خدمتگزاری به نیازمندان

مقدمه:

قسمت دوم:

خدمتگزاری به نیازمندان

حضرت علی بن الحسین علیه السلام در عرصه خدمت به محرومان آنچنان درخشیده، كه موجب اعجاب و شگفتی همگان گردید و آنان خواهی، نخواهی دوستدار حقیقی امام سجاد علیه السلام گردیدند.

زمانی كه تاریكی شب همه جا گسترده می شد و چشمهای مردم به خواب می رفت، آن حضرت اموال موجود خود را از درهم و دینار جمع می كرد و نان و آذوقه را كه فراهم كرده بود، برمی داشت و شبانه به منزل محرومان و بینوایان می شتافت. آن حضرت در حالی كه صورت خود را پوشانده بود آذوقه ها و هدایا را به دوش می كشید و در سطح گسترده ای به بیچارگان مساعدت می نمود.

امام باقر علیه السلام فرمود: «كان علی ابن الحسین علیه السلام یحمل جراب الخبز علی ظهره باللیل فیتصدق; (1) پیشوای چهارم علیه السلام كیسه های نان را در شبهای تاریك به دوش می كشید و به فقرا و نیازمندان تصدق می نمود.» و بر این اندیشه پافشاری می كرد كه: «ان صدقة السر تطفی ء غضب الرب; (2) صدقه پنهانی، خشم خداوند را فرو می نشاند.»

محمد بن اسحاق می گوید: عده ای از نیازمندان مدینه عادت كرده بودند كه در ساعات معینی از شب، مرد ناشناسی به كمك آنان بیاید و او را به عنوان صاحب انبان به همدیگر معرفی می كردند. و آنان تا روز شهادت امام زین العابدین علیه السلام وی را نمی شناختند. (3)

امام باقر علیه السلام فرمود: پدرم حضرت علی بن الحسین علیه السلام دوبار برای خدا اموال خود را احسان نمود. (4)

امام سجاد علیه السلام همواره می فرمود: «سادة الناس فی الدنیا الاسخیاء و سادة الناس فی الاخرة الاتقیاء; (5) سرور و آقای مردم در دنیا سخاوتمندان و بخشندگان هستند و در جهان آخرت، پرهیزگاران سرآمد دیگران خواهند بود.»

1. بحارالانوار، ج 46، ص 88.

2. مناقب آل ابی طالب، ج 4، ص 153.

3. همان

4. همان، ص 154.

5. روضه الواعظین، ج 2، ص 385.