ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 1091

در حديث موثّق ديگری فرمود: هرگاه پسری يا دختری برای تو متولّد شود، در روز هفتم گوسفندی يا شتری عقيقه می كنی، و او را نامگذاری كن، و سرش را در روز هفتم بتراش، و به سنگينی موی سرش طلا يا نقره تصّدق بده. در حديث ديگری وارد شده: ربع گوسفند را به قابله می دهد، و اگر بی قابله زايمان كرده آن را به مادر می دهد، كه به هركه خواست ببخشد، و دست كم به ده مسلمان بخوراند، و هرچه زيادتر باشد بهتر است، و خود از گوشت عقيقه نخورد، و اگر قابله زنی يهودی باشد قيمت ربع گوشت گوسفند را به او بدهد. و در روايت ديگری وارد شده: به قابله ثلث گوسفند را می دهند، و مشهور ميان علما آن است كه بايد عقيقه شتر يا گوسفند يا بز باشد. از حضرت باقر عليه السّلام نقل شده: رسول خدا صلّی اللّه عليه و آله و سلّم در روز ولادت در گوش حسنين عليهما السّلام اذان گفتند و حضرت فاطمه عليها السّلام روز هفتم برای آنان عقيقه كرد، و پای گوسفند را با يك اشرفی به قابله دادند. عقيقه اگر شتر باشد بايد پنج ساله يا در شش يا بيشتر باشد، و اگر بز يك سال يا در دو يا بيشتر، و اگر گوسفند باشد دست كم شش ماهه يا در هفت ماه باشد، و اگر هفت ماه تمام باشد بهتر است، و بايد بيضه اش را نكشيده باشند، و نيز بهتر آن است كه آن را نكوبيده باشند، و بايد مغز شاخش شكسته، و گوشش بريده، و زياد لاغر، و كور و بسيار لنگ كه راه رفتن برايش دشوار باشد، نباشد. اما در حديث معتبری از حضرت صادق عليه السّلام نقل شده: عقيقه از باب قربانی نيست، هر گوسفندی كه باشد خوب است. هدف گوشت است هرچه فربه تر باشد بهتر است. و مشهور ميان علما آن است كه مستحب است عقيقه پسر نر باشد، و عقيقه دختر ماده، و گمان فقير اين است كه برای هر دو موافق بسياری از احاديث معتبر گوسفند نر بهتر است و برای هر دو گوسفند ماده هم خوب است. و مستحبّ است پدرومادر از گوشت عقيقه نخورند، بلكه بهتر آن است، از طعامی كه در آن پخته باشند نيز نخورند، و خوردن مادر كراهتش بيشتر است. و بهتر اين است كه عيال پدر و مادر هم كه در خانه ايشان می باشند، از آن گوشت طعام نخورند، و مستحبّ است بپزند، و خام تصّدق نكنند، و كمترينش آن است كه با آب نمك بپزند، بلكه احتمال دارد اين گونه پختن بهتر باشد، و اگر خام هم تصدّق كنند خوب است، و اگر حيوان عقيقه پيدا نشود، تصدّق قيمتش فايده ای ندارد، بلكه بايد صبر كنند تا پيدا شود، و شرط نيست جماعتی كه به خوردن عقيقه حاضر می شوند فقير باشند، اما خوراندن به صالحان و فقرا بهتر است، انتهی.

فقير گويد: مشهور كراهت شكستن استخواهنهای عقيقه است، و روايت:

استخوانش شكسته شود، و گوشتش بريده گردد، و پس از ذبح آنچه خواهی انجام می دهی. منافات با كراهت ندارد.