ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 183

اعمالی موفّقم دار كه به سبب آن اعمال، چركی خطاها را از من بشويی، و هنگامی كه می خواهی جانم را بگيری، مرا بر آيين خود و آيين پيامبرت محمد- عليه السلام- بميران.

خدايا! در اين موقعيّتی كه هستم، از گناهان بزرگ و كوچكم، و پوشيده و آشكارم، و از لغزش های گذشته و جديدم به سويت توبه می كنم؛ توبه كسی كه با خود از گناه سخن نمی گويد، و انديشه بازگشتن در عرصه خطا را به خاطرش راه نمی دهد.

ای خدای من! در كتاب محكم و استوارت فرمودی: «بازگشت و توبه بندگانت را می پذيری، و از گناهان گذشت می كنی، و توبه كنندگان را دوست داری.» پس چنانكه وعده دادی، توبه ام را بپذير و همان گونه كه ضمانت كردی از گناهانم گذشت كن، و چنانكه شرط فرمودی محبّتت را بر من واجب گردان.

من هم ای پروردگارم! در برابر اين همه عنايات تو تعهّد و شرطم اين است كه به آنچه پسند تو نيست برنگردم و ضمانتم اين است كه به آنچه مورد نكوهش توست بازنگردم، و پيمانم اين است كه از تمام گناهانت دوری كنم.

خدايا! به آنچه انجام داده ام آگاه تری؛ پس آنچه را از من آگاهی بيامرز، و مرا به قدرتت به آنچه دوست داری، برگردان.

خدايا! حق و حقوق قابل مطالبه ای از مردم به عهده من است كه آنها را به ياد دارم، و حق و حقوقی است كه از ياد برده ام و همه آنها در برابر چشم توست كه به خواب نمی رود، و در مقابل دانش توست كه فراموش نمی كند؛ پس در برابر آن حقوق به صاحبانش عوض ده، و گرانی آنها را از دوش من فرود آر، و سنگينی اش را از من بردار، و مرا از اين كه مرتكب مانند آنها شوم، حفظ كن.

خدايا! برای من قدرت وفای به توبه نيست جز به نگهداری تو، و توان خودداری از خطاها نيست مگر از ناحيه نيرو و توان تو؛ پس مرا به نيرويی