ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 935

اسالك الرّاحة و عند الموت و العوف عند الحساب. هفتم: به سند صحيح از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده: در سجده می گفتند: سجد وجهی اللّئيم لوجه ربّی الكريم.

هشتم: در بعضی از كتب معتبر از امير مؤمنان علی السّلام روايت شده: بهترين سخنان نزد حق تعالی، آن است كه بنده در سجده سه مرتبه بگويد: انّی ظلمت نفسی فاغفر لی.

نهم: در «جعفريات» به سند صحيح از حضرت امام صادق عليه السّلام روايت كرده: حضرت رسلو صلی اللّه عليه و آله وقتی سر به سجده می گذاشت اين دعا را می خواند: خدايا آمرزشت از گناهان من گسترده تر، و مهرت بر من از عملم اميدبخش تر است، گناهان مرا بيامرز، ای زنده ای كه هرگز نمی ميرد. دهم: قطب راوندی از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده:

هرگاه بر تو شدّت و غمی عارض شود، و به نهايت سختی برسد، بر زمين سجده كن و بگو: ای خوار كننده هر سركش ای عزّت بخش هر خوار، به حقّت سوگند، تابم به سرآمد، پس بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مشكل مرا بگشای در كتاب «عدة الداعی» از آن حضرت روايت كرده: هرگاه به مردی حادثه ای يا پيش آمد سختی، يا اندوه شديدی، يا غمی سنگين برسد، زانوها و دستهای خود را تا مرفق برهنه كند، و به زمين بچسباند و سينه خود، نيز به زمين برساند و حاجت خود را بطلبد.

يازدهم: ابن بابويه به سند معتبر از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده: هرگاه بنده در سجده سه مرتبه بگويد: يا اللّه يا ربّاه يا سيّداه خدای كريم در جواب او گويد: لبيّك بنده من، حاجت خود را بخواه. در «مكارم الاخلاق» روايت كرده: هركه در سجده بگويد: يا ربّاه يا سيّداه آن قدر كه نفس قطع شود، حق تعالی فرمايد: حاجت خود را بخواه. دوزدهم: در كتاب «مكارم اخلاق» از امام صادق عليه السّلام روايت كرده: حضرت رسول صلی اللّه عليه و آله به مردی رسيد كه