ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 107

را از دل سنگهای سخت و خارا جاری كردی و از ابرهای گران بارانی فراوان فرو ريختی و خورشيد و ماه را برای مردمان چراغی فروزان قرار دادی، بی آنكه در آنچه آغازگر پيدايشش بودی دچار خستگی و ناتوانی و چاره جويی شوی ای آن كه در عزت و بقا يگانه است و بندگانش را به مرگ و فنا مقهور خود ساخته است، درود فرست بر محمّد و خاندان پرهيزگارش و ندای مرا بشنو، و دعايم را اجابت گو، و به فضل خود آرزو و اميدم را محققّ فرما، ای بهترين كسی كه برای برطرف ساختن هر بدحالی خوانده و برای هر سختی و آسانی آرزو شدی، نيازم را به پيشگاه تو فرود آوردم، پس از موهبتهای بلندپاينه خود نااميدانه ردّم مكن ای بزرگوار، ای بزرگوار، ای بزرگوار، به رحمتت ای مهربان ترين مهربانان، و درود خدا بر بهترين آفريده اش محمّد و اهل بيت او همه آنگاه به سجده رود و بگويد: خدای من، دلم در پرده های ظلمت پوشيده شده و جانم دچار كاستی گشته و عقلم مغلوب هوای نفسم شده و هوای نفسم بر من چيره آمده، طاعتم اندك، و نافرمانيم بسيار، و زبانم اقراركننده به گناهان است، چاره من چيست ای پرده پوش عيبها، ای دانای نهان ها، ای برطرف كننده غمها، همه گناهان مرا بيامرز، به احترام محمّد و خاندان محمّد، ای آمرزنده، ای آمرزنده، ای آمرزنده به مهربانيت ای مهربان ترين مهربانان.

مؤلف گويد: علّامه مجلسی رحمه اللّه اين دعا را در كتاب دعای «بحار» و در كتاب صلواة آن همراه با توضيح ذكر كرده و فرموده: اين دعا از دعاهای مشهور است ولی من آن را در كتابهای معتبر جز در كتاب مصباح سيّد ابن باقی رحمه اللّه نيافتم. و نيز فرموده است: مشهور خواندن اين دعا پس از نماز صبح است درحالی كه سيّد ابن باقی خواندن آن را پس از نافله صبح روايت نموده است و به هر كدام عمل شود مناسب است.