ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 1059

زكات سيصدهزار دهم را پرداختم. در روايت ديگری وارد شده: اين دعای حضرت علی بن الحسين عليه السّلام است و در پايانش اين اضافه قرار دارد: امين ربّ العالمين.

بيست وهشتم: از ابن محبوب روايت شده: حضرت صادق عليه السّلام اين دعا را تعليم شخصی فرمود كه بخواند: خدايا از تو می خواهم به حق رحمتت كه به آن نرسند جز به خشنودی تو و خارج شدن از همه نافرمانهايت و ورود در هر آنچه كه تو را خشنود می سازد، و نجات از هر چاه هلاكتی، و بيرون شدن از هر گناه كبيره ای كه عمدی آن را از من به ميان آورده، يا خطايی مرا به آن لغزانده، يا وسوسه های شيطان به خاطرم افكنده، از تو هراسی می خواهم كه مرا به وسيله آن بر مرزهای خشنودی ات بازداری، و با آن هر شهوتی را از من كه هوسم آن را به خاطر اندازد و به آن رأيم لغزانده شود تا از مرز حلالت درگذرم پراكنده نمايی، خدايا از تو می خواهم به نيكوترين چيزی كه از من می دانی از من بپذيری، و به هرچه كه از من می دانی، يا خطا كنم از آنجا كه نمی دانم، يا از آنجا كه می دانم واگذاری، از تو می خواهم وسعت در روزی، و قناعت بر مقدار كفاف، و درآمدن با منطق روشن از هر شبهه، و درستی در هر دليل، و راستی در همه ميدانها و انصاف دادن به مردم از جانب خود، در آنچه به زيان يا سود من است، و فروتنی در دادن انصاف در تمام مراحل خشم و خشنودی، و ترك تجاوز چه اندك و چه بسيارش از جانب خود در گفتار و كردار، و تمام كردن نعمتهايت در همه چيز، و سپاس گذاری ات بر آنها، تا خشنود شوی و فوق خشنودی، و از تو خير می خواهم در هرچه در آن خير است، به تمام كارهای آسان