرست بيشتر از آنچه بر فردى از مخلوقات فرستاده اى، و از جانب ما به او بهترين چيزى را عطا فرما كه بر كسى از بندگانت عطا كرده اى، و به او بهترين و گرامى ترين پاداشى را عنايت فرما كه به هر يك از پيامبرانت از ناحيه ى امتش عنايت كرده اى.
024 06 زيرا تو بخشنده ى نعمتهاى بزرگ، و آمرزنده ى گناهان بزرگ و مهربانترين مهربانان هستى، پس بر محمد و آل او كه طاهر و نيكوكار و نجيبند درود فرست.
001 07 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگامى كه امر مهمى (سخت و نگران كننده) براى وى رخ مى داد، يا حادثه اى ناگوار برايش مى رسيد، و در وقت اندوه
001 07 اى كسى كه گره مشكلات به دست تواناى او باز مى گردد، و اى كسى كه شدت سختى ها و گرفتاريها به وسيله او كاسته مى شود، و اى كسى كه رهائى يافتن از ناگواريها و رسيدن به آسايش از او درخواست مى گردد.
002 07 چون كه سختيها و مشكلات در برابر قدرت و توانايى تو ذليل و ناچيزند، و همه ى اسباب و علل با لطف و توفيق تو سبب و عليت پيدا كرده اند، و با قدرت تو قضا و مقدرات جارى و برقرار گشته اند، و اشياء بر وفق اراده و خواست تو به حركت و جريان افتاده اند.
003 07 بنابراين، اشياء طبق مشيت تو بدون دستور و فرمان لفظى فرمانبرند، و طبق اراده ى تو بدون نهى لفظى از حركت باز مى ايستند.
004 07 خدايا تو كسى هستى كه براى حل دشوارى ها تو را مى خوانند، و در سختى ها و مشكلات پناهگاهى، هيچ مشكلى بدون دفع تو برطرف نمى گردد، و هيچ سختى بدون اين كه تو آنها را برطرف سازى بر طرف نمى گردند.
005 07 بار پروردگارا مشكلاتى بر من فرود آمده كه سنگينى آن برايم دشوار است، و گرفتارى آن مرا از تحمل آن ناتوان ساخته است.
006 07 با قدرت خود آن را بر من وارد ساخته اى، و با سلطه ى خود آن را متوجه من گردانيده اى.
007 07 پس آنچه را كه تو بر من وارد ساخته اى كسى توان بيرون راندن آن را ندارد، و چيزى را كه تو متوجه من ساخته اى كسى را قدرت باز گرداندن آن نيست، و آن درى را كه تو ببندى گشاينده اى براى آن نيست، و هر درى را كه تو باز كنى كسى توان بستنش را ندارد، و آنچه را كه تو دشوار كرده اى آسان كننده اى براى آن نيست، و هر كس را كه تو خوار و ذليل ساخته اى يارى دهنده اى برايش نمى باشد.
008 07 پس بر محمد و آل او درود فرست، و اى پروردگار من در آسايش را به فضل خود به سوى من بگشا، و تسلط غم و اندوه را به قدرت و توانايى خود از من بردار، و در آنچه شكايت دارم حسن نظر داشته باش، و به خواسته هايم حلاوت و شيرينى را به من بچشان، و از جانب خود رحمت و گشايش بر من ببخش، و به زودى راه خلاص از گرفتارى ها را برايم قرار ده.
009 07 و مرا به سبب غم و اندوه از رعايت و توجه به واجبات و به كار بستن سنت هايت باز مدار.
010 07 پس اى پروردگار من! آنچه به من رسيده طاقت و توان تحمل آن را ندارم، و به آنچه به من روى آورده سراسر وجودم پر از غم و اندوه شده، فقط تو توانايى و قدرت بر طرف ساختن آنچه به من روى آورده را دارى، پس آن گرفتارى را از من دور كن گرچه از جانب تو شايستگى آن را ندارم صاحب عرش عظيم.
001 08 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام در پناه بردن (به خداى تعالى) از سختى ها و اخلاق ناستوده، و كردارهاى نكوهيده
001 08 بار خدايا من از هيجان حرص، و سلطه ى خشم و غضب، و غلبه ى حسادت، و سستى صبر و شكيبائى، و قلت عنايت، و بدخويى، و افراط در شهوت، و تعصب ناروا به تو پناه مى برم.
002 08 و همچنين از پيروى هوى و هوس، و مخالفت هدايت و رستگارى، و خواب غفلت، و اقدام بر تكلف، و مقدم داشتن باطل بر حق، و مداومت بر گناه، و كوچك شمردن معصيت و نافرمانى و بزرگ داشتن اطاعت و بندگى به تو پناه مى برم.
003 08 و همچنين از تفاخر ثروتمندان، و تحقير فقرا و نيازمندان، و بد رفتارى با زيردستان، و ترك شكرگذارى از كسى كه به ما نيكويى كرده به تو پناه مى برم.
004 08 به تو پناه مى بريم از اين كه به ظالمى كمك كنيم، يا مظلومى را خوار نماييم، يا طالب چيزى باشيم كه حق ما نيست، يا در مسائل علمى بدون علم و آگاهى نظر دهيم.
005 08 به تو پناه مى بريم از اين كه به كسى خيانت كنيم، و در اعمال خودپسند باشيم، و بر آرزوهايمان بيفزائيم.
006 08 همچنين به تو پناه مى بريم از سوء سريره، و كوچك شمردن گناهان كوچك، و از تسلط شيطان، يا از منكوب روزگار شدن، و يا تحت سلطه سلطان و پادشاه قرار گيريم.
007 08 و همچنين از اقدام بر اسراف، و نبود روزى به اندازه ى نياز به تو پناه مى بريم.
008 08 از شماتت و شادى دشمنان و از نيازمندى به هم كيشان، و از زندگى در سختى و گرفتارى، و از مرگ غير منتظره به تو پناه مى بريم.
009 08 و به تو پناه مى بريم از بزرگترين تأسف و حسرت، و از مصيبت بزرگ روز قيامت، و از بدترين بدبختى و شقاوت و از بدترين بازگشت، و نوميدى از پاداش، و از حلول كيفر و عقاب.
010 08 بار خدايا به محمد وآل او درود فرست، و مرا و همه ى مؤمنين و مؤمنات را با رحمت خود از اين امور پناه ده اى مهربانترين مهربانان.
001 09 از دعاهاى حضرت عليه السلام، در اشتياق به طلب آمرزش از خداى تعالى
001 09 بار پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست و ما را به سوى محبوب خود با توبه از گناه رهسپار فرما، و ما را از اصرار بر گناه كه در نزد تو ناپسند است دور گردان.
002 09 بار خدايا هر گاه بين دو نقص و زيان در دين و دنيا قرار گرفتيم پس زيان را در آنى كه زود فناپذير است (دنيا) قرار ده و توبه و بخشش را در آن كه طولانى است (دين) قرار ده.
003 09 بار خدايا هر گاه تصميم به انجام دو كار گيريم كه يكى از آن دو موجب خشنودى تو مى گردد و ديگرى موجب خشم و غضب تو را فراهم مى سازد پس ما را به سوى آن كارى كه خشنودى تو را موجب مى شود متمايل ساز و نسبت به آن كه خشم و غضب تو را به همراه دارد و از نيروى ما در انجام آن بكاه.
004 09 و در آن هنگام بين نفسهاى ما و اختيار انتخاب آن آزاد مگذار، چرا كه باطل را انتخاب مى كند مگر اين كه تو توفيق انتخاب حق را به او عنايت كنى،و همواره به انجام كارهاى بد فرمان مى دهد مگر اين كه مشمول رحمت تو واقع شود.
005 09 بار خدايا تو ما را از ناتوانى آفريدى، بنيان و نهان ما را بر سستى بنا نهادى، و از آبى بى ارزش خلق كردى، پس هيچ حركتى جز با قدرت و قوت تو نيست، و هيچ توانايى جز به يارى تو وجود ندارد.
006 09 پس ما را به توفيق خود تأييد فرما، و ما را با هدايت و راهنمائيت استوار ساز، و ديده ى دلهاى ما را از آنچه خلاف دوستى و محبت تو است نابينا گردان، و هيچ كدام از اعضاء و جوارح ما را در نافرمانى و معصيت تو قرار مده.
007 09 بار خدايا پس بر محمد و آل او درود فرست، و رازهاى دلهاى ما، و حركات اعضاء و جوارح ما، و نگاههاى چشمهاى ما، و سخنان زبانهاى ما را در آنچه موجب ثواب تو گردد قرار ده، تا اين كه هيچ حسنه اى كه به سبب آن سزاوار پاداش تو گرديم از مافوت نگردد، و هيچ سيئه اى كه به وسيله ى آن مستوجب كيفر تو شويم براى ما باقى نماند.
001 10 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام در پناه بردن به خداى تعالى
001 10 بار خدايا اگر بخواهى ما را ببخشى از فضل و احسان تو است و اگر بخواهى ما را عذاب و كيفر نمايى براساس عدالت و دادگرى تو است.
002 10 پس به نعمت خود عفو و بخشش را بر ما آسان گردان، و با گذشت خود ما را از عذابت رهائى بخش، زيرا ما طاقت عدالت تو را نداريم، و بدون عفو و بخشش تو براى هيچ كدام از ما راه نجاتى وجود ندارد.
003 10 اى بى نياز بى نيازان، هم اكنون ما بندگان در پيشگاه تو حاضريم و من نيازمندترين نيازمندان نسبت به توأم، پس با وسعت رحمت خود بى نيازى ما را برطرف فرما، و اميد ما را با دريغ نمودن قطع مگردان، كه اگر ما را از رحمت خود نوميد كنى طالب سعادت را به شقاوت افكنده اى، و طالب احسان و بخشش تو را نوميد و محروم ساخته اى.
004 10 پس با اين نوميدى و بدبختى به سوى چه كسى رو آوريم، و از درگاه تو به كجا رويم؟ تو از هر عيب و نقصى پاك و منزهى ما مضطر و بيچارگانى هستيم كه اجابت دعايشان را واجب ساخته اى، و ما گناهكاران و رنج ديدگانيم كه وعده رفع گرفتاريمان را به ما داده اى.
005 10 چون شبيه ترين اشياء به اراده و خواست تو و سزاوارترين كارها در عظمت تو رحمت و بخشش بر كسى است كه از تو درخواست رحمت نموده، و فريادرسى كنى از كسى كه به درگاه تو استغاثه آورده است، پس به تضرع و زارى ما در درگاهت رحم كن، و هنگامى كه در برابرت خضوع كرديم ما را بى نياز فرما.
006 10 بار خدايا، چون كه در معصيت تو از شيطان پيروى كرده ايم ما را در درگاهت شماتت كرد، پس بر محمد و آل او درود فرست، و اكنون او را ترك كرده ايم و به سوى تو آمده ايم مجال شماتت به او مده.
001 11 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در طلب فرجام نيك
001 11 اى كسى كه ياد تو براى ذاكرين مايه ى شرافت و بزرگى است، و شكرت براى شاكرين مايه ى رستگارى است، و طاعتت براى اطاعت كنندگان مايه ى نجات است، بر محمد و آل او درود بفرست، و دلهاى ما را از هر يادى به ياد خود، و زبانهاى ما را از هر سپاسى به سپاس خود، و جوارح ما را از هر طاعتى به طاعت خود مشغول دارد.
002 11 پس اگر براى ما فراغتى از كارها مقدر فرموده اى آن را با سلامتى قرار ده كه در آن گناهى دامن گير ما نشود، و خستگى و سستى به ما رو نياورد، تا فرشتگان نويسنده ى بدى ها با نامه اى خالى از گناه برگردند، و فرشتگان نويسنده ى حسنات به خاطر حسناتى كه از ما نوشته اند مسرور و خوشحال برگردند.
003 11 و هنگامى كه دوران حيات و زندگانى ما سپرى شد، و مدت عمر ما پايان گرفت، و به دعوت تو كه آمدنش حتمى و از اجابت آن چاره اى نيست، پس بر محمد و آل او درود فرست، و پايان آنچه كاتبان اعمال براى ما روز قيامت مى شمارند توبه ى مقبول قرار ده كه پس از آن ما را بر هيچ گناهى كه از ما سر زده و بر هيچ معصيتى كه مرتكب آن شده ايم توبيخ و سرزنش نكنى.
004 11 روزى كه به اخبار بندگانت رسيدگى مى كنيد پرده و پوششى كه بر گناهان ما افكنده اى در برابر حاضران و شاهدان بر كنار مفرما.
005 11 چرا كه تو نسبت به كسى كه تو را بخواند رحيم و مهربان و نسبت به كسى كه تو را ندا دهد اجابت كننده اى.
001 12 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در مقام اعتراف، و طلب «توبه» (و بازگشت) به سوى خداى تعالى
001 12 بار خدايا سه خصلت، مرا از درخواست از تو باز مى دارد و يك خصلت، مرا به سوى آن فرا مى خواند.
002 12 سه خصلت بازدارنده ى از درخواست تو اين است كه: انجام كارى را كه به آن فرمان داده اى و من در انجام آن كوتاهى نموده ام، و از انجام كارى كه از آن نهى فرموده اى من به سوى آن شتافتم، و نعمتى كه به من بخشيدى من در شكرش كوتاهى نمودم.
003 12 يك خصلتى كه مرا به سوى درخواست تو فرا مى خواند همان تفضل و لطف تو است نسبت به كسى كه با حسن ظن به سوى تو روى آورده، زيرا همه ى احسانهاى تو از روى تفضل مى باشد، و همه ى نعمتهايت ابتدائى است.
004 12 اكنون اين منم اى خداى من كه به درگاه عزت و گرامى ات همانند فرمانبردار ذليل ايستاده، و با شرمندگيم مانند سائل عيالمند از تو درخواست مى كنم.
005 12 اعتراف مى كنم كه هنگام احسانت جز خوددارى از معصيت و گناه تو تسليم كامل تو نشده ام، و در همه ى احوال از احسان و لطف تو بى بهره نبوده ام.
006 12 پس اى خداى من، آيا اقرارم در پيشگاه تو به بديهايى كه كسب كرده ام به من نفعى مى بخشد؟ و آيا اقرارم در درگاهت نسبت به اعمال زشتى كه انجام داده ام مرا از عذابت نجات مى دهد؟ يا اين كه در اين دنيا خشم و غضب را براى من قرار داده اى؟ يا اين كه كيفر خود را هنگام دعايم ملازم و همراهم خواهد بود؟
007 12 خدايا تو از هر عيب و نقصى پاك و منزهى، من هيچگاه از درگاه رحمت تو نااميد نمى شوم چرا كه باب توبه را به رويم گشوده اى، بلكه مى گويم: من همانند بنده ذليلى سخن مى گويم كه به خود ستم كرده احترام و حرمت پروردگار خود را رعايت ننموده ام.
008 12 بنده اى كه گناهانش بزرگ و رو به افزايش است، و روزگار به او پشت نموده، تا آنجا كه مى بيند مدت و زمان انجام اعمال منقضى شده، و ايام عمرش به انتهاء رسيده، و يقين كرده كه از عذاب و كيفر تو برايش هيچ پناهى نيست، و از عذاب تو گريزى نتواند داشت، لذا با توبه و انابه رو به سوى تو آورده، و خالصانه در پيشگاهت توبه كرده با قلبى پاك و پاكيزه در پيشگاهت ايستاده، سپس با صداى حزين آهسته تو را مى خواند.
009 12 در حالى كه در برابر تو با فروتنى و تواضع خم شده، و سر افكنده در مقابلت كج شده، و ترس پاهايش را به لزره انداخته، و اشك زياد گونه هاى صورتش را فرا گرفته، و تو را به «ارحم الراحمين» و كسى كه نسبت به بندگانش بخشنده تر و نسبت به استغفار كنندگان گرداگردش مهربان تر، و كسى كه بخشش او از كيفرش بيشتر، و خشنوديش از خشم و غضبش فزون تر است مى خواند.
010 12 و اى كسى كه با گذشت نيك خود بر بندگان منت نهاده، و توبه پذيرى را به آنها عادت داده، و به وسيله توبه، بندگان فاسد را اصلاح كرده، و از عمل كم آنان خشنود گشته، و به عمل اندك آنان پاداش زياد داده، و اجابت دعايشان را تضمين كرده و با تفضل و كرم خود به آنها پاداش نيك وعده داده.
011 12 بار خدايا من گناهكارتر از كسى كه عصيان و نافرمانى تو كرده و او را آمرزيده اى نيستم، و نكوهيده تر از كسى كه به پيشگاه تو عذر آورده و پذيرفته اى نمى باشم، و ستمكارتر از كسى كه به سوى تو باز گشته و توبه اش را پذيرفته اى نيستم.
012 12 من در همين جا ايستاده ام توبه مى كنم مانند كسى كه نسبت به آنچه كرده كاملا پشيمان است، و ترسان از گناهانى كه بر او جمع شده، و شرمنده نسبت به آنچه در آن واقع شده.
013 12 با علم به اين كه عفو و بخشش از گناه بزرگ براى تو سخت و بزرگ نيست، و گذشت از معصيت سنگين بر تو دشوار نيست، و چشم پوشى از جنايات آشكار بر تو گران نمى آيد، و محبوب ترين بندگان نزد تو كسى است كه در برابر تو سركشى و استكبار نورزد، و از اصرار بر گناه دورى گزيند، و همواره طالب آمرزش باشد.
014 12 من نزد تو از استكبار بيزارى مى جويم، و به تو پناه مى برم از اين كه در گناه اصرار ورزم، و از پيشگاه تو نسبت به آنچه كوتاهى نموده ام طلب عفو و بخشش مى نمايم، و نسبت به آنچه از انجام آن ناتوانم از تو كمك و يارى مى جويم.
015 12 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و آنچه را كه بر من فرض و واجب كرده اى ببخش، و مرا از كيفرى كه مستحقق آنم رهائى ده، و نسبت به آنچه بدكاران از آن در هراسند پناه ده، زيرا تو سراسر عفو و بخششى، و براى آمرزش تنها اميدوارى به تو است، و تنها تو به گذشت از گناه مشهورى، و حاجتم را جز از تو نمى خواهم، و جز تو آمرزنده اى را براى گناهانم نمى شناسم، حاشا جز تو آمرزنده اى باشد.
016 12 و از هيچ كس جز تو نمى ترسم، چرا كه تو اهل تقوا و اهل مغفرتى، بر محمد و آل او درود فرست، و حاجتم را روا فرما، گناهم را بيامرز، و از ترسم مرا ايمن گردان، زيرا تو به هر چيزى توانائى، و براى تو آسان كه از گناهانم بگذرى و حوائجم را روا سازى آمين رب العالمين.
001 13 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در حاجت خواستن از خداى تعالى
001 13 بار خدايا اى منتهاى درخواست نيازها،
002 13 و اى كسى كه رسيدن به خواستها نزد اوست،
003 13 و اى كسى كه نعمت هايش را به قيمت و بهاء نمى فروشد،
004 13 و اى كسى كه بخشش هايش را با منت تيره نمى سازد،
005 13 و اى كسى كه به وسيله ى او مى توان بى نياز شد ولى از او هرگز نمى توان بى نياز گرديد،
006 13 و اى كسى كه به او مى توان روى آورد ولى از او نمى توان روى گردان شد،
007 13 و اى كسى كه كه با درخواستها خزائنش كاسته نمى شود،
008 13 و ابزار و وسائل حكمتش را تغيير نمى دهد،
009 13 و اى كسى كه حوائج نيازمندان هرگز از او قطع نمى شود،
010 13 و اى كسى كه دعاى دعا كنندگان او را به رنج و سختى نمى افكند،
011 13 پروردگارا تو خود را به بى نيازى از آفريدگانت ستوده اى و به حق تو از آنها بى نيازى.
012 13 و به بندگانت فقر و تنگدستى نسبت داده اى و آنان هم به حق به تو نيازمندند.
013 13 پس هر كس فقر و تنگدستى خود را نزد تو جبران كند، و احتياجات خود را به وسيله ى تو رفع نمايد حاجت خود را در جايگاهش طلب كرده، و از راهى كه سزاوار بود وارد شده است.
014 13 اما اگر كسى حاجت خود را نزد يكى از بندگانت ببرد و يا غير تو را سبب برآمدن آن حاجت قرار دهد پس متعرض حرمان شده، و سزاوار آن است كه هيچ گونه احسانى از ناحيه ى تو به او نرسد.
015 13 بار خدايا حاجت و نيازى به تو دارم كه طاقت و توانائيم از رسيدن به آن درمانده است، و چاره جوئيهايم منقطع شده، و نفسم در نظرم، بردن حوائجش را نزد كسى كه حاجتهايش را نزد تو مى آورد جلوه مى دهد، و در خواستهايش از تو بى نياز نيست، و آنچه نفس جلوه دهد لغزشى از لغزشهاى خطاكاران، و گناهى از گناهان گناهكاران است.
016 13 سپس با تذكر تو از غفلتم آگاه شدم، و با توفيق تو از لغزشم برخاستم، و با كمك تو از گناهانم برگشتم،
017 13 و گفتم: منزه است پروردگار من، چگونه ممكن است نيازمندى درخواست خود را به سوى نيازمند ديگرى ببرد؟ و كجا فقيرى به فقير ديگرى روى آورد؟
018 13 پس اى خداى من با رغبت و علاقه به درگاه تو روى آوردم، و با اعتماد و اطمينان به تو اميدم را به پيش تو آوردم.
019 13 چرا كه مى دانم خواستهاى زيادى كه از تو دارم در برابر توانگرى تو ناچيز است، و درخواستهاى بزرگى كه از تو دارم در برابر وسعت رحمت تو كوچك است، و دائره وجود و بخشش تو با درخواست ضيق و تنگ نمى گردد، و دست بخششت از هر دستى بالاتر و برتر است.
020 13 بارخدايا پس بر محمد و آل او درود فرست، و با كرم خود با من به تفضل رفتار فرما، و با عدالت خود و استحقاقم رفتار مكن، و من نخستين راغبى نيستم كه به تو روى آورده و با اين كه مستحق منع است به او بخشش عطا نموده اى، و اول سائلى نيستم كه درخواستهايى از تو داشته و با اين كه سزاوار حرمان بوده به او تفضل و احسان كرده اى.
021 13 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و دعا و درخواستم را به اجابت برسان، و نسبت به ندايم نزديك و قريب و بر تضرع و زاريم مهربان، و بر صدايم شنوا باشد.
022 13 و اميدم را از خود قطع مفرما، و دعايم را از درگاهت بر مگردان، و اين حاجت و حاجتهاى ديگرم را به غير خود حواله نده.
023 13 و در رسيدن به درخواستم و برآورده شدن حاجتم و نيل به سؤالم، پيش از رفتن از اينجا با آسان نمودن سختى و دشوارى و حسن تقدير خود در همه ى امور سرپرستى و ياريم كن.
024 13 و بر محمد و آل او درود فرست، درود دائم و پيوسته كه رو به افزايش باشد كه ابديت و مدت آن به پايان و نهايت نرسد، و آن را كمك من و سببى براى رسيدن به حاجتم قرار ده، كه تو واسع و كريمى.
025 13 كذا حاجت خود را ذكر كن] [سپس به سجده برو و در سجده اين ذكر را بگو:] فضل و بخشش تو همراه و مونس من بوده، و احسان تو راهنماى من بوده، پس از تو به حق خودت و به حق محمد و آل (صلوات الله عليهم) درخواست مى كنم كه مرا نوميد برنگردانى.
001 14 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگامى كه به وى ستم مى شد، يا از طرف ستمگران، آنچه كه دوست نمى داشت، مشاهده مى فرمود.
001 14 اى آن كه اخبار شاكيان و متظلمان بر او مخفى نيست،
002 14 و اى آن كه در شناخت سرگذشت آنان به شهادت و گواهى شاهدان بى نياز است،
003 14 و اى آن كه يارى او به مظلومان نزديك است،
004 14 و اى آن كه كمك و مدد او از ستمگران و ظالمان دور است.
005 14 اى خداى من، تو مى دانى كه آنچه از فلانى فرزند فلانى به من رسيده همان امورى است كه تو از انجام آن نهى فرموده اى و آنچه او نسبت به من روا داشته و هتك حرمت نسبت به من كرده همان اعمالى است كه تو بر او منع نموده اى، همه اينها بر اثر طغيان او در نعمت تو و از غرور و بى باكى او از كيفر تو است.
006 14 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ظلم و ستم را با قدرت خود از ظالم و دشمن من بگير، و با توانائى خود برندگى دشمنى او را از من كم كن، و او را به كارى كه متناسب با اوست مشغول كن، و از آنچه تصميم بر انجام آن دارد ناتوانش ساز.
007 14 بر محمد و آل او درود فرست، و به او اجازه ى ظلم و ستم بر من مده، و مرا در برابر او به خوبى يارى فرما، و از كارهائى مانند كارهاى او مرا حفظ فرما، و حال مرا مانند حال او قرار مده.
008 14 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا در برابر دشمنم چنان يارى فرما كه خشم و غضبم شفا يابد، و ناراحتى ام را فرو نشاند.
009 14 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و در عوض ظلمى كه او به من كرده عفو و بخشش خود را مشمول من گردان، و به جاى بدرفتاريش رحمتت را به من عطا فرما، چه آن كه هر مشكل و سختى در برابر خشم تو كوچك است، و هر اندوه و مصيبتى با كمك تو سهل و آسان مى گردد.
010 14 بار خدايا همان گونه كه دوست ندارى من مظلوم واقع شوم مرا از اين كه به ديگرى ستم كنم نيز حفظ كن.
011 14 بار خدايا من شكايتم را نزد كسى جز تو نمى آورم، و از هيچ حاكمى جز تو استعانت نمى جويم، حاشا كه چنين كنم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و دعاى مرا به اجابت متصل و پيوند ساز، و شكايت مرا با تغيير و دگرگونى اوضاع همراه ساز.
012 14 بار خدايا مرا با نوميدى از عدالتت آزمايش مفرما، و دشمنم را با ايمنى از كيفرت امتحان مكن، تا بر ظلم و ستم خود بر من ادامه دهد و بر حق من دست يابد، بلكه به زودى آنچه به ظالمان وعده داده اى به او برسان، و اجابت دعائى را كه به مضطرين و بيچارگان وعده داده اى به من بشناسان.
013 14 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به پذيرفتن آنچه به سود و زيانم مقدر نموده اى توفيق ده، و آنچه از ديگران براى من و از من براى ديگران گرفته اى خشنودم گردان، و مرا به آن راهى كه استوارند و درست تر است هدايت فرما، و بر هر كارى كه سالم تر و بى زيان است بگمار.
014 14 بار خدايا اگر خير و مصلحت براى من در اين است كه گرفتن حقم را به تأخير اندازى و انتقام از ظالم من را تا روز قيامت ترك كنى پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا در هر كارى به نيت صادق و صبر و بردبارى دائم تأييد فرما.
015 14 و مرا از تمايلات و خواهشهاى نفسانى بد و حرص سركش حريصان پناه ده، و در دل من نمونه پاداشى كه برايم قرار داده اى و كيفرى كه براى دشمنم آماده ساخته اى به وجود آور و آن را وسيله ى خشنودى من به آنچه مقدر فرموده اى و وسيله ى اطمينانم به آنچه برگزيده اى قرار ده.
016 14 آمين رب العالمين زيرا تو صاحب فضل و احسان بزرگى هستى و بر هر چيزى قادرى.
001 15 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگامى كه بيمار مى شد، يا اندوه يا گرفتاريى بر او وارد مى گشت
001 15 بار خدايا تو را سپاس مى گويم به خاطر تندرستى و سلامتى بدنم كه هميشه از آن بهره مند مى شوم، و همچنين تو را سپاس مى گويم به خاطر بيمارى كه در بدنم پديد آمده.
002 15 اى خداى من، نمى دانم كدام يك از اين دو حالت [سلامتى و بيمارى ] به شكر و سپاس تو سزاوارتر است؟
003 15 آيا هنگام تندرستى كه روزهاى پاكيزه هايت را بر من گوارا ساخته اى، و براى رسيدن به خشنودى و احسانت به وسيله صحت به من شادى و نشاط بخشيده اى، و به كمك آن به انجام طاعتت كه توفيق آن را به من عطا فرموده اى مرا نيرومند ساخته اى؟
004 15 يا زمان بيمارى كه مرا به وسيله ى آن از گناهان پاك ساخته اى، و نعمتهايى كه آنها را به من هديه داده اى، تا تخفيفى براى گناهانى كه بر پشتم سنگينى نموده باشد، و در بديهايى كه در آن فرو رفته ام تطهير و پاك سازد، و آگاهى و هشدارى براى انجام نعمت قبلى يعنى تندرستى باشد.
005 15 در حالى كه خلال اين بيمارى ارعمالى پاكيزه اى است كه كاتبان اعمال كه برايم ثبت و ضبط كرده اند، اعمال كه در فكر و قلب كسى خطور نكرده، و هيچ زبانى به آن گويا نشده، و هيچ كس در انجامش رنج و مشقت نكشيده، بلكه همه ى اين نيكيهايى نوشته شده در خلال اين بيمارى فضل و احسان تو بر من است.
006 15 6- خدايا بر محمد و آل او درود فرست و آنچه برايم پسنديده است محبوبم گردان، و آنچه برايم فرود آورده اى بر من آسان گردان، و مرا از آلودگيهايى كه از قبل به وجود آورده ام پاك فرما، و مرا از شر آنچه انجام داده ام رهايى بخش، و حلاوت و شيرينى تندرستى را در من ايجاد كن، و گوارايى سلامتى را به من بچشان، و مرا با عفو و بخششت از بيماريم خارج ساز، و با گذشت خود حالم را از ورود به گناه متحول ساز، و با رحمت خود مرا از اندوهم رهائى بخش، و سلامتى و تندرستى ام را از اين شدت به گشايشت قرار ده.
007 15 زيرا توئى كه از روى تفضل احسان مى كنى، و از روى امتنان بخشندگى مى نمايى، و تو بخشنده اى كريم و صاحب جلال و عظمت و بزرگى هستى.
001 16 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگامى كه براى گناهان خود، آمرزش مى خواست، يا در طلب عفو از عيوب خويش، زارى مى نمود
001 16 بار خدايا، اى كسى كه گناهكاران به خاطر رحمتش به درگاهش استغاثه و فريادرسى مى جويند،
002 16 و اى كسى كه بيچارگان به ياد احسانش، به او پناه مى برند،
003 16 و اى كسى كه خطاكاران را از ترس عذاب و كيفرش سخت مى گويند،
004 16 اى مونس و آرامش دهنده هر غريب وحشت زده، و اى گشايش گر افراد غم ديده ودل شكسته، و اى فريادرس خوار شدگان تنها مانده، و اى مددكار نيازمندان رانده شده،
005 16 تو آن كسى هستى كه رحمت و علمت همه چيز را فرا گرفته،
006 16 و تو آن كسى هستى كه براى هر مخلوق و آفريده اى سهمى از نعمت هايت قرار داده اى،
007 16 و تو آن كسى هستى كه عفوش بر عقاب و كيفرش غالب است،
008 16 و تو آن كسى هستى كه رحمتش بر غضبش پيش مى گيرد،
009 16 و تو آن كسى هستى كه بخشش و عطاء او بيشتر از بازداشتنش است،
010 16 و تو آن كسى هستى كه همه آفريدگان در حيطه قدرتش قرار گرفته اند،
011 16 و تو آن كسى هستى كه در قبال نعمت و بخشش خود انتظار پاداش ندارد،
012 16 و تو آن كسى هستى كه در كيفر و عذاب گناهكاران افراط نمى كند.
013 16 اى خداى من، من همان بنده اى هستم كه او را به دعا امر فرمودى كه با «لبيك و سعديك» به درگاه تو آمد و اينك من همان هستم كه در پيشگاهت به خاك افتاده ام.
014 16 من همان بنده اى هستم كه گناهانش بر دوشش سنگينى كرده، و منم كه گناهان عمرش را به پايان رسانده [يعنى عمر خود را در گناهان گذارنده ]، و من همانم كه با ندانى تو را نافرمانى كرده در حالى كه تو شايسته و سزاوار نافرمانى او نبودى.
015 16 اى خداى من! آيا تو نسبت به كسى كه تو را بخواند مهربانى تا من در دعا و خواندن تو سعى و تلاش كنم؟ و يا نسبت به كسى كه در پيشگاه تو گريه كند آمرزنده اى تا در گريه و زارى بشتابم؟ و يا از گناهى كه با ذلت و خوارى درگاهت صورت به خاك گذارده مى گذرى؟ و يا نسبت به كسى كه از روى توكل به تو شكايت فقر و نيازمندى خود را به درگاهت آورده بى نياز كننده اى؟
016 16 اى خداى من، نوميد نكن كسى را كه جز تو بخشنده اى ندارد، و خوار و ذليل مكن كسى را كه جز تو نمى تواند او را بى نياز كند.
017 16 اى خداى من! پس بر محمد و آل او درود فرست، و از من كه به سوى تو رو آورده ام روى مگردان، و حال كه به سوى تو آمده ام مرا محروم مساز، و اكنون كه در پيشگاهت ايستاده ام دست رد بر سينه ام مزن.
018 16 زيرا تو همان كسى هستى كه خود را به رحمت توصيف فرموده اى، پس بر محمد و آل او درود فرست، و به من رحم كن، و تو همان كسى هستى كه خود را به صفت «عفو» خوانده اى پس مرا مورد عفو و بخشش خود قرار ده.
019 16 اى خدا من! روان شدن اشك چشمانم به خاطر ترس توست، و پريشانى دلم از بيم عظمت و خشيت توست، و لرزش اندامم به خاطر هيبت و بزرگى توست.
020 16 همه ى اينها به خاطر اعمال بدم است كه در پيشگاه تو شرمنده ام، و به همين جهت است كه صدايم به خاطر تضرع و زاريم در درگاهت گرفته، و زبانم از مناجات و راز و نياز تو كند گرديده است
021 16 اى خداى من! همه ستايشها براى تو است كه چه عيبهايى از من پوشاندى و مرا در برابر ديگران رسوا ننمودى، و چه بسيار گناه مرا پنهان نمودى و مرا با آن گناهان مشهور نساختى، و چه بسيار زشتى و آلودگيهايى كه من مرتكب شدم و تو از آن پرده پوشى نكرده اى، و طرق ننگ آن را به گردنم نيفكنده اى، و بديها و زشتيهاى آن را براى همسايگانم كه در جست و جوى عيبهاى من هستند، و همچنين بر حسودان نعمتهايى كه به من بخشيده اى آشكار نساختى.
022 16 همه اين مهربانى و الطافى كه تو نسبت به من داشتى اما مرا از ارتكاب بديها و زشتيها كه فقط تو مى دانى باز نداشت.
023 16 اى خداى من، چه كسى نسبت به رشد و صلاح خود از من نادان تر است؟ و چه كسى نسبت به حظ و بهره خود از من غافل تر است؟ و چه كسى نسبت به اصلاح نفس خويش از من دورتر است هنگامى كه روزهايى كه به من داده اى در راه آنچه كه نهى فرموده اى مصرف مى كنم، و چه كسى مى تواند از من دورتر باشد در حالى كه در قعر باطل فرو رفته ام، و زمانى كه بين دعوت تو بر نيكى ها و دعوت شيطان به گناهان قرار گيرم دعوت شيطان را مى پذيرم و قدم در گناه و بدى مى گذرام در حالى كه پيروى از دعوت شيطان نه به آن جهت كه در شناخت او نابينا هستم و دعوت او را فراموش كرده ام؟
024 16 بلكه يقين دارم كه سرانجام دعوت تو بهشت است و پايان دعوت شيطان آتش جهنم.
025 16 خداوندا! تو از هر عيب و نقصى منزهى، چه شگفت آور است كه من بر عليه خود گواهى و شهادت مى دهم، و كارهاى پنهانى خود را آشكار مى سازم.
026 16 و شگفت آورتر از آن بردبارى تو نسبت به من و عجله نكردن تو نسبت به كيفر من است كه كيفرم را به تأخير مى اندازى! البته مى دانم كه اين مدارا و بردبارى و تأخير در كيفر به خاطر اين نيست كه من نزد تو گرامى و عزيز هستم، بلكه به اين خاطر مدارا و تفضل و احسان تو است كه شايد از معصيت و گناهى كه خشم و غضب تو را برمى انگيزد دست بردارم، و از گناهان خوار كننده خود را باز دارم، و همچنين به خاطر اين است كه عفو و بخشش من نسبت به عقاب و كيفرم نزد تو محبوب تر است.
027 16 اى خداى من، بلكه گناه من بيشتر، و آثار گناهانم زشت تر، و افعال و كردارم بدتر، و بى باكى و تهورم در باطل شديدتر، و بيداريم هنگام طاعتت ضعيف تر، و آگاهى و مراقبتم در برابر تهديد تو كمتر از آن است كه زشتيهاى خود را در برابر تو بشمارم، و يا قادر به ذكر گناهانم باشم.
028 16 سرزنش و ملامت خودم به خاطر اين است كه در رأفت و مهربانى تو نسبت به صلاح امر گناهكاران طمع دارم، و نسبت به رحمت تو در مورد رهائى خطاكاران اميدوارم.
029 16 بار خدايا! اين گردن من است كه گناهان آن را باريك ساخته، پس بر محمد و آل او درود فرست، و به عفو و بخشش خود مرا از كيفرت رهائى بخش، و اين پشت من است كه گناهان بر آن سنگينى كرده، پس بر محمد و آل او درود فرست، و با سبك كردن آن بر ما منت بگذار.
030 16 اى خداى من! اگر در پيشگاهت آنقدر گريه كنم كه پلك چشمانم بيفتد، و آنقدر تو را صدا زنم كه صدايم قطع گردد، و آنقدر در برابرت بايستم تا پاهايم ورم كند، و آنقدر براى تو ركوع كنم تا مهره هاى كمرم از هم جدا شود، و آنقدر براى تو سجده كنم كه چشمانم از حدقه خارج شود، و در تمام عمرم خاك زمين بخورم و تا پايان زندگى آب خاك بياشامم، و در بين اينها به ذكر و ياد تو مشغول باشم تا زبانم كند شود، سپس بر اثر شرمندگى از تو چشم به آسمان بيندازم، با همه ى اين رفتارها و كارها سزاوار آن نيستم كه گناهى از گناهانم محو و نابود گردد.
031 16 و اگر هنگامى كه سزاوار بخشش تو گردم مرا ببخشى، و هنگامى كه مستحقق عفو تو شدم مرا عفو كنى، البته اين آمرزش و بخشش به خاطر استحقاق و شايستگى من بر من واجب نشده و من اهليت چنين وجوبى را ندارم، زيرا جزا و كيفر من در همان نخستين بار كه تو را عصيان كردم آتش بوده، پس اگر مرا به كيفر رسانى درباره ى من ستم ننموده اى.
032 16 اى خداى من، حال كه گناهانم را با ستر و پوشش خود پوشانده اى و مرا رسوا نساخته اى، و با كرمت كيفرم را تأخير انداخته اى و در آن شتاب و عجله نكردى، و از فضل و احسان خود با من به صبر و بردبارى رفتار نمودى و نعمتت را بر من تغيير ندادى، و احسانت را نزد من به غم و اندوه تيره نساختى، پس بر كثرت زارى و تضرع من، و شدت و سختى مسكنت و فقر من، و بدى حالم ترحم فرما.
033 16 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا از گناهان حفظ كن، و مرا به طاعت و عبادت خود قرار ده، و حسن بازگشت را روزيم كن، و با توبه پاكم فرما، و مرا به حفظ و نگهدارى از گناهان كمكم كن، و با عافيت و تندرستى اصلاحم فرما، و شيرينى و حلاوت آمرزش را به من بچشان، و مرا آزاد شده عفوت و رها شده ى رحمتت قرار ده، و براى من امان نامه اى از خشم و غضبت بنويس، و مرا به آن مغفرت و آزادى در اين دنيا بشارت ده نه در آخرت، بشارتى كه به خوبى آن را بشناسم، و نشانه اى برايم قرار ده كه بتوانم به خوبى آن را تشخيص دهم.
034 16 زيرا روا ساختن حاجت من در برابر وسعتت تو را به تنگنا قرار نمى دهد، و تو را در توانائى و قدرتت به رنج و مشقت نمى افكند، و در مدارائيت تو را به سختى نمى اندازد، و در بخششهاى فراوان و بسيارى كه آيات قرآن نيز بر آن دلالت دارد بر تو سنگينى نمى كند، زيرا تو هرچه را بخواهى انجام دهى، و هر چه را اراده فرمايى حكم مى كنى، تو بر هر چيز قادرى.
001 17 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگامى كه سخن از شيطان به ميان مى آمد، پس آن حضرت، از او (شيطان) و دشمنى وى و مكرش، به خدا پناه مى برد.
001 17 بار خدايا ما از وسوسه ها و حيله ها، و مكرهاى شيطان رجيم (رانده شده از رحمت تو) و از اطمينان به آرزوها و دروغها، و وعده ها و فريب ها و دامهايش به تو پناه مى بريم.
002 17 و همچنين به تو پناه مى بريم از اين كه شيطان در گمراه نمودن ما از طاعتت و خوار ساختن ما به وسيله ى معصيتت طمع كند، و يا در نزد ما نيكو باشد آنچه كه (گناهى كه) كه او براى ما نيكو جلوه مى دهد، و يا بر ما سنگين آيد چيزى كه (طاعتى كه) او در نظر ما زشت گرداند.
003 17 بار خدايا به وسيله ى عبادت و پرستشت او را از ما دور گردان، و با سعى و تلاش ما در محبت و دوستى تو او را خوال و ذليل مفرما، و بين ما و او پرده اى قرار ده كه نتواند آن را بدرد، و سدى محكم در ميان ما قرار ده كه نتواند آن را بشكافد.
004 17 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و او را به جاى ما با بعضى از دشمنانت مشغول دار، و با حسن تدبير خود ما را از او حفظ گردان، و مكر و حيله اش را از ما دور فرما، و چنان كن كه بر ما پشت كند (يعنى از ما فرار كند و دور شود) و اثر جاى پايش را از حدود محيط ما محو فرما.
005 17 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از هدايت و رستگارى در برابر گمراهى او بهره مند گردان، و به ما تقوى و پرهيزگارى كه بر ضد گمراهى او است عنايت فرما، و ما را به راه پرهيزگارى كه مخالف راه تباهى او است روانه ساز.
006 17 بار خدايا! در دلهاى ما براى او جايى قرار مده، در محيط زندگى ما جايگاهى برايش آماده مساز.
007 17 بار خدايا! هر گونه باطلى را كه شيطان نزد ما جلوه مى دهد به ما بشناسان، و بعد از شناساندن ما را از آن حفظ فرما، و ما را در فريب شيطان بينا ساز، و عواملى كه براى دور ساختن شيطان بايد آماده سازيم به ما الهام فرما، و ما را از خواب غفلتى كه موجب اعتماد و ركون به او مى شود بيدار فرما، و با توفيق خود ما را بر عليه شيطان كمك و يارى كن.
008 17 بار خدايا! قلبها و دلهاى ما ما را با انكار عمل شيطان آبيارى كن، و در نقض و شكستن حيله هاى او به ما توفيق و لطف عطا فرما.
009 17 بارخدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و تسلط شيطان را از ما باز گردان، و اميد او را از ما قطع فرما، و او را از حرص معصيت واداشتن ما باز دارد.
010 17 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و پدران ما و فرزندان ما و اهالى ما و خويشاوندان ما و نزديكان ما، و همسايگان ما از مردان و زنان با ايمان را از شر شيطان در حرزى محكم، و قلعه اى حافظ و نگهدارنده، و پناهگاهى باز دارنده قرار ده، و بر همه ى اينها در برابر شر شيطان زره هاى حفظ كننده بپوشان، و سلاحهاى برنده به آنان عطا فرما.
011 17 بار خدايا! همه ى كسانى كه به ربوبيت تو شهادت مى دهند، و خالصانه وحدانيت تو را پذيرفته باشند، و با حقانيت عبوديت تو با شيطان به دشمنى برخاسته اند، و در معرفت و شناخت علوم ربانى بر ضد شيطان از تو كمك خواسته اند، مشمول اين دعا و درخواست من بگردان.
012 17 بار خدايا! هر گرهى را كه شيطان در كار ما مى زند تو باز كن، و هر چه را مى بندد بگشا، و آنچه مى انديشد و تدبير مى كند بر هم زن، و از هر تصميمى او را باز دار، و آنچه را كه محكم مى كند نقص فرما.
013 17 بار خدايا! لشكرش را مغلوب گردان، كيد و مكرش را باطل و نابود گردان، پناهگاهش را ويران و منهدم ساز، و بينى اش را به خاك بمال.
014 17 بار خدايا! ما را در صف دشمنانش قرار ده، و از شمار دوستانش بر كنار فرما، كه هرگاه خواست ما را فريب دهد از او پيروى نكنيم، و هرگاه ما را خواند اجابتش نكنيم، و هر كس از ما فرمان مى برد به دشمنى او فرمان دهيم، و هر كسى از نهى ما پيروى مى كند او را باز از تبعيت شيطان باز داريم.
015 17 بار خدايا! بر محمد خاتم پيامبران و سيد رسولان و بر اهل بيت پاك و پاكيزه اش درود فرست، و ما و اهالى ما و برادران ما و همه ى مؤمنين و مؤمنات را از آنچه به تو پناه برده ايم پناه ده، و از آنچه از ترس آن از تو رهائى خواسته ايم رهائيمان ده.
016 17 آنچه از تو خواسته ايم برآورده گردان، و آنچه از خواستنش غفلت كرديم به ما عطا فرما، و آنچه فراموش كرديم براى ما حفظ فرما، و به وسيله ى آن ما را در درجات صالحان و مراتب مؤمنان قرار ده، آمين رب العالمين.
001 18 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگامى كه خطرى از او مى گذشت، يا آنچه كه مى خواست، زود برآورده مى شد.
001 18 بار خدايا! حمد و سپاس مخصوص تو است بر نيكويى آنچه مقدر نموده اى، و بر بلاها و بدى ها كه از من برطرف كرده اى، پس بهره ى مرا از رحمتت تنها تندرستى و سلامتى در اين دنيا قرار مده تا سرانجام (در آخرت) به خاطر آنچه دوست دارم شقى و بدبخت شوم و ديگر به سبب آنچه كه در دنيا پسند من نيست سعادتمند و رستگار گردد.
002 18 و اگر اين تندرستى و سلامتى كه من روز را به شب و شب را به روز مى رسانم مقدمه اى باشد براى بلاء و گرفتارى هميشگى و وزر وبالى باشد كه برطرف نشود پس آنچه برايم تأخير انداختى مقدم بدار و آنچه برايم مقدم كرده اى مؤخر گردان.
003 18 زيرا آنچه كه پايانش نيستى و فنا است زياد نيست و آنچه پايانش هميشگى و بقاء است كم نخواهد بود، و بر محمد و آل او درود فرست.
001 19 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگام طلب باران (و در خواست باران)، پس از خشكسالى
001 19 بار خدايا! ما را به وسيله ى باران سيراب گردان، و رحمتت را به وسيله ى باران فراوانت كه از ابر توليد مى شود، و براى رويش گياهان زمينت مفيد است و در همه ى آفاق حركت مى كند بر ما بگستران.
002 19 و بر بندگانت با رسيدن ميوه ها منت بگذار، و بلاد و شهرها را با شكفته شدن شكوفه و گل و گياه حياتى دوباره ببخش، و فرشتگان نويسنده و بزرگوارت را شاهد آبيارى كه سودمند، فراوانيش دائمى، بارشش فراگير، سخت و سريع و عاجل باشد قرار ده.
003 19 باران تندى كه به وسيله ى آن مرده را زنده سازى، و آنچه را از دست رفته بازگردانى، و آنچه بيرون آمدنى است بيرون سازى، و قوت و روزيها را به وسيله ى آن بيافزائى، و اين باران از ابرى انباشته و متراكم، گوارا، فراگير، خروشنده باشد ولى بارانش هميشه و دائمى (كه ويرانگر باشد) و برقش فريبنده (بى باران) نباشد.
004 19 بار خدايا! از بارانى ما را سيراب ساز كه فرياد رس، برطرف كننده ى قحطى و خشكسالى، روياننده ى گياه، پهناور، توسعه دار، بسيار و مايه دار باشد كه به وسيله ى آن ايستادگى و استوارى گياهان را باز گردانى، و شكستگى و پژمردگى آنها را جبران فرمايى.
005 19 بار خدايا! از بارانى ما را سيراب گردان كه در تل ها و تپه ها جارى گردد، و چاهها را پر سازى و نهرها را جارى نمائى، و درختها را برويانى، و نرخ و قيمت همه چيز را در شهرها ارزان فرمائى، چهارپايان و آفريدگان را سرزنده و نشاط سازى، و روزيهاى پاكيزه را براى ما كامل فرمائى، و كشت و زراعت را به وسيله آن براى ما برويانى، پستان چهارپايان را پر از شير سازى، و نيروئى بر توانائى ما بيفزايى.
006 19 بار خدايا! سايه ى اين ابر را بر ما مسموم مساز، و سرمايش را بر ما شوم مگردان، و بارانش را بر ما عذاب قرار مده، و آبش را شور و تلخ مگردان.
007 19 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و از بركات آسمانها و زمين به ما روزى عطا فرما، زيرا تو بر هر چيز توانائى.
001 20 دعاى مكارم اخلاق
از دعاهاى آن حضرت در طلب اخلاق ستوده و افعال پسنديده
001 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و ايمانم را به كامل ترين درجه ى ايمان برسان، يقينم را برترين يقينها قرار ده، و نيتم را به بهترين نيتها، و عمل و كردارم را به بهترين اعمال منتهى ساز.
002 20 بار خدايا! نيتم را به لطف كامل ساز، و يقينم را به رحمت خويش پابرجا فرما، و با قدرت و توانايى خود آنچه از دست رفته اصلاح فرما.
003 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و از كارى كه اهتمام به آن مرا به خود مشغول مى دارد كفايت كن، و مرا به كارى وادار كه فردا از آن سؤال و بازپرسى مى نمائى، و ايام زندگانيم را در آنچه كه مرا براى آن (عبادت) خلق كرده اى مصروف دار، و مرا از ديگران بى نياز فرما، و روزيت را بر من گشاده ده، و مرا به چشم دوختن به اموال ديگران آزمايش مفرما، و مرا عزيز و گرامى دار ولى به تكبر مبتلا مكن، و مرا به عبادت و بندگى خود قرار ده ولى عبادتم را به عجب و خودپسندى تباه مساز، و خير و نيكى را براى مردم به دست من جارى ساز ولى آن را با منت نهادن باطل مفرما، و مراتب عالى اخلاق را به من مرحمت فرما، و مرا از تفاخر و مباهات حفظ گردان.
004 20 بارخدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا در ميان مردم به درجه و مقامى ترفيع مده جز آن كه به همان اندازه مرا در پيش نفسم پست نمايى، و هيچ عزت ظاهرى برايم ايجاد مفرما جز آن كه به همان اندازه مرا در پيش نفسم ذلت و خوارى پنهانى پديد آورى.
005 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به هدايت شايسته اى بهره مند كن كه آن را با هيچ چيز ديگر عوض نكنم، و راه حقى را بر من ظاهر نما كه هرگز از آن خارج نشوم، و نيتى بالنده به من عطا كن كه در آن شك و ترديد نكنم، و به من طول عمر عنايت كن تا مادامى كه در راه اطاعت تو مصرف كنم، اما اگر عمرم چراگاه شيطان شود آن را از من بگير پيش از آن كه دشمنيت به من رو آورد، يا اين كه خشم و غضبت بر من استوار گردد.
006 20 بار خدايا! مرا در خصلتى كه در نظر مردم زشت است وامگذار جز آن كه اصلاح فرمايى، و همچنين مرا در خصلت زشتى كه مايه سرزنش من مى شود وامگذار مگر آن كه آن را نيكو گردانى، و هيچ خصلت پسنديده ناقص را در من فرو مگذار جز آن كه آن را كامل كنى.
007 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و كينه و دشمنى كينه توزان و دشمنان را به محبت، و حسادت سركشان را به مودت و دوستى، و بدگمانى نيكان و صالحان را به اطمينان، و دشمنى نزديكان را به دوستى، و بد رفتارى خويشاوندان را به خويش رفتارى، و خوارى نزديكان را به نصرت، و دوستى مدارا كنندگان را به محبت واقعى، و اهانت همراهان را به معاشرت نيك، و تلخى ترس از ستمگران را به حلاوت و شيرينى امنيت مبدل فرما.
008 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و به من دستى و قدرتى بالاتر از كسى كه به من ظلم و ستم روا داشته عنايت فرما، و همچنين زبانى گوياتر از كسى كه با من به مخاصمه برخاسته قرار ده، و چاره اى در برابر كسى كه به من حيله و مكر مى كند، و قدرتى در مقابل آن كه بر من مسلط شود، و ابزار كذب و دروغگويى را در مقابل كسى كه به من دشنام دهد، و سلامتى در مقابل كسى كه مرا تهديد كند عطا فرما، و همچنين به اطاعت كسى كه مرا به راه راست هدايت نموده و متابعت كسى كه مرا ارشاد نموده توفيق بده.
009 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و به من توفيق عطا فرما تا با كسى كه به من خيانت مى كند به نصيحت رفتار كنم، و هر كس از من دورى نمايد به نيكى پاداش دهم، و كسى كه مرا محروم و نوميد گرداند بذل و بخشش را اجر و پاداش او قرار دهم، و كسى كه با من قطع رابطه كرده با صله رحم مكافات نمايم، و كسى كه پشت سر من غيبت مى كند او را به نيكى ياد كنم، از نيكى سپاس گزارى كنم، و از بدى چشم پوشى نمايم.
010 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به زيور و زينت صالحين آراسته فرما، و زينت متقين را به من بپوشان، [و زينت متقين عبارتند از: ] گسترش عدل، فرو نشاندن خشم، خاموش كردن فتنه و دشمنى، و متحد ساختن دلهاى متفرق و پراكنده، و اصلاح ذات البين، افشاء خير و نيكى، پنهان ساختن عيوب و بديها، نرم خوئى، تواضع و فروتنى، خوش رفتارى، وقار و سنگينى، حسن معاشرت با مردم، سبقت در نيكى، ايثار احسان و نيكى، ترك ملامت و سرزنش، بخشش نكردن بر غير مستحقين، و سخن حق را گفتن هر چند دشوار و سخت باشد، و كم شمردن خير و نيكى خودم اگر چه در گفتارم و كردارم بسيار باشد، زياد شمردن شر و بدى اگر چه در گفتار و كردارم كم باشد، و همه ى آنچه را كه خواسته ام با تداوم اطاعت و فرمانبرى، و همراه بودن با جماعت، و كنار گذاشتن بدعت گذاران و كسانى كه رأى و اندشه ديگران را بدون دليل استعمال مى كنند كامل گردان.
011 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و وسيع ترين و بيشترين روزيهايت را موقعى براى من قرار ده كه به پيرى رسيده ام، و قوى ترين نيرويت را هنگامى در اختيار من قرار ده كه بر اثر پيرى به رنج و سختى افتاده ام و مرا به تنبلى و سستى در عبادتت، و كورى از راهت، و درخواست خلاف دوستى و محبتت، و همراه بودن با كسى كه از تو دورى مى جويد، و جدايى از كسى كه با تو است مبتلا مساز.
012 20 بار خدايا! مرا چنان قرار ده كه هنگام ضرورت و اضطرار به كمك تو بر دشمن حمله ور شوم، و به هنگام نياز، حاجتم را فقط از تو بخواهم، و هنگام سختى و مسكنت تضرع و زارى به درگاه تو آورم، و مرا به كمك خواستن از غير خود هنگام اضطرار و بيچاره گى آزمايش مفرما، و همچنين هنگام فقر و تنگدستى به تواضع در برابر غير خودت، و به هنگام ترس، تضرع و زارى بردن پيش غير خود آزمايش و امتحان مفرما، زيرا اگر چنين كنى مستحقق خذلان و منع رحمت و بى اعتنايى تو خواهم شد، اى بخشنده ترين بخشندگان.
013 20 بار خدايا! آنچه شيطان از آروزهاى طولانى و گمان بد و حسادت را در دل من القا مى كند به ذكر عظمت خود، و تفكر در قدرت خود، و تدبير در دشمنت مبدل گردان، و آنچه از سخن زشت و بيهوده يا دشنام به عرض و آبروى كسى، يا گواهى و شهادت باطل، يا غيبت مؤمن غائب، يا سب و بدگويى شخص حاضر و مانند آنها بر زبانم جارى مى گردد به سخن حمد و ستايش تو، و مبالغه در مدح و ثنايت، و سعى و كوشش در تمجيدت، و شكر نعمتت، و اعتراف به احسانت و شمردن نعمتهايت مبدل ساز.
014 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و چنان نشود كه من مورد ظلم و ستم كسى واقع شوم در حالى كه تو قدرت و توانايى دفع آن را از من دارى، و چنان نشود كه من به كسى ظلم و ستم كنم در حالى كه تو مى توانى آن را از من باز دارى، و چنان نشود كه گمراه شوم در حالى كه هدايت من براى تو ممكن و آسان است. و چنان نشود كه فقير و تنگدست شوم در حالى كه گشايش زندگى من از ناحيه ى تو است، و نيز چنين نشود كه من در بين مردم سركشى و طغيان كنم در حالى كه توانگرى من از جانب تو است.
015 20 بار خدايا! من به سوى آمرزش و مغفرت تو آمده ام، و به سوى عفو و بخشش تو آهنگ نموده ام، و به گذشت تو اشتياق يافته ام، و به احسان و فضل تو اطمينان دارم، در حالى كه هيچ چيز در نزد من نيست كه موجب مغفرت و آمرزش تو گردد، و در عملم نيز چيزى نيست كه مستحق عفو و بخشش تو شوم، و بعد از آن كه درباره ى خودم به حكميت و قضاوت نشستم جز فضل تو چيزى نيافتم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و بر من تفضل فرما.
016 20 بار خدايا! زبانم را به هدايت گويا فرما، و تقوى و پرهيزگارى را به من الهام نما، و مرا به بهترين روشها توفيق ده، و به كارى كه نزد تو پسنديده تر است بگمار.
017 20 بار خدايا مرا! به بهترين راه راهنمايى فرما، و چنان كه كه بر دين تو بميرم و زندگى كنم
018 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به ميانه روى بهره مند گردان، و مرا از خيرخواهان، و دليل بر هدايت ديگرى، و از بندگان صالح و شايسته قرار ده و رستگارى در قيامت و رهائى از كمين گاه عذاب را روزيم فرما.
019 20 بار خدايا! از نفسم براى خودت آن مقدار بهره اى كه آن را خالص سازد بگير، و براى نفسم آن مقدر قرار ده كه آن را اصلاح نمايد، زيرا نفس من در معرض تباه و هلاكت است مگر اين كه تو آن را نگاهدارى.
020 20 بار خدايا! اگر محزون شوم پناهگاه من توئى، و اگر محروم و نوميد شوم مركز اميدم تو هستى، و اگر به شدت گرفتار شوم استغاثه ام به تو است، چون هر چه از دست برود عوض آن نزد تو است، و هرچه تباه و فاسد گردد اصلاحش از ناحيه ى تو است، و آنچه را كه تو انكار كنى قابل تغيير و دگرگونى است، پس بر من منت بگذار و پيش از بلاء و گرفتارى عافيت و تندرستى، و قبل از درخواست توانگرى، و پيش از گمراهى راهنمايى را عطا فرما، و عيب جويى بندگان را از من دور كن، و امنيت و آرامش روز قيامت را برايم ارزانى دار، و حسن ارشاد را به من عطا فرما.
021 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و با لطف خويش هر پيش آمدى بدى را از من دور فرما، و مرا به نعمت خود پرورش ده، و به كرم و بخشش خود مرا اصلاح فرما، و با احسانت مرا از دردها (جسمانى و نفسانى) معالجه كن، و مرا در سايه ى رحمت خود جاى ده، رضايت و خشنودى خود را شامل حال من گردان، و هرگاه مشكلات بر من روى آورد توفيق هدايت آنها را به من عنايت فرما، و هنگامى كه اعمال با يكديگر تشابه گردند مرا به انجام پاكيزه ترين آنها توفيق ده، و زمانى كه مذهب با يكديگر متناقض گردند مرا به پيروى از پسنديده ترين آنها موفق گردان.
022 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و تاج بى نيازى را بر سرم بپوشان، و مرا به حسن ولايت و دوستى و ادار، و هدايت حقيقى را به من ارزانى دار، و مرا به توانگرى آزمايش و امتحان مفرما، بلكه يك زندگى آسوده به من عطا فرما، و زندگيم را برايم سخت و دشوار قرار مده، و دعا و درخواستم را به من باز گردان، زيرا من براى تو همتا و شريكى قرار نمى دهم و همراه تو مثل و مانندى را نمى خوانم.
023 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا از اسراف باز دار، و روزيم را از تباه و تلف شدن نگاهدار، و دارائيم را با بركت در آن به وفور برسان، و مرا به خاطر آنچه از دارائيم در راه خير و نيكى انفاق مى كنم به راه صواب و رستگارى برسان.
024 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا از كسب روزى با رنج و زحمت كفايت كن، و به من بدون رنج و زحمت و بدون اكتساب روزى عنايت فرما، تا به خاطر كسب روزى از عبادتم باز نمانم، و همچنين كسب روزى موجب نشود تا زير بار معاصى و سختى هاى آن بروم.
025 20 بار خدايا! آنچه كه درخواست مى كنم با قدرت و توانايى خود برآورده فرما، و به عزت خود مرا از آنچه مى ترسم پناه ده.
026 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و آبرويم را با توانگرى و بى نيازى حفظ فرما، و مقام و منزلتم را به تنگدستى خوار و مبتذل مفرما، تا ناچار شوم روزى خود را از كسانى بخواهم كه روزى خوار تو هستند، و از مردم پست و شرور درخواست عطا و بخشش نمايم، و به ستايش كسانى گرفتار شوم كه به من بخشش و عطا مى كنند، و به مذمت و نكوهش كسانى مبتلا شوم كه به من بخشش نكرده اند، در حالى كه تو سزاوار بخشش و عدم بخشش هستى نه ايشان.
027 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و صحت و سلامتى و راه عبادت را روزى من گردان، و همچنين فراغتى در زهد، و علم با عمل، و ورع و پرهيزگارى در حد اعتدال روزيم فرما.
028 20 بار خدايا! ايام عمرم را با عفو و بخششت به پايان رسان، و آرزو و اميد به رحمتت را برايم محقق فرما، و راههاى رسيدن به خشنوديت را برايم سهل و آسان گردان، و عمل و كردارم را در همه ى احوال نيكو گردان.
029 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا در اوقات غفلت و فراموشى به ياد خدا آگاه ساز، و در زندگى دنيا مرا به طاعت خود مشغول دار، و راهى هموار و آسان به سوى محبت و دوستيت برايم قرار ده، و بدين وسيله خير دنيا و آخرت را برايم كامل فرما.
030 20 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، مانند برترين درودى كه پيش از او بر آفريدگانت فرستاده اى، و پس از او بر اشخاصى كه درود خواهى فرستاد، و در دنيا و آخرت نيكى به ما عطا فرما، و به لطف و رحمت خود مرا از عذاب آتش حفظ فرما.
001 21 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام هنگامى كه چيزى او را غمگين مى ساخت و خطاها وى را نگران مى نمود.
001 21 بار خدايا! اى كسى كه انسان تنها و ضعيف را كفايت مى كنى، و اى كسى كه بندگان خود را از امور ترسناك حفظ مى كنى، گناهان مرا به تنهايى كشيده در حالى كه هيچ يار و ياورى با من نيست، و از خشم و غضب تو ناتوان شده ام در حالى كه هيچ مؤيدى برايم نيست، و بر خوف ديدار تو نزديك شده ام در حالى كه هيچ تسكين دهنده اى براى ترسم نيست.
002 21 چه كسى مى تواند به من امنيت و آرامش دهد در حالى كه تو مرا ترسانده اى ، و چه كسى مى تواند مرا يارى كند در حالى كه تو مرا تنها گذارده اى، و چه شخصى مى تواند به من نيرو و قوت دهد در حالى كه تو مرا ناتوان و ضعيف ساخته اى.
003 21 اى خداى من، هيچ پناه دهنده اى جز پروردگار وجود ندارد، و هيچ مغلوب و شكست خورده اى را جز غالب ايمنى نمى دهد، و هيچ شكست خورده اى را جز طالب و جوينده يارى و اعانت نمى نمايد.
004 21 اى خداى من، همه ابزار و وسايل (پناه دادن، آسوده باختن و يارى نمودن) در دست تواناى تو است، و فرار و گريز به سوى تو است، پس در اين صورت بر محمد و آل او درود فرست، و مرا در اين فرارم پناه ده، و خواسته ام را برآورده ساز.
005 21 بار خدايا! اگر روى كريمت را از من برگردانى، يا فضل و احسان بزرگت را از من باز دارى، يا روزيت را از من دريغ دارى، و يا رشته ى رحمتت را از من قطع فرمائى، من هيچ رابطى براى رسيدن به آرزويم جز تو نمى يابم، و به كمك غير تو نمى توانم آنچه نزد تو است دسترسى پيدا كنم، زيرا من بنده ى تو و در قبضه ى قدرت تو قرار دارم، و تمام امورم نزد تو است.
006 21 هيچ امرى غير از امر و فرمان تو برايم نيست، حكم و دستورت در مورد من جارى است، قضاوت تو در مورد من مطابق عدالت است، مرا توانايى خارج شدن از حيطه ى سلطنت تو نيست، و استطاعت تجاوز از قدرت تو را ندارم و قادر نيستم كه محبت و دوستى تو را به خود جلب كنم، و هرگز نمى توانم به رضا و خشنوديت برسم، و به آنچه از خير دنيا و آخرت نزد تو است جز به اطاعت و فضل رحمتت دسترسى پيدا نمى كنم.
007 21 بار خدايا! صبح را به شام و شب را به صبح رساندم در حالى كه بنده ى خوار و ذليل توام، من مالك سود و زيان خويش جز به كمك تو نيستم، آنچه درباره ى خود گفتم شهادت و گواهى مى دهم، و به ناتوانى و بيچارگى خود اقرار و اعتراف دارم، پس آنچه را كه به من وعده داده اى منجز ساز، و آنچه را كه به من عطا كرده اى كامل گردان، زيرا من بنده ى مسكين، بينوا، ناتوان، بدحال و مستمند، حقير، خوار، فقير، خائف پناه آورنده ى به تو هستم.
008 21 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا نسبت به آنچه به من عطا فرمودى فراموش از ياد خود قرار نده، و به احسانت در آنچه به من عطا كرده اى غافل مساز، و مرا از اجابت خواسته ام اگر چه به تأخير بيفتد مأيوس و نوميد مفرما، چه اين كه در خوشى باشم يا ناخوشى، در شدت و سختى باشم يا در رفاه، در تندرستى و سلامتى كامل باشم، و يا در بلاء و گرفتارى، حاجتمند و نيازمند باشم يا در نعمت، در فراخ روزى باشم يا در تنگدستى، در فقر باشم يا در ثروتمندى.
009 21 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و در هر حال ثنا و مدح و ستايش مرا مخصوص خود گردان تا به آنچه از دنيا به من عطا فرموده اى شاد نگردم، و به آنچه مرا از اين دنيا دريغ داشته اى محزون نشوم، و قلبم را مشعر تقواى خود قرار ده، و بدنم را در آنچه از من مى پذيرى به كار گير، و نفسم را در برابر هر چه به او رو مى آورد به طاعت و بندگى خود مشغول دار تا دوست نداشته باشم آنچه موجب خشم و غضب تو است و خشمگين نشوم از آنچه كه موجب خشنودى تو است.
010 21 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و خالى گردان قلبم را براى محبت و دوستى خود، و آن را به ذكر و ياد خود مشغول ساز، و به ترس و بيم از خود آن را سربلند فرما، و به رغبت به سوى خود آن را تقويت گردان، و به طاعت و بندگى خود متمايل ساز، و در محبوب ترين راههاى خود، روانه اش ساز، و در تمام ايام زندگيم آن را به رغبت به آنچه نزد تو است رام فرما.
011 21 و تقوا را در اين دنيا زاد و توشه من قرار ده، و مقصدم را به سوى رحمتت، و ورودم را در قيامت به خشنودى، و جايگاهم را بهشت قرار ده، و نيرويى برايم قرار ده كه همه ى رضايت و خشنودى تو را بر دوش كشم، و فرارم را به سوى خود، و رغبت و علاقه ام را در آنچه نزد تو است قرار ده، و قلبم را از شرار مخلوقت بپوشان، و انس و الفت به خود، و اوليايت و اهل و طاعت خود را به من عطا فرما.
012 21 و براى هيچ فاجر و كافرى منتى بر من قرار مده، و همچنين هيچ نعمتى را براى او نزد من و هيچ حاجتى برايم نزد آنان مگذار، بلكه آرامش دلم، و انس و الفت نفسم، و بى نيازيم، و كفايتم را به خود و برگزيدگان خلق خويش قرار ده.
013 21 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا با آنان قرين و همنشين گردان، و مرا يارى كننده ى آنان قرار ده، و شوق و رغبت به سوى خودت را بر من منت گذار، و مرا به عملى كه مايه ى دوستى و خشنودى تو را فراهم مى سازد بگمار چون كه تو بر هر كارى قادرى، و آنچه من خواسته ام براى تو سهل و آسان است.
001 22 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگام سختى، و مشقت، و فروبستگى كارها
001 22 بار خدايا! مرا درباره ى اصلاح نفسم به كارى مكلف ساخته اى كه خود بر انجام آن تواناترى، و توانائى تو بر آن و بر من بيشتر از توانائى من است، پس كار را به نفسم عطا فرما كه موجب خشنودى تو از من گردد، و رضايت و خشنودى خود را در حال عافيت و تندرستى نفسم از من دريافت نما.
002 22 بار خدايا! من طاقت رنج و گرفتارى را ندارم، و بر مصيبت و بلا صبر و شكيبايى ندارم، و بر فقر و تنگدستى هيچ گونه قوه و قدرتى در خود نمى يابم، پس رزق و روزيم را از من منع نفرما، و مرا به بندگانت وا مگذار، بلكه خودت حاجت مرا برآورده فرما، و متولى امورم باش.
003 22 به سوى من نظرى داشته باش، و در همه ى امورم توجه و نظر داشته باش، زيرا اگر مرا به حال خودم واگذارى از انجام همه كارها ناتوان گردم و آنچه مصلحت من در آن است انجام ندهم، و اگر مرا به بندگانت واگذارى با ترشرويى به من نگرند، و اگر مرا به خويشانم واگذارى مرا از همه چيز محروم سازند، و اگر هم چيزى به من ببخشند بسيار كم و ناگوار بخشند، و بر من منت فراوان نهند و نكوهش و مذمت بسيار كنند.
004 22 بار خدايا! پس به فضل و كرم خود مرا بى نياز گردان، و به عظمت و بزرگى خود مرا سربلند فرما، و با توانگرى خود دستم را بگشا، و به آنچه نزد تو است مرا كفايت فرما.
005 22 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا از حسادت رهائى ده، و از گناهانم باز دار، و از حرام مرا پرهيز دار، و جرأت بر معصيت را به من مده، و ميل و خواهشم را به سوى خود و رضا و خشنوديم را در آنچه از جانب تو به من مى رسد قرار ده، و در آنچه روزيم قرار داده اى و در آنچه عطا فرموده اى، و در آنچه انعام نموده اى بركت عنايت فرما، و مرا در هر حال محفوظ، محروس، مستور، ممنوع، پناه داده شده و زينهار شده قرار ده.
006 22 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به انجام آنچه در جهتى از جهات براى خود يا براى آفريده اى از آفريدگانت بر من لازم و واجب گردانيده اى توفيق ده اگر چه بدنم از انجام آنها ضعيف گردد، و توانم از آن سست شود، و نيرويم به انجام آن نرسد، و سرمايه ام گنجايش آن را نداشته باشد، خواه آن را به ياد داشته و يا فراموش كرده باشم.
007 22 اى پروردگار من، آن تكليفى از تكاليفى است كه تو آن را به حساب من نوشته اى و من از آن غفلت ورزيده ام، پس به بزرگى عطاى خود و رحمت بسيارى كه نزد تو است آن را از جانب من ادا فرما، زيرا تو هم توانگرى و هم كريم، تا اى پروردگار من چيزى بر عهده ى من باقى نماند كه بخواهى در روزى كه تو را ملاقات مى كنم از من تقاص كنى، و از حسنات و نيكى هايم بكاهى، و يا بر بديهايم بيفزايى.
008 22 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، ميل و رغبت براى تو و براى آخرتم را روزيم فرما، تا صدق و راستى آن عمل را در قلبم بشناسم، و تا اين كه زهد و پارسايى در دنيا بر من غالب آيد، و تا اين كه حسنات و نيكى ها را با شوثق انجام دهم، و از بديها از ترس و خوف ايمن گردم، و نورى به من عنايت فرما كه با آن در بين مردم راه بروم، و در تاريكى ها و گمراهى ها هدايت شوم، و به وسيله آن نور از شك و شبهات در دل طلب نور و روشنايى نمايم.
009 22 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و ترس از كيفر عذاب و شوق به وعده پاداش را روزيم گردان تا لذت آنچه را كه تو از براى آن مى خوانم و اندوه آنچه را كه از آن به تو پناه مى برم دريابم.
010 22 بار خدايا! آنچه كه مصلحت دنيا و آخرت من است تو مى دانى، پس به درخواست هاى من با مهربانى توجه نما.
011 22 بار خدايا! بر محمد و آل او دورد فرست، و حق شكرگزارى را هنگام كوتاهى من در سپاسگزارى تو نسبت به نعمت هايى كه به من چه در حال آسايش و سختى و سلامتى و بيمارى من عنايت نموده اى روزى فرما، تا در نفس خودم در حال خوف و ايمنى، و رضا و خشم و زيان و سود در آنچه حادث مى شود رايحه ى خشنودى و آرامش دل نسبت به آنچه از ناحيه ى تو بر من واجب شده بشناسم.
012 22 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و سلامت قلب از حسادت را روزيم فرما، تا به هيچ يك از بندگانت نسبت به فضل و احسانى كه به او عنايت كرده اى حسادت نورزم، و تا اين كه نعمتى از نعمت هايت را در دين يا دنيا يا سلامتى يا پرهيزكارى يا گشايش يا آسايش نبينم جز آن كه بهتر از آن را به وسيله ى تو از جانب تو كه هيچ شريك و مانند ندارى براى خود آرزو نمايم.
013 22 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، تحفظ و نگهدارى از خطاها، و پاسدارى از لغزشها در دنيا و آخرت در حال خشنودى و غضب روزيم فرما، تا آنچه از خشنودى و غضب بر من وارد گردند در نزد من يكسان و برابر باشد و تا اين كه عامل به طاعت و بندگى تو باشم، رضا و خشنوديت را در مورد دوستان و دشمنانت بر غير طاعت و رضايت برگزينم، و تا اين كه دشمن از ظلم و جور من ايمن و دوستم از ميل و انحطاط هواى من نوميد گردد.
014 22 و مرا از كسانى قرار ده كه تو را هنگام آسايش از روى اخلاص مى خوانند مانند كسانى كه از روى اخلاص هنگام اضطرار و بيچارگى تو را مى خوانند، تو هم حميد و ستوده اى و هم مجيد و بزرگ.
001 23 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگامى كه عافيت و شكر آن را از خدا طلب مى نمود.
001 23 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و لباس عافيت و تندرستى را بر من بپوشان، و با عافيتت مرا فرا گير، و با عافيتت مرا مصون و محفوظ دار، و با عافيتت مرا اكرام كن، و با عافيتت مرا بى نياز كن، و با عافيتت بر من تصدق نما، و عافيتت را به من ببخش، و عافيتت را بر من بگستران، و عافيتت را برايم شايسته گردان، و در دنيا و آخرت بين من و عافيت جدايى مينداز.
002 23 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و به من تندرستى و عافيتى عنايت فرما كه كفايت كننده، شفا دهنده، بلند مرتبه، زياد شونده باشد، آنچنان عافيتى كه عافيت در بدنم هم در دنيا و هم در آخرت ايجاد كند.
003 23 و بر من با اعطاء صحت، امنيت، سلامت در دين و بدن، بصيرت در قلب، پيشرفت در كارهايم، ترس و خشيت در پيشگاهت، خوف از خودت، قدرت و توانايى در انجام طاعتت كه مرا به آن امر فرموده اى، و اجتناب و دورى از معصيت كه مرا از آن نهى نموده اى منت بگذار.
004 23 بار خدايا و همچنين بر من منت بگذار به حج و عمره، و زيارت قبر پيامبرت (صلوات و رحمت و بركات تو بر او و آلش) و زيارت قبر آل پيغمبرت (عليهم السلام) هميشه تا زمانى كه مرا زنده دارى در اين سال و در همه ى سالها، و آن حج و عمره و زيارت پيامبر و اهل بيتش را مقبول درگاهت و مشكور و مذكور و ذخيره در نزد خويش قرار ده.
005 23 زبانم را به حمد و سپاس، و شكر و ذكر و حسن ثناى خودت گويا فرما، و قلبم را براى مقاصد دينت بگشا.
006 23 مرا و همه ى فرزندانم را از شر شيطان رانده شده، و از شر جانوران مسموم كننده و زهردار كشنده، و از شر همه جانوران و حشرات و از شر چشم زخم و از شر هر شيطان سركشى، و از شر هر پادشاه ستمگر، و از شر هر انسان ثروتمند مغرور، و از شر هر ضعيف و توانا، و از شر هر انسان شريف و پست، و از شر هر صغير و كبير واز شر هر قريب و بعيد، و از شر هر جن و انسى كه در برابر پيامبر و اهل بيتش به جنگ برخاسته، و از شر هر حيوانى كه زمامش به دست تو است پناه ده، زيرا كه تو بر راه عدل و صراط مستقيمى.
007 23 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، هر كسى قصد بدى نسبت به من كند او را منصرف ساز، و مكرش را از من دور ساز، و شرش را از من دفع كن، و نيرنگش را به خودش برگردان.
008 23 و سدى را در برابرش قرار ده تا چشمش را از ديدن من كور، و گوشش را از شنيدن ذكر من كر نمائى، و قلبش را هنگام ياد من قفل زنى، و زبانش را از سخن گفتن درباره ى من لال گردانى، و سرش را بكوبى، و عزتش را به ذلت تبديل نمايى، و بزرگيش را درهم شكنى، و طوق خوارى و ذلت را بر گردنش بياويزى، و كبريائيش را برهم ريزى، و مرا از همه ى زيانهايش و شرورش، و طعنه اش و عيبجوئى اش، و غيبتش، و حسادتش، و دشمنى هايش، و دامهايش و كمينگاهايش و از نيروهاى پياده و سواره اش ايمن فرما، زيرا تو بر هر كارى غايب و قادرى.
001 24 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، درباره پدر و مادرش (عليهماالسلام)
001 24 بار خدايا! بر محمد و بنده و رسولت و بر خاندان پاكش درود فرست، و آنان را به برترين درود، و رحمت و بركات و سلام خود اختصاص و امتياز ده.
002 24 بار خدايا! بر پدر و مادرم به كرامت نزد خود، و به درود از جانب خود اختصاص ده اى مهربان ترين مهربانان.
003 24 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و علم آنچه كه انجام آن نسبت به پدر و مادرم بر من واجب است را به من الهام فرما، و علم همه ى اين واجبات را بدون كم و كاست برايم فراهم آور، سپس مرا به آنچه الهام نموده اى وادار، و در انجام آن چيزى را كه به علمش مرا آگاهى و بينايى مى سازى توفيق ده تا انجام هر چيزى كه به من تعليم نموده اى از من فوت نگردد و اعضاء و اندامم را از خدمت به آنچه به من الهام فرموده اى سستى و سنگينى نكند.
004 24 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست همان گونه كه ما را با انتساب به آن حضرت شرافت و بزرگى دادى، و بر محمد و آل او درود فرست همان گونه كه به سبب آن حضرت براى ما حقى را بر ساير بندگان واجب گردانيدى.
005 24 بار خدايا! مرا آنچنان قرار ده كه از پدر و مادرم همانند پادشاه ستمگر بترسم، و با آنان همچون مادر مهربان خوش رفتارى نمايم، و اطاعت و نيكى مرا نسبت به آنان همانند خواب براى چشم خواب آلود، و آشاميدن آب براى شب تشنه قرار ده تا ميل و خواسته ى آنان را بر خواسته ى خود، و رضايت آنان را بر رضايت و خشنودى خود مقدم دارم، و نيكى آنان را نسبت به خود هر چند كم باشد بسيار شمارم، و نيكى خود را درباره آنان هر چند زياد باشد كم بدانم.
006 24 بار خدايا! صدايم را در برابر پدر و مادرم آهسته گردان، و سخنم را بر ايشان خوشآيند و پاكيزه فرما، و اخلاقم را بر ايشان نرم نما، و قلبم را بر آنان معطوف دار، و مرا با آنان رفيق و شفيق و مهربان گردان.
007 24 بار خدايا! تو از آنان در مقابل پرورش و تربيت من سپاسگزارى نما، و در برابر احترامشان نسبت به من پاداش ده، و آنچه براى من در دوران كودكيم متحمل شده اند بر ايشان حفظ نما (پاداش رنجشان را عطا فرما).
008 24 بار خدايا! آزار و اذيتى كه از من به آنان رسيده، يا هر عمل ناپسندى كه از من نسبت به آنان سر زده، يا حقى از آنان در نزد من ضايع گشته، همه را عامل ريزش گناهانشان، و علو درجاتشان، و فزونى حسناتشان قرار ده، اى تبديل كننده ى گناهان به نيكى هاى مضاعف.
009 24 بار خدايا! هر گونه تعدى پدر و مادرم در گفتارشان نسبت به من داشته اند، و يا در كردار و رفتار با من اسراف نمودند، يا حقى را از من ضايع ساخته اند، يا در انجام واجبى نسبت به من كوتاهى كرده اند همه را به آنها بخشيدم، و آن را وسيله ى احسان بر ايشان قرار دادم، و از تو مى خواهم كه عقوبت و تبعات آن را از ايشان بردارى، زيرا آنان را در انجام حقوقم متهم نمى سازم، و آنان را در نيكى كردن به خودم سهل انگار نمى دانم، و اى پروردگار من آنچه آنان در سرپرستى من انجام داده اند كراهت نداشته و ناراحت نيستم.
010 24 زيرا حق آنان بر من واجب تر، و نيكى شان نسبت به من قديم تر، و نعمت هاشان نزد من بزرگتر از آن است كه بخواهم آنان را به عدل و داد قصاص نمايم، يا آنچه درباره ى من انجام داده اند، مجازات كنم، اى خداى من اگر چنين كنم پس آن مدت طولانى اشتغال آنان به پرورش و تربيت من چه شد؟ و آن شدت رنج و زحمت آنان در حراست و محافظت من كجا رفت؟ و گرفتارى كه در راه گشايش و آسايش من بر خود روا داشتند كجا حساب خواهد شد؟
011 24 هيهات كه آنها بتوانند حق خود را از من استيفا كنند، و من نمى توانم حقوقى را كه آنها بر من دارند تدارك نمايم، و وظيفه ام را نسبت به آنان ادا كنم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا در انجام وظيفه ام يارى كن اى بهترين كسى كه از او استعانت مى خواهند، و مرا در اين راه توفيق ده اى كسى كه هدايت كننده تر است نسبت به راغبان خودش، و مرا در «روز قيامت كه هر كس مطابق آنچه انجام داده جزا داده مى شود و به كسى ظلم نمى شود». از زمره ى كسانى كه عاق پدر و مادر دارند قرار مده.
012 24 بار خدايا! بر محمد و آل و ذريه او درود فرست، و پدر و مادر مرا به برترين امتيازى كه به پدران و مادران بندگان مؤمنت عنايت كرده اى اختصاص ده، اى مهربان ترين مهربانان.
013 24 بار خدايا! ياد آنها را در تعقيب نمازهايم، و در وقتى از اوقات شبم، و در ساعتى از ساعات روزم از خاطرم مبر.
014 24 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به وسيله ى دعاهايم براى پدر و مادرم بيامرز، و آنها را به خاطر نيكى هايى كه در حق من كرده اند مورد مغفرت حتمى خود قرار ده، و به شفاعت و ميانجى گرى من از آنان راضى و خشنود شو، و آنها را با كرامت به جاهاى آسايش در بهشت برسان .
001 25 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام درباره فرزندانش (عليهم السلام)
001 25 بار خدايا، با بقاء فرزندانم، و اصلاح آنان برايم، و به بهره بردن من از ايشان بر من منت بگذار.
002 25 بار خدايا، عمرشان را براى من طولانى گردان، و مدت زندگى شان را زياد نما، و خردسالانشان را برايم پرورش ده، و ضعيفشان را نيرومند و قوى ساز، و بدنهايشان و دينشان و اخلاقشان را برايم سالم و صحيح گردان، و در جانهايشان و جوارحشان و هر چه از امور آنان مقصود من است مشمول عافيت خود قرار ده، روزى هايشان را براى من و به دست من فراوان و افزون گردان.
003 25 آنان را نيكوكار، پرهيزكار، بينا و شنوندگان [سخن حق ] و مطيع راه خود قرار ده، دوستدار و خيرخواه اوليايت، و دشمن و كينه توز براى همه ى دشمنانت قرار ده، آمين.
004 25 بار خدايا! بازوى مرا به وسيله ى آنان محكم فرما، و كجروى و انحرافم را به وسيله ى آنان استوار دار، و عدد مرا به وسيله آنان زياد گردان، و مجلس مرا با آنان زينت بخش، و نام مرا به وسيله ى آنان زنده دار، و در غيابم مرا به واسطه ى آنان كفايت فرما، و به واسطه ى آنان مرا به حاجت و خواسته ام يارى فرما، و آنان را دوستدار و مهربان و روى آورد به سوى من، مستقيم و پابرجا در كمك و ياريم، مطيع، غير عاصى قرار ده و آنان را نسبت به من نه عاق و نه مخالف و نه خطاكار گردان.
005 25 و مرا در تربيت و تأديب و نيكى به آنان كمك و اعانت فرما، علاوه بر ايشان اولاد ذكورى از جانب خود به من عطا فرما، و آن را براى من خير و نيكى قرار ده، و آنان را در آنچه از تو خواسته ام يار و ياورم گردان.
006 25 و مرا و ذريه ام را از شيطان رجيم پناه ده، زيرا تو ما را آفريدى و به نيكى ها امر و از زشتيها نهى فرمودى و ما را در ثواب آنچه امر فرمودى ترغيب و از كيفر آنچه نهى كردى تهديد نمودى، و براى ما دشمنى قرار دادى كه با ما با مكر و حيله رفتار مى كند، و او را به گونه اى بر ما مسلط ساخته اى كه ما را آنگونه بر او تسلط نيست، براى آن كه او را در سينه هاى ما جا دادى، و در مجارى جريان خون ما روان ساختى، هيچگاه از ما بى خبر و غافل نيست گر چه ما از او غافل شويم، و ما را از ياد نمى برد گر چه ما او را فراموش كنيم، ما را با وسوسه هايش از كيفر و عذاب تو ايمن مى سازد، و از غير تو مى ترساند.
007 25 اگر قصد گناه بزرگى كنيم ما را بر آن دلير مى سازد، و اگر آهنگ كار شايسته اى را نمائيم ما را از آن باز مى دارد، همواره از طريق شهوات متعرض ما مى شود، و شبهات را نصب العين ما قرار مى دهد، اگر به ما وعده دهد دروغ مى گويد، و اگر ما را با آرزوئى سرگرم سازد خلاف آن عمل مى كند، [خدايا] اگر مكر و حيله او را از ما بر نگردانى ما را گمراه مى سازد، و اگر از فساد و تباهكاريش نگاهمان ندارى ما را مى لغزاند.
008 25 بار خدايا، پس به توانايى و قدرت خود او را از تسلط بر ما مغلوب ساز تا به وسيله ى دعاى بسيار در درگاهت شر او را از ما باز دارى، و ما از كيد و مكرش در زمره ى معصومان و محفوظان به وسيله ى تو در آئيم.
009 25 بار خدايا، همه ى درخواسته هايم را عطا كن، و حاجتهايم را برآور، و مرا از اجابت دعايم ممنوع مساز در حالى كه خود ضامن اجابت در خواسته هايم شده اى، و ميان خود و دعايم حجابى قرار مده چرا كه تو خود مرا به آن امر فرموده اى، و آنچه در دنيا و آخرت باعث اصلاح من مى شود به من عنايت فرما خواه آن را در دعاهايم متذكر شده باشم يا فراموش كرده باشم، آشكارا اظهار نموده باشم يا پنهان و مخفيانه، علنى يادآور شده باشم و يا به طور پنهانى.
010 25 و مرا در همه ى اين موارد به واسطه ى درخواسته هايم از تو از جمله ى مصلحين قرار ده، و مرا از جمله ى كسانى كه به واسطه ى طلب از تو ناججان، و در اثر توكل و اعتماد بر تو در زمره ى ممنوع نشدگان در نيامده قرار ده.
011 25 و همچنين مرا از جمله ى كسانى قرار ده كه به پناه بردن به تو خو گرفته، و در تجارت با تو به سود فراوان رسيده اند، و در جوار عزت و قدرت تو پناه برده، و از فضل و بخشش فراوان تو روزى حلال بر ايشان توسعه يافته، و به وسيله ى تو از ذلت و خوارى به عزت و بزرگوارى رسيده، و از ظلم و ستم به عدالت تو پناه جسته، و به واسطه ى رحمت تو از بلا و گرفتارى عافيت يافته، و به بركت بى نيازيت از فقر و تنگدستى به توانگرى و بى نيازى دست يافته، و در اثر تقواى تو از گناهان و لغزشها و خطاها معصوم مانده، و به پيروى و اطاعت از تو به نيكى و راه راست و درست توفيق يافته، و به قدرت تو بين آنها و گناهانشان مانعى به وجود آمده، همه ى معاصى تو را ترك كرده، و در جوار تو سكونت گزيده اند.
012 25 بار خدايا، همه ى اينها را به توفيق و رحمت خودت به ما عطا فرما، و ما را از عذاب آتش جهنم پناه ده، و به همه ى مردان و زنان مسلمان و مردان و زنان با ايمان مثل آنچه را كه از تو براى خود و فرزندانم از دنيا و آخرت خواسته ام عطا فرما، زيرا تو نزديك، اجابت كننده، شنونده، دانا، عفو كننده، آمرزنده، مهربان و بخشنده اى.
013 25 پس ما را در دنيا حسنه و نيكويى و در آخرت نيز حسنه عنايت فرما و از عذاب آتش ما را محافظت فرما.
001 26 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، درباره همسايگان و دوستانش، هنگامى كه از آنان ياد مى كرد.
001 26 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به بهترين وجه در رعايت حقوق همسايگان و دوستان كه به حق ما عارف و با دشمنان ما مخالفند اعانت فرما.
002 26 و آنان را براى اقامه ى سنت و فرا گرفتن اخلاق و آداب پسنديده ات توفيق ده و از جمله ارفاق و سود رساندن به ضعيفشان، و جلوگيرى از فقر و نيازمنديشان، و رفتن نزد بيمارشان، و راهنمايى كسانى كه خواستار هدايتند، و نصيحت و خيرخواهى به مشورت كنندگان، و ديدار مسافرشان، و پنهان كردن اسرارشان، و پوشاندن عيوبشان، و يارى مظلومشان، و كمك رساندن به آنان در مايحتاج زندگيشان، و سود رساندن به آنان از طريق بخشش فراوان، و اعطاء آنچه كه بر ايشان واجب و ضرورى است قبل از درخواست و سؤال.
003 26 بار خدايا، مرا آنچنان قرار ده كه با بدكردارانشان را به نيكى و احسان پاداش دهم، و از ستمگرانشان به عفو و بخشش درگذرم، و درباره ى همه ى ايشان حسن ظن داشته باشم، و همه ى آنان را با نيكوئى سرپرستى نمايم، و از روى عفت و پاكدامنى چشم را از (ناموسشان) فرو پوشم، و با تواضع با آنان به نرمش رفتار كنم، و با مهربانى و رحمت با گرفتارانشان رقت داشته باشم، مودت و دوستى خود را در غيابشان آشكار سازم، و از روى خيرخواهى بقاء نعمت را برايشان دوست داشته باشم، و آنچه براى بستگان و خويشان خود لازم مى دانم براى آنان نيز لازم شمرم، و آنچه را كه براى خواص و افراد ويژه ى خود رعايت مى كنم براى آنان نيز رعايت كنم.
004 26 بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و مرا مانند آنچه كه از جانب ايشان درخواست نمودم روزى فرما، و براى من كامل ترين بهره ها را كه نزد آنان است قرار ده، و بصيرت آنان را در حق من و معرفت شان را نسبت به فضل و برترى من بيفزا، تا آنان به وسيله ى من سعادتمند شوند و من به وسيله ى آنان سعادتمند گردم، آمين يا رب العالمين.
001 27 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، درباره مرزداران
001 27 بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و مرزهاى مسلمانان را به عزت و قدرت خود محكم و استوار ساز، و نگهبانان آن را به قوت خود تأييد فرما، و بخششهاى آنها را از توانگريت فراوان گردان.
002 27 بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و عده آنان را زياد فرما، و سلاحهاى آنان را تيز و برا ساز، حوزه آنان را حراست فرما، حومه و اطراف آنان را موانع ايجاد كن، در بين جمعشان الفت و مهربانى برقرار ساز، و امورشان را تدبير فرما، و آذوقه هايشان را پى در پى برسان، و سختى هاى آنان را خود به تنهايى عهده دار باش، آنان را با نصرت و پيروزى كمك فرما، و با صبر و شكيبايى اعانت نما، و در نقشه ها و طرحها به آنان دقت نظر عطا فرما.
003 27 بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و آنچه از امور و اسرار جنگ جاهلند به آنان بشناسان، و آنچه را كه نمى دانند به آنان تعليم فرما، و به آنچه بصيرت و آگاهى ندارند به آنان بصيرت عنايت فرما.
004 27 بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، از رزمندگان اسلام هنگام جنگ و روياروئى با دشمن دنياى فريبنده و خدعه گر را از يادشان ببر، و انديشه مال و دارائى فتنه گر را از دلهايشان محو فرما، و بهشت را مقابل چشمشان قرار ده، و آنچه را كه در بهشت برايشان آماده ساخته اى از قبيل مسكنهاى جاويد، منازل و سراى ارجمند، حوريان زيبا، نهرهائى كه به آشاميدنيهاى مختلف پر و جارى است، و درختهايى كه به انواع ميوه ها شاخه هايشان خم گشته جلو چشمشان نمايان كن تا هيچ يك از آنان آهنگ پشت به دشمن ننمايد و با همتاى خود به قصد فرار نيفتد.
005 27 بار خدايا، با آنچه خواسته شد دشمنانشان را درهم بشكن، و چنگال قدرت دشمنانشان را از آنان جدا ساز، و ميان دشمنان و سلاحهايشان جدائى انداز، و اطمينان قلبى دشمنانشان را از آنان بگير، و ميان آنان و آذوقه هايشان فاصله بينداز، آنها را در راهها حيران و سرگردان ساز، و در قصدشان گمراهشان فرما، امداد و كمك را از آنها قطع فرما، و از تعدادشان بكاه و دلهاشان را مالامال از ترس و رعب قرار ده، دستهايشان را مبسوط مگردان، و زبانشان را از گفتار باز دار، و با فرار نيروهاى خط مقدم، نيروهاى پشت سر را پراكنده فرما، و شكست نيروهاى صف مقدم را موجب فرار نيروهاى پشت سر قرار ده، و با شكست و رسوا ساختن اين دشمنان طمع ديگر دشمنان را قطع فرما.
006 27 بار خدايا، زنانشان را عقيم گردان، و صلب مردانشان را خشك فرما، و نسل چهارپايانشان را قطع نما، و به آسمانشان اذن باريدن و به زمينشان اذن روئيدن مده.
007 27 بار خدايا، از اين طريق امور اهل اسلام را تقويت فرما، و شهر و ديارشان را مستحكم نما، و اموالشان را افزون فرما، و آنان را براى عبادت و بندگى از جنگ و محاربه و براى خلوت نمودن با تو از مبارزه با دشمنان فارغ گردان تا غير از تو در روى كره زمين كسى مورد پرستش قرار نگيرد. و براى هيچ كس جز تو پيشانى به خاك گذارده نگردد.
008 27 بار خدايا، در تمام نواحى مسلمانان را براى نبرد و جنگ با مشركين آماده فرما، و آنان را با فرشتگان پى در پى از جانب خود كمك و امداد رسان تا دشمنان را به خاك و خون و كشته و اسير كنند و يا اين كه اقرار كنند كه تو خدائى هستى كه جز تو خدائى نيست، در ذات يگانه و در صفات بى شريك است.
009 27 بار خدايا، همه ى آنچه را كه خواستم نسبت به تمام دشمنانت در سراسر عالم روا دار اعم از آنها كه در سرزمين هند و روم و تركستان و خزر و حبشه و نوبه و زنگبار و سقالبه و ديلم هستند و ساير ملتهاى مشرك كه نامشان و صفاتشان مخفى است ولى تو با علم و آگاهى خودت آنها را احصاء فرموده اى و با قدرت و توانائى خودت بر آنان اشراف داريد اين خواستهايم را در مورد آنان نيز اعمال فرما.
010 27 بار خدايا، مشركان را با مشركان مشغول دار تا از تجاوز به مرزهاى مسلمانان خوددارى كنند، و از تعدادشان بكاه تا از كاستن مسلمانان باز مانند، و بين آنان اختلاف و تفرقه ايجاد كن تا در برابر مسلمانان متحد نگردند.
011 27 بار خدايا، دلهايشان را از ايمنى و بدنهايشان را از قوت و قدرت خالى گردان، و افكارشان را از هر گونه طرح و نقشه به فراموشى بسپار، و اركان وجودشان را از جنگيدن با نيروهاى پياده اسلام سست نما، و آنها را از درگيرى با دليران و شجاعان اسلام بترسان، و لشكرى از فرشتگانت با عذاب سختى از عذابهايت مانند كارى كه در روز جنگ بدر نمودى بر آنان نازل فرما، تا ريشه ى آنان را قطع سازى و شوكت و بزرگيشان را از بين ببرى، و جمعشان را پراكنده نمايى.
012 27 بار خدايا، آبهايشان را به وباء و مواد غذائيشان را با بيمارى ممزوج فرما، و شهرهاشان را در زمين فرو بر، و بر آن شهرها بلا و گرفتارى پياپى برسان، و آنها را دچار قحطى و خشكسالى قرار ده، و آذوقه هايشان را در تهى ترين و دورترين زمين خويش قرار ده، و آنها را از قلعه ها و پناهگاهها باز دار، و آنها را به گرسنگى دائمى و بيمارى دردناك دچار فرما.
013 27 بار خدايا، هر جنگجوئى از اهل دين تو كه با آنها بجنگد، و يا هر مجاهدى از پيروان طريقه و راه تو كه با آنان به جهاد پردازد تا دين تو برتر، و حزب و گروه تو قوى تر و نصيب بهره ى (دوستان) تو كاملتر گردد پس او را با آسانى روبرو و امور را برايش روبراه ساز، و پيروزيش را عهده دار شو، ياران و دوستان نيكى برايش برگزين، پشتش را محكم و قوى، و نفقه و درآمدش را سرشار گردان، و او را به نشاط و خرمى بهره مند ساز، و شوق ديدار (دوستان و آشنايان) را از دلش فرو نشان، و او را از غم و اندوه وحشت پناه ده، و ياد زن و فرزند را فراموشش ساز.
014 27 و او را به حسن نيت هدايت و راهنمايى فرما، و عافيت و تندرستى را برايش عهده دار شو، و او را به سلامتى مصاحبت فرما، و ترس را از او دور گردان، و جرأت را در دلش بيفكن، و نيرومندى را روزيش فرما، و او را به كمك و يارى خويش يارى فرما، سيره و سنت پيامبر را به او تعليم فرما، و در حكم كردن، راه صواب و درست را بر او نشان ده، ريا و خودنمايى را از او دور ساز، و او را از انجام كارى براى اين كه مردم بشنوند رهائى گردان، فكر و ذكر و كوچ و اقامتش را در راه خود و براى به دست آوردن رضا و خشنودى خود قرار ده.
015 27 پس هرگاه اين مجاهد الهى با دشمن تو و دشمن خود روبرو شد آنان را در نظرش اندك نما، و مقامشان را در دلش كوچك ساز، و او را بر آنان غلبه ده، و دشمن را بر او چيره مفرما، پس اگر عمرش را به سعادت ختم فرمودى، پس شهادت را بعد از آن برايش مقدر نما كه دشمنت را با قتل و كشتار به هلاكت رسانده باشد، و آنها را با اسارت به سختى و زحمت انداخته باشد، و در مرزهاى مسلمانان امنيت و آرامش برقرار باشد، و دشمنانت از ميدان جنگ فرار كرده باشند.
016 27 بار خدايا، هر مسلمانى كه مجاهدى و مرزدارى را در امور زندگيش بر جاى گذارد (تربيت كند)، يا در نبودش عهده دار نگهدارى خانواده اش شود، يا به او كمك مالى نمايد، و يا با وسائل جنگى به او امداد رسانى كند، و يا او را به جهاد تشويق و ترغيب نمايد، و يا او را با دعاى خير خود بدرقه نمايد، و يا در پشت سرش آبرويش را حفظ كند، همانند اجر و مزدى كه به اين رزمنده عطا مى كنى به او نيز عنايت فرما، و به او در مقابل كارش عوضى در اين دنيا عنايت فرما كه سود آنچه پيش از اين انجام داه و شادى و سرور آنچه بجا آورده دريابد، تا آنگاه كه عمرش به پايان برسد و به آنچه از فضل و كرمت در آخرت به او عنايت كرده اى برسد.
017 27 بار خدايا، هر مسلمانى كه هم و غمش اسلام باشد، و تجمع اهل شرك در برابر مسلمين او را محزون سازد و قصد جنگ و يا آهنگ جهاد با آنها كند پس ضعف و ناتوانى او را از رفتن به جنگ باز دارد، يا فقر و نياز او را از شركت در جنگ مانع شود، يا حادثه اى باعث شود كه رفتن او به جنگ به تأخير بيفتد، يا مانعى در اراده و عزمش به وجود بيايد پس نام او را در زمره ى عبادت كنندگان بنويس، و پاداش مجاهدان را به او عطا فرما، و او را در سلسله ى شهداء و صالحان قرار ده.
018 27 بار خدايا، بر محمد بنده و فرستاده ات و بر آل محمد درود بفرست، درودى كه از همه درودها برتر و بالاتر باشد، درودى كه مشرف و فوق همه ى تحيتها باشد، درودى كه مدتش به پايان نرسد و تعدادش هرگز قطع نشود همانند كامل ترين درودهايى كه بر يكى از دوستانت فرستاده اى، زيرا تو بسيار بخشنده، ستوده شده، آغاز كننده، باز گرداننده و انجام دهنده همه آنچه را كه بخواهى هستى.
001 28 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگامى كه ترسان، به خداى عزوجل، پناه مى برد.
001 28 بار خدايا، من خودم را با بريدن از ديگران خالص كرده ام،
002 28 و با تمام وجودم به تو رو آورده ام،
003 28 و از كسى كه نيازمند به تو است رو برگردانده ام،
004 28 و درخواست خودم را از كسى كه به فضل و احسان تو بى نياز نيست برگرداندم.
005 28 زيرا دانستم كه درخواست محتاج از محتاج دليل بر سفاحت رأى و گمراهى در عقل و انديشه است.
006 28 اى خداى من، بسيارى از مردم را ديدم كه عزت را از غير تو طلبيدند و خوار و ذليل شدند، و ثروت و دارائى را از غير تو خواستند و فقير و بى چيز شدند، و سعى و تلاش براى رسيدن به پست و مقام بزرگى كردند و پست و حقير گشتند.
007 28 پس با مشاهده ى چنين اشخاصى دور انديشى شخص دورانديش صحيح و درست است كه عبرت گرفتنش او را موفق ساخته، و اختيار خداوند سبحان بر غير او را به راه راست ارشاد نموده است.
008 28 اى مولاى من، پس موضع سؤال و درخواست من توئى نه كس ديگر، و روا كننده حاجتم توئى نه شخص ديگر.
009 28 پيش از هر دعا و نيايش تو مخصوص دعاى منى نه ديگران، و هيچكس در دعا و درخواست من با تو شريك نمى شود، و هيچ كس به هنگام ندا هم رديف تو قرار ندارد.
010 28 اى خداى من، يگانگى وحدت عدد مخصوص تو است، و ملكه ى قدرت بى نيازى، و فضيلت حول و قوت، و درجه ى علو و رفعت، همه از آن تو است.
011 28 و غير تو، در حيات و زندگانيش مورد رحمت و مهربانى تو است، و مغلوب امور و مقهور شئونات خويش است، حالاتش مختلف و صفاتش تغيير پذير است.
012 28 پس تو از داشتن شبيه و ضد برتر و بالاترى، و از داشتن مثل و همتا بزرگترى، بنابراين تو منزهى و جز تو خدائى نيست.
001 29 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگامى كه راه رزق و روزى وى تنگ و سخت مى گشت.
001 29 بار خدايا، تو ما را در رزق و روزيمان به بدگمانى و در عمر و زندگيمان به طور آرزو مبتلا نموده اى، كه اين باعث شده تا روزيهاى تو را از كسى بخواهيم كه روزى خوار تو هستند، و براى رسيدن به عمر طولانى در كسانى كه عمر طولانى كرده اند طمع نموديم.
002 29 پس بر محمد و آل او درود فرست، و به ما يقين صادق عنايت فرما كه به وسيله ى آن از دشوارى و سختى طلب رهائى يابيم، و اطمينان خالصى به ما الهام فرما كه به وسيله ى آن از دشت رنج و زحمت ما را معاف دارى.
003 29 وعده و نويدى كه به وسيله وحى بر پيامبرت تصريح فرموده اى به دنبالش سوگند و قسم در كتابت آورده اى، وسيله ى قطع كوشش و اشتغال ما به رزق و روزى كه تو آن را تكفل و ضمانت نموده اى قرار ده.
004 29 پس تو خود فرموده اى و گفتار تو درست ترين گفته ها است، و سوگند ياد كرده اى و سوگند تو وفاكننده ترين سوگندها است، به اين كه: «روزى شما و آنچه به شما وعده داده مى شود در آسمانم است.
005 29 سپس فرموده اى: «سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه اين مطلب حق است، درست همان گونه كه شما سخن مى گوئيد.
001 30 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در مورد كمك براى اداء و پرداخت بدهى
001 30 بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و از بدهكارى كه به وسيله ى آن آبرويم از بين برود، و ذهنم را پريشان نمايد، و فكرم را پراكنده سازد، و شغل و كارم در چاره ى آن به طول انجامد رهائى ده.
002 30 اى پروردگارم! از غم و اندوه و انديشه بدهكارى، و دل مشغولى و بى خوابيش به تو پناه مى برم، پس بر محمد و آل او درود فرست، اى پروردگارم! از بدهكارى و از ذلت آن در زندگى و تبعاتش پس از مرگم به تو پناه مى برم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا از بدهكارى به وسعت و توانگرى بسيار يا به روزى كافى كه دائمى باشد پناه ده.
003 30 بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و مرا از اسراف و زياده روى باز دار، و مرا به بذل و ميانه روى قوام ببخش، و به من حس تقدير در زندگى تعليم فرما، و مرا به لطف خود از تبذير باز دار، و روزيم را از طريق وسائل حلال قرار ده، و انفاق و بخششم را در راههاى خير و نيكى متوجه ساز، و مال و ثروتى كه موجب تكبر و خودبينى در من مى شود، يا مرا به ظلم و ستم مى كشاند، و يا طغيان و سركشى در من ايجاد مى كند از من باز ستان.
004 30 بار خدايا، همنشينى با فقرا را محبوب من گردان، و مرا در حسن صبر و شكيبايى با آنان اعانت فرما.
005 30 و آنچه از متاع دنياى فانى از من باز گرفته اى آن را در خزائن باقى خود برايم ذخيره ساز.
006 30 و آنچه از مال و ثروت دنيا به من ارزانى داشته اى و هم اكنون در اختيارم قرار داده اى آن را وسيله ى رسيدن به جوار رحمت خود و پيوستن به مقام قرب خويش و رسيدن به بهشت قرار ده، زيرا تو صاحب فضل عظيم و بسيار بخشنده و كريم هستى.
001 31 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در ذكر توبه و طلب (توفيق) آن
001 31 بار خدايا، اى كسى كه توصيف وصف كنندگان هرگز نمى تواند او را آنچنان كه هست وصف كند.
002 31 و اى كسى كه اميد اميدواران از او نمى گذرد.
003 31 و اى كسى كه پاداش نيكوكاران نزدش ضايع نمى گردد.
004 31 و اى كسى كه او پايان ترس عابدان است.
005 31 و اى كسى كه او نهايت خوف و خشيت پرهيزكاران است.
006 31 اين سخنان در مقام كسى است كه دستهاى گناهان او را احاطه كرده، و افسار خطاها او را كشيده اند، و شيطان بر او غلبه و چيره نموده، و آنچه تو به آن امر فرموده اى در آن تفريط و كوتاهى كرده، و آنچه به آن نهى كرده اى از روى غرور انجام داده.
007 31 مانند كسى كه به قدرت تو درباره ى خود جاهل و نادان است، و يا منكر فضل و احسان تو در مورد خود است تا چشم هدايت و رستگاريش گشوده گشته، و ابرهاى كورى و نابينايى از برابرش باز شده، لذا آنچه را كه به خود ظلم كرده احصا و شمارش نموده، و در آنچه با پروردگارش مخالفت كرده فكر و انديشه كرده، گناه بزرگش را بزرگ و مخالفت عظيمش را عظيم مشاهده كرده.
008 31 پس در حالى كه به تو اميدوار و از تو شرمنده است به سويت رو آورده، و با يقين و اعتماد به تو ميل و رغبت خود را متوجه تو ساخته، و از روى طمع با يقين و اطمينان قصد تو كرده، و از روى اخلاص با خوف و ترسش آهنگ تو نموده، طمع خود را از هر كس جز تو بريده، و از هيچكس جز تو نمى ترسد.
009 31 پس هم اكنون در پيشگاهت با حال تضرع ايستاده، و با فروتنى و خشوع ديده ى خود را بر زمين انداخته، و در مقابل عزت تو با ذلت و خوارى سر را به زير افكنده، و با خضوع و فروتنى راز خود را در حالى كه تو بهتر از او مى دانى برايت آشكار نموده، و از روى خشوع گناهانش را در حالى كه تو همه ى آنها را احصاء كرده اى شمرده، و از بزرگى امورى كه در عالم علم تو بر او وارد شده، و از زشتى كارهائى كه در محكمه ى تو او را رسوا ساخته، به تو استغاثه كرده، همان گناهانى كه لذت و خوشى هاى آن سپرى گشته و تبعات و گرفتاريهايش همچنان باقى مانده است.
010 31 اى خداى من، اگر اين بنده را كيفر نمائى منكر عدالت تو نمى شود، و اگر او را مورد عفو و رحمت خود قرار دهى هرگز آن را نسبت به سعه ى رحمتت بزرگ و عظيم نشمارد، زيرا تو پروردگار كريم و بزرگوارى هستى كه آمرزش گناه بزرگ نزد او بزرگ نيست.
011 31 بار خدايا، پس اينك منم كه به درگاه تو آمده ام در حالى كه مطيع فرمان توام در آنچه امر فرموده اى، و خواهان وفا به وعده اى كه داده اى هستم يعنى اجابت دعاى دعا كنندگان، زيرا فرموده اى: «مرا بخوانيد كه اجابت مى كنم».
012 31 بار خدايا، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا مشمول رحمت و آمرزش خود قرار ده همانگونه كه من با اقرار به گناه به درگاه تو آمده ام، و مرا از منجلاب گناهان بيرون آور چنانكه من خود را در پيشگاهت پست و ذليل ساختم، و مرا در پرده ى رحمت خود بپوشان چنانكه در انتقام از من درنگ نمودى.
013 31 بار خدايا، قصد و نيتم را در راه اطاعت ثابت و پابرجا گردان، و بصيرتم را در عبادت و بندگيت مستحكم فرما، و مرا به انجام كارهائى موفق دار كه آلودگى گناهان را به وسيله ى آنها از من شستشوى فرمايى، و مرا به آئين دين خود و پيغمبرت صلى اللّه عليه و آله و سلم بميران.
014 31 بار خدايا، من از همين مقام و مكان از گناهان كبيره و صغيره ام، از گناهان پنهانى و آشكارم، و از لغزشهاى گذشته و تازه ام توبه مى كنم مانند توبه كسى كه هرگز در فكر گناه و معصيت نباشد، و بازگشت به گناهى را در دل و ضمير خود راه ندهد.
015 31 و تو اى خداى من! خود در كتاب محكمت فرموده اى كه توبه ى بندگانت را مى پذيرى، و از گناهان مى گذرى، و توبه كنندگان را دوست دارى، پس همانگونه كه وعده داده اى توبه مرا بپذير، و از گناهانم همانگونه كه تضمين فرموده اى درگذر، و همانگونه كه شرط كرده اى محبت خود را بر من لازم گردان.
016 31 اى پروردگارم! در مقابل با تو شرط مى كنم كه هرگز به كارهايى كه ناپسند تو است اقدام نكنم، و ضمانت مى كنم كه به كارهايى كه مذموم تو است رجوع نكنم، و عهد و پيمان مى بندم كه از همه ى گناهان تو دورى نمايم.
017 31 بار خدايا، تو به آنچه من انجام داده ام داناترى پس هر عمل خلافى كه از من ديده اى مورد مغفرت خودت قرار ده، و مرا با قدرت و توانايى خود به آنچه دوست دارى باز گردان.
018 31 بار خدايا، تبعاتى از بعضى كارها بر ذمه ى من است كه به ياد دارم و بعضى از آنها را فراموش كرده ام ولى همه ى آنها در برابر چشم تو كه هرگز خواب ندارد موجود است و در پيشگاه علم تو كه هرگز فراموشى در آن راه ندارد آشكار و هويدا است، پس به اهل و صاحبان آنها عوض عنايت فرما، وزر و سنگينى آنها را از دوشم بردار، و سنگينى آنها را سبك گردان، و مرا از اين كه بار ديگر به چنان تبعات و گرفتاريهايى نزديك شوم حفظ فرما.
019 31 بار خدايا، وفاى به توبه ام جز با نگهدارى تو برايم ميسر نيست، و خوددارى از خطاها و گناهان جز با قدرت و قوت تو برايم امكان پذير نيست، پس قوت و نيرويى كافى، و عصمتى كه باز دارنده باشد به من عنايت فرما.
020 31 بار خدايا، چه بسا بنده اى در درگاهت توبه كند اما در علم غيب تو معلوم است كه توبه اش را فسخ خواهد كرد و به گناه و خطاى خويش باز خواهد گشت، ولى من به تو پناه مى برم كه چنين بنده اى باشم پس توبه مرا چنان قرار ده كه ديگر نياز به توبه ى جديد نداشته باشم، توبه اى كه موجب محو گناهان گذشته و سلامت از گناهان باقيمانده باشد.
021 31 بار خدايا، من از جهل و نادانى خود از پيشگاه تو عذر مى خواهم، و نسبت به كارهاى بدم از تو درخواست بخشش مى نمايم، پس از روى احسان مرا در پناه رحمت خود درآور، و از روى تفضل مرا به پرده ى عافيتت بپوشان.
022 31 بار خدايا، من از هر چه كه مخالف اراده ات باشد، و از هر چه كه دور از محبت و دوستى تو باشد توبه مى كنم چه اين كه از خطورات قلبيم باشد يا از نگاههاى زيرچشمى، و يا از گفتارهاى زبانى، توبه اى كه به وسيله ى آن همه ى اعضاء و جوارحم از كيفر و عقوبت تو سالم ماند، و از عذاب اليمى كه ناشى از قهر و غضب تو است و متجاوزان از آن مى ترسند در امنيت قرار دهد.
023 31 بار خدايا! به تنهاييم در پيشگاهت، و بر طپش قلبم از خشيت تو و اضطراب تمام وجودم از هيبت و عظمت تو رحم فرما، اى پروردگارم! گناهانم مرا در درگاه تو به رسوائى كشانده، پس اگر ساكت شوم هيچ كس درباره ام سخنى نمى گويد، و اگر درخواست شفيع كنم سزاوار شفاعت نيستم.
024 31 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و لطف و كرمت را در رابطه با گناهانم شفيع من گردان، و سيئات و گناهانم را مورد عفو و بخشش خود قرار ده، و مرا با كيفرى كه از روى عدل تو سزاوارم جزا مده، بلكه دامن احسانت را بر من بگستر و مرا با پرده ى عفو و گذشتت بپوشان، و يا چنان رفتارى با من داشته باش كه بنده ى ذليلى نزد شخص مقتدرى رفته و در درگاه او تضرع مى كند و آن شخص مقتدر او را مورد رحمت و مهربانى خود قرار مى دهد، و يا معامله شخصى غنى كه بنده ى فقيرى نزد او آمده و او را از فقيرى نجات داده.
025 31 بار خدايا! (به خاطر گناهان زياد) از جانب تو برايم هيچ پناه دهنده اى نيست پس بايد عزت و قدرتت مرا پناه دهد، و هيچ گونه شفيعى در درگاه تو ندارم پس بايد فضل و نعمتت شفيعم گردد. و گناهانم مرا به خوف و ترس انداخته پس بايد عفو و گذشتت مرا ايمن گرداند.
026 31 پس آنچه گفتم از روى جهل و نادانى به كردار زشتم و يا از روى فراموشى افعال نكوهيده ى پيشينم نيست، بلكه براى آن است كه آسمان تو و هر كه در آن است و زمين تو و هر كه بر روى آن ساكن است پشيمانيم را كه براى تو آشكار ساختم و توبه اى را كه در آن به تو پناه بردم بشنوند.
027 31 تا شايد برخى از آنان به خاطر رحمت تو بر بدى جايگاهم به من رحم كند، و يا براى بدى حالم بر من رقت و مهربانى كند، و همين سبب شود كه او از جانب من دعائى كند كه از دعاى من نزد تو شنيدنى تر و به اجابت نزديك تر است.
028 31 بار خدايا! اگر پشيمانى نزد تو، توبه است من پيشمان ترين پشيمان هايم، و اگر ترك معصيت تو، انابه و بازگشت به سوى تو است پس من نخستين انابه كنندگانم، و اگر استغفار موجب ريزش گناهان است پس من در درگاه تو از مستغفرين هستم.
029 31 بار خدايا! همانگونه كه به توبه فرمان دادى، و ضامن پذيرش توبه شدى، و بر دعا ترغيب نمودى، و وعده ى اجابت دادى، پس بر محمد و آل محمد درود فرست، و توبه ى مرا قبول كن و مرا به نوميدى از رحمت خود باز مگردان، زيرا كه تو توبه ى گناهكاران را مى پذيرى و نسبت به خطاكاران توبه كننده مهربانى.
030 31 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست چنانكه ما را به وسيله ى او هدايت نمودى، و بر محمد و آل او درود فرست درودى كه در روز قيامت و روز نيازمندى به تو ما را شفاعت نمايد، زيرا تو بر هر چيزى قادرى، و انجام چنين درخواستى براى تو آسان است.
001 32 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، درباره خود، پس از انجام نماز شب، در مقام اعتراف به گناه
001 32 بار خدايا! اى صاحب ملك و حكومتى كه هميشه ابدى و جاودانه است.
002 32 و اى صاحب سلطنت و قدرتى كه بدون لشگر و پشتيبان هميشه نيرومند و توانا است.
003 32 و اى صاحب عزت و قدرتى كه با گذشت روزگار و سالها و ايام و زمانها همواره باقى و پابرجاست.
004 32 عزت سلطنت تو آنچنان غالب و قوى است كه حدى براى اولش و انتهايى براى پايانش نيست.
005 32 ملك و سلطنت تو آنچنان بلند پايه است كه همه چيز از رسيدن به پايان آن فرو مانده است.
006 32 و منت هاى توصيف وصف كنندگان به پائين ترين مرتبه از آن رفعت و بزرگوارى كه ويژه تو است نمى رسد.
007 32 اوصاف درباره ى عظمت تو گمشده اند، و تمام صفتها در پيشگاه تو از هم گسيخته است، لطائف اوهام و تصورات مقام كبريائيت سرگردان گشته اند.
008 32 با اين اوصاف تو خدايى هستى كه در اوليت خود اولى، و همچنين جاودانه و بى زوال خواهى بود.
009 32 و من بنده اى هستم كه عملش اندك و آرزويش زياد است، بنده اى كه اسباب رسيدن به سعادت از دستش بيرون رفته جز آن وسيله اى كه رحمتت آن را مرتبط سازد، و رشته هاى آرزوها از من بريده شده جز رشته ى عفو و گذشت تو كه فعلا بدان چنگ زده ام.
010 32 من از طاعت و فرمانبريت چيزى كه آن را به شمار آورم جز مقدار اندكى ندارم، اما معصيت و نافرمانى تو كه به آن اعتراف مى كنم بسيار دارم، و عفو و گذشت از بنده ات گر چه بد كرده باشد هرگز بر تو دشوار نيست، پس مرا عفو كن.
011 32 بار خدايا، علم و آگاهى تو بر همه ى اعمال پنهانى اشراف دارد، و هر چيز مستور و پنهانى در برابر آگاهى تو آشكار است، و هيچگاه امور دقيق و ريز در نزد تو پنهان نيست، و رازهاى پنهان از تو پوشيده نخواهد بود.
012 32 و دشمن تو (شيطان) كه براى اغواء من از تو مهلت خواسته و تو به او مهلت دادى بر من غلبه كرده، همان دشمنى كه تا روز قيامت براى گمراه ساختنم از تو مهلت خواسته بود و تو هم به او مهلت دادى.
013 32 اين در حالى است كه از گناهان كوچك هلاك كننده و معصيت هاى بزرگى تباه سازنده به سوى تو گريختم ولى او بر من غلبه پيدا كرد تا آنجايى كه مرتكب معصيت تو گشتم و در اثر كردار بدم مستوجب خشم و سخط تو شدم، در اين هنگام عنان حيله و فريب خود را از من برگرفت، و با سخن كفر با من روبرو شد و از من بيزارى جست و پشت به من كرده و به راه افتاد، و مرا تنها در معرض خشم و غضب تو قرار داد، و به درگاه انتقام و كيفر تو اخراجم نمود.
014 32 مرا به جايى رساند كه نه شفيعى است كه نزد تو از من شفاعت كند و نه پناه دهنده اى كه مرا در برابر كيفر تو ايمن گرداند، و نه قلعه محكم و استوارى است كه مانع عذاب تو از من شود، و نه پناهگاهى است كه از كيفر تو به آن پناه برم.
015 32 اين مقام و جايگاه كسى است كه به تو پناه آورده، و محل و موقعيت كسى است كه در پيشگاه تو به گناه خود اقدام نموده، پس فضل و احسان تو نسبت به من تنگ نشود، و عفو و بخششت بر من كوتاه و كم نگردد، و من بى بهره ترين بندگان تائب تو نباشم، و نوميدترين آرزومندانى كه نزد تو آيند نباشم، و مرا مورد آمرزش خويش قرار ده، زيرا تو بهترين آمرزندگانى.
016 32 بار خدايا، تو مرا به كارهاى نيك فرمان دادى ولى من آنها را ترك كردم، و از كارهاى زشت نهى كردى ولى من آنها را به جا آوردم، و خاطرات بد، خطاها را در نظرم بياراست لذا در انجام فرمانت تقصير و كوتاهى نمودم.
017 32 و هيچ روزى را براى روزه گرفتن خود نمى توانم گواه و شاهد بگيرم، و نمى توانم به هيچ شبى براى شب زنده دارى پناه ببرم، و هيچ مستحب و سنتى مرا به خاطر احياء خود مدح و ثنا نمى كند، به جز واجباتى كه هر كس آنها را ضايع كرده هلاك گشته.
018 32 و من هرگز به خاطر فضل و برترى نافله اى به تو متوسل نمى شوم با اين كه از بسيارى از وظائف واجبات تو غفلت ورزيده ام، و در موارد بسيارى از حدود احكام تو تجاوز كرده و به هتك حرمتهايت پرداخته؛ و گناهان كبيره اى را مرتكب شده ام، ولى عفو و گذشت تو پرده و پوششى بر رسوائيهايم است.
019 32 و اين مقام و جايگاه كسى است كه درباره ى خود از تو شرمسار گشته، و بر نفس خود خشم گرفته، و از تو به خاطر عفو و گذشت خوشنود گرديده است، لذا با نفسى خاشع، و گردنى افتاده و كج و پشتى از گناهان سنگين و بزرگ به پيشگاه تو آمده در حالى كه ميان بيم و اميد تو برپا ايستاده است.
020 32 و تو سزاوارتر از هر كسى هستى كه مى توان به او اميد داشت، و شايسته ترين كسى هستى كه بايد از او ترسيد و هراس داشت، پس اى پروردگار من! به آنچه اميدوارم بر من عطا فرما، و از آنچه مى ترسم مرا ايمنى بخش، و سود رحمتت را بر من احسان فرما، زيرا تو كريم و بخشنده ترين مسؤلانى.
021 32 بار خدايا، و هم اكنون كه گناهان مرا در اين دنيا با پرده ى عفوت مستور ساخته اى و با فضل و كرم خود مرا در حضور افرادى نظير خودم پوشاندى، پس از تو مى خواهم كه از رسوائيهاى سراى آخرت در مواقف شهود فرشتگان مقربت، پيامبران مكرم، و شهدا و صالحان، و از همسايه اى كه گناهانم را از او پنهان مى نمودم، و از خويشاوندانى كه آشكار شده اسرارم را از آنها شرم مى داشتم مرا پناه دهى.
022 32 پروردگار من به آنها (همسايه ها و خويشاوندان) در حفظ اسرارم اعتماد نمى كنم اما به تو در مغفرت و آمرزش خودم اعتماد نمودم، و تو شايسته ترين كسى هستى كه بايد به او اعتماد كرد، و بخشنده ترين كسى هستى كه بايد به او رغبت نمود، و رئوف ترين كسى هستى كه مى توان از او درخواست مهربانى كرد، پس مرا مورد رحمت خود قرار ده.
023 32 بار خدايا، تو مرا به صورت آبى پست از صلبى كه استخوانهايش به هم پيوسته، و راههايش تنگ به تنگنايى رحمى كه آن را با پرده هاى متعدد پوشانده اى بيرون آوردى، در حالى كه مرا از حالى به حال ديگر مى گرداندى تا اين كه مرا به صورت يك انسان كامل درآورى، و اعضا و جوارح را در پيكر من ثابت و پابرجا گردانيدى چنانكه در كتاب خود توصيف نمودى:«نخست به صورت نطفه، آنگاه علقه و پس از آن مضقه سپس به صورت استخوان آفريدى بعد از آن استخوانها را به گوشت پوشاندى سپس چنانكه خود خواستى مرا به مرحله ى ديگرى از آفرينش درآوردى».
024 32 تا جايى كه به رزق و روزى تو نيازمند شدم، و از فريادرسى احسان و فضل تو بى نياز نبودم، و قوت و روزى مرا از مازاد خوردنى و آشاميدنى كه براى كنيزت (مادرم) فرستاده بودى قرار دادى، مادرى كه مرا در درون وجود او مسكن دادى و در قرارگاه رحم او به وديعه گذاشتى.
025 32 اى پروردگارم! اگر مرا در آن احوال به توانايى خودم وا مى گذاشتى، و مرا نيز به نيروى خودم ناچار مى ساختى، هر آينه تدبير از من بر كنار و قوت از من دور مى شد.
026 32 ولى تو مرا به احسان و فضل خود همچون شخصى مهربان از سر لطف غذا دادى، آن همه لطف را از روى احسان و تفضل تا به اينجا كه رسيدم عنايت كردى، اين همه مهربانيت را به نيستى نمى كشانم، و نيكى احسانت درباره ام به تعويق نيفتاده و با اين همه مهربانى ها اعتمادم به روزى دادن تو استوار و محكم نشده تا همه تلاش خود را در آنچه نزد تو برايم مفيد است مصروف نمايم.
027 32 شيطان مهار مرا در بدگمانى و سوء ظن و ضعف يقين به دست گرفته است، از اين رو من از سوء مجاورت و پيروى نفسم از او پيش تو شكايت مى آورم، و از تسلط او به تو پناه مى آورم، و براى رفع مكر و كيد او در پيشگاه تو تضرع و زارى مى كنم.
028 32 و از تو مى خواهم كه براى تحصيل روزيم راهى آسان فراهم سازى، پس حمد و سپاس مخصوص تو است كه نعمتهاى بزرگ را از ابتداء آغاز نمودى، و شكر احسان و انعام را الهام نمودى، پس بر محمد و آل او درود فرست، و روزيم را بر من آسان گردان، و اين كه روزى مرا به اندازه اى كه مقرر و تعيين فرموده اى قانع سازى، و به سهمى كه نصيبم فرموده اى خشنود فرمائى، و هر چه از نيرويم و عمرم صرف شده در راه اطاعت خود محسوب دارى، زيرا تو بهترين روزى دهندگانى.
029 32 بار خدايا، من از آتشى به تو پناه مى برم كه آن را وسيله ى سخت گيرى بر گناهكاران قرار داده اى، و به وسيله ى آن بر هر كسى كه از رضا و خشنودى تو دورى گزيند وعده ى عذاب داده اى، آتشى كه نور آن ظلمت و ملايمش دردناك، و دورش نزديك است، آتشى كه بعضى از شعله هايش بعضى ديگر را مى خورد، و بعضى بر بعضى ديگر حمله مى برند.
030 32 آتشى كه استخوانها را مى پوشاند، و ساكنين خود را با آب جوشان سيراب مى كند، آتشى كه اگر كسى در برابرش تضرع و زارى نمايد چيزى برايش باقى نمى گذارد، و به كسى كه از آن درخواست مهربانى نمايد رحم نمى كند، و قادر بر تخفيف نيست از كسى كه در برابرش خشوع مى كند و سر تسليم فرود مى آورد، و از ساكنان خود با سوزنده ترين عذاب و كيفر دردناك و با شديدترين وضع استقبال مى كند.
031 32 و به تو پناه مى برم از عقربهاى آن كه دهنهاشان را گشوده اند، و از مارهاى نيش زننده اش و نوشيدنى هايش كه روده ما و دلهاى ساكنينش را پاره پاره مى كند، و دلهاشان را از جا مى كند، و از تو درخواست مى كنم كه آنچه مرا از آن آتش دور مى سازد راهنمايى فرمايى.
032 32 بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به فضل رحمت خود از آن آتش پناه ده، و با حسن عفو و بخششت از لغزشهايم درگذر، و مرا خوار و ذليل مساز اى بهترين پناه دهندگان.
033 32 بار خدايا، تو ما را از كارهاى مكروه حفظ مى نمايى، و به ما حسنه و نيكى عطا مى كنى، و آنچه مى خواهى انجام مى دهى، و تو بر هر كارى قادرى.
034 32 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست هر زمان كه از نيكان ياد شود، و بر محمد و آل او درود فرست تا هنگامى كه شب و روز برقرار است، درودى كه پايانش قطع نشود، و عددش قابل شمارش نباشد، فضا و هوا را پر نمايد، و زمين و آسمان را مملو سازد.
035 32 درود خدا بر او باد تا خوشنود و خرسند گردد، و خدا بر او و آلش پس از خشنود شدن درود فرستد، درودى كه نه حدى و نه پايانى برايش باشد، اى بخشنده ترين بخشندگان.
001 33 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در طلب خير
001 33 بار خدايا من به كمك و دانائيت از تو طلب خير و نيكى مى كنم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و خير و نيكى را برايم مقدر فرما.
002 33 و به ما شناسايى اختيار و انتخاب را الهام فرما، و آن را وسيله ى خوشنودى به آنچه براى ما مقدر داشته اى، و تسليم در برابر فرمانت قرار ده، و از اين راه اضطراب شك و ترديد را از ما دور ساز، و ما را به يقين مخلصان تأييد فرما.
003 33 و ما را به عجز و ناتوانى شناخت نسبت به آنچه براى ما انتخاب و اختيار كرده اى گرفتار مفرما، تا قدر تو را سبك شماريم، و آنچه موضع رضا و خشنودى تو است ناپسند شماريم، و به چيزى كه از حسن عاقبت دورتر و به خلاف عافيت نزديكتر است برگرديم.
004 33 آنچه از قضا و قدر تو نزد ما بر ما دشوار است محبوبمان گردان، و آنچه از حكم و فرمانت را سخت و دشوار مى پنداريم بر ما آسان فرما.
005 33 و تسليم در برابر آنچه كه براساس مشيت و اراده ات به ما تعلق گرفته به ما الهام فرما تا تأخير آنچه را كه تعجيل داشته اى و تعجيل آنچه را كه به تأخير انداخته اى دوست نداشته باشيم، و آنچه را كه محبوب تو است ناپسند نشماريم، و آنچه را كه نمى پسندى اختيار نكنيم.
006 33 و امور ما را به آنچه كه عاقبتش پسنديده تر و فرجامش گرامى تر است پايان ببخش، زيرا تو آنچه كه نيكو است عطا مى كنى، و نعمتهاى بزرگ بخشى، و آنچه مى خواهى به انجام مى رسانى، و به هر چيز توانائى.
001 34 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هر گاه گرفتار مى شد، يا كسى را به رسوايى گناه گرفتار مى ديد.
001 34 بار خدايا حمد و سپاس مخصوص تو است چون بر گناهان با آن كه مى دانى پرده پوشى مى كنى، و عافيت بخشى دارى با آن كه آگاهى، و هر يك از ما مرتكب كار زشت شده تو او را با آن كار بدنام و مشهور نساختى، و دست به هر كار بدى زده اما تو او را رسوا ننمودى، و بديهاى خود را در پرده استتار پوشانده ولى تو كسى را به راز وى آگاه ننمودى.
002 34 چه بسيار گناهانى كه تو از آنها نهى فرمودى ولى ما آنها را انجام داديم، و چه بسيار امورى كه تو از ما بر آنها آگاه ساختى ولى ما از آنها تجاوز كرديم و به جا نياورده، و چه بسيار گناهانى كه در كسب آنها كوشيديم، و چه بسيار خطاها را مرتكب شديم، در حالى كه تو بر همه ى آنها آگاه بودى نه ناظران و شاهدان، و بيش از همه ى قدرتمندان تو قادر بر افشاى آنها بودى، با اين حال، عافيت تو براى ما در برابر ديدگانشان حجاب و در برابر گوشهايشان سدى شده بود.
003 34 پس اين عيب پوشى و پنهان سازى بديها را براى ما واعظ و پند دهنده، و زاجر و مانع از بدخلقى و ارتكاب گناه، و سعى و تلاش به سوى توبه اى كه محو كننده گناهان است، و به سوى راهى كه پسنديده است قرار ده.
004 34 و زمان رسيدن به اين هدف را نزديك فرما، و ما را دچار غفلت و فراموشى از خود مگردان، زيرا ما به تو راغب و از گناهان تائبيم.
005 34 بار خدايا! به برگزيده ى از آفريدگانت يعنى محمد (صلى اللّه عليه و آله و سلّم) و عترت طاهرينش درود فرست، و ما را همانگونه كه امر فرموده اى در برابر فرمانشان شنواو مطيع قرار ده.
001 35 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در مقام رضا و خرسندى، آنگاه كه به علاقمندان به دنيا مى نگريست.
001 35 حمد و سپاس مخصوص خداست در حالى كه راضى به حكم و قضاى الهى هستم، گواهى مى دهم كه خداوند معيشت بندگانش را به عدالت بين آنان قسمت فرموده، و با همه ى بندگانش با فضل و احسان رفتار نموده.
002 35 بار خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به آنچه كه به مردم عطا كرده اى مفتون و پريشان مگردان، و آنان را نيز به آنچه از من باز داشته اى مفتون مفرما، وگرنه نسبت به بندگانت حسد برده و حكم و قضايت را خوار و سبك شمارم.
003 35 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به قضا و قدر خود دلخوش ساز، و شرح صدر را در برابر حكم و فرمانت به من عنايت فرما، و چنان اعتماد و اطمينانى به من عنايت كن كه به بركت آن اقرار كنم كه قضا و قدر تو جز بر نيكى ها جارى نشده،
درخواست توفيق شكرگذارى نسبت به نعمتهايى كه باز داشته شده اند و شكر و سپاسم را نسبت به آنچه از من باز داشته اى، بيشتر از شكرم بر آنچه به من بخشيده اى قرار ده.
004 35 و مرا از اين كه به فقيرى گمان بد و به چشم خوارى و پستى نگرم، يا نسبت به شخص ثروتمندى گمان برترى داشته باشم محفوظ دار، زيرا شريف كسى است كه طاعت تو به او شرف بزرگى بخشيده و عزيز و گرامى كسى است كه عبادت تو او را عزيز نموده است.
005 35 پس بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از ثروت و دارائى بى پايان برخوردار ساز، و به عزت و قدرتى بى زوال تأييد و كمك فرما، و به سوى ملك ابدى و جاودانى (بهشت) روانه ساز، زيرا تو يگانه ى يكتاى بى نيازى هستى كه نه فرزند آوردى و نه فرزند كسى بوده اى و نه هيچ گونه كفو و همتايى براى تو متصور است.
001 36 دعا هنگام شنيدن صداى رعد
از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگامى كه به ابر و برق مى نگريست، و بانگ رعد را مى شنيد.
001 36 بار خدايا! اين دو پديده («ابر» و «برق و رعد») دو نشانه از نشانه هاى تو، و دو خدمتگزار از خدمتگزاران تواند، كه به فرمانبريت در رساندن رحمت سودمند يا عقوبت زيانبخش مى شتابند، پس به وسيله ى آنها باران عذاب را بر ما نازل مفرما، و لباس محنت و بلا بر ما مپوشان.
002 36 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، سود و بركت اين ابرها را بر ما نازل فرما، و آزار و زيانشان را از ما دور ساز، و از آنها به ما آفت و بيمارى مرسان، و بلاء و زيانى بر زندگى ما مفرست.
003 36 بار خدايا! اگر آن ابرها را براى عذاب و كيفر برانگيخته اى، و از روى خشم فرستاده اى، پس ما از خشم و غضبت به تو پناه مى بريم، و براى طلب عفو و بخشش به درگاه تو زارى مى كنيم، پس خشم را متوجه مشركين گردان، و آسياى عقوبت را بر ملحدان به چرخش درآور.
004 36 بار خدايا! خشكى زمينهاى ما را با سقايت برطرف فرما، و وسوسه را از دلهاى ما با رزق و روزيت بزداى، و ما را از خود به غير خود مشغول و سرگرم مكن، ماده و اساس بر و نيكى خودت را از همه ى ما قطع منما، زيرا غنى كسى است كه تو او را بى نياز فرمايى، و سالم كسى است كه تو او را از بلا نگاه دارى.
005 36 چون هيچكس در برابر تو قدرت دفاع ندارد، و از خشم و غلبه ى تو كسى امكان امتناع نمى يابد، تو هر چه بخواهى درباره هر كه بخواهى حكم مى كنى، و به آنچه اراده كنى درباره ى هر كه اراده كنى فرمان مى دهى.
006 36 تو را حمد و سپاس كه ما را از بلاء نگه داشتى، و تو را سپاس بر آن نعمت هائى كه به ما بخشيده اى، سپاسى كه سپاس سپاسگزاران را پشت سر اندازد، و زمين و آسمانش را پر سازد
007 36 زيرا توئى بخشنده نعمتهاى سنگين، هبه كننده ى نعمتهاى بزرگ، پذيرنده ى ستايش اندك، پاداش دهنده ى سپاس كم، نيكوكار، خوش رفتار و صاحب نعمتى، معبودى جز تو نيست، بازگشت همه به سوى تو است.
001 37 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگامى كه به تقصير از اداء شكر (و سپاس خداوند) اعتراف مى نمود.
001 37 بار خدايا! هيچ كس به پايان شكر و سپاس تو نمى رسد مگر اين كه از احسان و نيكى تو چيزى بر او فراهم آيد كه او را به شكرى ديگر وادار مى گرداند.
002 37 و هر چند كوشش نمايد به درجه اى از طاعت و فرمانبرداريت نخواهد رسيد جز آن كه در برابر استحقاقت بر اثر فضل و احسانت عاجز و ناتوان است.
003 37 پس شاكرترين بندگانت از شكر و سپاس تو عاجز، و عابدترين آنان از طاعتت ناتوان و مقصر است.
004 37 هيچ كس شايستگى ندارد كه به سبب استحقاقش او را مورد مغفرت قرار دهى، و يا به علت سزاواريش از او راضى و خشنود گردى.
005 37 پس هر كس را بيامرزى به خاطر احسان تو است، و از هر كس راضى و خشنود شوى به واسطه ى فضل و لطف تو است.
006 37 به شكر و سپاس كم پاداش مى دهى، و به طاعت و فرمانبردارى كم ثواب عنايت مى كنى، تا آنجا كه گوئى شكرگزارى بندگانت كه ثواب را براى شكرگزارى آنان واجب كرده اى و اجرشان را عظيم ساخته اى چيزى است كه آنان توان امتناع از اين سپاس را بدون قدرت و توانايى دادن تو در پيشگاهت دارند لذا به آنان پاداش عنايت كرده اى، يا گويى كه سبب آن به دست تو نبوده و لذا به آنان مزد عطا كرده اى.
007 37 اما چنين نيست بلكه اى خداى من تو مالك امر آنان بوده اى پيش از آن كه مالك عبادت تو گردند، و مزد و ثوابشان را آماده نموده اى قبل از آن كه به طاعتت درآيند، و اين از آن جهت است كه سنت و طريقه ى تو انعام و عادتت احسان، و طريقه ات عفو و گذشت است.
008 37 از اين رو همه ى بندگان اعتراف دارند كه هر كس را (به خاطر گناهش) عقوبت كنى ظالم و ستمكار نيستى، و شهادت مى دهند كه هر كس را عفو كنى درباره ى او احسان نموده اى و همه ى بندگان در مورد خويش به تقصير از انجام آنچه تو سزاوارى اقرار دارند.
009 37 پس اگر شيطان آنها را از طاعت تو فريب نمى داد هيچكس تو را عصيان نمى كرد، و اگر او باطل را به صورت حق براى ايشان تصوير نمى كرد هيچكس از راه تو گمراه نمى شد.
010 37 پس منزهى تو، چه روشن است كرم و بزرگواريت در معامله و رفتار با كسى كه تو را اطاعت يا عصيان نموده است، كه از شخص مطيع و فرمانبردار آنچه خود برايش فراهم ساخته اى تشكر كرده و پاداش مى بخشى، و گنهكار را با آن كه شتاب و عجله در كيفرش در دست تو است مهلت مى دهى.
011 37 و به هر دو گروه (مطيع و گنهكار) چيزى (پاداش و مهلت) عطا فرموده اى كه سزاوار آن نيستند، و بر هر يك تفضلى فرموده اى كه عملشان قاصر است.
012 37 و اگر مطيع را به مجرد عملش با اين كه خود قدرت بر انجام آن را به او داده اى پاداش مى دادى بيم آن بود كه پاداش تو را از دست بدهد، و نعمت تو از وى زايل گردد، اما تو چنين نكردى بلكه با لطف و كرم خود او را در برابر انجام عملى در مدت كوتاه فانى به مدت طولانى هميشگى جزا و پاداش بخشيدى، و در مقابل عمل و هدف زودگذر پاداش مستمر و دائم عنايت كرده اى.
013 37 آنگاه در برابر روزى كه از تو خورده تا قدرت بر اطاعتت پيدا كرده از او مطالبه ى عوض نفرمودى، و او را در وسايل و ابزارى كه با آنها به مغفرت تو راه يافته سخت گيرى نفرمودى، و اگر با او چنين رفتار مى نمودى آنچه از (عبادت و بندگى) كه براى آن رنج كشيده و در راه آن سعى و تلاش نموده در برابر كوچكترين نعمتهايت از دستش مى رفت، و سرانجام خود در پيشگاهت در برابر ساير نعمتهايت درگير و مى ماند، پس چه وقت مى تواند مستحق پاداش و ثواب تو گردد؟ نه!... چه وقت؟!...
014 37 اين اى معبود من حال كسى است كه تو را طاعت كرده، و روش كسى است كه به عبادت تو پرداخته، اما كسى كه به امر تو عصيان ورزيده، و نهيت را مرتكب شده، در كيفر و انتقامش عجله و شتاب نكردى، تا شايد حالت نافرمانيش را به حال توبه و بازگشت به طاعتت مبدل سازد، و حقا اين بنده ى گنهكارت در اولين لحظه اى كه تصميم بر عصيان تو را گرفت مستحقق تمام عقوبتهايى شد كه براى همه ى آفريدگانت آماده ساخته اى.
015 37 پس هر كيفر و عذابى را كه از او به تأخير انداختى و هر نقمت و عقابى را كه از او بازپس داشته اى چشم پوشى از حق خود و رضايت دادن به كمتر از استحقاق خويش مى باشد.
016 37 با وجود اين كيست كريم تر و بزرگوارتر از تو اى خداى من و كيست بدبختر از كسى كه در راه مخالفت تو هلاك گردد؟ نه هيچ كس از تو گرامى تر و از او بدبخت تر نيست، زيرا تو بزرگتر از آنى كه جز به احسان و نيكى وصف شوى، و گرامى تر از آنى كه جز از عدالت تو، از تو بترسند، و بيم آن نيست كه بر كسى كه معصيت تو كرده ستم كنى، و يا از اجر و پاداش كسى كه تو را خشنود ساخته غافل باشى، پس بر محمد و آل او درود فرست، و آرزوى مرا برآور، و هدايتت را بر من بيفزا كه به وسيله ى آن به توفيق در كار خود دست يابم. زيرا تو بسيار بخشنده و كريمى.
001 38 دعاى اقتدار و عذرخواهى
از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، جهت عذرخواهى در مورد مظلمه بندگان، و از كوتاهى در حقوقشان، و براى آزادى حضرتش از آتش
001 38 بار خدايا! من در پيشگاه تو عذر مى خواهم از مظلومى كه در برابر من به او ستم رسيده و من او را يارى نكرده ام، و از احسان و نيكى كه به من شده و سپاس آن را بجا نياورده ام، و از بدكردارى كه از من عذر خواسته ولى من عذرش را نپذيرفته ام، و از نيازمندى كه از من درخواستى نموده ولى من او را بر خودم مقدم نداشته ام، و از حق مؤمنى كه بر ذمه ام بوده ولى من آن را نپرداخته ام، و از عيب مؤمنى كه بر من آشكار گشته ولى آن را نپوشانده ام، و از هر گناهى كه برايم پيش آمده ولى من از آن دورى نجستم.
002 38 اى خداى من! از همه آنها و از نظائرشان از تو عذر مى خواهم عذرى از روى ندامت و پشيمانى كه مرا در برابر پيش آمدهايى نظير آنها واعظ و پنده دهنده باشد.
003 38 پس بر محمد و آل محمد درود فرست، ندامت و پشيمانى مرا از لغزشهايى كه به آن گرفتار گشته ام، و عزم و تصميم را بر ترك گناهانى كه برايم پيش مى آيد ، توبه اى قرار ده كه برايم موجب محبت تو گردد، اى دوستداران توابان.
001 39 دعا براى طلب عفو و بخشش
از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در طلب عفو و رحمت
001 39 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و شهوت و ميلم را نسبت به هر حرامى بشكن، و حرص و آزم را از هر گناهى برطرف گردان، و مرا از آزار رساندن به هر مرد و زن مؤمنى و مرد و زن مسلمانى باز دار.
002 39 بار خدايا، هر بنده اى كه نسبت به من آنچه را بر او نهى كرده اى بجا آورده، و نسبت به من بى حرمتى كرده، و با همين گناه از دنيا رفته، يا هنوز در حال حيات است و بر ذمه اش مانده است پس او را در ستمى كه به من كرده مورد مغفرت و آمرزش خود قرار ده، و در حقى كه از من ضايع كرده درگذر، و نسبت به آنچه در مورد من بجا آورده آگاه و سرزنش مفرما، و به كيفر گناهى كه با آزردن من كسب كرده رسوايش مساز، و اين عفو و گذشت من از ايشان و صدقه و تبرعى كه در مورد آنان انجام دادم از پاكيزه ترين صدقات صدقه دهندگان و بالاترين عطاهاى تقرب جويان قرار ده.
003 39 و در مقابل عفو من از آنها عفوت را، و در قبال دعايم در حقشان رحمتت را برايم مقرر فرما تا هر يك از ما به وسيله ى فضل و احسان تو به سعادت نائل شويم، و هر كدام در پرتو احسانت نجات يابيم.
004 39 بار خدايا! هر يك از بندگانت كه از جانب من عقوبت و مشكلى ديده، يا از ناحيه ى من آزارى به او رسيده، يا به وسيله ى من ستمى به او شده، كه بدين وسيله حقش را پايمال كرده ام، يا با پيشدستى حقش را از ميان برده باشم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و او را با توانگرى خود از من راضى فرما، و حق و حقوقش را از جانب خويش عطا فرما.
005 39 آنگاه مرا از عقوبتى كه به فرمانت نسبت به حق او مستوجب شده ام حفظ نما، و از آنچه عدل تو به آن حكم مى كند رهائى ده، زيرا قدرت و توان من تحمل انتقام و كيفر تو را ندارد، و طاقت و توانم هرگز نمى تواند در برابر خشم و غضب تو برابرى كند پس اگر مرا به حق به كيفر رسانى هلاكم خواهى نمود، و اگر به رحمتت نپوشانى به مهلكه خواهى افكند.
006 39 بار خدايا، بخشش چيزى را از تو مى خواهم اى خداى من كه بذل آن از تو چيزى نمى كاهد، و بارى را مى خواهم از دوشم بردارى كه برداشتن آن بر تو گران بار نيست.
007 39 اى خداى من! بخشش نفس خويش را از تو مى طلبم، نفسى كه آن را براى بازدارى خود از سوء و بدى و يا براى رسيدن به سود و منفعت نيافريده اى، بلكه آن را براى اثبات قدرتت برآفريدن مانند آن آفريدى و حجت و دليل توانائى ات بر نظيرش قرار دهى.
008 39 و همچنين از تو مى خواهم كه بار گناهانى را از دوشم بردارى كه حمل آنها مرا گرانبار ساخته، و از تو كمك مى جويم از گناهانى كه سنگينى اش مرا به زانو درآورده است.
009 39 پس بر محمد و آل او درود فرست، و نفس مرا با اين كه به خود ستم كرده ببخش، و رحمتت را در برداشتن بار گرانم بگمار، زيرا چه بسا رحمتت به فرياد بدكاران رسيده، و چه بسا عفو تو شامل ستمكاران شده است.
010 39 پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا اسوه و الگوى كسانى قرار ده كه با عفوت آنها را از سقوط در پرتگاههاى خطاكاران نجات داده، و به توفيقت از مهلكه هاى مجرمان خلاص ساخته اى از اين رو چنين كسى به مدد عفو و بخششت از اسارت خشم و غضب تو آزاد گرديده، و به كمك احسانت از بند عدالتت رهائى گشته.
011 39 اى خداى من! اگر چنين كنى (مرا پيشواى آنان گردانى) آن را درباره ى كسى كرده اى كه استحقاق عقوبت و كيفر تو را براى خود انكار نمى كرد، و خويشتن را از اين كه مستوجب عقاب و نقمت تو است تبرئه نمى نمايند.
012 39 اى خداى من! اين رفتار را درباره ى كسى انجام داده اى كه خوف و ترسش از تو بيش از طمعش به تو است، و كسى كه نوميديش از نجات از اميدواريش به رهايى و خلاصى محكم تر و استوارتر است، نه از آن جهت كه نوميديش به خاطر يأس از رحمتت، يا طمعش از روى فريب خوردن از رحمت تو باشد، بلكه براى آن است كه نيكى هايش در ميان بديهايش اندك، و دليل و عذرهايش در برابر تمامى نتايج اعمالش ضعيف و سست مى باشد.
013 39 و اما تو اى خداى من! سزاوارى كه صديقان به (رحمت و مغفرت) تو مغرور نشوند، و گنهكاران از تو مأيوس نگردند، زيرا تو پروردگار بزرگى هستى كه فضل و احسان خود را از كسى باز نمى دارى، و همه ى حق خويش را از كسى نمى گيرى.
014 39 ذكر و ياد تو در ميان كسانى كه از آنها ياد مى شود برتر است، و نامهايت مقدس و منزله است از اين كه حسب و نسب داران به آنها ناميده شوند، و نعمتهايت در ميان همه ى آفريدگان پراكنده و منتشر است، بنابراين، حمد و سپاس به خاطر اين همه بزرگوارى اى پروردگار جهانيان ويژه و مخصوص تو است.
001 40 دعا هنگام ياد مرگ
از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگامى كه خبر مرگ كسى را مى شنيد، يا از مرگ، ياد مى فرمود.
001 40 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از آرزوى دراز و طولانى باز دار، و با صدق عمل آرزوى دراز و طولانى را از ما كوتاه گردان تا اين كه به پايان رساندن ساعتى پس از ساعتى و روزى را در پى روزى و پيوستگى نفسى را به نفسى و در پى آمدن گامى را در پى گامى آرزو نكنيم.
002 40 و ما را از فريب و غرور آرزو سالم دار، و از شرورش در امان دار، و مرگ را در برابرمان مجسم گردان، و ياد مرگ را در خاطرمان طورى قرار مده كه روزى متذكر آن شويم و روزى فراموشش كنيم.
003 40 و از ميان اعمال، عمل شايسته اى را نصيب ما گردان كه بازگشت به سوى تو را كه به كندى طى مى كنيم هموار سازد و نسبت به رسيدن لقاى تو مشتاق و حريص باشيم، تا مرگ براى ما جايگاه انسى باشد كه با آن انس گيريم، و محل الفتى باشد كه به سوى آن مشتاق گرديم، و خويشاوند نزديكى باشد كه نزديك شدن به او را دوست بداريم.
004 40 پس هرگاه مرگ را بر ما وارد و نازل نمودى ما را به آن سعادتمند ساز، و قدمش را مايه انس ما گردان، و ما را در ضيافت و ميهمانى اش بدبخت مساز، و از ديدارش ما را رسوا مفرما، و آن را درى از درهاى آمرزشت و كليدى از كليدهاى رحمتت قرار ده.
005 40 ما را در سلك هدايت يافتگانى بميران كه از گمراهان نيستند، و مطيعانى كه هيچ گونه اكراه ندارند، و توبه كنندگانى كه نافرمانى نمى كنند و بر گناه اصرار نمى ورزند، اى ضامن پاداش نيكوكاران، و اى اصلاح كننده ى اعمال مفسدان.
001 41 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در مقام درخواست ستر (و پوشاندن عيب)، و تحفظ از بدى ها
001 41 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و بستر كرامتت را برايم بگستران، و مرا در شريعه ى رحمتت وارد ساز، و در آغوش بهشت جاى ده، و به راندن از درگاهت مرنجان، و با نااميدى از درگاهت مرا محروم مفرما
002 41 و در قبال بديهايم مرا مورد تقاص قرار مده، و به رفتار و اعمالم خرده مگير، و آنچه را كتمان كرده ام آشكار مكن، و سرم را فاش مفرما، و كردارم را در ميزان عدل مسنج، و اخبار مرا در پيش چشم بندگان برگزيده ات اعلان مدار.
003 41 آنچه كه انتشارش براى من ننگ است از آنان مخفى دار، و هر چه مرا در حضورت رسوا مى سازد از نظر آنان بپوشان.
004 41 مقام و درجه ام را به رضا و خشنوديت بالا بر، و كرامت و عزتم را با غفران و آمرزشت كامل فرما، و مرا در زمره ى اصحاب يمين درآور، و به راه آنان كه ايمنند رهسپارم ساز، و در گروه رستگاران قرار ده، و مجالس صالحان را به وسيله ى من عمران و آباد فرما، و دعايم را اى پروردگار جهانيان مستجاب فرما.
001 42 دعاى ختم قرآن
از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگام ختم قرآن
001 42 بار خدايا! تو مرا بر ختم كتابت اعانت و كمك فرمودى كتابى كه به صورت نور نازل فرمودى، و بر هر كتاب كه قبلا نازل فرمودى شاهد و گواه قرار دادى، و بر هر حديثى كه بازگو كرده اى فضيلت و برترى بخشيده اى.
002 42 و فرقانى است كه آن را جدا كننده ى بين حق و باطل گردانيده اى، و قرآنى كه به وسيله ى آن شرايع و احكامت را آشكار ساخته اى، و كتابى كه براى بندگانت به تفصيل تشريح فرموده اى، و وحى كه بر پيامبرت محمد كه صلوات و درود تو بر او و آلش باد فرو فرستادى.
003 42 و آن را نورى قرار داده اى كه ما به پيروى اش از تاريكى هاى گمراهى و نادانى به عرصه ى هدايت راه مى يابيم، و براى كسى كه سكوت مى كند (هنگام قرائت آن) و سخنانش را از سر فهم و تصديق به آن بشنود شفا قار دادى، و ميزان عدالتى است كه زبانه اش از حق بر نمى گردد، و علم و نشانه ى نجاتى است كه هر كس قصد آهنگ طريقه و آئين آن كند به گمراهى نيفتد، و هر كس به دستگيره ى عصمتش چنگ زند دستهاى هلاك كننده به او نخواهد رسيد.
004 42 بار خدايا! حال كه ما را بر تلاوتش مدد و كمك فرمودى، و با زيبايى عبارتش عقده هاى زبان ما را گشودى، پس ما را از كسانى قرار ده كه حق نگهدارى آن را آنچنان كه شايسه آن است رعايت كند، و از كسانى كه با اعتقاد به تسليم در برابر آيات محكمش، در برابر تو ايمان مى آورند، و با اقرار به آيات متشابه و دلائل روشنش به تسليم در برابر تو وا مى دارد.
005 42 بار خدايا! تو كتاب خود را مجمل و سربسته بر پيامبرت محمد صلى اللّه عليه و آله و سلّم نازل فرمودى، و علم به شگفتى هايش را به طور كامل به آن حضرت الهام نمودى، و دانش آن را با تفسير و توضيح به ما ميراث دادى، و ما را نسبت به كسانى كه از علوم قرآن بى خبرند برترى بخشيدى، و بر (فهم حقايق آن) تقويتمان فرمودى، تا ما را بر كسانى كه تاب تحمل آن را نداشته اند فضيلت دهى.
006 42 بار خدايا! همچنانكه قلوب ما را حامل قرآن ساختى، و شرافت و فضيلت آن را به وسيله ى رحمت خود به ما شناساندى، پس بر محمد كه خطيب آن قرآن بود و بر آل او كه خزانه داران آنند درود فرست، و ما را از كسانى قرار ده كه معترفند اين قرآن از جانب تو نازل شده تا در تصديقش هيچ گونه شك و ترديدى به ما روى نياورد، و هيچ گونه انحراف و لغزشى ما را از راه مستقيمش جدا نسازد.
007 42 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و ما را در زمره ى كسانى قرار ده كه به ريسمان محكم قرآن متمسك مى شوند، و از متشابهات (امور شبهه انگيز) به پناهگاه محكم و استوارش پناه مى برند، و در سايه ى پر و بالش آرام مى گيرند، و به نور صحبش هدايت مى يابند، و به درخشيدن سپيده اش اقتدا مى كنند، و با چراغ و روشنى آن چراغ خويش را مى افروزند، و هدايت و رستگارى را در غير آن نمى جويند.
008 42 بار خدايا! همان گونه كه حضرت محمد صلى اللّه عليه و آله و سلّم را به وسيله ى قران علم و نشانه اى براى شناخت ذات مقسدت نصب نمودى، و به وسيله ى او راههاى رضا و خشنودى ات را آشكار فرمودى، پس بر محمد و آل او درود فرست، و قرآن را وسيله اى براى رسيدن ما به والاترين منازل كرامت قرار ده، و نردبانى كه به وسيله ى آن به جايگاه سلامت و امنيت عروج نماييم، و سببى براى نجات ما از عذاب و كيفر در عرصه قيامت گردان، و وسيله اى كه به كمك آن بر نعمتهاى سراى ابدى وارد شويم.
009 42 بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و به وسيله ى قرآن بار سنگينى را از دوش ما بينداز، و حسن و زيبايى شمائل نيكان را به ما ارزانى دار، و ما را پيرو كسانى قرار ده كه شبانه روز با قرآن در پيشگاهت به پا خواسته اند تا ما را به طهوريتش از هر آلودگى پاك فرمايى، و پيرو كسانى گردانى كه به روشنايى و راهنمايى قرآن روشنى و رستگارى جستند، و آرزو آنان را از عمل غافل ساخت تا به فريب و نيرنگهاى آن به مهلكه افتند.
010 42 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و قرآن را در تاريكى شبها مونس ما گردان، و در برابر تبهكاريهاى شيطان و خطرات وسوسه ها نگهبان ما ساز، و براى گامهاى ما از رفتن به مراكز گناه باز دارنده، و براى زبانهاى ما از فرو رفتن در گفتار باطل بدون ابتداء به بيمارى لال و گنگ كننده، و براى اعضاء و جوارحمان از ارتكاب گناه منع كننده، و براى تأمل و پند گرفتن ما كه غفلت سراسر آن را فرا گرفته گشاينده گردان تا فهم عجايب و شگفتى هاى آن، و مثلها و داستانهاى ناصحانه آن كه كوههاى استوار با آن صلابت از تحمل آن ضعيف و ناتوان شده اند به دلهاى ما برسانى.
011 42 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و به وسيله ى قرآن آراستگى ظاهر ما را ثابت و پا برجا گردان، و صحت و سلامتى درون ما را به وسيله ى قرآن از خطرات وسوسه ها باز دار، و زنگار دلهامان و علاقه و ارتباط با گناهان را به وسيله ى قرآن شستشو فرما، و امور پراكنده و آشفته ما را با مدد قرآن سر و سامان ده، و در موقف عرضه اعمال به پيشگاهت تشنگى ما را به وسيله ى قرآن برطرف فرما، و در روز فزع و هراس بزرگ هنگام برانگيخته شدن ما از قبور جامه ى امن و امان را به وسيله ى قرآن بر ما بپوشان.
012 42 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و فقر و تهيدستى ما را به وسيله ى قرآن جبران فرما، و به بركتش گشايش در زندگى، و رفاه و وسعت روزى را به سوى ما روان گردان، و ما را به وسيله ى آن از خصلتهاى ناپسند و اخلاق نكوهيده دور ساز، و از سقوط در دره كفر و نفاق به وسيله ى آن نگاه دار تا در روز قيامت ما را به سوى رضوان و بهشت راهنمايى كند، و در دنيا از خشم تو و تجاوز از حدود احكام تو مانع و باز دارنده باشد، و در پيشگاهت در حلال شمردن حلالها و حرام دانستن حرامها شاهد و گواه باشد.
013 42 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و به بركت قرآن اندوه جان دادن، مشقت و سختى ناله كردن، و به شماره افتادن نفسها هنگام مرگ را بر ما آسان گردان هنگامى كه جانها به گلو رسيده و گفته شود آيا كسى هست كه اين بيمار را از مرگ نجات دهد؟، هنگامى كه فرشته ى مرگ براى گرفتن جانها از پرده هاى غيب آشكار گردد، هنگامى كه تيرهاى وحشت فراق و جدايى (از دنيا را) از كمان مرگ به سوى جان پرتاب نمايد، هنگامى كه از زهر كشنده ى مرگ جامى مسموم براى او آماده سازد، هنگامى كه كوچ كردن ما به سوى آخرت نزديك گردد، و اعمال همانند طوقى به گردن افتد، و قبرها تا روز ديدار در قيامت منزل و آرامگاه باشد.
014 42 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و ورود ما را به خانه ى فرسوده و كهنه (قبر)، و مدت اقامتمان در ميان طبقات خاك مبارك گردان، و قبرهايمان را پس از مفارقت و جدايى از دنيا براى ما بهترين منزلگاه قرار ده، و تنگى لحدهاى قبور ما را به وسيله ى رحمت و مهربانى توسعه ببخش، و ما را هنگام حضور در صحنه ى قيامت با گناهان هلاك كننده رسوا منما.
015 42 و به وسيله ى قرآن هنگام توقف در پيشگاهت جهت عرض اعمال بر ذلت و خوارى ما ترحم فرما، و گامهاى ما را هنگام اضطراب و تزلزل پل جهنم در وقت عبور از آن ثابت و استوار دار، و در پرتو قرآن تاريكى قبور ما را پيش از رستاخيز روشن فرما، و به وسيله آن ما را از هر گونه اندوه و ترس و هراس شديد در آن روز نجات ده.
016 42 و در روز حسرت و پشيماننى كه چهره ى ستمگران سياه مى گردد ما را روسپيد گردان، و براى ما در دلهاى اهل ايمان مودت و دوستى قرا ده، و زندگى را بر ما دشوار و سخت مگردان،
017 42 بار خدايا بر محمد صلى اللّه عليه و آله و سلّم بنده و فرستاده ى خود درود فرست و همان گونه كه پيام رسالت را رساند، و فرمانت را آشكارا بيان كرد، و بندگانت را پند و نصيحت داد.
018 42 بار خدايا! پيامبر ما را كه درود تو بر او و آلش باد در روز قيامت مقرب ترين پيامبران نسبت به خود قرار ده، و از جهت شفاعت برترين، و از جهت قدر و منزلت والاترين، و از نظر جاه و جلال موجه ترين ايشان نزد خود گردان.
019 42 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و بنيان (دين و آئينش) را بر همه ى اديان برترى ده، و دليل و محبتش (قرآن) را با عظمت گردان، و كفه ميزانش را سنگين گردان، و شفاعتش را بپذير، مقام و منزلتش را نزد خود نزديك قرار ده، و سيمايش را روسفيد فرما، و نورش را كامل و تمام نما، و به درجه اش ترفيع عطا فرما.
020 42 و ما را بر طريقه و روش او زنده بدار، و بر دين و آئين او بميران، و در راه و مسير او قرار ده، و در راه مسلك او رهسپار گردان، و از پيروان او قرار ده، و در زمره اش محشور نما، و در حوض او وارد گردان، و از جامش به ما بنوشان.
021 42 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه به وسيله ى آن او را به برترين خير و فضل و كرامت تو كه اميدوار است برسانى، زيرا تو صاحب رحمت واسعه، و فضل كريم هستى.
022 42 بار خدايا! به خاطر ابلاغ رسالتت، رساندن آياتت، و پند و اندرز به بندگانت، و جهاد در راهت او را پاداش ده، بهترين پاداشى كه به هر كدام از فرشتگان مقربت، و پيامبران مرسل برگزيده ات عطا فرموده اى، و سلام و درود بر او و آل طيب و پاكيزه اش و رحمت و بركات خداوند بر آنها باد.
001 43 دعا هنگام رؤيت ماه
از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگامى كه به «ماه نو» نظر مى فرمود
001 43 اى مخلوق و آفريده فرمانبردار، پوينده و حركت كننده ى دائم و سريع، آمد و شد كننده در منازل و جايگاههاى تقدير و مشخص شده تصرف كننده در فلك تدبير!
002 43 ايمان آوردم به كسى (خدائى) كه تاريكى ها را به وسيله ى تو روشن كرد، و مجهولات و مبهمات را به سبب تو آشكار ساخت، و تو را نشانه اى از نشانه هاى ملكش، و علامتى از علامات سلطنت و حكومتش قرار داد، و تو را با زيادى و نقصان (نور و روشنايى)، و به طلوع و افول، تابندگى و گرفتنى (كسوف) خدمتگزار و فرمانبردار ساخت، و در همه ى اين احوال تو مطيع و فرمانبردار هستى، و به سوى خواسته اش شتابانى.
003 43 منزه است او چه شگفت انگيز است تدبيرى كه در آفرينش تو به كار برده، و چه دقيق است آنچه درباره ى تو انجام داده، تو را كليد ماهى نو براى كارى نو ساخته است.
004 43 بنابراين، از خدايى كه پروردگار من و پروردگار تو، و آفريننده من و آفريننده ى تو، و تقدير كننده ى من و تقدير كننده ى تو، و صورتگر من و صورتگر تو است درخواست دارم كه: بر محمد و آل او درود فرستد، و تو را هلال پر بركتى قرار دهد كه گردش روزها بركت تو را از بين نبرد، و تو را هلال پاك و طاهرى قرار دهد كه گناهان آن را آلوده نسازد.
005 43 و تو را هلال ايمنى از آفتها، و سلامتى از بديها قرار دهد، هلال با سعادتى كه نحوست و بدى در آن راه نيابد، و ماه با ميمنتى كه سختى همراه آن نباشد، و ماه با سهولتى كه هيچ دشوارى با آن ممزوج نشود، و ماه خير و نيكى كه هرگز شرى با آن آميخته نگردد، و هلال امن و ايمان و نعمت و احسان و سلامت و اسلام.
006 43 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از خشنودترين كسانى كه اين هلال بر آنان طلوع نموده، و پاكيزه ترين افرادى كه به آن نظر انداخته، و سعادتمندترين كسانى كه در اين ماه به عبادت و پرستش تو پرداخته قرار ده، و ما را در اين ماه به توبه موفق فرما، و از گناه حفظ فرما، و از ارتكاب گناه و معصيت نگهدار.
007 43 و شكر و سپاس نعمتت را در آن به ما الهام فرما، و جامه هاى عافيت را به ما بپوشان، و با كامل كردن طاعتت در اين ماه نعمتت را بر ما تمام فرما، زيرا تو بسيار بخشنده و ستوده اى و درود خداوند بر محمد و آل پاك و پاكيزه او باد.
001 44 دعاى هنگام حلول ماه رمضان
از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، هنگامى كه ماه رمضان فرا مى رسيد
001 44 حمد و ستايش مخصوص خداوندى است كه ما را به حمد و ستايش خود هدايت نمود، و ما را از اهل ستايش خود قرار داد كه در قبال احسانش از سپاس گزاران او باشيم، تا در برابر اين سپاسگزارى پاداش نيكوكاران را به ما عنايت فرمايد.
002 44 حمد و سپاس مخصوص خداوندى است كه دينش را به ما عطا فرمود، آئين و ملتش را به ما اختصاص داد، و ما را در راههاى احسان و نيكى اش درآورد تا با مدد نعمتش آن راه را به سر منزل رضوان و خشنوديش بپيماييم، چنان سپاسى كه از ما بپذيرد، و به وسيله ى آن از ما خشنود گردد.
003 44 حمد و سپاس مخصوص خداوندى است كه ماه خود رمضان را يكى از اين راههاى احسان قرار داد، ماه رمضان را ماه روزه، ماه اسلام، و ماه پاكيزگى، ماه آزمايش و تصفيه از گناه، و ماه قيام (براى عبادت) قرار داد، ماهى كه قرآن در آن براى هدايت مردم نازل شده قرآنى كه نشانه ى آشكار هدايت و جدا كننده ى حق از باطل است.
004 44 بنابراين، فضيلت و برترى اين ماه را بر ساير ماهها با قرار دادن احترامات فراوان و فضائل مشهور آشكار ساخته، و به خاطر تعظيم اين ماه چيزى را كه در ماههاى ديگر حلال كرده، حرام فرمود، و جهت تكريم اين ماه خوردنى ها و آشاميدنى ها را ممنوع ساخت، و براى آن وقت آشكار و معينى قرار داد كه خداى عزوجل اجازه تقدم از آن زمان را نداده، و تأخير از آن را قبول نفرموده.
005 44 سپس يك شب از اين ماه را بر هزار شب برترى داد، و آن شب را «ليلة القدر» ناميد، در آن شب فرشتگان و روح به اذن پروردگارشان براى تقدير هر كارى نازل مى شوند، شبى است سرشار از سلامت و بركت تا طلوع سپيده براى هر يك از بندگانش مطابق قضاى حتمى اش كه خواسته باشند.
006 44 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و معرفت و شناخت فضيلت و بزرگداشت حرمت و خوددارى از محرماتش را به ما الهام فرما، و ما را بر روزه داشتن در اين ماه با بازداشتن اعضاء و جوارحمان از گناه، و به كار گرفتن آنها بر آنچه تو را خشنود مى سازد يارى فرما، تا با گوشهامان سخن لغو و بيهوده گوش ندهيم، و با چشمهامان به طرف هيچ لهوى نشتابيم.
007 44 و تا دستهامان را به سوى هيچ حرامى نگشاييم، و با پاهامان به سوى آنچه منع شده نرويم، و شكمهامان جز آنچه را كه تو حلال فرموده اى در خود جاى ندهد، و زبانهامان جز به آنچه تو بيان فرموده اى گويا نشود، و زحمت و تكلفى جز در آنچه ما را به ثواب و پاداش تو نزديك مى سازد متحمل نشويم، و جز به آنچه ما را از عقوبت تو مصون مى دارد نپردازيم، در عين حال همه ى اين اعمال ما را از خودنمايى رياكاران، و آوازه خواهى شهرت طلبان، خالص و پاك گردان به گونه اى كه جز تو كسى آن را در آن شريك نگردانيم، و مرادى جز تو جستجو نكنيم.
008 44 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و ما را در اين ماه بر اوقات نمازهاى پنجگانه با حدودش كه معين نموده اى، و واجباتش كه واجب كرده اى، و شرائطش كه دستور داده اى و اوقاتش كه مقرر داشته اى واقف و آگاه ساز.
009 44 و ما را در نماز همچون كسانى قرار ده كه به مراتب شايسته آن رسيده، و حافظ اركان آنند، و آن را در اوقاتش به همان گونه كه بنده و رسولت (درود تو بر او و آلش باد) در ركوع و سجود و جميع فضائل آن را با كامل ترين و بهترين طهارت و پاكى، و رساترين خشوع و فروتنى اداء كرده اند.
010 44 و ما را در اين ماه توفيق ده كه به وسيله ى نيكى و احسان فراوان به خويشان خود نيكى كنيم، و با انعام و بخشش به همسايگان خود رسيدگى نمائيم، و اموالمان را از مظالم و حقوق ديگران خالص گردانيم، و با پرداخت زكات آن را پاكيزه سازيم، و به كسى كه از ما دورى گزيده باز گرديم، و با كسى كه به ما ظلم و ستم نموده از روى عدل و انصاف رفتار كنيم، و با كسى كه با ما دشمنى كرده آشتى نماييم مگر كسى كه دشمنى با او به خاطر تو و در راه تو باشد، زيرا او دشمنى است كه هرگز با او دوستى نمى كنيم، و از حزبى است كه هيچگاه با او در يك صف قرار نمى گيريم.
011 44 و به ما در اين ماه توفيق ده كه با انجام اعمال شايسته به تو تقرب جوييم اعمالى كه موجب تطهير ما از گناهان شود، و ما را در اين ماه از اين كه بخواهيم عيوب و زشتى ها را از سر گيريم حفظ فرما، تا هيچ يك از فرشتگانت نتوانند بالاتر از اطاعت و انواع تقرب، بيش از ما، به پيشگاهت تقديم دارد.
012 44 بار خدايا! به حق اين ماه، و به حق كسى كه در اين ماه از آغاز تا پايان آن به عبادت تو پرداخته، اعم از فرشته مقرب، يا پيامبر مرسل، يا بنده شايسته ى برگزيده ات از تو مى خواهم كه بر محمد و آل او درود فرستى، و ما را در اين ماه به كرامتى كه به اولياءت وعده فرموده اى سزاوار گردان، و آنچه را كه براى تلاش كنندگان در راه اطاعتت قرار داده اى مقرر فرما، و ما را در سلسله كسانى قرار ده كه به واسطه ى رحمتت استحقاق رسيدن به رفيع ترين پايه ها را يافته اند.
013 44 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از انحراف در توحيدت، تقصير و كوتاهى در ثنا و تمجيدت و ترديد در دينت و كورى از راه و طريقه ات، و غفلت در حرمتت، در فريب خوردن از دشمنت شيطان رجيم دور فرما.
014 44 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و چنانچه در هر شب از شبهاى اين ماه بردگانى وجود دارند كه عفو تو آنان را آزاد مى سازد، يا چشم پوشى و گذشتت آنها را مى بخشد، پس ما را نيز از آن بردگان قرار ده، و ما را از بهترين اهل و اصحاب اين ماه محسوب فرما.
015 44 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و با كم و كاسته شدن اين ماه گناهان ما را نيز بكاه، و با پايان گرفتن روزهاى آن جامه ى گناهان را از تن ما بركن، تا با پايان گرفتن آن ما را از خطاها پاكيزه و از سيئات و گناهان پيراسته كرده باشى.
016 44 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و چنانچه در اين ماه از راه حق و عدالت منحرف شديم ما را به راه عدالت باز گردان، و اگر در آن از راه راست عدول نموده و به راه كج رفتيم ما را به راه راست استوار ساز، و اگر دشمن تو شيطان بر ما مسلط و چيره شد ما را از چنگ او نجات ده.
017 44 بار خدايا! سراسر اين ماه را به عبادتت براى ما مملو ساز، و اوقات آن را به اطاعتمان از تو زينت بخش، و ما را در روزش به روزه دارى، و در شبش بر نماز و تضرع در درگاهت، و خشوع و فروتنى در برابرت، و خوارى ذلت در پيشگاهت يارى فرما تا روزش به غفلت و شبش به تفريط و تقصير ما (در عمل) گواهى ندهد.
018 44 بار خدايا! ما را در همه ى ماهها و روزها تا زمانى كه زنده دارى اين چنين قرار ده، ودر زمره ى بندگان شايسته ات درآور كه وارث فردوسند و جاودانه در آن باقى اند، آنان كه آنچه را مى بخشند در حالى است كه دلهايشان از بازگشت به سوى پروردگارشان ترسناك است، و در انجام نيكى ها مى شتابند و بدان سبقت مى گيرند.
019 44 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، در همه وقت و در همه زمان و در همه حال به تعداد درودى كه بر هر كس ديگر فرستاده اى، و چندين برابر همه ى آنها، آنقدر كه جز تو كسى نتواند آن را احصاء كند، چرا كه تو هر چه را بخواهى انجام مى دهى.
001 45 دعاى وداع با ماه رمضان
از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در وداع با ماه مبارك رمضان
001 45 بار خدايا! اى كسى كه در برابر نعمتهايش ميل و رغبتى به پاداش ندارد،
002 45 و اى كسى كه از عطا و بخشش (به بندگانش) پشيمان و نادم نمى شود.
003 45 و اى كسى كه پاداش كردار بنده ى خود را يكسان و برابر نمى دهد (بلكه اگر عمل نيك باشد چند برابر و اگر بد باشد مى آمرزد)
004 45 نعمت تو بى سابقه و ابتدائى است، و عفو و بخشش تو بر اساس تفضل، و عقوبت تو بر اساس عدالت، و حكم و فرمانت خير و نيكو است.
005 45 اگر عطا و بخشش كنى عطايت را به منت نيالوده اى، واگر منع عطا كنى منعت از روى ستم و تعدى نيست.
006 45 هر كه تو را سپاس گويد پاداش دهى و حال آن كه خود طريقه ى شكرت را به او الهام كرده اى.
007 45 و هر كه تو را حمد و سپاس كند جزا مى دهى و حال آن كه خود طريقه حمد را به او تعليم داده اى.
008 45 پرده پوشى از گناه كسى مى كنى كه اگر مى خواستى رسوايش مى ساختى، و بر كسى بخشش مى كنى كه اگر مى خواستى محرومش مى نمودى، در حالى كه هر دو سزاوار رسوايى و منع هستند اما تو هرگز چنين نمى كنى زيرا كارهايت را بر پايه ى تفضل بنا نهاده اى، و قدرتت را در عفو و گذشت به اجرا گذارده اى.
009 45 با كسى كه عصيان ورزيده با حلم و بردبارى برخورد نموده اى، و به كسى كه در مورد خودش قصد ستم كرده مهلتش داده اى، با مداراى خود به ايشان مهلت مى دهى تا شايد باز گردند، و در مؤاخذه و كيفر ايشان شتاب نمى كنى تا شايد توبه كنند تا آن كسى كه مستوجب هلاك شده بر خلاف رضاى تو هلاك نگردد، و كسى كه به خاطر سوء استفاده از نعمتت سزاوار شقاوت و بدبختى شده بدبخت نشود مگر پس از آن كه راه هر بهانه اى بر او كاملا بسته گردد، و حجت از هر جهت بر او تمام گردد، (و اين اتمام حجت و مهلت) از روى كرم و بخششى است از عفو و گذشت تو اى بخشنده بزرگ، و منفعتى است از عطوفت تو اى خداى حليم.
010 45 تو آن خدايى هستى كه براى بندگانت درى به سوى عفوت گشوده اى، و آن را باب توبه ناميده اى، و بر آن در دليل و راهنمايى از وحى خود قرار داده اى تا آن را گم نكنند، و تو خود (كه نامت جاويد و مبارك است) فرموده اى: «به سوى خدا توبه كنيد، توبه اى خالص، اميد است پروردگارتان گناهانتان را ببخشد و شما را در باغهايى از بهشت كه نهرها از زير درختانش جارى است وارد كند.
011 45 در آن روزى كه خداوند پيامبر و كسانى را كه با او ايمان آوردند خوار نمى كند، اين در حالى است كه نورشان پيشاپيش آنان و از سمت راستشان مى رود و مى گويند: «پروردگارا نور ما را كامل كن و ما را ببخش كه تو بر هر چيز توانايى»، پس بعد از گشودن در و قرار دادن راهنما عذر و بهانه اى براى كسانى كه از وارد شدن به آن منزل غفلت مى كنند چيست؟
012 45 و تو آن خدايى هستى كه در معامله با بندگانت بيش ازآنچه سزاوارند سود مى بخشى، و با اين كار مى خواهى در تجارت با تو رنج و بهره برند، و هنگام ورود بر تو كامياب گردند، و از سفره بخششت بهره ى بيشترى يابند، به اين خاطر تو خود كه نامت مبارك و متعالى است فرموده اى: «هر كس كار نيكى انجام دهد ده برابر آن پاداش دارد، و هر كه كار بد كند جز مانند آن كيفر نخواهد ديد.»
013 45 و همچنين فرموده اى: «داستان كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى كنند مانند دانه اى است كه هفت خوشه بروياند كه در هر خوشه يكصد دانه باشد، و خداوند آن را براى هر كس بخواهد و شايستگى داشته باشد دو يا چند برابر مى كند» و فرموده اى: «كيست كه به (بندگان درمانده ى) خدا قرض الحسنه اى دهد تا آن را براى او چندين برابر كند؟»، و همچنين آيات ديگرى نظير اين آيات در قرآن نازل فرموده اى كه حسنات را چند برابر مى سازى.
014 45 و تو آن خدايى هستى كه آنها را با سخن خود از جهان غيب راهنمايى كرده اى، و به سوى امورى كه بهره ى آنان در آن وجود دارد ترغيب و تشويق نموده اى، كه اگر آن امور را از آنها مستور مى داشتى چشمهايشان آنان را درك نمى كرد و گوشهايشان آن را فرا نمى گرفت، و انديشه و افكارشان به آن دسترسى پيدا نمى كرد، از اين رو فرموده اى: «پس به ياد من باشيد تا به ياد شما باشم، و شكر مرا گويدد و در برابر نعمتهايم كفران نكنيد»، و فرموده اى: «اگر شكرگذارى كنيد نعمت خود را بر شما خواهم افزود، و اگر ناسپاسى كنيد مجازاتم شديد است.»
015 45 و همچنين فرموده اى: «مرا بخوانيد تا دعاى شما را بپذيرم، كسانى كه از عبادت من تكبر مى ورزند به زودى با ذلت وارد جهنم مى شوند.» پس در اينجا دعاى خود را عبادت و ترك آن را تكبر ناميدى، و بر تارك دعا ورود با ذلت در جهنم را تهديد كرده اى.
016 45 پس از اين رو بندگانت تو را به خاطر نعمتت ياد كردند، و به خاطر فضلت تو را سپاس گفتند، و بر حسب فرمانت تو را خواندند، و به خاطر رسيدن به احسان بيشترت در راه تو صدقه داده اند، اين اعمال باعث مى شود كه از خشم و غضب نجات پيدا كنند، و به رضا و خشنوديت دست يابند.
017 45 و اگر مخلوقى، مخلوق ديگر را همچنان كه تو بندگانت را راهنمايى كرده اى دلالت و راهنمايى مى كرد، موصوف به احسان و متصف به نعمت و امتنان و مورد ستايش به هر احسان و زبانى بود، بنابراين حمد و ستايش مخصوص تو است تا آنجا كه راهى در سپاس تو يافت شود، و لفظى براى ستايشت كه تو با آن مورد سپاس قرارگيرى باقى باشد، و معنا و مفهومى كه به سپاس و ستايش تو منصرف گردد وجود داشته باشد.
018 45 اى كسى كه به خاطر احسان و فضل بر بندگانت شايسته ستايشى، و عطا و بخششت آنان را فرا گرفته، چه آشكار است در زندگى ما نعمتت، و چه سرشار است بر ما نعمت و احسانت، و چه نيكى ها را به ما اختصاص داده اى.
019 45 ما را به سوى دينت كه برگزيده اى، و به آئينت كه از آن خشنودى، و به راهت كه آن را سهل و آسان ساخته اى، هدايت و راهنمايى كرده اى، و به تقرب در پيشگاهت، و رسيدن به كرامتت بصيرت بخشيدى.
020 45 بار خدايا! تو از كارهاى برگزيده و واجبات مخصوصه و ممتاز ماه رمضان را قرار دادى، همان ماهى كه آن را از همه ى ماهها مخصوص گرداندى، و از ميان همه ى زمانها و روزگارها اختيار و انتخاب فرمودى، و بر تمام اوقات سال به خاطر نزول قرآن و نور در آن برترى داده اى، و ايمان را در اين ماه چندين برابر نمودى، و روزه را در آن واجب فرمودى، و به شب زنده دارى ترغيب كردى، و از شب قدرش كه از هزار ماه بهتر است تجليل نمودى.
021 45 سپس ما را به خاطر اين ماه بر ساير امتها برترى بخشيدى، و به خاطر فضل و ارزش اين ماه ما را بر ساير ملتها برگزيدى، پس به همين خاطر به فرمان تو روز را روزه داشتيم، و به يارى تو شبش را به عبادت برخاستيم، در حالى كه به وسيله ى اين صيام و قيام خود را در معرض رحمت تو كه بر ما عرضه فرمودى درآوريم، و آن را وسيله ى رسيدن به ثواب قرار داديم، و (مى دانيم كه) تو نسبت به آنچه از درگاهت خواسته شود قادر و توانايى، و نسبت به آنچه از فضل و بخششتت درخواست گردد جواد و بخشنده اى، و نسبت به كسى كه آهنگ قرب تو كند قريب و نزديكى.
022 45 و اين ماه در ميان ما پسنديده اقامت نمود، و با ما به خوبى مصاحبت كرد، و برترين سودهاى جهانيان را به ما ارزانى داشت، سپس هنگام پايان يافتن وقتش و به سر آمدن مدتش، و كامل شدن عددش از ما جدا شد.
023 45 اينك آن را مانند كسى وداع مى كنيم كه فراقش بر ما سنگين و سخت است، و انصراف و رفتنش ما را اندوهگين ساخته و به وحشت و ترس افكنده، و بر ذمه ى ما پيمانى محفوظ و احترام و حرمتى رعايت شدنى و حق ثابت و لازم دارد، بنابراين ما مى گوئيم: درود بر تو اى بزرگترين ماه خدا، و اى عيد اولياء و دوستان خدا.
024 45 سلام بر تو اى گرامى ترين مصاحب و يار در اوقاتى كه با ما بودى، و اى بهترين ماه در ميان روزها و ساعات.
025 45 سلام بر تو اى ماهى كه آروزها در آن نزديك و اعمال نيك در آن منتشر و فراوان است.
026 45 سلام بر تو اى همنشينى كه به هنگام وجود، احترامش بسيار و به هنگام فقدان، فقدش دردناك و فاجعه است، و مرجع اميدى كه فراقش رنج آور و ناگوار است.
027 45 سلام بر تو اى همدمى كه چون روى آورد مايه ى انس و سرور، و چون منقضى گردد موجب ترس و وحشت گردد.
028 45 سلام بر تو اى همسايه اى كه دلها به بركتت نرم گرديد، و گناهان در آن كم شد.
029 45 سلام بر تو اى ياورى كه ما را در برابر شيطان كمك و اعانت مى كند، و همراهى كه راههاى احسان و نيكى را آسان مى سازد.
030 45 سلام بر تو اى آن كه در دورانت خداوند بسيارى از گناهكاران را آزاد فرمود، و چه سعادتمند است كسى كه حرمتت را به خاطر تو حفظ كرد.
031 45 سلام بر تو كه چقدر گناهان را محو نمودى، و چقدر عيبها را پوشاندى.
032 45 سلام بر تو كه چقدر براى گناهكاران و مجرمان طولانى بودى، و چه هيبتى در دل اهل ايمان داشتى.
033 45 سلام بر تو اى ماهى كه هيچ يك از ايام در فضل و برترى با تو قدرت همتايى با تو را ندارند.
034 45 سلام بر تو اى ماهى كه از هر نظر مايه ى آرامش و سلامت مى باشى.
035 45 سلام بر تو اى ماهى كه مصاحبتت ناپسند و معاشرتت نكوهيده نيست.
036 45 سلام بر تو كه به خاطر اين كه بر بركات و نيكى ها بر ما وارد شدى، و پليدى گناهان را از ما شستى.
037 45 سلام بر تو اما نه آن كه وداع با تو از روى خستگى و كدورت باشد، و نه آن كه ترك روزه ات از روى ملامت باشد.
038 45 سلام بر تو اى ماهى كه قبل از ورودت مطلوب همه، و قبل از پايانت مايه حزن و اندوه همه است.
039 45 سلام بر تو اى ماهى كه بسيارى از بدى ها به واسطه ى تو از ما برطرف شد، و چه بسيار خير و نيكى كه به وسيله ى تو بر ما اضافه گرديد.
040 45 درود بر تو و بر شب قدرى كه از هزار ماه بهتر است.
041 45 درود بر تو اى ماهى كه ديروز چقدر بر تو دل بسته بوديم، و فردا چه بسيار به تو مشتاق خواهيم بود.
042 45 درود بر تو و بر فضيلتت كه از آن محروم گرديديم، و بر بركات گذشته ات كه از ما گرفته شد.
043 45 بار خدايا! ما اهل اين ماه هستيم كه ما را به وسيله ى آن شرافت بخشيدى، و براى عبادت و بندگى در سايه ى لطف توفيق دادى در حالى كه شقاوتمندان ارزش زمان آن را نشناختند، و بر اثر شقاوتشان از فضل و احسان آن محروم گشتند.
044 45 توئى ولى و سرپرست ما كه ما را به معرفت و شناسايى آن برگزيدى، و ما را به سنن و آدابش راهنمايى فرمودى، و ما نيز با توفيق تو با همه ى كوتاهى و تقصيرى كه داشتيم عهده دار روزه و قيام براى عبادت در آن گشتيم، و اندكى از تكاليف بسيار آن را به جا آورديم.
045 45 بار خدايا! حمد و ستايش مخصوص تو است در حالى كه به بدكردارى خود اقرار داريم، و به سهل انگارى خود در انجام اعمال اعتراف مى كنيم، و ندامت و پشيمانى قلبى ما و عذر صادقانه زبانهايمان را براى تو قرار داديم، پس به ما در اين ماه عليرغم كوتاهى، و تقصيرى كه داشتيم اجرى عطا كن كه به فضيلت و خيرى كه دلخواه ما است برسيم، و انواع اندوخته ها را كه بر آن حريص هستيم به عوض به دست آوريم.
046 45 و عذر ما را در تقصير و كوتاهى كه نسبت به حق تو داريم بپذير، و عمر ما را تا به ماه رمضان آينده برسان، و چون ما را تا به آن ماه رساندى، در انجام عبادتى كه شايسته ى تو است ياريمان فرما، و بر قيام به طاعتى كه سزاوار آن ماه است موفق ساز، و به ما توفيق انجام اعمال شايسته اى كه در طول اين دو ماه (رمضان كنونى و آينده) از ماههاى روزگار موجب تدارك حق تو است عنايت فرما.
047 45 بارخدايا! هر گونه خطايى كه در اين ماه مرتكب شده ايم اعم از گناه كوچك يا بزرگ، يا گناهى كه به آن آلوده شده ايم، يا خطايى كه از روى عمد مرتكب آن شده ايم، يا خطايى كه از روى فراموشى انجام داده ايم كه در حقيقت به خود ظلم و ستم كرده ايم، يا آبروى كسى ديگر را ريخته باشيم (مورد عفو و بخشش خود قرار ده)، پس بر محمد و آل او درود فرست، و ما را با پرده ى آمرزشت بپوشان، و با عفوت از ما بگذر، و ما را به خاطر گناهى كه بجا آورده ايم در برابر شماتت بندگان قرار مده، و با زبان طعنه زنندگان را بر ما مگشاى، و ما را از روى رأفت و مهربانيت كه هميشگى و پايان ناپذير است و فضلت كه هرگز كم و كاست نمى شود و به كارى وادار كن كه موجب ريزش و كفاره ى گناهى قرار گيرد كه در اين ماه انجام آن اعمال را بر ما نهى نموده اى.
048 45 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مصيبت و اندوه ما را در فراق اين ماه جبران فرما، و روز عيد و روز فطرمان را بر ما مبارك گردان، و آن روز را بهترين روزهائى كه بر ما گذشته قرار ده، روزى كه جالب ترين روزها براى عفو و بخشش و محو كننده ترين روزها براى گناه مقرر فرما، و در آن روز گناهان پنهان و آشكار ما را بيامرز.
049 45 بار خدايا! با بيرون رفتن اين ماه ما را نيز از خطا و گناهانمان بيرون آور، و با خارج شدنش ما را نيز از بديهامان خارج ساز، و ما را به وسيله ى اين ماه از بهترين و خوشبخت ترين اهل آن قرار ده، و از با نصيب ترين و بهره مندترين آنان در اين ماه گردان.
050 45 بار خدايا! كسى كه حق اين ماه را بدان گونه كه شايسته آن است رعايت نموده، و حرمتش را آنچنان كه سزاوار است نگه داشته، و در انجام حدود و احكامش آن طور كه سزاوار است كوشش و تلاش داشته، و از گناهانش به نحوى كه سزاوار پرهيزكارى بود پرهيز نموده، و يا به وسيله ى عملى كه تقرب آور است به سوى تو تقرب جسته كه خشنودى و رحمتت را به خود معطوف ساخته، پاداشت را به او عنايت فرما، بلكه به فضل و احسان خود كه از دارايى و توانگرى خود به او بخشيده اى به ما نيز مرحمت فرما، بلكه به فضل و احسان خود چند برابر آن را به ما عطا فرما، زيرا فضل تو نقصان پذير نيست، و خزينه هايت كم نمى شود بلكه همواره افزون مى گردد، و معادن احسان تو هرگز از ميان نمى رود، و همانا عطا و بخشش تو گوارا است.
051 45 بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و براى ما اجر و پاداشى همانند اجر و پاداش كسى كه اين ماه را روزه داشته يا تا روز قيامت در آن به عبادت تو پرداخته ثبت فرما.
052 45 بار خدايا! ما در اين روز فطر روزى كه براى مؤمنان عيد و شادى و براى اهل ملت خود روز اجتماع و تعاون قرار دادى به درگاهت توبه مى كنيم، و از هر گناهى كه بجا آورده ايم، يا كار بدى كه پيش از اين مرتكب شده ايم، يا نيت بدى كه در دل داشته ايم به سوى تو توبه و بازگشت مى نمائيم، توبه ى كسى كه هرگز بازگشت به گناه را در دل نمى گذارند، و پس از توبه به خطايى باز نمى گردد، توبه ى نصوح و خالصى را كه از هر شك پيراسته باشد، پس آن را از ما قبول فرما، و از ما راضى و خشنود باش، و بر اين توبه ما را ثابت قدم بدار.
053 45 بار خدايا! ترس از عقاب و كيفر و وثوق ثواب موعود را روزى ما ساز، تا اين كه لذت خوشى آنچه را كه از تو مى خواهيم و اندوه آنچه را كه از آن به تو پناه مى بريم دريابيم.
054 45 و ما را نزد خود از زمره ى توبه كنندگانى قرار ده كه محبت خود را بر آنان واجب و لازم نموده اى، و بازگشت به طاعتت را از آنان پذيرفته اى، اى عادل ترين عادلان.
055 45 بار خدايا! پدران و مادران و همه ى اهل دين ما چه آنان كه درگذشته اند و چه آنان كه تا روز قيامت خواهند آمد ببخش.
056 45 بار خدايا! بر محمد پيامبر ما و بر آل او درود فرست همان گونه كه بر فرشتگان مقربت درود فرستاده اى، و بر او و بر آلش درود فرست همان گونه كه بر انبياء مرسلت درود فرستاده اى، و بر او و آلش درود فرست همان گونه كه بر بندگان صالح و شايسته ات درود فرستاده اى، و بهتر از همه ى آنان بر اينان درود فرست اى پروردگار جهانيان، چنان درودى كه بركتش به ما برسد، و نفعش عايدمان گردد، و به خاطر آن دعاى ما مستجاب شود، زيرا تو كريم ترين كسى هستى كه بندگان به او روى مى آورند، و بى نياز كننده ترين كسى كه بر او توكل مى نمايند، و بخشنده ترين كسى كه از فضل و لطف او درخواست مى گردد، و تو بر هر چيزى قادرى.
001 46 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در عيد فطر، چون از نمازش باز مى گشت، رو به قبله مى ايستاد در روز جمعه، سپس مى گفت:
001 46 اى كسى كه رحم مى كند بر آن كه بندگان به او رحم نمى كنند.
002 46 اى كسى كه مى پذيرد آن را كه اهل شهر ما او را نمى پذيرند.
003 46 اى كسى كه نيازمندانش را حقير و كوچك نمى شمرد.
004 46 اى كسى كه اصرار كنندگان به درگاهش را نااميد نمى سازد.
005 46 اى كسى كه دست رد به سينه ى علاقمندانش نمى زند.
006 46 اى كسى كه هداياى كوچك را مى پذيرد، و در برابر كار اندكى كه براى او انجام مى دهند تشكر مى كند.
007 46 اى كسى كه از عمل كم تشكر مى كند و پاداش بزرگ مى دهد.
008 46 اى كسى كه هر كه به او نزديك شود به او نزديك مى گردد.
009 46 اى كسى كه هر كه از او روى برگرداند او را به سوى خود مى خواند.
010 46 اى كسى كه نعمت را تغيير نمى دهد، و در انتقام شتاب نمى كند.
011 46 اى كسى كه بذر نيكى را مى نشاند تا آن را به رشد برساند، و از بدى درمى گذرد تا آن را محو و ناپديد كند.
012 46 آروزها پيش از رسيدن به منتهاى كرمت با حاجتهاى روا شده بر مى گردند، و جامهاى طلب به فيض جود تو لبريز مى شوند، و اوصاف پيش از صفات برجسته خداوند آن كه به توصيف تو برسند از هم گسيخته مى گردند، پس عالى ترين علو و برترى بر فراز هر عالمى و جلال و مجدى كه فوق هر جلالى است مخصوص تو است.
013 46 هر بزرگى در برابر تو كوچك، و هر شريفى در كنار شرف تو حقير و خوار است، آنان كه به سوى غير تو آمدند نوميد گشتند، و آنان كه غير تو را طلبيدند زيان بردند، و آن كه به درگاه غير تو رفتند تباه گشتند، و آنان كه نعمت را از غير احسان و فضل تو خواستند دچار خشكسالى و قحطى گرديدند.
014 46 باب احسان و رحمت تو به روى آنان كه راغب و علاقه مندند باز است، و بخشش تو براى سائلان مباح و روا است، و فريادرسيت براى دادخواهان نزديك است.
015 46 اميدواران هرگز از تو نوميد نشوند، و درخواست كنندگان هرگز از عطا و بخششت مأيوس نمى گردند، استغفار كنندگان هيچگاه در اثر عقوبت تو شقى و بدبخت نمى شوند.
016 46 سفره ى روزيت حتى براى گناهكاران گسترده شده، و حلم و بردباريت براى آن كه با تو دشمنى نموده آماده است، (زيرا) عادتت احسان و نيكى نسبت به بدكاران، و سنتت مدارا با تجاوزكاران است تا آنجايى كه مداراى تو آنان را از بازگشت غافل و مغرور ساخته، و مهلت دادنت مانع خوددارى آنان از گناه گرديده.
017 46 (اما به خوبى مى دانيم) تو به خاطر اين كه به فرمانت برگردند به آنان مهلت داده اى، و به دوام و هميشگى ملك و حكومتت اطمينان و وثوق داشتى مهلتشان بخشيدى، پس هر كه اهل سعادت بود پايان كارش را به سعادت ختم فرمودى، و هر كه اهل شقاوت بود او را بدبخت و خوار ساختى.
018 46 همه ى آنان (نيك بختان و بدبختان) سرانجام تحت فرمان تو قرار خواهند گرفت، و نهايت امورشان وابسته به فرمان تو خواهد بود، و طولانى بودن مهلت دادن شما به آنان حجت و دليل تو را (در انتقام بر آنها) سست نكرده، و شتاب نكردن در كيفر آنان برهانت را باطل نساخته
019 46 حجتت پابرجا و استوار است و هرگز بطلان در آن راه نمى يابد، و سلطنت و پادشاهى ات ثابت و زوال ناپذير مى باشد، پس عذاب دائم براى كسى است كه از تو برگشته، و نااميدى خوار كننده و ذلت بار براى كسى است كه از تو نااميد گرديده، و بدترين شقاوت و بدبختى براى كسى است كه به حلم و بردبارى تو مغرور گشته.
020 46 چه بسيار از شكنجه هاى گوناگون تو را خواهد چشيد، و چه بسيار مدت طولانى در عقاب و كيفر تو باقى خواهد ماند، و چه بسيار بعيد است كه چنين شخصى به پايان خوش برسد، و چه بسيار نوميد كننده است كه به آسانى بتواند راه فرارى بيابد، همه ى اين كيفرها از روى عدالت در حكم تو است كه هيچ گونه ظلمى در آن روا نمى دارى، و از روى انصاف و دادگرى در فرمان تو است كه هيچ گونه ستمى بر او نمى نمايى.
021 46 زيرا تو حجتها و دلائلت را ظاهر ساختى و دليل كارهايت را بيان فرمودى، و پيش از زمان كيفر، تهديد خود را اعلان كردى، و در ترغيب و تشويق آنان در عمل نهايت لطف را به كار بردى و براى عبرت آنان مثلها زدى، و مهلت را طولانى كردى و مؤاخذه را به تأخير انداختى در حالى كه قدرت بر عجله و شتاب دارى، و مدارا نمودى در حالى كه قادر به مبادرت و پيش دستى بودى.
022 46 مدارائيت نه از روى عجز و مهلت دادنت نه به خاطر ضعف، و خودداريت نه از روى غفلت، و به تأخير انداختن نه به خاطر مدارا كردنت است، بلكه براى آن است كه حجت تو رساتر، و كرم و بخشش تو كامل تر، و احسان تو فراگيرتر، و نعمت تو تمام تر باشد، همه ى اينها بوده، و هرگز معدوم و زايل شدنى نيستند، و همه ى اينها هست و هميشه خواهد بود.
023 46 حجت و دليلت برتر از آن است كه همه ى آن را توصيف كرد، و مجدد و عظمت تو بالاتر از آن است كه بتوان كنه و حقيقت آن را معرفى كرد و محدود ساخت، و نعمت تو بيشتر از آن است كه بتوان همه ى آن را شمرد، و احسان و نيكى تو افزون تر از آن است كه بتوان حتى بر كمترين قدرش مراتب سپاس را به پيشگاهت تقديم داشت.
024 46 اين در حالى است كه سكوت و خاموشى ام مرا از سپاس و ستايش تو ناتوان ساخته، و خوددارى از تمجيدت (به خاطر شرمسارى) زبانم را از كار انداخته است، و در نهايت امر اى خداى من به درماندگى خود از ستايش و سپاس تو اقرار مى كنم اما نه از روى بى رغبتى بلكه از سر عجز و ناتوانى.
025 46 پس اينك منم كه به درگاهت رهسپارم، و درخواست عطا و بخشش نيكو از تو دارم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و نجواى مرا بشنو، و دعايم را به اجابت برسان، و روزم را به نوميدى به پايان مرسان، و در مورد درخواستهايم دست رد بر سينه ام مزن، و رفتنم از پيشگاهت، و بازگشتم به سويت را گرامى دار، زيرا تو هر چه را اراده كنى در مضيقه قرار نمى گيرى، و در انجام آنچه از تو خواسته شود عاجز نمى مانى، و تو بر هر چيزى قادرى، و هيچ تاب و توانى جز نيروى خداوندى كه بلند مرتبه و با عظمت است وجود ندارد.
001 47 دعاى عرفه
001 47 حمد و سپاس مخصوص پروردگار جهانيان است.
002 47 بار خدايا! حمد و سپاس مخصوص تو است اى پديدآورنده ى آسمانها و زمين، و صاحب جلال و اكرام، و پروردگار همه ى اربابان و مالكان، و معبود هر معبود، و خالق هر مخلوق، و وارث همه چيز، هيچ چيز شبيه او نيست، و علم هيچ چيز از او پوشيده نخواهد بود، و او به هر چيز احاطه دارد، و بر همه چيز مراقب است.
003 47 تو آن خدائى هستى كه معبودى جز تو نيست، يگانه و يكتايى، فرد و بى مانندى.
004 47 تو آن خدائى هستى كه معبودى جز تو نيست، كريم و بخشنده در منتهاى كرم و بخشندگى، عظيم در نهايت عظمت، كبير و بزرگ در نهايت بزرگى.
005 47 تو آن خدائى هستى كه معبودى جز تو نيست، بلند مرتبه در نهايت بلندى مقام و شدت انتقام و مجازات.
006 47 تو آن خدائى هستى كه معبودى جز تو نيست، بخشنده ى مهربان، داناى حكيم و درست كردارى.
007 47 تو آن خدائى هستى كه معبودى جز تو نيست، شنوا و بينا، قديم و آگاه بر تمام اسرارى.
008 47 تو آن خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست، كريمى كه از همه كريم تر، سرمدى و از همه جاودانه تر.
009 47 تو آن خدائى هستى كه معبودى جز تو نيست، پيش از هر كس اول و آغازى، و پس از هر عدد آخرين هستى.
010 47 تو آن خدائى هستى كه معبودى جز تو نيست، در عين اعتلاء و بلندى مقام نزديك، و در عين قرب و نزديكى ات بلند مرتبه اى.
011 47 تو آن خدائى هستى كه مبعودى جز تو نيست، تو صاحب ارزش و بهاء، مجد و كبريا و حمد و سپاس هستى.
012 47 تو آن خدائى هستى كه معبودى جز تو نيست، همه چيز را بدون هيچ مايه و اصلى پديد آوردى، و صورتها و اشكال را بدون نمونه و مانندى به تصوير كشيدى، و موجودات جديد را بدون اقتباس و پيروى از ديگرى پديد آوردى.
013 47 تو آن خدائى هستى كه هر چيز را به مقدار معلوم اندازه گيرى و ايجاد نموده اى، و هر چيز را آنچنان كه شايسته است براى انجام وظيفه مهيا ساخته اى، و به ماسواى خود تدبير و نظم داده اى.
014 47 تو آن خدائى هستى كه در آفرينش هيچ شريكى ياريت نكرده، و در كارت (آفرينش و سامان دادن آن) هيچ وزير و معاونى تو را يارى ننموده، و ناظر و نظيرى براى تو (هنگام آفرينش) نبوده است.
015 47 تو آن خدائى هستى كه آنچه را اراده فرمودى اراده ات حتمى گشت، و به آنچه قضاوت نموده اى بر آئين عدل و عدالت بوده، و به آنچه حكم فرمودى بر اساس انصاف بوده است.
016 47 تو آن خدائى هستى كه هيچ مكانى تو را فرا نمى گيرد، و هيچ سلطانى در مقابل سلطنت و حكومت تو به پا نخاسته است، و هيچ برهان و بيانى عاجزت نساخته است.
017 47 تو آن خدائى هستى كه همه چيز را يكايك به شمار آوردى، و براى هر چيزى غايت و مدتى قرار دادى، و اندازه ى هر چيز را به مقياس حكمت معين فرمودى.
018 47 تو آن خدائى هستى كه اوهام و انديشه ها از ادراك كنه و حقيقت ذات تو مانده اند، و فهم ها و دانشها از كيفيت و چگونگى تو عاجز و ناتوانند، و بينائى و ديده ها مكان و موضع تو را نيافتند.
019 47 تو آن خدائى هستى كه داراى هيچ گونه حدى نيستى تا محدود گردى، و مثل و مانندى ندارى تا كلمه «موجود» بر تو صدق كند، و زايئده نشده اى تا خود نيز از كسى زائيده نشده باشى.
020 47 تو آن خدائى هستى كه ضدى و مخالفى همراه تو نيست، تا با تو دشمنى ورزد، و همتايى براى تو نيست تا بر تو غلبه و سرفرازى كند، و شريكى برايت نيست تا با تو معارضه كند.
021 47 تو آن خدائى هستى كه آغاز فرموده، اختراع نموده، از نو پديد آورده، و نقش تازه به كار بسته، و ساختمان هر چه را كه ساخته نيكو و محكم نهاده است.
022 47 منزه و پاكى! چه بزرگ است شأنت، و چه والاست در همه جا مكان و منزلتت، و چه آشكار ساخته است حق را فرقانت.
023 47 منزه و پاكى! اى صاحب لطف كه چه بسيار است لطفت، و اى مهربان كه چه بسيار است مهربانيت، و اى حكيم كه چه بسيار است شناخت تو.
024 47 منزه و پاكى! اى صاحب ملك و قدرت كه چه شكوهمند است مقام منيعت، و اى بخشنده كه چه گسترده است بخشندگى و سخاوت منديت، و اى بلند مرتبه كه چه بلند است قدر و منزلتت، و تو اى صاحب جمال و مجد و بزرگى و سزاوار حمد و ستايش.
025 47 منزه و پاكى كه دست عطا و بخشش خود را به نيكى دعا گشوده اى، و هدايت از جانب تو شناخته شده، پس هر كه تو را براى دين يا دنيا طلب كند تو را خواهد يافت.
026 47 منزه و پاكى! هر كس در قلمرو علمت قرار گرفته در پيشگاهت خاضع شده، و آنچه زير عرش تو است براى عظمت و بزرگى تو خاشع و فروتن است، و همه ى آفريدگانت براى اطاعت از تو تسليم و فرمانبرند.
027 47 منزه و پاكى! با هيچ يك از حواس درك نمى شوى، و با تجسس و تفحص و تماس جسمى شناخته نمى شوى، و كسى نمى تواند با تو مكر نمايد، و تو را دور سازد و با تو نزاع و دشمنى كند، و بر تو غلبه و چيره گردد، و با تو جدال ورزد، و با تو خدعه نمايد، و مكر و حيله در برابر تو به كار برد.
028 47 منزه و پاكى! راه تو استوار و هموار است، و امر و فرمانت هدايت و راهنمايى است، و توئى حى و بى نياز.
029 47 منزه و پاكى! گفتارت حكمت، فرمانت حتمى، و اراده ات عزم قطعى است.
030 47 منزه و پاكى! هيچ مانعى براى مشيت و خواست تو وجود ندارد، و تغيير دهنده اى براى كلمات تو نمى باشد.
031 47 منزه و پاكى! اى صاحب آيات درخشان، و اى خالق آسمانها، و اى آفريننده ى انسانها.
032 47 حمد و سپاس مخصوص تو است سپاسى كه با جاودانگى تو جاودانه باشد.
033 47 حمد و سپاس مخصوص تو است سپاسى كه با جاودانگى نعمتت خالد و پاينده باشد.
034 47 حمد و سپاس مخصوص تو است سپاسى كه با كردار نيكت برابرى كند.
035 47 حمد و سپاس مخصوص تو است سپاسى كه بر رضا و خشنوديت بيفزايد.
036 47 حمد و سپاس مخصوص تو است سپاسى كه با سپاس هر سپاسگزارى همراه باشد، سپاسى كه با شكر و سپاس هر سپاسگزارى از آن قاصر و باز ماند.
037 47 سپاسى كه جز براى تو سزاوار كسى نباشد، و به وسيله ى آن جز به تو تقرب نتوان جست.
038 47 سپاسى كه موجب تداوم ستايش اول باشد، و باعث درخواست دوام آخر گردد.
039 47 سپاسى كه با گردش زمان مضاعف گردد، و پياپى چندين برابر افزايش يابد.
040 47 سپاسى كه نگهبانان (فرشتگان حسابدار) از شمارش آن عاجز و درمانده شوند، و بر آنچه نويسندگان در كتاب تو (لوح محفوظ) نوشته اند افزونتر گردد.
041 47 سپاسى كه هم وزن عرش بزرگت و معادل كرسى بلند پايه ات باشد.
042 47 سپاسى كه ثوابش نزد تو كامل باشد، و پاداشش همه پاداشها را فرا گيرد.
043 47 سپاسى كه ظاهر آن با باطنش موافق، و باطنش موافق با صدق نيت باشد.
044 47 سپاسى كه هيچ مخلوقى مانند آن تو را ستايش نكرده، و كسى جز تو فضل و برترى آن نشناسد.
045 47 سپاسى كه هر كس در بسيارى و تعدادش كوشش كند از جانب تو كمك و يارى شود، و هر كس در تكميلش سعى نمايد مورد تأييد تو واقع گردد.
046 47 سپاسى كه جامع همه ى ستايشهايى باشد كه خلق فرموده اى، و آنچه را كه پس از اين خواهى آفريد به نظم كشد.
047 47 سپاسى كه هيچ ستايشى، از آن به سخنت نزديكتر نباشد، و هيچ يك از ستايشگران تو ستايشگرتر از آن ستايش نباشند.
048 47 سپاسى كه به خاطر زياديش به وسيله ى كرم و بخشش تو موجب فراوانى نعمت ها گردد، و از روى تفضل تو با فزونى پيايى آن را پيوسته سازى.
049 47 سپاسى كه شايسته و سزاوار ذات كريم تو باشد، و با عز جلالت برابرى كند.
050 47 پروردگارا! بر محمد و آل محمد كه برگزيده، پسنديده گرامى و مقرب درگاهت است بهترين درودهاى خود را بفرست و او را با كامل ترين بركاتت بركت ده، و با بهترين رحمتهايت مورد ترحم و لطف خود قرار ده.
051 47 پروردگارا! بر محمد و آل او درود فرست، درودى پاكيزه كه درودى پاكيزه تر از آن نباشد، و بر او درود فرست درودى فزاينده، كه درودى فزاينده تر از آن نباشد، و بر او درود فرست درودى خشنود كننده كه هيچ درودى بالاتر از آن نباشد.
052 47 پروردگارا! بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه او را خشنود سازد و بر خشنوديش بيفزايد، و بر او درود فرست درودى كه تو را خشنود نمايد و خشنوديت را بر آن حضرت بيفزايد، و بر او درود فرست درودى كه جز آن را بر آن حضرت نپسندى، و غير آن حضرت را شايسته آن ندانى.
053 47 پروردگارا! بر محمد و آل او درود فرست درودى كه از رضاى تو بگذرد، و رشته ى پيوندش به بقاى تو متصل گردد، و همانند كلمات تو كه پايان پذير نيستند، پايان نگيرد.
054 47 پروردگارا! بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه صلوات و درود فرشتگان و انبياء و رسولان و اهل طاعتت را جمع نمايد، و شامل همه ى درودهاى بندگانت از جن و انس و پذيرندگان دعوتت گردد، و جامع درود همه نوع از آفريدگانت باشد.
055 47 پروردگارا! بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه همه ى درودهاى گذشته و آينده را احاطه كند، و بر او و آل او درود فرست، درودى كه نزد تو و غير تو پسنديده باشد، و همراه آن درودهائى بيافرينى كه در اين هنگام درودهاى سابق را چندين برابر سازى، درودى كه با گردش روزگار همچنان آن را در افزايش قرار دهى كه جز تو كسى نتواند آنها را بشمارد.
056 47 پروردگارا! بر پاكيزه تران از اهل بيت او درود فرست، كه آنان را براى قيام به امرت برگزيده اى، و آنان را خزانه داران علمت، و حافظان و نگهبانان امنيت، و جانشيان خود در زمينت، و محبتهاى خويش بر بندگانت قرار داده اى، و آنان را به اراده ى خود از هر نوع آلودگى و پليدى پاك كرده اى، و وسيله ى توسل به ذاتت و راه به سوى بهشت خويش قرار داده اى.
057 47 پروردگارا! بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه به وسيله ى آن بخششها و كرامتهايت را درباره ى ايشان زياد گردانى، و همه ى عطايا و بخششهايت را براى آنها كامل سازى، و نصيب و بهره ى آنها را از عوائد و فوائدت سرشار گردانى.
058 47 پروردگارا! بر محمد و آل او درود فرست درودى كه آغازش را حد و مرزى، و مدتش را فرجامى و آخرتش را پايانى نباشد.
059 47 پروردگارا! بر آنان هم وزن عرشت و آنچه زير عرشت و آنچه زير عرش است، و به گنجايش آسمانهايت و آنچه بالاى آنهاست، و به تعداد زمينهايت و آنچه در زير آنها و ميان آنهاست درود فرست، درودى كه موجب آنان به تو گردد، و مايه ى خشنودى تو آنها شود، و نظائر اين درودها تا ابد متصل و پى در پى آيد.
060 47 بار خدايا! تو در هر زمان امنيت را به وسيله ى امام و پيشوايى تأييد فرموده اى، و او را به عنوان علم و نشانه براى بندگانت و چراغ راهنما در شهرهايت بپا داشته اى بعد از آن كه ريسمان پيمان او را به پيمان پيوستى و او را وسيله ى رسيدن به خشنودى خود قرار داده اى، و اطاعتش را واجب فرموده اى، و از نافرمانى اش بر حذر داشته اى، و به امتثال اوامرش، و خوددارى در برابر نهيش و اين كه كسى بر او سبقت و پيشى نگيرد، و احدى از او بازپس نماند فرمان داده اى، پس او نگهدار پناهندگان، و ملجأ مؤمنان، و وسيله ى تمسك و متمسكان، و جمال و زيبايى جهانيان است.
061 47 بار خدايا! پس شكر نعمتها را كه به وليت انعام نموده اى الهام فرما، و به ما نيز در مورد نعمت وجودش مثل آن شكر و سپاس الهام كن، و از پيشگاه خود به او سلطنت و حكومتى كه يارى دهنده است عطا فرما، و درهاى فتح و پيروزى را به آسانى به رويش بگشا، و با تكيه گاه نيرومند خود او را يارى ده، قدرت و توانائيش را محكم و استوار گردان، بازويش را قوى و توانمند گردان، و با ديده ى عنايت خود رعايت و حفظش كن، و با حمايت خود نگهداريش كن، و به دست فرشتگانت ياريش فرما، و با پيروزترين سپاهت او را امداد فرما.
062 47 و به وسيله ى او كتابت و حدود و احكامت و شرايعت و سنت هاى پيامبرت - درود تو بار خدايا بر او و آلش باد - برپادار، و به بركت او آنچه از نشانه هاى امنيت را كه ستمكاران نابود ساخته اند احيا فرما و زنگار جور و ستم را به مددش از دامن شريعتمدارى بزداى، و به وسيله ى او سختى ها و مشكلات را برطرف ساز، و به سبب او منحرفان از راه خود را از ميان بردار، و به توسط او آنان را كه مى خواهند راه تو را كج و اعوجاج نشان دهند هلاك فرما.
063 47 قلب و دلش را براى دوستانت نرم گردان، و دستش را بر سر دشمنانت گشوده و مسلط ساز، و مهربانى و عطوفت و شفقت او را بر ما ارزانى دار، و ما را در برابر دستوراتش شنونده و مطيع، و در راه رضا و خشنوديش تلاشگر، و در نصرت و دفاع از او يارى كننده، و در پيشگاه تو و پيامبرت كه درود تو بار خدايا بر او و خاندانش باد از مقربان قرار ده.
064 47 بار خدايا! بر اولياء و دوستانشان درود فرست كه به مقام ايشان اعتراف دارند، تابع و پيرو راهشان هستند، پيرو آثارشان مى باشند، به وسيله ى محكم آنان توسل مى جويند، به ولايتشان تمسك دارند، به امامتشان اقتدا مى نمايند، و در برابر فرمانشان سر تسليم فرود مى آورند، در اطاعتشان مى كوشند، انتظار حكومتشان را مى كشند، و چشمشان را به سوى آنان دوخته اند، (بر اين اولياء و دوستان درود فرست) درودى كه با بركت، پاكيزه، فزاينده، بامدادان و شامگاهان باشد.
065 47 و بر آنان و بر ارواحشان سلام و درود فرست، و كارشان را براساس تقوى فراهم ساز، و شئون زندگى شان را اصلاح فرما، و توبه ى آنان را بپذير، زيرا تو بسيار توبه پذير و مهربان و بهترين آمرزندگانى و ما را به سبب رحمت و مهربانيت در دارالسلام با آنان قرار ده اى مهربان ترين مهربانان.
066 47 بار خدايا! اين روز، روز عرفه است روزى كه آن را شريف و گرامى و بزرگ داشته اى، و رحمتت را در آن گسترده اى، و عفوت را بر ما منت نهاده اى، و عطايت را بسيار فراوان ساخته اى، و به وسيله ى آن بر بندگانت تفضل كرده اى.
067 47 بار خدايا! من بنده ى تو هستم همان بنده اى كه قبل از آفرينش و بعد از آفرينش او را مورد نعمت خود قرار داده اى، و از كسانى قرار داده اى كه به دين خود راهنمايى نموده اى، و بر انجام حق خود موفقش داشته اى، و با ريسمان خود حفظ نموده اى، و در حزب و گروه خود درآورده اى، و به دوستدارى دوستانت و دشمنى دشمنانت ارشاد و راهنمايى فرموده اى.
068 47 سپس (با اين همه عنايت) به او فرمان داده اى اما او فرمان نبرده، از كارهاى بد نهى نموده اى ولى خوددارى نكرد، و از انجام معصيت نهى كرده اى ولى از فرمانت مخالفت كرده و نهيت را مرتكب شده، (اما) نه از روى دشمنى با تو و نه از روى گردنكشى در برابر تو، بلكه هواى نفسش او را به آنچه كه تو او را از آن دور داشته اى و از آن برحذرش داشته اى فرا خوانده، و دشمن تو و دشمن او (شيطان) وى را در اين راه يارى كرده است، پس در عين اين كه به تهديدهاى تو عارف و آشنا، و به عفو تو اميدوار و به گذشت تو مطمئن بوده است به نافرمانيت اقدام نموده، در حالى كه او با همه ى اين نعمتها سزاوارترين بندگان تو بود كه به نافرمانيت اقدام نكند.
069 47 و اينك اين منم كه در پيشگاهت ايستاده ام، كوچك، خوا و ذليل، خاضع، خاشع، خائف و معترف به گناهان بزرگى كه بر دوش كشيده ام، و به خطاهاى بزرگى كه مرتكب شده ام اعتراف دارم، در حالى كه به عفو و گذشت و به رحمتت پناهنده مى شوم، و يقين دارم به اين كه هيچ پناه دهنده اى در برابر تو به من پناه نمى دهد، و مانع و باز دارنده اى مرا از خشم و غضب تو باز نمى دارد.
070 47 پس پوششى را كه از جانب خود به گناهكار مى پوشانى به من عطا فرما، و عفو و بخششت را به همان مقدار به من عطا فرما كه آن را بر كسى كه تسليم پيشگاه تو است مى بخشى، و مغفرت و آمرزشت را بر من منت گذار به همان مقدار كه به شخص آرزومند در پيشگاهت مى بخشى و در نظرت بزرگ نمى نمايد.
071 47 و در اين روز براى من نصيب و بهره اى قرار ده كه به وسيله ى آن به بهره اى از رضوان و خشنوديت نائل آيم، و مرا از پاداشى كه بندگان تلاش گر در عبادتت به ارمغان مى آورند تهى دست برمگردان.
072 47 و من گرچه اعمال شايسته اى را كه آنها از پيش فرستاده اند قبلا نفرستاده ام اما اعتقاد به يگانگى تو، و اين كه ضد و مثل و شبيه براى تو نيست را پيشاپيش تقديم داشته ام، و من از همان درهايى كه امر فرموده اى كه از آن به سوى تو آيند به درگاهت آمده ام، و با وسيله اى به تو تقرب جسته ام كه احدى جز به آن نمى تواند به تو تقرب جويد.
073 47 سپس بازگشت و توبه به سويت، و خوارى و زارى به درگاهت، و حسن ظن نسبت به تو، و اطمينان و اعتماد به آنچه در پيشگاهت است را در پى طلب قرب به تو قرار داده ام، آنگاه اميد به تو را كه هيچگاه شخص اميدوار به تو از آن نااميد نمى شود را همراه آن نمودام.
074 47 و از تو همانند شخص حقير، خوار، نيازمند فقير، ترسان و پناه خواه درخواست مى نمايم، و با اين احوال درخواستم از روى ترس و زارى و پناه خواهى است، نه از روى تكبر متكبران، و نه از روى جرأت و خاطر جمعى مطيعان، و نه از روى اعتماد به شفاعت شافعان.
075 47 و من پس از اين اقرار و اعتراف كمترين كمتران، و ذليل ترين ذليلان، و مانند ذره بلكه كمتر از آنم، پس اى كسى كه در مؤاخذه بدكاران شتاب و عجله نكرده اى، مترفان خوش گذران را از درگاهت نمى رانى، و اى كسى كه از خطاى لغزش كاران از روى انعام درمى گذرد، و به خطاكاران از روى احسان مهلت مى دهد.
076 47 منم همان گناهكار معترف و همان خطاكار لغزشكار.
077 47 منم آن كسى كه با جرأت در برابر تو اقدام به گناه نموده.
078 47 منم آن كه از روى عمد و قصد تو را نافرمانى كرده.
079 47 منم آن كه خود را (به هنگام گناه) از بندگانت مخفى نموده ولى در برابر تو آشكارا به مخالفت برخاسته.
080 47 منم آن كسى كه از بندگانت ترسيده و به تو پناه برده.
081 47 منم آن كسى كه ازقهر و غلبه ى تو نهراسيده، و از عذاب و سختگيرت نترسيده.
082 47 منم همان جنايتكار درباره ى خويشتن.
083 47 منم در گرو بلا و گرفتارى خويش.
084 47 منم همان بى حياء و بى شرم.
085 47 منم گرفتار رنجهاى طولانى.
086 47 تو را قسم مى دهم به حق كسى كه از ميان بندگانت برگزيده اى، و به حق كسى كه او را براى خود پسنديده اى، و به حق كسى كه از ميان آفريدگانت اختيار فرموده اى، و به حق كسى كه طاعتش را به طاعتت متصل گردانيده اى، و به حق كسى كه نافرمانى اش را مانند نافرمانيت قرار داده اى، و به حق كسى كه دوستى او را به دوستى خود مقرون نموده اى، و به حق كسى كه دشمنى اش را با دشمنى خويش منضم ساخته اى، در همين امروز چنان خلعت عفو و بخشش را بر من بپوشان كه همان را بر كسى كه با بيزارى از گناه نزد تو زارى مى كند و در حال استغفار و توبه به آمرزشت پناه مى آورد مى پوشانى.
087 47 و مرا به آن گونه كه اهل طاعت و قرب و منزلت را سرپرستى مى كنى سرپرستى فرما.
088 47 و مرا اختصاص ده به آنچه اختصاص مى دهى كسى را كه به عهدت وفا كرده، و خودش را در راه تو به رنج و زحمت انداخته و خود را در به دست آوردن خشنوديت خسته نموده است.
089 47 و مرا به تقصير و كوتاهى در حق تو (در بندگيت) و تعدى از حدودت و تجاوز از احكامت مؤاخذه مفرما.
090 47 و با مهلت دادن به من تدريجا غافلگيرم مساز مانند كسى كه تدريجا خيرش را از من بازگرفته و در رسيدن نعمتش به من شريك تو نبوده.
091 47 و مرا از خواب بى خبران و غافلان، و خواب آلودگى مسرفان، و چرت زدن مخذولان بيدار و هوشيار فرما.
092 47 و قلب و دلم را به راهى كه اطاعت كنندگان را به آن راه واداشته اى، و عبادت كنندگان را به آن متعهد ساخته اى، و مسامحه كاران را به وسيله ى آن رهائى بخشيده اى متوجه گردان.
093 47 و مرا از آنچه موجب دوريم از تو مى شود، و از آنچه ميان من و بهره ام از تو جلوگيرى مى كند، و از مقصودى كه نزد تو مى جوييم باز مى دارد حفظ فرما.
094 47 و پوئيدن راه خيرات به سويت، و پيشى گرفتن به آنها از آنجا كه خود امر فرموده اى، و حرص و آز در انجام آن طور كه تو اراده كرده اى را برايم سهل و آسان فرما.
095 47 و مرا با كسانى كه نسبت به تهديد و وعيدت استخفاف ورزيده اند و به همين خاطر تباهشان مى سازى هلاك مگردان.
096 47 و مرا همراه كسانى كه در معرض خشم و غضب تو قرار گرفته اند و هلاكشان مى كنى به هلاكت مرسان.
097 47 و مرا با كسانى كه از راه تو منحرف شده اند و به سخت ترين كيفر گرفتار مى سازى نابود مساز.
098 47 و مرا از گردابهاى فتنه نجات ده، و از گلوگاههاى بلا خلاص فرما، و از غافلگير شدن به خاطر مهلتى كه به من مى دهى پناهم ده.
099 47 و ميان من و دشمنى كه گمراهم مى كند، و هوا و هوسى كه هلاكم مى سازد، و نقص و عيبى كه مرا فرا مى گيرد حائل شو.
100 47 و از من اعراض مفرما همانند اعراض از كسى كه بعد از خشم و غضب هرگز از وى راضى نمى شوى.
101 47 و مرا از اميد (به رحمتت) مأيوس مگردان به گونه اى كه يأس از رحمتت بر من غالب شود.
102 47 و آنقدر نعمت به من مبخش كه طاقت و توانايى آن را نداشته باشم تا از جهت فزونى محبت و دوستى كه بر من تكليف مى نمايى گرانبارم سازى.
103 47 و مرا از پيش خود رها مساز مانند ساختن كسى كه در او هيچ خير و نيكى نيست، و هيچ نيازى به او ندارى، و هيچ بازگشتى برايش وجود ندارد.
104 47 و مرا از نظرت دور مينداز مانند دور انداختن كسى كه از چشم تو ساقط شده است و كسى كه رسوائى از جانب تو او را فرا گرفته است، بلكه از سقوط تباه گشتگان، و وحشت گمراهان و لغزش مغروران و فريب خوردگان و پرتگاه هلاك شدگان دستم را بگير و نجاتم ده.
105 47 و مرا از گرفتارى هايى كه طبقات و اصناف بندگان و كنيزانت را به آن دچار ساخته اى معاف دار، و مرا به درجات كسى برسان كه به او عنايت (ويژه) دارى، و به او نعمت بخشيده اى، و از او راضى هستى، و به او زندگى ستوده بخشيده اى و سعادتمند از دنيا بردى.
106 47 و خوددارى از آنچه را كه موجب حبط حسنات و نيكى ها است و مايه ى زوال بركات است طوق گردنم بيفكن.
107 47 و جامه ى امتناع از اعمال قبيح و گناهان رسوا كننده را بر دلم بپوشان.
108 47 و مرا از كارى كه (از عبادتى كه) تو را از من جز آن خشنود نمى گرداند به چيزى كه (طلب دنيا) آن را جز به كمك تو به آن دسترسى پيدا نمى كنم مشغول مدار.
109 47 و محبت دنياى پست كه انسان را از توجه به آنچه در نزد تو است باز مى دارد، و از طلبيدن وسيله به سوى تو منع مى نمايد، و از تقرب به سوى تو غافل مى سازد را از دلم بر كن.
110 47 و تنهايى براى مناجات و راز و نياز با خودت را در شب و روز براى من آراسته گردان.
111 47 و نيروى عصمتى به من ارزانى كن كه مرا به مقام خشيت و ترس از تو نزديك سازد، و از ارتكاب محرماتت باز دارد، و از اسارت گناهان بزرگ آزادم سازد.
112 47 و طهارت از آلودگى گناه را به من ببخش، و آلودگى گناهان را از من بزداى، و جامه ى عافيتت را بر من بپوشان، و رداى سلامتى و كاميابى را به من باز گردان، و به خلعت نعمتهاى كاملت مزينم فرما، و فضل و نعمتت را بر من ظاهر و آشكار گردان.
113 47 و با توفيق و راهنمايى خود به راه حق تأييدم فرما، و بر نيت شايسته، و سخن پسنديده، و كار نيك ياريم ده، و به جاى قدرت و قوت خودت به قدرت و قوت خودم وامگذار.
114 47 و مرا در روزى كه براى ملاقات خود بر مى انگيزى خوار و شرمنده مكن، و در برابر اولياء و دوستانت مفتضح و رسوا مساز، و يادت را از خاطرم مبر، و تشكر و سپاس خود را از من زايل مكن، بلكه همواره شكر و سپاس را در حالاتى كه سهو و غفلت براى جاهلان نسبت به نعمت هايت پيش مى آيد با من قرار ده، و به من الهام فرما كه نسبت به آنچه به من عطا فرموده اى ستايش نمايم، و به آنچه برايم فرستاده اى اعتراف نمايم.
115 47 و رغبت و توجه مرا به سويت فوق رغبت راغبان، و حمد و ستايشم نسبت به خود را برتر از ستايش ستايشگران قرار ده.
116 47 و هنگام نيازمنديم به تو خوارم مساز، و به خاطر اعمال بدى كه به حضورت فرستاده ام هلاكم مگردان، و با من آن گونه كه با دشمنانت برخورد مى نمايى، برخورد منما، زيرا من منقاد و تسليم توام، و مى دانم كه حجت و دليل (در هر حكمى) براى تو است، و تو به فضل و بخشش سزاوارترى، و عادتت به احسان از همه بيشتر است، و اهل تقوى، و اهل مغفرتى، و (مى دانم كه) تو در عفو كردن سزاوارترى از عقاب و كيفر نمودن، و به پرده پوشى نزديكترى تا پرده درى نمايى.
117 47 پس (اكنون كه اين گونه مهربانى) مرا با حيات طيب و پاكيزه زنده بدار آن چنانكه طبق اراده ى من انتظام پذيرد، و به حدى برسد كه آنچه را دوست مى دارم فراهم سازد در صورتى كه آنچه را نمى پسندى بجا نياورم، و آنچه را نهى فرموده اى مرتكب نشوم، و مرا بميران مانند مردن كسى كه نورش در پيش رويش و سمت راستش بتابد.
118 47 و مرا در پيشگاهت خوار و ذليل گردان، و در نزد بندگانت عزيز و ارجمند فرما، و هنگامى كه با تو خلوت كنم مرا حقير و پست ساز، و در ميان بندگانت بلند مرتبه و سرفرازم نما، و از كسى كه از من بى نياز است بى نيازم فرما، و بر فقر و نيازمنديم در پيشگاهت بيفزا.
119 47 و مرا از شماتت دشمنان، و از نزول بلاء، و از ذلت و رنج پناهم ده، و گناهانى كه از من اطلاع دارى بپوشان مانند شخص قادرى كه اگر بردبارى و صبر نداشت انتقام مى كشيد، و اگر مدارائيش نبود بر گناه مؤاخذه مى كرد.
120 47 و هر گاه اراده ى فتنه يا بدى نسبت به گروهى نمودى با پذيرش پناهندگيم مرا از آن فتنه نجات ده، و چون مرا در دنيايت در مقام فضاحت و رسوايى قرار ندادى در آخرتت نيز مرا در چنين موضعى قرار مده.
121 47 و اوائل نعمتهايت را نسبت به من با اواخر آن، و فوائد ديرينه ات را با تازه هاى آن برايم توأم فرما، و آنقدر مهلتم مده كه سنگدل شوم، و به مصيبتى سخت دچارم مساز كه آبرو و ارزشم برود، و مرا به حقارت و پستى گرفتار مكن كه از منزلت و قدرم كاسته شود، و عيب و نقصى در من قرار مده كه مقام و ارزشم مجهول ماند.
122 47 و مرا آنچنان مترسان كه در اثر آن نوميد گردم، و آنچنان بيمناكم مگردان كه هراسان گردم، هيبتم را در ترس از تهديدات، و بيمم را از امهال و انذارت و هراسم را به هنگام تلاوت آياتت قرار ده.
123 47 و شبم را با بيدار ساختنم براى عبادتت، و تنهائيم را براى تهجد و شب زنده داريت، و تجردم را براى انس و آرامش به سويت، و درخواست حوائجم در نزدت، و درخواست مكرر از پيشگاهت براى رهائيم از آتشت، و پناه دادنم براى نجات از عذاب اهل جهنمت آباد ساز.
124 47 و مرا تا زمانى معين (زمان مرگ) در طغيانم سرگردان، و در گرداب نادانيم بى خبر مگذار و مرا مايه ى پند، پند پذيران قرار مده، و وسيله ى عبرت پذيران مگردان، و مايه ى آزمايش و فتنه براى ناظران قرار مده، و با من مثل كسانى كه با آنها مكر و خدعه مى كنى مكر مكن، و ديگرى را به جاى من (در انجام اعمال نيك) انتخاب مفرما، و نامم را (از دفتر سعادتمندان) تغيير مده، و جسمم را تبديل و دگرگون مساز (يعنى در دنيا به بيمارى و بلا و در آخرت به عذاب و كيفر دگرگون مساز)، و مرا مضحكه خلق و مورد تمسخر خود قرار مده، و مرا جز براى تبعيت از رضاى خودت، و جز براى انتقام گرفتن از دشمنانت خدمتگزار مگردان.
125 47 و مرا از لذت عفوت، و شيرينى رحمتت و روح و ريحانت، و بهشت پر نعمتت كاميابم فرما، و به بركت توانگرى گسترده ات شيرينى فراغ و آمادگى انجام دادن آنچه را دوست دارى، و كوشش در آنچه مايه ى تقرب در پيشگاهت قرار مى گيرد به من بچشان، و تحفه اى از تحفه هايت را به من عنايت فرما.
126 47 و تجارتم را سودمند، و بازگشتم را بى زيان گردان، و مرا از مقام خود بترسان، و به ملاقاتت مشتاق فرما، و به توبه اى خالص مرا موفق دار توبه اى كه با آن هيچ گناهى اعم از كوچك و بزرگ باقى نگذارى، و همچنين هيچ خطاى آشكار و پنهانى را وامگذارى.
127 47 و كينه ى مؤمنان را از دلم بركنم، و قلبم را بر خاشعان مهربان گردان، و با من چنان باش كه با صالحان هستى، و مرا به زيور پرهيزكاران بياراى، و براى من زبان صدقى در ميان بازماندگان و ذكر خير روزافزونى در ميان آيندگان قرار ده، و جايگاه اولين را برايم كامل ساز.
128 47 وسعت نعمتت را بر من تمام فرما، و كرامت هاى نعمت را نزد من ظاهر ساز، و دستم را از عطاياى خود پر ساز، و بهترين مواهبت را به سويم روان گردان، و با پاك ترين اولياء و دوستانت در بوستانهاى بهشت كه براى برگزيدگانت آراسته اى همسايه ام قرار ده، و در مقاماتى كه براى دوستانت فراهم شده خلعت عطاياى گرانقدر را بر من بپوشان.
129 47 و براى من نزد خود جايگاهى قرار ده كه با آرامش و اطمينان در آن قرار گيرم و منزلى كه در آن بيارامم و ديده را روشن سازم، و مرا با گناهان بزرگ در معرض سنجش قرار مده، و در روزى كه تمام اسرار آشكار مى گردد هلاكم مگردان، و هر گونه شك و شبهه اى را از من بزداى، و از هر رحمتى راهى به سوى حق برايم بگشا، و بهره هاى مواهب را از عطايت سرشار فرما، و بهره هاى احسان را از لطفت بر من فراوان گردان.
130 47 و قلبم را به آنچه نزد تو است مطمئن ساز، و تمام همتم را در راهى كه مربوط به تو است مصروف دار، و مرا به كارى وادار كه خالصان درگاهت را به آن مى گمارى، و قلبم را هنگام غفلت عقلها از تشخيص از آب طاعتت سيراب ساز، و بى نيازى، عفت و پاكدامنى، آسايش، معافات و بى گزندى، تندرستى، وسعت روزى، آرامش و عافيت را براى من جمع فرما.
131 47 و حسنات و اعمال نيكم را به وسيله ى معصيت و گناهانى كه به آنها مخلوط مى گردد حبط و نابود مفرما، و لذت تنهائى هايم را به آنچه از جانبت براى امتحان و آزمايش من مى رسد تباه مساز، و آبرويم را از اين كه خواهشى از كسى كنم حفظ فرما، و از درخواست آنچه نزد فاسقان است بازم دار.
132 47 و مرا پشتيبان ستمگران و ظالمان قرار مده، و در محو كتاب خود يار و كمك آنان مگردان، و از جايى كه خبر ندارم چنان مراقبتم كن كه از همه چيز محفوظ مانم، و درهاى توبه، رحمت، رأفت و روزى وسيعت را بر من بگشاى، زيرا من از راغبان به سوى توام، و نعمتت را بر من كامل فرما، زيرا تو بهترين بخشندگان نعمتى.
133 47 و باقيمانده ى عمرم را براى كسب خشنوديت، در حج و عمره قرار ده، اى پروردگار جهانيان، و خدا بر محمد و آل او كه پاكيزگانند درود فرستد، و بر او و بر آنان سلام جاودانه باد.
001 48 دعاى عيد قربان و جمعه
از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در روز عيد قربان و جمعه
001 48 بار خدايا! اين روز، روز مبارك و با ميمنتى است، و مسلمانان در سراسر زمينت در اين روز اجتماع نموده اند، همه ى آنها اعم از مسائل و طالب و راغب و راهب حضور دارند و ناظر درخواستها و حوائجشان توئى، پس به وجود و كرمت و اين كه خواسته ى من براى تو آسان است از پيشگاهت درخواست مى كنم بر محمد و آل او درود فرستى.
002 48 و از تو درخواست مى كنم بار خدايا! - و اى پروردگار ما- به اين كه ملك و پادشاهى، و حمد و ستايش مخصوص تو است، خدائى جز تو نيست. خدائى كه حليم، كريم، حنان (مهربان) منان (بسيار نعمت دهنده)، صاحب جلال و اكرام، پديد آورنده آسمانها و زمين است، (از تو مى خواهم) كه هرگاه ميان بندگان مؤمنت خير و نيكى، عافيت يا بركت يا هدايت يا توفيق طاعت تقسيم مى نمايى يا خيرى كه به واسطه ى آنها بر آنها منت مى نهى، و آنان را به سويت هدايت و راهنمايى مى كنى، يا درجه اى بر درجاتشان در پيشگاهت مى افزايى، و يا خيرى از دنيا و آخرت به آنان لطف مى كنى نصيب و بهره ى مرا از آن بسيار گردان.
003 48 و درخواست مى كنم - بار خدايا! به اين كه ملك و پادشاهى و حمد و سپاس مخصوص تو است، خدايى جز تو نيست، و اين كه بر محمد بنده، رسول، حبيب، برگزيده و انتخاب شده از ميان خلقت درود فرستى، و همچنين بر آل محمد كه نيكان، پاكان و نيكوكارانند درود فرستى، درودى كه هيچكس قدرت احصاء و شمردن آن را جز تو نداشته باشد، و اين كه ما را در دعاى پايسته هر يك از بندگان مؤمنت كه تو را در اين روز مى خوانند شريك فرمايى، اى پروردگار جهانيان!، و اين كه ما و آنها را بيامرزى، زيرا تو بر هر چيز قادرى.
004 48 بار خدايا! حاجتم را به پيشگاهت آوردم، و امروز فقر و نيازمندى و بى چيزيم را بر در خانه ات فرو نهادم، در حالى كه اطمينانم به آمرزش و رحمت تو بيشتر از عمل و كردارم است، و همانا آمرزش و رحمتت از دائره گناهانم وسيعتر است، پس بر محمد و آل محمد درود فرست، و هر حاجتى كه دارم چون تو بر انجام آنها قادرى، و انجام آنها براى تو آسان است، و من به تو نيازمندم، و تو از من بى نيازى، روا ساختن آن حاجات را تو خود بر عهده گير، زيرا هرگز هيچ خيرى به من نرسيده مگر از جانب تو، و هيچگاه هيچ شرى را كسى جز تو از من برطرف نكرده، ودر كار آخرت و دنياى خود به كسى غير از تو اميدوار نيستم.
005 48 بار خدايا! هر كسى خود را مهيا كرده، و وسائل لازم را فراهم آورده، و خودش را آماده ساخته تا به مخلوقى به اميد صله و عطاياى او و طلب بخشش و جايزه اش بر او وارد شود، اما من اى مولايم! امروز مهيا و آماده شدنم و آراسته گشتنم به اميد عفو و گذشت و براى صله ات و طلب بخشش و جايزه ى تو است.
006 48 بار خدايا! پس بر محمد و آل محمد درود فرست، در اين روز اميد مرا به نوميدى مبدل مگردان، اى كسى كه درخواست هيچ مسائلى او را به زحمت نمى اندازد، و با بخشش از توانگريش كاسته نمى شود، زيرا من از جهت اطمينانم به عمل شايسته اى كه از پيش فرستاده باشم به پيشگاهت نيامده ام، و به اميد شفاعت مخلوقى مگر شفاعت محمد و خاندانش كه سلام تو بر او و بر آنها باد كه به درگاهت نيامده ام.
007 48 بلكه به درگاه تو آمدم در حالى كه به گناه و بدكردارى خود اقرار دارم ، و به درگاهت آمدم در حالى كه اميد به عفو عظيمت دارم كه به واسطه ى آن خطاكاران را مورد عفو و بخشش خود قرار مى دهى، و سپس مداومتشان بر گناه بزرگ آن مانع آن نشده كه دوباره آنان را مشمول رحمت و آمرزش خود قرار دهى.
008 48 اى كسى كه رحمتش گسترده، عفوش عظيم است، اى عظيم! اى عظيم!، اى كريم! اى كريم!، بر محمد و آل محمد درود فرست، و رحمتت را بار ديگر به من برگردان، و به فضل خود بر من عطوفت و مهربانى نما، و مغفرتت را بر من گشايش ده.
009 48 بار خدايا! اين مقام مخصوص خلفاى تو و برگزيدگانت و پايگاههاى رفيع امناى تو است كه غاصبان به غارت بردند و از آنها سلب نمودند، و تو خود چنين مقدر نموده اى كه بر فرمان تو هيچكس غالب نشود، و از تدبير حتمى است هر گونه و هر زمان كه خواسته باشى تجاوز نخواهد شد، و براى حكمتى كه تو بهتر مى دانى، و نسبت به مخلوق و اراده ات در آفرينش به هيچ وجه متهم نيستى، تا آنجا كه (بر اثر اين غصب و سلب خلافت) برگزيدگانت و خلفاى تو مغلوب و مقهور و از حق خود محروم و دور گشتند، و مى بينند كه حكم تو تبديل يافته، و كتابت دور افتاده، و فرائض و واجبات از آئينى كه تعيين فرموده اى تحريف گشته، و سنتهاى پيامبرت متروك مانده است.
010 48 بار خدايا! دشمنان اوليائت را از اولين و آخرين، و كسانى كه از اعمال آنان راضى شده، و پيروان و تابعان آنان را مورد لعن خود قرار ده.
011 48 بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود فرست، زيرا تو حميد و مجيدى، مانند درودها و بركات و تحياتى كه بر برگزيدگانت حضرت ابراهيم و آل او فرستاده اى، و در فرج و آسايش و نصرت و تسلط بخشيدن و تأييد آنان تعجيل فرما.
012 48 بار خدايا! مرا از اهل توحيد و از اهل ايمان بر خود، و از اهل تصديق به پيامبرت و پيشوايانى كه طاعت و پيروى از آنها را واجب كرده اى قرار ده، امامان و پيشوايانى كه توحيد و ايمان و تصديق به وسيله آنان و به دستشان واقع گردد، آمين رب العالمين.
013 48 بار خدايا! خشمت را جز حلم و بردباريت، و سخطت را جز عفوت باز نمى گرداند، و عقابت را جز رحمتت ايمن نمى سازد، و مرا از عقاب تو جز تضرع و زارى به درگاهت نجات نمى دهد، پس بر محمد و آل محمد درود فرست، و اى خداى من از جانب خودت با آن قدرتى كه بندگان مرده را زنده مى سازى و سرزمينهاى مرده را حيات مى بخشى فرج و گشايشى بر ما ببخش.
014 48 و اى خداى من! مرا اندوهناك نميران تا آنگاه كه دعايم را مستجاب كنى، و مرا از اجابت دعايم آگاه سازى، و طعم و مزه ى عافيت را تا پايان زندگيم به من بچشان، و دشمنم را بر من شاد مگردان، و او را بر من مسلط مفرما.
015 48 اى خداى من! اگر تو مرا به درجه ى والا برسانى پس كيست كه مرا پست گرداند؟ و اگر تو مرا به درجه ى پايين برسانى پس چه كسى مى تواند مرا بالا ببرد؟، و اگر تو مرا اكرام كنى پس چه كسى مى تواند مرا خوار و ذليل كند؟، و اگر تو مرا خوار كنى پس چه كسى مى تواند مرا اكرام نمايد، و اگر تو مرا عذاب كنى پس چه كسى مى تواند بر من رحم كند؟، و اگر مرا هلاك سازى پس چه كسى مى تواند نسبت به تو در مورد بنده ات اعتراض كند؟، يا درباره ى او از تو بازخواست نمايد؟، اما من دانسته ام كه در حكم تو ستمى، و در انتقام و عقوبتت عجله و شتابى نيست، زيرا كسى عجله مى كند كه ترس از فوت شدن فرصت داشته باشد، و كسى ستم مى كند كه ضعيف و ناتوان باشد، در حالى كه اى خداى من تو از اين نسبت ناروا بسيار پيراسته، والاتر و برترى.
016 48 بار خدايا بر محمد و آل محمد درود فرست، و مرا آماج بلا و هدف عقوبتت مساز، و مهلتم ده، و غم و اندوهم را بزداى، و از لغزشم درگذر، و به بلاى مداوم و پى در پى مبتلايم مكن، زيرا تو ناتوانى و بيچارگى و زارى مرا در پيشگاه خود مى بينى.
017 48 بار خدايا! امروز از خشم و غضبت به تو پناه مى برم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا پناه ده.
018 48 و امروز از خشم تو به دامن امنت مى گريزم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا پناه ده.
019 48 و ايمنى از عذابت را از تو مسألت مى نمايم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا ايمن گردان.
020 48 و از تو هدايت و راهنمايى مى طلبم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا هدايت فرما.
021 48 و از تو يارى مى جويم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا يارى فرما.
022 48 و از تو درخواست رحمت دارم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا مشمول رحمت خود قرار ده.
023 48 و از تو طلب بى نيازى مى كنم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا بى نياز كن.
024 48 و از تو طلب روزى مى نمايم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و به من روزى عطا فرما،
025 48 و از تو كمك طلب مى نمايم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا در هر كارى كمك فرما.
026 48 و از گناهان گذشته ام آمرزش مى طلبم، پس بر محمد و آل درود فرست، و مرا مورد مغفرت خود قرار ده،
027 48 و از تو مى خواهم كه مرا (از معصيت و نافرمانى) حفظ نمايى، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا حفظ فرما، زيرا من هرگز به كارى كه از من نمى پسندى باز نمى گردم اگر تو خواسته باشى.
028 48 اى پروردگار من! اى پروردگار من! اى مهربان! اى بخشنده نعمتها! اى صاحب جلال و اكرام! بر محمد و آل او درود فرست، و همه آنچه را كه از تو خواسته ام، و طلبيدم، و در پيشگاهت به آنها ميل و رغبت نشان دادم اجابت فرما، و به همه ى آنها اراده فرما، و مقدر و مستجاب مى فرمايى خير و نيكى را در آن برايم قرار ده، و در آن بركت برايم قرار ده، و به واسطه ى آن بر من تفضل فرما، و هر چه از آنها را به من عطا مى كنى مرا سعادتمند ساز، و از لطفت و مواهب گسترده اى كه در نزد تو است بر من بيفزاى، زيرا تو داراى وسعت، توانگر و كريمى، و اين مواهب را به خير و نعمت آخرت متصل فرما، يا ارحم الراحمين.
(سپس بر آن گونه كه به نظرت مى رسد دعا مى كنى و هزار بار بر محمد و آل او صلوات مى فرستى كه امام على عليه السلام چنين مى كرده است)
001 49 دعا براى رفع كيد دشمنان
از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در دفع نيرنگ دشمنان، و رد آزار و قدرتشان
001 49 اى خداى من! تو مرا هدايت كردى ولى من به لهو و لعب پرداختم، و تو مرا موعظه و پند دادى ولى من راه قساوت و سنگدلى را پيش گرفتم، و بهترين عطايا را به من بخشيدى اما من معصيت و نافرمانى كردم، سپس آنطور كه تو به من معرفى كردى راه بازگشت را شناختم، و پس به استغفار پرداختم و تو مرا بخشيدى، باز به گناه برگشتم ولى تو دوباره پرده پوشى كردى، بنابراين اى خداى من حمد و سپاس مخصوص تو است.
002 49 من خودم را به دره هاى هلاكت افكندم، و در دره هاى نابودى وارد شدم، و با اين كارم خود را در معرض قهر تو درآوردم، و خود را با عقابهايت مواجه ساختم.
003 49 هم اكنون تنها وسيله ام براى نجات از اين مهلكه توحيد است، و اين كه هيچ چيز را شريك تو قرار نداده ام، و معبودى با تو نگرفته ام، و اكنون با تمام وجودم به سويت گريخته ام، زيرا گريزگاه شخص گناهكار و پناهگاه فرد تبهكار به سوى تو است.
004 49 پس چه بسيار از دشمنانم كه شمشير عداوتش را از غلاف بيرون آورده، و تيغش را براى من تيز كرده است، و تيغه ى تيزى آن را برايم صيقل داده، و زهرهاى كشنده اش را براى من مهيا ساخته، و مرا آماج تيرهاى نافذش قرار داده، و چشم مراقبتش نسبت به من به خواب نگرائيده، و تصميم گرفته است كه شر و بدى به من برساند، و تلخى و مرارت خود را به كام من بيفشاند.
005 49 اما تو اى خداى من ضعف و ناتوانيم را از تحمل مشكلات كمر شكن، و از انتقام گرفتن از كسى كه قصد مبارزه با من را نموده مشاهده كرده اى، و تنهائيم را در برابر تعداد زيادى از دشمنانم كه بر عليه من برخاسته اند، و دام بلا را براى هنگام غفلتم گسترده اند ملاحظه كردى.
006 49 پس ابتداء به ياريم برخاستى، و پشتم را به قوه و نيرويت محكم نمودى، آنگاه تيزى و برندگى اش را به سود من كاستى، و پس از آن كه در حمايت گروه انبوهى بود تنهايش گذاردى، و مرا بر او پيروز ساختى، و تيرى را كه به سوى من نشانه گيرى كرده بود به خودش باز گرداندى، و او را از هدفش باز گرداندى در حالى كه خشمش را فرو ننشانده و كينه اش تسكين نيافته بود، تا آنجا كه انگشتانش را به دندان گزيده و روى از مصاف برگرداند در حالى كه سپاهيانش آنچه به او وعده داده بودند انجام ندادند.
007 49 و چه بسيار ستمگر و ظالمى كه با كيد و مكر خود به من ستم كرده اند، و دامهاى شكارشان را بر سر راه من قرار داده اند، و جاسوسانى را براى مراقبتم گماشته اند، و همچون درنده اى كه در كمين شكارش به انتظار فرصت است در كمين من نشسته اند، در حالى كه خوشرويى و چاپلوسى را برايم آشكار مى ساخت، و با شدت خشم به من مى نگريست.
008 49 ولى اى خداى من! - كه منزه و برترى - تو فساد باطن و زشتى انديشه اش را ديدى او را با مغز در آن آلودگى كه براى شكار كنده بود سرنگون گرداندى، و در پرتگاه گودالش در افكندى، تا پس از سركشى اش با ذلت و خوارى در بند دامى كه آماده ساخته بود مرا در آن ببيند، خود با ذلت درافتاد، و اگر رحمت تو نبود نزديك بود آنچه بر سر او آمد بر سر من نيز بيايد.
009 49 چه بسيار حسودى كه به خاطر من غصه گلوگيرش شده، و خشمش به خاطر من گلويش را مانند استخوان گرفته، و با نيش زبانش مرا آزار رسانيده، و با عيوبى كه خود داشت بر من طعنه زده، و حيثيت و آبرويم را آماج تيرهاى كينه اش ساخته، صفات زشتى كه در وجودش بود همچون قلاده اى به گردن من آويخته، و با نيرنگش خشمم را برانگيخته، و با كيد و مكر خود قصد مرا كرده.
010 49 پس اى خداى من! با استغاثه تو را خواندم، با اين اميد كه دعايم را زود مستجاب مى فرمايى، و مى دانستم كه هر كس در سايه ى حمايتت پناه گيرد شكست نمى خورد، و كسى كه به پناهگاه انتصار و يارى ات پناهنده شد نمى هراسد، و تو هم با قدرت خود مرا از سختى او حفظ نمودى.
011 49 و چه بسيار ابرهاى تيره اى كه از افق زندگيم برطرف نمودى، و چه بسيار ابرهاى با نعمتى كه باران آن را بر من فرو فرستادى، و چه بسيار جويهاى رحمتى كه آنها را در سراسر زندگيم جارى ساختى، و چه بسيار جامه هاى عافيت كه بر من پوشاندى، و چه بسيار چشمهاى حوادث ناگوار (كه به سوى من متوجه بود) كور ساختى، و چه بسيار پرده هاى اندوه كه از (دلم) برداشتى.
012 49 و چه بسيار حسن ظن هايى (درباره من) كه آن را محقق ساختى، و فقر و نيازمندى مرا كه جبران فرمودى، و چه بسيار لغزشهايى كه مرا از آنها محافظت فرمودى، و چه بسيار ذلت و خوارى كه به عزت و بزرگى تبديل ساختى.
013 49 در همه ى اينها آنچه انعام و احسان بوده از جانب تو بود و من در تمام آن موارد در نافرمانيت به سر مى بردم، با اين حال نه بدرفتارى من تو را از اتمام احسانت بازداشت، و نه آن همه احسان و تفضل تو مرا از ارتكاب موجبات خشم و غضب تو منع كرد، تو از آنچه انجام مى دهى مسئول نيستى.
014 49 (به عظمت و بزرگيت قسم) آنچه از تو درخواست شده بخشيدى، و درخواست نشده به بخشش آغاز نموده اى، و از خزانه ى بى انتهاى فضل و كرمت آنچه مطالبه شد كم نگذاشتى، اى مولاى من! تو جز احسان، اكرام و تفضل و انعام راهى پيش نگرفته اى، و من جز هتك احترام محرماتت، تعدى از حدودات، و غفلت از تهديداتت راهى برنگزيده ام، اى خداى من! حمد و ستايش مخصوص تو است، مقتدر و توانائى هستى كه هرگز مغلوب نمى شوى، و مهلت دهنده اى كه شتاب و عجله در كارت نيست.
015 49 (اى خداى من)! اين مقام كسى است كه به فراوانى نعمتها اقرار نموده، اما در شكر و سپاس آنها كوتاهى داشته، و درباره ى خود به تضييع آنها شهادت داده است.
016 49 بار خدايا! پس من به وسيله ى مقام و منزلت بلند محمدى و رتبه ى درخشان علوى به تو تقرب مى جويم، و با وساطت آن دو بزرگوار به سوى تو رو مى آورم كه مرا از هر شرى پناه دهى، زيرا اين كار در برابر توانگريت دشوارى براى تو ايجاد نمى كند، و با وجود توانائيت تو را دچار رنج و زحمت نمى سازد، و تو بر هر چيز قادرى.
017 49 پس- اى خداى من- از رحمت و دوام توفيقت آنقدر بر من ببخش كه آن را نردبانى براى رسيدن به بام خشنوديت گردانم و بدين وسيله از عقوبتت ايمن گردم، اى مهربان ترين مهربانان!
001 50 دعا هنگام ترس
از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در مقام خشيت و هراس
001 50 بار خدايا! تو مرا كامل و بى عيب و نقص آفريدى، و در كودكى مرا پرورش دادى، و به اندازه ى كافى روزى به من عطا فرمودى،
002 50 بار خدايا! آنچه در كتابت كه نازل فرموده اى، و بندگانت را به آن بشارت داده اى چنين يافته ام كه فرموده اى: «اى بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كرده ايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مى آمرزد» و پيش از اين آنچه از من سرزده تو دانسته اى، و نيز اعمالى كه من مرتكب شده ام تو به آنها از من داناترى، پس واى بر رسوائى من از آنچه كه نوشته ى تو در مورد من شمرده و ثبت كرده است.
003 50 پس اگر در مواقفى از عفو و بخشش عالم گير تو - كه اميد من به همان مواقف است - نبود قطعا خود را تباه مى ساختم، و اگر كسى را ياراى فرار از حضور پروردگارش مى بود راستى من سزاوارتر بودم كه از تو بگريزم، و توئى كه هيچ رازى در زمين و آسمان بر تو پوشيده نمى ماند مگر اين كه همه را آشكارا سازى، و از هر جزا دهنده و حسابگرى بى نيازى.
004 50 بار خدايا! مى دانم كه اگر فرار كنم تو جوينده ى منى، و اگر بگريزم تو يابنده ى منى، پس اينك منم در پيشگاهت خاضع، ذليل و روى بر خاك نهاده ام، اگر مرا كيفر كنى من سزاوار آنم، و اين كيفر از ناحيه ى تو اى پروردگار من عدل است، و اگر مرا ببخشى و عفو نمايى پس از ديرباز عفوت شامل شده و جامه ى عافيت و تندرسيت را بر من پوشانده اى.
005 50 بار خدايا! قسم به نامهاى پنهان شده ات، و به جمال و جلالت از تو مى خواهم كه بر اين نفس و جان بى تاب و اين مشت استخوان سست كه تاب تحمل حرارت خورشيدت را ندارد پس چگونه مى تواند تحمل آتش جهنمت را داشته باشد؟، و آن نفسى كه طاقت شنيدن صداى رعد را ندارد چگونه مى تواند بانگ خشم و غضبت را بشنود؟
006 50 پس بار خدايا! برمن رحم كن زيرا من مردى ذليل و خوارم، و قدر و منزلتم اندك است، و عذاب و كيفر من چيزى نيست كه به اندازه ى ذره اى بر ملك و حكومتت بيفزايد، و اگر عذاب من چيزى بود كه در پادشاهيت مى افزود از تو درخواست مى كردم كه صبر و شكيبايى بر آن را به من عطا كنى
007 50 پس بر من رحم و مهربانى كن اى مهربانان، و از گناهان من درگذر اى صاحب جلال و اكرام، و توبه ام را بپذيرى، زيرا توئى توبه پذير مهربان.
001 51 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در تضرع و زارى و فروتنى
001 51 اى خداى من! تو را حمد و ستايش مى كنم و تو شايسته حمد و ستايشى، در برابر نيكى و احسانت نسبت به من، و وفور نعمتهايت بر من، و عطاهاى بزرگت درباره ام، و به خاطر نعمتى كه مرا به آن بر ديگران برترى بخشيدى، و بر نعمتت كه بر من سرشار ساختى، پس حقا آنقدر درباره ام احسان كرده اى كه زبان شكر و سپاس من در برابر آن عاجز و ناتوان مانده است.
002 51 و اگر احسانت به من، و سرشارى نعمتهايت براى من نبود من هرگز نمى توانستم حظ و بهره ام را احراز و كسب نمايم و به اصلاح نفسم بپردازم، اما تو احسانت را نسبت به من آغاز فرمودى، و كفايت و بى نيازى را در همه ى كارها روزيم ساختى، و رنج و بلا و گرفتارى را از من بازگرداندى، و قضا و قدر ترسناك را از من باز داشتى.
003 51 اى خداى من! پس چه بسا بلاى مشقت بارى كه از من برطرف نمودى، و چه بسا نعمت سرشار كه چشمم را به آن روشن نمودى، و چه بسا احسان و نيكى هاى گرانقدر كه از تو نزد من است.
004 51 (خدايا) توئى ه به هنگام اضطرار دعايم را مستجاب ساختى، و به هنگام وقوع در گناه از لغزشم درگذشتى، و حقم را از دشمنان كه از راه ظلم و ستم از من گرفته بودند باز ستاندى.
005 51 اى خداى من! آن هنگام از تو درخواست كردم تو را بخيل نيافتم، و هنگامى كه آهنگ آمدن به سوى تو كردم، تو را عبوس و گرفته نديدم، بلكه تو را نسبت به دعايم شنونده و نسبت به خواسته هايم بخشنده يافتم، و دريافتم كه نعمت هايت بر من در هرحال از حالاتم و در هر زمان از زمانها بر من سرشار است، و از اين رو تو نزد من ستوده اى، و احسانت نزد من پسنديده است .
006 51 جان و زبان و عقل من تو را مى ستايند، ستايشى كه تمام و كامل و به حقيقت شكر برسد، ستايشى كه به نهايت خشنوديت از من برسد، پس مرا از خشم و غضبت نجات بخش.
007 51 اى پناه من! هنگامى كه راههاى گوناگون مرا به رنج و زحمت انداخته، و اى درگذرنده از لغزش من! اگر پرده پوشى تو درباره ام نبود هم اكنون از رسوا شدگان تو بودم، و اى كسى كه مرا با ياريش تأييد فرمودى! اگر مرا يارى نمى كردى قطعا از شكست خوردگان بودم، و اى كسى كه پادشاهان در پيشگاهت يوغ مذلت بر گردن نهاده اند، و از غلبه و اقتدار تو هراسناكند! و اى كسى كه با پرهيزگاران و اهل تقوى انس و الفت دارى! و اى كسى كه نامهاى نيكو مخصوص تو است! از تو مى خواهم كه مرا مورد عفو خود قرار دهى، و مرا ببخشى، زيرا من بى گناه نيستم تا در پيشگاهت دليل و عذر بياورم، و داراى قوت و قدرتى نيستم تا غالب و پيروز گردم، و گريزگاهى ندارم تا فرار كنم.
008 51 و از تو مى خواهم كه از لغزشهايم درگذرى، و از گناهانى كه از تو پوزش مى طلبم كه مرا گرفتار ساخته، و مرا احاطه كرده آن چنانكه هلاك و تباهم ساخته اند، اى پروردگار من! از اين گناهان در حال توبه به سوى تو فرار كرده ام پس توبه ام را بپذير، و به سوى تو پناه آورده ام پس پناهم ده، از تو حمايت مى طلبم پس خوارم مساز، درخواست كننده از پيشگاه توام پس مرا محروم مساز، به دامن تو چنگ زده ام پس مرا تسليم دشمن مفرما، تو را مى خوانم پس مرا مأيوس و نوميد مگردان.
009 51 اى خداى من تو را مى خوانم! تو را مى خوانم در حالى كه مسكين، درمانده، ترسان، هراسان، بيمناك، تهى دست و مضطر درگاه توام.
010 51 اى خداى من! از ناتوانيم كه قادر نيستم به سوى آنچه دوستانت را وعده فرموده اى شتاب كنم، و از آنچه دشمنانت را تحذير نموده اى بپرهيزم، و از غم و اندوه بسيار و وسوسه ى نفسم به تو شكايت مى آورم.
011 51 اى خداى من! مرا به خاطر بدى نيتم رسوا و مفتضح نساخته اى، و به خاطر گناهانم مرا هلاك نفرموده اى، تو را مى خوانم و تو اجابت مى كنى اگر چه آنگاه كه تو مرا مى خوانى كندى و سستى مى نمايم، هر حاجتى كه دارم در هر كجا كه باشم از تو مى خواهم، رازم را پيش تو مى سپارم، از اين رو جز تو را نمى خوانم، و به غير تو اميد ندارم.
012 51 لبيك، لبيك! شكايت كسى را كه نزد تو شكايت آورد مى شنوى و به كسى كه به تو توكل نمايد مى پذيرى، و كسى كه به تو پناه آورد رها مى سازى، و كسى كه به تو پناهنده شود غم و اندوه را دور مى سازى.
013 51 اى خداى من! پس مرا به خاطر كم سپاسيم از خير آخرت و دنيا محروم و نااميد مفرما، و گناهانى را كه از من دانى بيامرز.
014 51 پس اگر مرا عذاب كنى من همان ظالم تفريط كننده، تباه كننده گناهكار، مقصر كوتاهى كننده، و غافل از بهره ى خويشتنم، اما اگر مرا بيامرزى تو مهربان ترين مهربانانى.
001 52 دعا هنگام اصرار بر طلب رحمت
از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در مقام اصرار در طلب، به پيشگاه خداى تعالى
001 52 اى خدائى كه چيزى در زمين و آسمان بر تو پوشيده و مخفى نيست، و چگونه ممكن است بر تو پنهان باشد - اى خداى من - آنچه تو خود آفريده اى؟ و چگونه ممكن است تعدادش را ندانى آنچه را كه تو خود ساخته اى؟ يا چگونه ممكن است از نظر تو پنهان بماند آنچه را كه تو تدبير مى نمايى؟ يا چگونه ممكن است از تو بگريزد كسى كه جز به وسيله ى روزى تو حيات و زندگى برايش مقدور نيست؟ يا چگونه ممكن است از دست تو نجات يابد كسى كه در غير ملك و مملكتت راهى برايش وجود ندارد؟
002 52 منزه و پاكى! ترسنده ترين مخلوقت از تو كسى است كه از همه داناتر نسبت به تو باشد و خاضع ترين آنها در پيشگاه تو كسى است كه به طاعتت عامل تر باشد، و خوارترين بندگان در نظرت كسى است كه تو روزيش مى دهى و او ديگرى را عبادت مى كند.
003 52 منزه و پاكى! كسى كه براى تو شريك قائل شود و پيامبرانت را تكذيب كند از سلطه و پادشاهى ات نمى كاهد، و كسى كه حكم تو را نپسندد نمى تواند فرمانت را رد كند، و كسى كه قدرتت را منكر شود نمى تواند از قلمرو قدرتت خارج گردد، و كسى كه غير تو را عبادت كند نمى تواند از عذاب و كيفرت رهائى يابد، و كسى كه ديدار و لقاى تو را دوست ندارد نمى تواند در دنيا پايدار بماند.
004 52 منزه و پاكى! چه بزرگ است قدر و مرتبه ى تو، و چه غالب و قاهر است سلطنت و پادشاهى تو، و چه سخت و شديد است توانائى و نيروى تو، چه نافذ است فرمانت.
005 52 منزه و پاكى! مرگ را بر همه ى آفريدگانت مقدر فرموده اى! چه آن كسى كه تو را يگانه داشت، و چه آن كه به تو كافر شد، و همه ى آنان مرگ را خواهند چشيد، و به سوى تو باز مى گردند، بنابراين تو پربركت و از همگان برترى، معبودى جز تو نيست، تنهايى و هيچ شريكى ندارى.
006 52 به تو ايمان آوردم، و پيامبرانت را تصديق نمودم، و كتابت را پذيرفتم ، و به هر معبودى غير تو كافر شدم، و از هر كس كه غير تو را پرستش كند بيزارم.
007 52 بار خدايا! من درحالى شب را به روز و روز را به شب مى آورم كه عمل خود را بسيار اندك مى شمارم، و به گناهم معترفم، و به خطاى خود اقرار دارم و به خاطر اسراف بر نفسم خوار و ذليلم، و شهواتم مرا محرومم گردانيده است.
008 52 پس اى مولاى من! از تو درخواست مى كنم مانند درخواست كسى كه به سبب آرزوهاى طولانى به كارهاى بيهوده پرداخته، و بدنش به علت تن پرورى و بى حركتى غافل و بى خبر مانده، و دلش به خاطر نعمت هاى فراوان گرفتار و مفتون گشته، و فكر و انديشه اش در فرجام كارش بسيار كم به راه افتاده.
009 52 و همچنين مانند درخواست كسى كه آرزو بر او چيره گشته، و هواى نفسش گرفتارش ساخته، و دنيا بر او تسلط يافته، و مرگ بر او سايه افكنده، و مانند درخواست كسى كه گناه فراوان انجام داده و به خطاى خود اعتراف نموده، و مانند درخواست كسى كه جز تو پروردگارى ندارد، و ولى و سرپرستى جز تو ندارد، و نجات دهنده اى غير از تو نمى يابد، و پناهگاهى براى او جز به سوى تو نمى باشد.
010 52 پس اى خداى من! از تو درخواست مى كنم به حق تو كه بر همه ى آفريدگانت واجب است، و به اسم بزرگت كه به پيامبرت فرمان دادى كه تو را با آن اسم تسبيح گويد، و به جلال ذات كريمت كه نه فرسوده مى شود، و نه تغيير حال مى دهد، و نه دگرگون مى يابد، و نه فنا مى پذيرد كه بر محمد و آل محمد درود فرست، و مرا به وسيله عبادت و زندگيت از هر چيز بى نياز گردان، و به وسيله خوف و ترس از تو دوستى دنيا را از من زايل فرما، و به وسيله رحمتت كرامت هاى فراوانت را دوباره به من باز گردانى.
011 52 بنابراين به سوى تو فرار نمى كنم، و از تو مى ترسم، و از تو فرياد رسى مى خواهم، و به تو اميدوارم، و تو را مى خوانم، و به سوى تو پناه مى برم، و به تو اطمينان دارم، و از تو مدد و يارى مى طلبم، و به تو ايمان مى آورم و بر تو توكل مى نمايم، و بر وجود و كرمت اعتماد مى ورزم.
001 53 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، در ابراز خضوع و فروتنى به پيشگاه خداى عزوجل
001 53 اى پروردگار من! گناهانم مرا خاموش ساخته، و گفتارم گسيخته شده، بدين سبب هيچ حجت و برهانى برايم باقى نمانده، پس من اسير بلاى خود، و گرو كردار خود، و حيران سرگردان در خطاهاى خود، و متحير از مقصد خود، و در راه خود درمانده ام.
002 53 نفس خود را در جايگاه ذليلان گناهكار واداشته ام، در جايگاى شقاوتمندانى كه بر تو جرأت پيدا كرده اند، آنان كه وعده تو را سبك شمرده اند.
003 53 منزه و پاكى! به چه جرأت بر تو جرأت كردم، و به كدام فريب و غرور خويشتن را به مهلكه انداختم؟
004 53 مولاى من! بر افتادن من با تمام رخسارم و بر لغزيدن پاهايم مرا مورد رحمت و مهربانى خويش قرار ده، و جهالت و نادانيم را با حلم و بردبارى خود، و بدكرداريم را با احسانت مورد لطف و بخشش قرار ده، زيرا منم كه به گناهم مقر و به خطايم معترف هستم، و اين دست و موهاى جلوى پيشانى من است كه زارى مى كنم و خود را براى قصاص و كيفر كه دارم تسليم نموده ام، و به پيريم، و سپرى شدن روزهايم، و نزديك شدن مرگم، و ناتوانيم و نيازمنديم و بيچارگيم رحم و مهربانى كن.
005 53 مولاى من! هنگامى كه نام و نشان من از دنيا قطع شد، و يادم از ميان آفريدگان محو گرديد، و همچون كسى كه از زمره ى فراموش شدگان قرار گرفتم مرا مشمول رحمت خود قرار ده.
006 53 مولاى من! هنگام دگرگونى چهره و حالم، و پوسيدن بدن و جسمم، و پاشيده شدن اعضايم، و گسستن مفاصل و پيوندهاى بدنم بر من ترحم فرما، اى واى از غفلت و بى خبرى ام از آنچه درباره ام اجرا و اراده مى شود.
007 53 مولاى من! هنگام حشر و نشرم بر من رحم فرما، و در آن روز موقفم را با اوليا و دوستانت قرار ده، و محل بازگشتم را با دوستانت، و مسكنم را در جوار خود قرار ده.
001 54 از دعاهاى آن حضرت عليه السلام، براى دفع اندوه و غم ها
001 54 اى گشاينده و شكننده اندوه!، اى زايل كننده غم!، اى بخشاينده در دنيا و آخرت و مهربان در هر دو سرا!، بر محمد و آل محمد درود فرست، و حزن و اندوهم را گشايش ده، و غم قلبم را زايل كن.
002 54 اى يگانه، اى يكتا، اى بى نياز، اى كسى كه نزاده و زاده نشده، و احدى همتاى او نيست، مرا از (هر پيشامدى) حفظ فرما و از (گناهان) پاك گردان، غم و اندوهم را برطرف فرما. [سپس آية الكرسى، و معوذتين و قل هو الله احد را بخوان و بگو:]
003 54 بار خدايا! من از تو درخواست مى نمايم مانند درخواست كسى كه احتياج و نيازمنديش شديد، نيرويش ضعيف و گناهانش بسيار است، مانند درخواست كسى كه براى نيازمنديش فرياد رسى، و براى ناتوانى اش نيرو دهنده اى، و براى گناهانش آمرزنده اى جز تو ندارد، اى صاحب جلال و اكرام از تو عملى را درخواست مى كنم كه انجام دهنده اش را دوست بدارى، و يقينى را مى طلبم كه به وسيله ى آن كسى را كه در جريان امر تو حقيقت يقين را به دست آورد سود و پاداش بدهى.
004 54 بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود فرست، و جانم را بر صدق و راستى قبض فرما، و حاجت و نيازمنديم را از دنيا قطع مفرما، و رغبتم را همراه شوق به لقائت در چيزى قرار ده كه نزد تو است، و صدق توكل و اعتماد بر خودت را به من ارزانى دار.
005 54 از تو مى خواهم خير و نيكى نامه عملى را كه گذشته، و به تو پناه مى برم از شر نامه ى عملى كه پايان گرفته است، و از تو خوف و ترس عبادت كنندگانت، و عبادت خاشعان درگاهت، و يقين توكل كنندگان بر تو، و توكل مؤمنين بر تو را درخواست مى كنم.
006 54 بار خدايا! ميل و رغبتم را در مورد خواسته هايم همچون ميل و رغبت اوليائت در خواسته هايشان، و ترسم را همچون ترس اوليائت قرار ده، و مرا براى كسب خشنوديت به كارى وادار كه هيچ چيز از آئين و امنيت را به خاطر ترس از آفريدگانت ترك ننمايم.
001 55 سيد بزرگوار نجم الدين بهاءالشرف ابوالحسن محمد بن حسن بن احمد بن على بن محمد بن عمر بن يحيى علوى حسينى (رحمةالله) براى ما نقل نمود و فرمود:
شيخ سعادتمند ابوعبدالله محمد بن احمد بن شهريار خزانه دار آستان مقدس پيشواى ما حضرت اميرالمؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام در ماه ربيع الاول سال 516 (هجرى قمرى) در حالى كه صحيفه را بر او مى خواندند و من (سيد نجم الدين) مى شنيدم
گفت: احمد بن عبدالعزيز عكبرى (عكبرى: نام دهى در ده فرسخى بغداد است. (فيض الاسلام))كه عدالت او مورد تصديق واقع شده از ابوالمفضل محمد بن عبدالله بن مطلب شيبانى شنيدم كه گفت:
شريف، ابوعبدالله: جعفر بن محمد بن جعفر بن حسن بن جعفر بن حسن بن حسن بن اميرالمؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام براى ما چنين نقل نمود كه:
عبدالله بن عمر بن خطاب زيات (فروشنده روغن زيتون) در سال دويست و شصت و پنج (هجرى قمرى) چنين گفت كه:
دائيم «على بن نعمان اعلم» براى من نقل نمود كه:
عمير بن متوكل ثقفى بلخى از پدرش متوكل بن هارون براى من چنين نقل نمود:
من يحيى بن زيد بن على عليه السلام را پس از كشته شدن پدرش هنگامى كه عازم خراسان بود ملاقات نمودم و بر او سلام كردم.
به من گفت: از كجا مى آيى؟ گفتم: از حج.
سپس حال خانواده و پسرعموهايش كه در مدينه بودند از من پرسيد و از حال جعفر بن محمد عليه السلام زياد پرسش نمود. من حال آن حضرت و همه بستگانش و اندوهشان نسبت به كشته شدن پدرش زيد بن على عليه السلام آگاه ساختم.
پس از آن به من فرمود: عمويم محمد بن على عليه السلام (امام باقر عليه السلام) به پدرم زيد بن على عليه السلام سفارش نمود كه به جنگ با بنى اميه اقدام نكند، و او را نسبت به عواقب جنگ با بنى اميه و خروج از مدينه آگاه ساخت. و به من گفت: آيا پسرعمويم «جعفر بن محمد عليه السلام» را ملاقات نمودى؟ گفتم: بلى
گفت: آيا در مورد من چيزى از او شنيدى؟ گفتم: بلى.
گفت: درباره من چه مى گفت؟ مرا از آن آگاه كن! گفتم: فدايت شوم چيزى را كه از او شنيده ام دوست ندارم نزد شما بگويم.
گفت: آيا مرا از مرگ مى ترسانى؟ آنچه از او شنيده اى برايم بيان كن. گفتم: از آن حضرت شنيدم كه مى فرمود: تو كشته خواهى شد و به دار آويخته مى شوى چنانكه پدرت كشته و به دار آويخته گرديد.
پس رنگ و رويش تغيير كرد و گفت: «خداوند هر چه را بخواهد محو، و هر چه را بخواهد اثبات مى كند، و «ام الكتاب» [لوح محفوظ] نزد اوست.» اى متوكل خداوند اين كار [يعنى ترويج دين و آئين مقدس اسلام] را به وسيله ى ما تأييد نمود و علم و شمشير را اختصاص به ما داده و هر دو براى ما فراهم و آماده شده اند، و به عموزادگانم تنها علم داده شده.
گفتم: فدايت شوم من مردم را ديدم كه به پسرعمويت جعفر عليه السلام علاقه بيشترى نسبت به تو و پدرت نشان مى دهند.
گفت: عمويم محمد بن على عليه السلام و پسرش جعفر عليه السلام مردم را به زندگى دعوت كردند و ما آنها را به مرگ دعوت مى نمائيم.
گفتم: اى فرزند رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم! آيا آنها داناترند يا شما؟ اندكى سر را پايين انداخت سپس بلند نمود و گفت: همه ى ما داراى علم و دانشيم جز اينكه آنها هر چه را ما مى دانيم مى دانند، ولى ما هر چه را آنها مى دانند نمى دانيم.
سپس به من گفت: آيا از پسرعمويم چيزى نوشته اى؟ گفتم: بلى.
گفت: آن را به من نشان بده. من علومى را كه از آن حضرت يادداشت كرده بودم به او نشان دادم و دعائى را كه امام صادق عليه السلام بر من املاء نموده بود و به من فرموده بود كه پدرش محمد بن على (ع) بر او املاء كرده و او هم اين دعا را از پدرش على بن الحسين (ع) كه از جمله دعاهاى صحيفه كامله است دريافت كرده بود به او نشان دادم.
يحيى آن دعا را تا آخرش ملاحظه كرد و به من گفت: آيا اجازه مى دهى من يك نسخه از آن را بردارم؟ گفتم: اى فرزند رسول خدا عليه السلام در آنچه كه متعلق به شماست از من اجازه مى گيريد؟
سپس گفت: هم اكنون صحيفه اى از دعاى كامل را به تو نشان مى دهم كه پدرم از پدرش (على بن الحسين عليه السلام) نقل نموده و مرا به حفظ و نگهدارى و جلوگيرى آن از نااهلان سفارش كرده است.
«عمير» مى گويد: پدرم گفت: برخاستم و نزد يحيى رفتم و سرش را بوسيدم و گفتم: اى فرزند رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم! به خدا سوگند كه من با دوستى و پيروى از شما خدا را پرستش مى كنم، و اميدوارم كه به وسيله ولايت و دوستى شما زندگى و مرگم سعادتمند گردد.
پس صحيفه اى را كه به او داده بودم به جوانى كه با او بود داد و گفت: اين دعا را با خط روشن و زيبا بنويس و برايم بياور شايد آن را حفظ نمايم، زيرا من آن را از «جعفر» كه خداوند او را حفظ نمايد - مطالبه مى كردم ولى او به من نمى داد.
متوكل گفت: من از اينكه دعا را به او دادم پشيمان و نادم شدم و ندانستم كه چه كنم و از طرفى هم حضرت صادق عليه السلام نفرموده بود كه آن را به كسى ندهم.
پس از آن يحيى صندوقچه اى را طلبيد و از آن صحيفه ى قفل زده و مهر كرده اى را بيرون آورد و نگاهى به مهر آن كرد و آن را بوسيد و گريه كرد، سپس مهر را شكست و قفل را باز نمود و صحيفه را باز كرد و بر چشم خود نهاد و آن را بر صورتش ماليد.
گفت: به خدا سوگند اى متوكل اگر آنچه از قول پسرعمويم بيان كردى كه كشته و به دار آويخته مى شوم نبود اين صحيفه را به تو نمى دادم و از دادن آن بخل مى ورزيدم.
ولى چون مى دانم كه گفته حضرت صادق عليه السلام حق و درست است كه از پدرانش فراگرفته و بزودى درستى آن معلوم خواهد شد پس ترسيدم كه چنين علمى به دست بنى اميه بيفتد و آن را پنهان و كتمان كنند و در خزائن خود آن را ذخيره نمايند.
بنابراين آن را بگير و به جاى من نگهدارى كن و منتظر باش تا خداوند فرمانش را در مورد كار من و اين گروه (بنى اميه) آن چنان كه هست صادر كنند. اين صحيفه امانتى از من نزد تو باشد تا آن را به دو پسرعمويم «محمد و ابراهيم» از فرزندان عبدالله بن حسن بن حسن بن على عليه السلام برسانى، زيرا هر دو در اين كار (قيام عليه بنى اميه) جانشينان من هستند.
متوكل گفت: صحيفه را گرفتم، هنگامى كه «يحيى بن زيد» كشته شد به مدينه بازگشتم و خدمت حضرت صادق عليه السلام رسيدم و سرگذشت يحيى را برايش نقل كردم، امام عليه السلام گريه كرد و نسبت به يحيى سخت اندوهگين شد.
و امام صادق عليه السلام فرمود: خدا پسرعمويم را بيامرزد و او را با آباء و اجدادش ملحق سازد.
به خدا سوگند اى متوكل چيزى كه مانع شد تا من دعا را در اختيار يحيى بگذارم همان مسئله اى بود كه او (يحيى) نسبت به صحيفه پدرش (زيد بن على) از آن مى ترسيد. اى متوكل اكنون صحيفه اى را كه (يحيى) در اختيار تو گذاشته كجا است؟ گفتم: اين است آن صحيفه، سپس (امام صادق عليه السلام) آن را باز نمود و فرمود: به خدا سوگند اين خط عمويم زيد و دعاء جدم على بن الحسين عليه السلام است.
سپس (امام صادق عليه السلام)به فرزندش اسماعيل فرمود: اسماعيل برخيز و دعائى كه تو را به حفظ و نگهداريش امر كرده بودم بياور.
اسماعيل برخاست و صحيفه اى را آورد كه درست مانند همان صحيفه اى بود كه يحيى بن زيد به من داده بود.
سپس امام صادق عليه السلام آن را بوسيد و بر چشم خود قرار داد و فرمود: اين خط پدرم و املاى جدم (عليهماالسلام) است كه در حضور من نوشته شده.
گفتم: اى فرزند رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم! اجازه مى دهى تا آن را با صحيفه زيد و يحيى مقابله نمايم؟ آن حضرت اجازه داد و فرمود: (اى متوكل) تو را براى اين كار لايق و سزاوار ديدم.
چون من هر دو صحيفه را مشاهده كردم و ديدم كه هر دو يكسان هستند و حتى يك حرف هم در آن صحيفه كه (جدم على بن الحسين) به من داد مخالف آن صحيفه اى كه (يحيى) به تو داد نيافتم.
سپس از امام صادق عليه السلام اجازه گرفتم كه صحيفه ى يحيى را (بنا به وصيت او) به فرزندان عبدالله بن حسن برسانم. آن حضرت فرمود: «ان الله يأمركم ان تؤدروا الأمانات الى اهلها» (يعنى: خداوند به شما فرمان مى دهد كه امانتها را به صاحبانش بدهيد.) بله، آن صحيفه را به آنان برسان.
هنگامى كه برخاستم تا به ديدار آن دو برادر بروم حضرت به من فرمود: همين جا بنشين.
سپس كسى را به طلب محمد و ابراهيم فرستاد و آن دو برادر حاضر شدند. امام صادق عليه السلام فرمود: اين (صحيفه) ميراث پسرعموى شما يحيى است كه از پدرش (زيد) رسيده و به شما اختصاص داده است نه برادرانش، و ما اين صحيفه را با يك شرط به شما مى دهيم.
گفتند: خداوند شما را رحمت كند، بفرما كه شرط شما پذيرفته است.
آن حضرت فرمود: اين صحيفه را از مدينه بيرون نبريد.
گفتند: چرا؟
آن حضرت فرمود: پسرعموى شما (يحيى) درباره صحيفه از چيزى بيم و هراس داشت كه من درباره ى شما همان بيم و ترس را دارم.
گفتند: او (يحيى) هنگامى درباره ى صحيفه هراسناك بود كه مى دانست كشته مى شود.
حضرت صادق عليه السلام فرمود: شما هم مطمئن نباشيد، به خدا سوگند شما هم به زودى بر عليه بنى اميه قيام مى كنيد همان گونه كه پسرعمويتان يحيى انجام داد و به زودى كشته مى شويد همان گونه كه او (يحيى) كشته شد.
آن دو برادر برخاستند و گفتند: «لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظيم»
هنگامى كه آن دو برادر (محمد و ابراهيم) از خانه ى امام صادق عليه السلام خارج شدند آن حضرت به من فرمود: اى متوكل: آيا يحيى به تو نگفت كه عمويم محمد بن على و فرزندش جعفر مردم را به زندگى دنيا دعوت كردند و ما مردم را به مرگ مى خوانديم.
گفتم: بلى، اصلحك الله، پسرعمويت يحيى به من چنين گفت:
آن حضرت فرمود: خداوند يحيى را رحمت كند، پدرم از پدرش و او هم از جدش على عليه السلام روايت نمود كه، روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم را بالاى منبر خواب سبكى فراگرفت،
در خواب ديد كه مردانى مانند بوزينه ها به سوى منبر او هجوم آورده اند و مردم را به پيروى از اجدادشان مى خوانند.
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم از خواب بيدار شد و روى منبر صاف نشست در حاليكه چهره اش از حزن و اندوه نمايان بود.
جبرئيل اين آيه را براى آن حضرت آورد: «و ما آن رؤيايى را كه به تو نشان داديم، و همچنين آن درخت ملعونه را كه در قرآن ذكر كرده ايم فقط براى آزمايش مردم بود. ما آنها را مى ترسانيم اما جز طغيان و سركشى چيزى بر آنها نمى افزايد.» (اسراء، 60) و منظور از «شجره ى الملعونه» بنى اميه است.
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: اى جبرئيل! آيا مردمى با اين اوصاف در عصر و زمان من خواهند بود؟
جبرئيل گفت: نه، ولى چرخ آسياى اسلام از آغاز هجرت تو از مكه به مدينه تا ده سال به چرخشى مى افتد (و پس از آن مدتى متوقف مى شود.) (مراد حكومت 25 ساله سه خليفه ى اول است.) و سپس از سال 35 هجرت تو دوباره به گردش مى افتد و پنج سال به گردش خود ادامه مى دهد. (مراد حكومت پنج ساله حضرت على عليه السلام است.) بعد از آن بناچار چرخ آسياى گمراهى به چرخش مى افتد كه بر قطب و محور خود پابرجا مى ماند. (منظور حكومت بنى اميه است.) و پس از آن حكومت فراعنه تشكيل خواهد شد. (مراد حكومت بنى عباس است.)
حضرت صادق عليه السلام فرمود: و خداوند در اين باره (حكومت بنى اميه) چنين نازل فرموده: «ما قرآن را در شب قدر فرستاديم، و چه مى دانى كه شب قدر چيست؟ شب قدر بهتر از هزار ماه است»، هزار ماه كه بنى اميه حكومت و پادشاهى مى كنند و شب قدر در آن وجود ندارد. (مرحوم فيض الاسلام از سيد على خان (ره) و او از ابن اثير در جامع الاصول نقل كرده و گفته است: مدت سلطنت بنى اميه هزار ماه بود و مراد خداوند مى فرمايد: «شب قدر از هزار ماه بهتر است» همان حكومت هزار ماهه بنى اميه است.)
حضرت صادق عليه السلام فرمود: پس خداوند عزوجل پيامبرش را آگاه نمود كه بنى اميه حكومت و پادشاهى اين امت را در اين مدت (هزار ماه) به دست مى گيرند.
در اين مدت اگر كوهها با آنان (بنى اميه) به جنگ و ستيز درآيند اينها بر كوهها هم غلبه خواهند كرد تا اينكه خداوند اذن زوال و نابودى حكومتشان را صادر كند، و آنها در اين مدت دشمنى ما اهل بيت را شعار و روش خود قرار مى دهند.
خداوند پيامبرش را به آنچه از جانب بنى اميه در دوران پادشاهى و حكومتشان به اهل بيت محمد صلى الله عليه و آله و سلم و دوستان و شيعيانشان مى رسد خبر داده.
حضرت صادق عليه السلام فرمود: خداوند متعال درباره ى بنى اميه چنين فرموده است: «آيا نديدى كسانى كه نعمت خدا را به كفران تبديل كردند، و قوم خود را به ديار نيستى و نابودى كشاندند؟ ديار نيستى همان جهنم است كه آنها در آتش آن وارد مى شوند، و بد قرارگاهى است.»
نعمت خدا در آيه شريفه محمد صلى الله عليه و آله و سلم و اهل بيت او هستند، محبت آنان ايمانى است كه انسان را وارد بهشت مى سازد و دشمنى با آنها كفر و نفاقى است كه انسان را وارد آتش مى كند.
سپس رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم اين راز را با على عليه السلام و اهل بيتش در ميان نهاد.
متوكل گفت: سپس حضرت صادق عليه السلام فرمود: هيچ كس از ما اهل بيت تا روز قيام قائم ما (حجة ابن الحسن العسكرى (عج)) براى جلوگيرى از ستمى يا براى بپا داشتن حقى خروج و قيام نمى كند مگر آنكه بلايى او را از بين ببرد. و قيام وى موجب اندوه ما و شيعيان ما خواهد بود.
متوكل بن هارون گفت: سپس حضرت صادق عليه السلام دعاهاى اين صحيفه را به من املاء فرمود: و من نوشتم كه مشتمل بر هفتاد و پنج باب بود، و من به حفظ و ضبط يازده باب آن موفق نشدم و شصت و چند باب آن را حفظ نمودم. (لازم به ذكر است كه دعاهاى صحيفه 54 باب است و اينكه در متن آمده كه متوكل گفت: موفق به حفظ شصت و چند باب شده ام، شايد ده باب ديگر هم بعد از متوكل از بين رفته باشد، و الله اعلم. فيض الاسلام.)
صحيفه سجاديه به سند ديگر:
(شيخ صدوق ابومنصور محمد بن محمد بن احمد بن عبدالعزيز عكبرى معدل از ابوالفضل (محمد بن عبدالله بن مطلب شيبانى) به سند ديگر اينگونه نقل مى نمايد و مى گويد:)
ابوالمفضل گفت: محمد بن حسن بن روزبه ابوبكر مدائنى، كاثب محله «رحبه» (رحبه: نام يكى از محل هاى كوفه است.) در خانه خود براى ما چنين نقل كرد كه:
محمد بن احمد بن مسلم مطهرى گفته:
پدرم از «عمير بن متوكل بلخى» و او هم از پدرش «متوكل بن هارون» چنين شنيده كه:
من يحيى بن زيد بن على را ملاقات كردم، و تمام حديث را تا خواب ديدن پيامبر كه جعفر بن محمد از پدرانش نقل نموده برايم بيان كرد.
در روايات مطهرى ابواب دعاها بدين ترتيب ذكر شده است:
1 حمد و ستايش خداى عزوجل.
2 درود بر محمد و آل او.
3 درود بر حاملان عرش.
4 درود بر تصديق كنندگان پيامبران.
5 دعاى آن حضرت براى خود و نزديكانش.
6 دعا به هنگام صبح و شام.
7 دعا به هنگام سختى و غم و اندوه.
8 دعا براى استغاثه و پناه بردن به خدا.
9 دعاى اشتياق و آرزوى درخواست آمرزش.
10 دعا براى پناه بردن به خدا.
11 دعا براى عاقبت به خيرى.
12 دعاى اعتراف به گناه.
13 دعاى درخواست حوائج و نيازها.
14 دعاى دادخواهى از ستمگران.
15 دعاى هنگام بيمارى.
16 دعا درخواست عفو و بخشش از گناهان.
17 دعا جهت دورى كردن از شيطان.
18 دعا جهت رفع بلا و مخدورات.
19 دعاى طلب باران.
20 دعاى مكارم اخلاق.
21 دعا هنگام غم و اندوه.
22 دعا هنگام سختى و گرفتارى.
23 دعا براى عافيت.
24 دعا براى پدر و مادر.
25 دعا براى فرزندان.
26 دعا براى همسايگان و دوستان.
27 دعا براى مرزداران.
28 دعا جهت ترس از خدا.
29 دعا به هنگام تنگى روزى.
30 دعا براى كمك بر اداى دين.
31 دعاى توبه.
32 دعاى نماز شب.
33 دعاى استخاره.
34 دعا هنگام گرفتارى و ديدن گناهكار.
35 دعا براى خشنودى به قضاى الهى.
36 دعا هنگام شنيدن صداى رعد.
37 دعاى شكر.
38 دعاى اعتذار و عذرخواهى.
39 دعا براى طلب عفو و بخشش.
40 دعا هنگام ياد مرگ.
41 دعا براى درخواست پوشش از عيبها.
42 دعاى ختم قرآن.
43 دعاى رؤيت ماه.
44 دعا هنگام حلول ماه رمضان.
45 دعاى وداع با ماه رمضان.
46 دعاى عيد فطر و جمعه.
47 دعاى عرفه.
48 دعاى عيد قربان و جمعه.
49 دعا براى رفع كيد دشمنان.
50 دعا هنگام ترس.
51 دعا هنگام تضرع و زارى.
52 دعا هنگام اصرار بر طلب رحمت.
53 دعا هنگام فروتنى در پيشگاه خدا.
54 دعا براى رفع هم و غم.
و بقيه ابواب كه با اين فهرست مختصر تفاوتى دارد مطابق عبارت ابوعبدالله حسنى (رحمه الله) است.
ابوعبدالله جعفر بن محمد حسنى گفت: عبدالله بن عمر بن خطاب زيات نقل كرده كه: دائيم «على بن نعمان اعلم» چنين گفته كه: «عمير ابن متوكل ثقفى بلخى» از پدرش «متوكل بن هارون» شنيده كه گفت: آقا و سيد راستگوى من ابوعبدالله جعفر بن محمد (عليهماالسلام) چنين براى من املاء نمود و فرمود: جدم على بن الحسين هنگامى كه من حاضر بودم براى پدرم محمد بن على عليه السلام دعاهاى صحيفه را چنين املاء فرمود. [در ادامه متن دعاهاى صحيفه را ذكر كرده است.]
