درمان گری با قرآن، ص: 11

جمعيت، سخنرانی كند. وقتی آن شخص سخنرانی اش را شروع كرد، نزديك اذان بود. ده دقيقه ای كه از سخنرانی اش گذشت، مرحوم آيت الله العظمی گلپايگانی 1 حالا يا به ساعت نصب شده در حياط نگاه كردند، يا در زير عبا به ساعت خودشان نگاه كردند، ديدند اول اذان است. حادثه برای كشور خيلی مهم بود و جمعيت هم زياد بودند و آن بنده خدا هم با يك شور و هيجانی صحبت می كرد و مجلس هم در سكوت بود. فاصله مرحوم آيت الله گلپايگانی 1 نيز با منبر دور بود. چون در غرب حياط نشسته بودند و منبر در شرق حياط بود. حياط منزلشان هم وسيع بود. به محض اين كه ديدند اول الله اكبر است، با صدای بلند گفتند: گوينده! مطلبت را ببر؛ وقت نماز است. مطلبش را بريد و از جا بلند شد و جلسه هم به هم خورد.

كناره گرفتن اميرمؤمنان (ع) برای گزاردن نماز، در اوج جنگ

از قول اميرمؤمنان (ع) نقل می كنند كه در يكی از جنگ ها وقت نماز شد، حضرت از وسط جبهه برای نماز به كناری آمد. يك نفر عرض كرد، آقا ادامه بدهيم، كار الان تمام می شود. فرمودند: ما داريم