.jpg)
.jpg)
حلال و حرام مالی، ص: 544
تائبين» می فرمايند:
«امات قلبی عظيم جنايتی» «1» خدايا! اين گناه بزرگ، قلبم را نابود كرده است. به علت تعفّن باطنی، صاحب قلب مرده، بخيل، مغرور، حسود، متكبر، كينه توز و دورو می شود، اينها تعفّن های قلب مرده است. اين يك خطر است.
خطر دوم: «خرق دينه»
دين انسان حرام خوار كهنه می شود. تعبير بسيار عجيبی است. دين ديگر برای او تازگی ندارد، در جواب آن ها كه می پرسند: چرا بی دين شدی؟ می گويد: روزگار تمدن است، اين حرف ها ديگر كهنه شده، من اگر ديندار بودم از قافله تمدن و متجدد بودن عقب می ماندم، دنيای الكترونيك است، ديگر دنيای نماز، روزه، مسجد، روضه، گريه، حلال و حرام نيست. دين كهنه می شود.
خطر سوم: «ضعف يقينه»
باورش هم سست می شود. می گويد: نمی دانم قيامت واقع می شود يا نه، نبوت انبيا و امامت علی عليه السلام را قبول بكنم؟
خطر چهارم: «قلّت عبادته»
______________________________ (1)- بحار الأنوار: 91/ 142، باب 32، مناجاة الخمس عشرة، مناجاة التائبين.
