ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 15

و پايدار، و آبی ريزان، و ميوه ای فراوان، كه پايان نپذيرد و ممنوع نشود، و همسرانی بلندمرتبه، كه ما آنان را با آفرينشی ويژه آفريديم، پس آنان را همواره دوشيزه قرار داده ايم. عشق ورز به شوهران، و هم سن و سال با همسران. [همه اين نعمت ها] برای سعادتمندان [است.] گروهی بسيار از پيشينيان، و گروهی بسيار از پسينيان، و شقاوتمندان، چه دون پايه اند شقاوتمندان! در ميان بادی سوزان و آبی جوشان [قرار دارند]، و سايه ای از دودهای بسيار غليظ و سياه، نه خنك است و نه آرام بخش، اينان پيش از اين از نازپروردگان خودكامه و سركش بودند، و همواره بر گناهان بزرگ پافشاری داشتند، و پيوسته می گفتند: آيا هنگامی كه مردمی و خاك و استخوان شديم، آيا به راستی برانگيخته می شويم؟! و آيا پدران گذشته ما نيز برانگيخته می شوند؟! بگو: بی ترديد همه پيشينيان و همهّ پسينيان، برای وعده گاه روزی معين گردآورده خواهند شد. آن گاه شما ای گمراهان انكاركننده! قطعا از درختی كه از زقّوم است [؟؟؟ مايعی جوشان و بسيار بد مزّه و بد بوست ] خواهيد خورد؛ و شكم ها را از آن پر خواهيد كرد، و روی آن از آب جوشان خواهيد نوشيد، مانند نوشيدن شترانی كه به شدت تشنه اند؛ اين است پذيرايی از آنان در روز جزا. ما شما را آفريديم، پس چرا [آفرينش دوباره خود را پس از مرگ ] باور نمی كنيد؟ آيا از [حالات و دگرگونی های ] نطفه ای كه در رحم می ريزيد آگاه هستيد؟ آيا شما آن را [تا انسانی معتدل و آراسته شود] می آفرينيد يا ما آفريننده ايم؟ ماييم كه مرگ را ميان شما مقدّر كرديم، و هيچ چيز ما را [در جاری كردن مرگ بر شما] مغلوب نمی كند. [آری، مرگ را مقدّر كرديم ] تا امثال شما را جايگزين شما كنيم و شما را به صورتی كه نمی دانيد آفرينشی تازه و جديد بخشيم، و به راستی پيدايش نخستين را [كه جهان فعلی است ] شناختيد، پس چرا متذّكر [پديدشدن جهان ديگر] نمی شويد؟! مرا خبر دهيد آنچه را می كاری، آيا شما آن را می رويانيد، يا ما می رويانيم؟ به يقين اگر بخواهيم آن را ريزريز كرده و خاشاك می كنيم كه متأسف