توبه، ص: 20

زمين گير می كند، و لقم حرام، تمام نور خدا را از باطن می برد. «1»

روزی برای حقوق يك ماه، به شريك برات دادند و او به يك صرافی رفت تا آن را نقد كند. صراف به او گفت: مقداری از آن را الآن می دهم و مقداری ديگر را ده روز بعد، و اندكی از آن را جنس می دهم. شريك اصرار كرد كه بايد همه آن را همين حالا نقد بدهی. صراف كه عصبانی شده بود، گفت: مگر كتان و پارچه قيمتی فروخته ای كه پولش را نقد می خواهی؟ شريك گفت: نه كتان فروخته ام و نه پارچه قيمتی، «والله بِعْتُ دِينِی»: به خدا سوگند! من دينم را فروخته ام.

ماجرای اين عالم، به ما هشدار می دهد كه خوردن مال حرام، دين فروشی می آورد. پس حرام نخوريد! حرام نپوشيد! در خان حرام زندگی نكنيد! شغل حرام قبول نكنيد! كار حرام نكنيد! رشوه حرام

______________________________
(1) 1. محمود شهابی، ادوار فقه، ج 3، ص 591- 592.