حلال و حرام مالی، ص: 622

خدا با ما مهربان نيست، يا ما با خدا سر سازش نداريم. مردم گناهكار با خدا سر سازش ندارند و بعد می گويند: خدا با ما سر سازش ندارد. يعنی داستان را برعكس می كنند. به پروردگار تهمت می زنند، تهمت آنها را قرآن نقل می كند:

«فَيَقُولُ رَبِّي أَهانَنِ» «1»

خدا با من سر سازش ندارد، خدا با من خوب نيست. پروردگار عالم می گويد:

«كَلَّا بَلْ لا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ* وَ لا تَحَاضُّونَ عَلی طَعامِ الْمِسْكِينِ* وَ تَأْكُلُونَ التُّراثَ أَكْلًا لَمًّا* وَ تُحِبُّونَ الْمالَ حُبًّا جَمًّا» «2»

اين طور نيست كه تو می گويی، دروغ می گويی، با برنامه های دين من سازش نداری. به يتيم احترام نكردی، به مستحق ها و افتادگانی كه می شناختی، كمك نكردی، ارث خواهر و برادرت را غصب كردی، تو اين قدر عاشق پول شدی كه نتوانستی پول را از خودت جدا كنی.

در جزء نهم قرآن، سوره مباركه توبه می فرمايد:

«وَ الَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا يُنْفِقُونَها فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ» «3»

______________________________
(1)- فجر (89): 16؛ «گويد: پروردگارم مرا خوار و زبون كرد.»

(2)- فجر (89): 17- 20؛ «اين چنين نيست كه می پنداريد، بلكه [زبونی، خواری و دور شدن شما از رحمت خدا برای اين است كه ] يتيم را گرامی نمی داريد* و يكديگر را بر طعام دادن به مستمند تشويق نمی كنيد* و ميراث خود را [با ميراث ديگران بی توجه به حلال وحرام بودنش ] يك جا و كامل می خوريد* وثروت را بسيار دوست داريد.»

(3)- توبه (9): 34؛ «و كسانی را كه طلا و نقره می اندوزند و آن را در راه خدا هزينه نمی كنند، به عذاب دردناكی مژده ده.»