پرسشها و پاسخها، ص: 176

انجام داده و خودش و عملش به سوی بالا می روند و اگر آشنا نباشد بالا نمی رود به تعبير ديگر برای خدا فرق نمی كند امّا برای عمل فرق می كند در يك صورت عمل، عملی می شود زنده و صعود كننده به بالا و در صورت ديگر عمل می شود مرده و هبوط كننده به پائين. بنابراين نيّت بسيار مهم است. نيّت جان عمل است و همان طوری كه تن آدمی شريف است به جان آدميّت، شرافت عمل آدمی نيز بستگی به جان آن دارد و جان عمل (اخلاص) است. كيفيّت عمل در منطق قرآن مهم است نه كميّت عمل و عملی در نزد خدا از كيفيّت برخوردار است كه پاك و صد در صد خالص برای خدا باشد.

كسانی كه ايمان به خدا و قيامت ندارند و انگيزه و نيّت الهی در انجام عمل ندارند اعمال آن ها به سوی خدا صعود نخواهد كرد و آن ها را به بهشت نخواهد رساند. بهشت و جهنّم در هدف سير معنوی انسان است.

كسی به بهشت می رسد كه مسير بهشت را طی كرده باشد و حركت به سوی بهشت بعد از قصد و اراده و معرفت و اعتقاد و تسليم صورت می گيرد. آن كه به چنين مقصدی اعتقاد ندارد يا تسليم نيست و به انگيزه رسيدن به آن جا گامی برنمی دارد چگونه می توان توقّع داشت كه از آن جا سر در آورد بی شك هر راهی به مقصد خودش منتهی می گردد، تا مقصد خدايی نباشد به خدا منتهی نمی گردد «1».

______________________________
(1) «مَن كَانَ يُرِيدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَاءُ لِمَن نُّرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ يَصْلَاهَا مَذْمُوماً مَّدْحُوراً* وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَی لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِكَ كَانَ سَعْيُهُم مَّشْكُوراً» «هر كس همواره دنيای زودگذر را بخواهد چنين نيست كه هر چه بخواهد بيابد بلكه هر چه را ما برای هر كه بخواهيم، به سرعت در همين دنيا به او عطا می كنيم، آن گاه دوزخ را در حالی كه نكوهيده و رانده شده از رحمت خدا وارد آن می شود، برای او قرار می دهيم.* و كسانی كه آخرت را در حالی كه مؤمن هستند بخواهند و با تلاشی كامل و خالصانه برای به دست آوردن آن تلاش كنند، پس تلاششان به نيكی مقبول افتد و به آن پاداششان دهند.» اسرا (17): 18- 19.